ตอนที่แล้วบทที่ 94 การประชุม (1)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 96 การประชุม (3)

บทที่ 95 การประชุม (2)


เฟรย์มองต่อไป

มันเกิดขึ้นในทันที

ริกิดูเหมือนจะชักดาบของเขาก่อนจะนำใส่ฝักมันอีกครั้ง

"ฮะ?"

"แกทำอะไรลงไปนะ?"

“ถ้าแกชักดาบของแกออก แกก็ควรจะตัดอะไรบางอย่าง หืม?”

การกระทำที่ผิดปกติของริกิทำให้กลุ่มโจรที่เข้ามาใกล้พวกเขาหยุดชั่วขณะ

อย่างไรก็ตามพวกเขาคิดว่าริกิกำลังกลัวและหัวเราะอย่างอึกทึก

ตุ๊กตุ๊ก

ในช่วงเวลาต่อมาแขนของกลุ่มโจรที่เข้าใกล้ทั้งหมดก็ตกลงสู่พื้นพร้อมกัน

ในขณะเดียวกันเลือดก็ได้พุ่งขึ้นมาราวกับน้ำพุเมื่อพวกโจรได้รับความเจ็บปวดที่น่ากลัวกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการ

“อ้า!”

“แขนของฉัน!”

มันเป็นการฟันดาบที่สวยงาม

แม้แต่เฟรย์ก็แทบจะไม่สามารถหลบวิถีการฟันนี่ได้และไม่มีทางที่กลุ่มโจรที่อ่อนแอเหล่านี้จะสามารถรักษาความเร็วเช่นนี้ได้

เฟรย์เดินมาหาชายขนดก

เขาไม่ได้จมอยู่กับความเจ็บปวด แต่ดวงตาของเขากลับกลอกไปมาขณะที่เขาพยายามวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบัน

แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นเฟรย์เดินมาเขาก็กดหน้าผากลงกับพื้นทันที

“ท่านลอร์ด! โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”

ชายผมสีเงินคนนั้นเป็นสัตว์ประหลาด

เขาตระหนักว่าชายตรงหน้าเขามีพลังมากกว่าคนที่เขาเคยพบมาทั้งชีวิต

ถ้าเขากล้าพูดมากที่นี่เขาจะกลายเป็นศพที่เย็นชาในทันที

"พวกแกเป็นใคร?"

“พวกเราคือกลุ่มเรดอีวิวครับท่าน”

มันเป็นชื่อที่ไร้รสนิยมมาก

เฟรย์คิดสักครู่ก่อนจะพูดต่อ

"พวกแกมาทำอะไรที่นี่?"

“นั่น…”

“พูดความจริงมา”

หลังจากพูดแบบนั้นเฟรย์ก็มองไปที่ริกิอย่างจงใจ

ชายที่มีขนดกพูดอย่างรวดเร็วน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวลใจความกลัวและความเจ็บปวด

“เรามาดักขโมยสินค้าครับท่าน”

"จากใคร?"

“พ่อค้าที่ค้าขายกับเอลฟ์ในป่าใหญ่…”

“แกทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว?”

“…”

เมื่อดวงตาของเฟรย์คมขึ้นชายผมดกก็รีบตอบ

“ประมาณสิบครั้งครับ”

สิบครั้ง

ดูเหมือนว่าพวกเขามีประสบการณ์มากทีเดียว

“แกฆ่าทุกคนในระหว่างการปล้นเหล่านั้นไหม?”

“นั่น…”

เขาไม่ต้องการฟังอะไรเพิ่มเติม

สายฟ้าพุ่งออกมาจากมือของเฟรย์

ปาจิ๊ก

ร่างของกลุ่มโจรถูกสายฟ้าเผาผลาญไปในพริบตา

พวกเขาเสียชีวิตโดยไม่สามารถส่งเสียงกรีดร้องได้อย่างเหมาะสม

เมื่อกลิ่นของเนื้อไหม้เกรียมไปทั่วบริเวณริกิจึงมองลงไปที่ศพและพูดด้วยน้ำเสียงสงบ

“นั่นเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด”

“นายหมายถึงอะไร?”

“ฉันไม่คิดว่านายจะฆ่ามนุษย์ได้ง่ายๆแบบนี้”

“นายคงคิดว่าฉันเป็นคนดีสินะ?”

นั่นเป็นความเข้าใจผิดครั้งใหญ่

และริกิก็เข้าใจผิด

พวกขยะที่เขาเพิ่งฆ่าไปไม่ใช่มนุษย์

ริกิมองใบหน้าของเฟรย์ครู่หนึ่งก่อนจะพูด

“มนุษย์อย่างพวกนายนี้น่าสนใจทีเดียว”

"อะไรนะ?"

เขาไม่ได้คาดหวังคำพูดนั้น

เฟรย์มองเขาเหมือนคิดว่าเขากำลังเล่นตลก อย่างไรก็ตามการแสดงออกของริกิยังไม่เปลี่ยนแปลง

เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดเรื่องตลก

“เพราะนายเป็นคนที่มีความหลากหลายมากกว่าเผ่าพันธุ์อัจฉริยะอื่นๆที่ฉันเคยพบมา”

“นายหมายถึงอะไร?”

“ฉันหมายถึงสิ่งที่ฉันพูดนั่นแหละ”

ริกิยังคงเดินไปตามทางและเฟรย์ก็เดินตามเขาไปหลังจากลังเลชั่วครู่

เดมิก็อดที่สนใจมนุษย์

เขาไม่แน่ใจว่าเรื่องนี่จะเป็นไปได้

* * *

พวกเขาข้ามการตรวจสอบที่ประตูได้อย่างง่ายดายเนื่องจากริกิมีการระบุตัวตนของเขา

ในขณะที่เขาดึงการ์ดทหารรับจ้างออกมาโดยไม่มีการแสดงออกที่โดดเด่นเฟรย์ก็นิ่งเงียบไปชั่วขณะ

“ทหารรับจ้างระดับ D คุณริกิ ถูกไหมครับ?”

"ถูกตัอง"

มันบ้ามาก

เขาไม่ใส่ใจที่จะสร้างนามแฝง

ถ้าหากพวกยามไม่ได้อยู่ตรงหน้าพวกเขาในขณะนั้นเฟรย์คงจะมองริกิด้วยสีหน้าแปลกๆอย่างแน่นอน

"และคุณ?"

“… เคนริกซ์ตันทหารรับจ้างระดับ A”

`` อืมพวกคุณทั้งสองได้รับการยืนยันตัวแล้ว ยินดีต้อนรับสู่พิลเล็ต "

ทหารยามพยักหน้าก่อนจะคืนการ์ดและพวกเขาก็เข้าเมืองมาอย่างง่ายดาย

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ประตูเฟรย์ก็อดไม่ได้ที่จะพูด

“ฉันไม่คิดว่านายจะมีการ์ดทหารรับจ้างด้วยซ้ำ”

"ก็มันมีประโยชน์เล็กน้อยดังนั้นฉันจึงหามาไว้สักอัน"

นั่นหมายความว่าเขาเดินทางไปทั่วทวีปบ่อยๆ?

เขาอาศัยอยู่ในกระท่อมกลางป่าเฟรย์จึงคิดว่าเขาใช้ชีวิตแบบฤๅษีอยู่ห่างจากโลก

'... ถ้าหากเขาซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาก็ไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าเขาเป็นใคร'

อย่างน้อยพวกเขาก็จะไม่มีทางรู้เลยเว้นแต่ริกิจะตัดสินใจเปิดเผยพลังของเขาด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตามเฟรย์สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงพลังมหาศาลที่ไหลเวียนอยู่รอบตัวของริกิตลอดเวลา

เป็นเพราะเขาได้รับพลังศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า?

'จะเป็นการดีถ้าหากฉันจะสามารถสัมผัสถึงเดมิก็อดเมื่อใดก็ตามที่ฉันพบพวกเขา'

เมื่อเฟรย์คิดเช่นนี้พวกเขามุ่งหน้าไปที่หินวาร์ปในใจกลางเมือง

เมื่อพวกเขาถามผู้คุมเกี่ยวกับกำหนดการพวกเขาจึงได้รู้ว่าจะมีการเดินทางไปลัวโนเบิลในอีกสามวัน

"สามวัน ทำไมไม่มีวันนี้หรือพรุ่งนี้? "

“เพราะว่าจุดหมายปลายทางเป็นของต่างประเทศ นอกจากนี้สามวันมันนานขนาดนั้นเลยหรอพวกคุณโชคดีแล้วนะ”

"โชคดี?"

“เหตุผลเดียวที่พวกคุณสามารถเดินทางไปที่ลัวโนเบิลได้โดยตรงโดยไม่ต้องมีขั้นตอนพิเศษใดๆเพราะพวกคุณเป็นทหารรับจ้าง นั่นเป็นเพราะงานของพวกคุณต้องการอิสระในการเดินทางไปทั่วทวีปกับพ่อค้า หากเป็นคนอื่นอาจจะต้องกรอกเอกสารจำนวนมากและผ่านกระบวนการที่เข้มงวด และถ้าพวกคุณคิดว่ามันช้ากระบวนอย่างที่สองก็ยิ่งช้ากว่า อาจใช้เวลาสองสามสัปดาห์แทนที่จะใช้เวลาเพียงสามวัน”

“…”

ยามพูดพร้อมกับโบกมือให้พวกเขา

กล่าวอีกนัยหนึ่งคำแนะนำของเอียเซิกที่ว่าการได้รับสถานะทหารรับจ้างนั้นดีกว่ามันถูกต้องแล้ว

พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งเป็นเวลาสามวัน

คืนนั้นหลังอาหารเย็นริกิเงยหน้าขึ้นและพูดว่า

“ฉันจะไปเยี่ยมตระกูลเบลค”

"อะไรนะ?"

มันเป็นคำพูดที่ไม่คาดคิด

เฟรย์หันไปมองริกิและขอให้เขาพูดต่อ

“พวกเขารู้แล้วว่าฉันอยู่ในเมืองถ้าฉันไม่ไปหาพวกเขาก่อน พวกเขาจะมาหาฉัน พวกเขาอาจไม่สงสัยในตัวของเราและจะดีกว่าถ้าพวกเขาไม่พบกับนายที่นี่”

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็เงียบลง

“ถ้าฉันโชคดีฉันอาจจะได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการทดลองของเรย์รินหรือแม้แต่เบาะแสเกี่ยวกับตัวตนของอัครสาวกของเธอ”

เรย์รินหนึ่งในอะโพคาลิปส์เช่นเดียวกับริกิ

ในขณะเดียวกันเธอก็เป็นคนที่ควบคุมตระกูลเบลคจากเงามืด

“เบาะแสเกี่ยวกับตัวตนของอัครสาวก?”

“มันเป็นแค่การคาดเดาแต่ฉันเชื่อว่าอัครสาวกของเรย์รินน่าจะเป็นหนึ่งในสมาชิกของตระกูลเบลค คนที่มีความเป็นไปได้สูงสุดคือหัวหน้าตระกูลอิซากะเบลด”

อิซากะเบลคมาสเตอร์หอคอยเวทมนตร์ที่ 6 หัวหน้าตระกูลเบลคคนปัจจุบันและเป็นพ่อของเฟรย์

‘เหล่าเซอร์เคิลไม่เคยจินตนาการถึงความเป็นไปได้ที่เขาจะเป็นอัครสาวก’

มานาและพลังศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้และอิซากะเบลคเป็นหนึ่งในอาร์ชเมจที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวรรดิ

ถ้าเฟรย์ไม่ได้เรียนรู้ข้อมูลสำคัญนั้นจากริกิเขาก็คงมีปัญหาเช่นกันที่จะเชื่อว่าอิซากะนั้นเป็นอัครสาวก

อย่างดีที่สุดเขาคงแค่เดาว่าเขายอมจำนนต่อการล่อลวงของเดมิก็อด

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป

เขารู้ว่าตระกูลเบลคเป็นหนูทดลองที่ออกแบบโดยเดมิก็อดและสามารถใช้ทั้งพลังศักดิ์สิทธิ์และมานาได้ตราบใดที่คนๆนั่นมีสายเลือดของตระกูล

ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่สงสัยข้อสันนิษฐานของริกิที่ว่าหัวหน้าตระกูลเบลคคืออัครสาวกของเรย์รินผู้รับผิดชอบการทดลอง

ริกิลุกขึ้นจากที่นั่งและดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังตระกูลเบลคทันที

เขาหยุดขณะที่กำลังจะเปิดประตูและหันกลับไปหาเฟรย์

“มันอาจจะไม่จำเป็นแต่ฉันก็ต้องบอกนายอยู่ดี”

"ฮะ?"

“มีมดปลวกคอยจับตาดูพวกเราอยู่”

สีหน้าของเฟรย์แข็งกร้าว

มดปลวก

เขาเข้าใจชัดเจนว่านั่นหมายถึงอะไร

พวกเขากำลังถูกติดตามหรือเฝ้าดู

“ดูเหมือนว่าคนที่เฝ้าดูพวกเราอยู่จะเป็นผู้อัญเชิญ”

“ผู้อัญเชิญ?”

พวกเขาไม่ได้ใช้เวทมนตร์ซึ่งทำให้ความจริงที่ว่าเฟรย์ไม่ได้ทันสังเกตเห็นเป็นที่เข้าใจได้

“จะใช่คนของเซอร์เคิลไหม?”

“มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นเช่นนั้น มีคนสองสามคนติดตามฉันมาตลอดแม้ว่าฉันจะอยู่ในป่าก็ตาม พวกเขาอาจจะพยายามหาข้อมูลตั้งแต่ฉันปลดกำแพงเวทย์และมาที่นี่ อย่างน้อยพวกเขาน่าจะอยู่ในระดับผู้บริหาร”

“…”

“พวกเขาน่าจะยืนยันแล้วว่าฉันมีผู้ติดตามมาด้วย แม้ว่าฉันจะไปพบตระกูลเบลคแต่พวกมดปลวกพวกนั้นก็จะไม่ไปไหน ในความเป็นจริงพวกเขาอาจใช้โอกาสนี้เพื่อเข้าหาตัวนายด้วยซ้ำ”

เฟรย์ที่ไม่ต้องการเป็นศัตรูของเซอร์เคิล เรื่องร่าวต่างๆเริ่มลำบากมากขึ้น

เฟรย์ขมวดคิ้วขณะที่ริกิพูดด้วยน้ำเสียงสงบตามปกติ

“ให้ฉันฆ่าพวกมันมั้ย?”

"อะไรนะ?"

“นายจะได้ไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะโจมตีนายตอนที่ฉันไม่อยู่”

“…นายบอกเองนิว่านายจะถูกกฏแห่งพระเจ้าลงโทษหากฆ่ามนุษย์”

“นั่นไม่สำคัญเพราะมันต้องมีการฆ่าหลายร้อยครั้งเพื่อให้ฉันรู้สึกถึงอะไรจริงๆ และต่างจากขยะในป่าผู้บริหารจากเซอร์เคิลนั่นคุ้มค่าพอที่จะให้ฉันชักดาบ”

เฟรย์สังเกตเห็นน้ำเสียงที่ละเอียดอ่อนในเสียงของริกิ

ถ้าเขาเห็นด้วยชายตรงหน้าเขาจะฆ่าผู้บริหารของเหล่าเซอร์เคิลที่เฝ้าติดตามพวกเขาทั้งหมดจริงๆ

“ไม่ ฉันต้องการประเมินสถานการณ์ก่อน”

“เอาล่ะยังไงก็ระวังตัวเอาไว้ด้วย”

ด้วยคำพูดห้วนๆเหล่านั้นริกิจึงเดินออกจากห้องไป

เฟรย์ถอนหายใจ

เขาเป็นคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมในการจัดการอย่างแท้จริง

แม้ว่าเขาจะรับฟังความคิดเห็นของเฟรย์ในขณะนี้แต่เฟรย์ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะทำเช่นนั้นต่อไป

พลังของริกิอันตรายเกินกว่าจะรับมือได้

หลังจากที่เขาเริ่มใช้พลังศักดิ์สิทธิ์เฟรย์ก็รู้สึกได้ถึงข้อเท็จจริงนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น

'นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหามากขึ้นเนื่องจากฉันยังไม่สามารถทำลายพันธมิตรของเราได้'

อย่างน้อยถ้าเขารู้เหตุผลว่าทำไมริกิถึงหักหลังพวกเดมิก็อด เฟรย์จะยิ่งรู้สึกว่าเขาจะเชื่อใจริกิได้มากขึ้น

อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยซึ่งทำให้ความสงสัยของเฟรย์เด่นชัดขึ้น

เฟรย์ส่ายหัว

ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเดาได้แม้ว่าจะคิดถึงเรื่องนี้ตลอดทั้งคืนก็ตาม

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด