ตอนที่ 184 เริ่มต้นสงครามเผ่าเจ้าสมุทร (3)
ตอนที่ 184 เริ่มต้นสงครามเผ่าเจ้าสมุทร (3)
ไนเรลที่ล้มทับตัวของเอวาอยู่ รีบยันตัวลุกขึ้นยืน เอวารู้สึกขอบคุณไนเรลที่ได้ช่วยไว้ แต่เธอก็เป็นห่วงไนเรลเช่นกัน เพราะตอนที่หลบมันมีลำแสงบางส่วนโดนเขา เธอรีบดูบาดแผลไนเรลทันที
หลังของไนเรลนั้นถึงกับไหม้ไปทั้งแถบ แม้แต่เกล็ดที่เกิดจากความสามารถอมนุษย์กิ้งก่าและเสริมด้วยเกราะดำซึ่งสามารถป้องกันปืนใหญ่พลังงานได้อย่างสบายก็ไหม้ละลายหายไป เหลือแต่เนื้อสีแดงราวกับแผลไฟไหม้
“ไม่เป็นอะไรนะ” ไนเรลรีบสำรวจเอวา เขาไม่อยากจะให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ
“อืม ฉันไม่เป็นอะไร แต่แผลที่หลังของนาย”
“ไม่เป็นอะไรแค่แผลเล็ก ๆ”
ไนเรลยืนมือไปในเงา หยิบขาดสีแดงสดที่เต็มไปด้วย โลหิตชีวิตออกมาดื่มทันทีและเหลือบางส่วนเทใส่แผล หลังจากนั้นเพียงไม่ถึงวินาทีแผลที่หลังของเขาก็เริ่มดันเนื้อที่ตายออกสร้างเนื้อใหม่เข้าแทนที่ด้วยตาที่มองเห็น บาดแผลเล็ก ๆ ตรงอื่นก็เป็นแบบเดียวกัน
ต้องขอบคุณความสามารถโลหิตแห่งชีวิตซึ่งมันได้ช่วยเขาไว้มากถ้าไม่มีความสามารถนี้บางทีเขาอาจจะตายไปนานแล้วก็ได้ บางครั้งไนเรลก็คิดว่าทุกอย่างทุกความสามารถที่เขาได้มามันคือโชคชะตาที่กำหนดไว้แล้วโดยเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการ
...
เขามองอย่างเคร่งเครียด โซ่โลหะพิภพใช้จองจำพวกระดับ 6 ได้ตามที่ยักษ์เถื่อนบอกมา แต่สัตว์กลายพันธุ์ระดับ 6 กับทำลายมันได้
“ตอนนี้เอาไงต่อ”
“ไม่มีทางเลือกสู้ตายกับมัน มันใช้ความสามารถไพ่ตายก็แสดงว่าเราคุกคามมันได้แล้ว”
ขณะที่พูดบาดแผลที่หลังของไนเรลก็เริ่มหายเป็นปกติ
“อ๊ากกก” เสียงของเผ่าเจ้าสมุทรตัวหนึ่งวิ่งตรงมาทางที่ไนเรลกับเอวาอยู่
ฉึบ!
เอวาวาดมือครึ่งเดียวหัวของมันก็ขาดด้วยใบมีสายลม
“พวกมันเผ่าเจ้าสมุทรส่วนใหญ่เป็นระดับ 4 คงมีคนตายอีกเยอะ”
“เรื่องนั้นฉันไม่สน เพราะฉันจะทำเท่าที่ทำได้ก็แค่นั้น” ไนเรลตอบกลับไปด้วยไปหน้านิ่งเฉย
“ระวัง”
ไนเรลและเอวารีบแยกถอยหนีทันที หลังจากนั้นเพียงเสี้ยววินาทีตรงที่ทั้งสองยืนอยู่ก็ระเบิดกลายหลุมขนาดใหญ่จากการโจมตีของจระเข้ระดับ 6
.............
ไนเรลใช้มือยันพื้นพยุงตัวเองยืนขึ้นบริเวณที่เต็มไปด้วยหินหลอมเหลว
เอวาอยู่ด้วยที่ยืนอยู่บนใบมีดสายลมรีบเข้ามาหาเขาทันที
เขาเช็ดเลือดที่มุมปากและแผลขนาดใหญ่ที่หน้าอกซึ่งเริ่มจะผสานตัวเองแล้ว
“มันแข็งแกร่งมาก” เอวารู้สึกเหนื่อยมาก การต่อสู้ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาเธอรู้สึกอันตรายมากซะยิ่งกว่าตอนที่ทำการกวาดล้างซอมบี้นเมืองหลวงอยู่หลายส่วน
“นั้นคือระดับ 6” ไนเรลตอบกลับไปขณะมองหาจุดอ่อนของมันไปด้วยในตอนที่มีโอกาส
เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน มาราคอฟพากลุ่มทหารนับ 65,000 ที่ยังเหลือรอดเดินทางไม่หยุดด้วยเส้นทางของเมืองตรงมาที่นี่ พวกเขาพากันกระจายตัวและโจมตีใส่จระเข้ยักษ์ระดับ 6 อย่างต่อเนื่อง
“นายคิดจะทำอะไร”
“ฉันกำลังคิดว่าจะให้วิธีแบบที่ซอมบี้ฝาแฝดใช้ แต่เป็นคนตำแหน่งกัน”
ทั้งตัวด้านนอกของจระเข้ยักษ์ระดับ 6 นั้นไม่สามารถเจาะผ่านได้ แม้แต่เขาเองก็สร้างเพียงรอยเล็ก ๆ ได้เท่านั้น และเพียงไม่นานแผลนั้นก็หายไปด้วยพลังชีวิตที่แข็งแกร่งของระดับ 6 มันจึงห่างไกลจากการฆ่ามันมากนัก แต่ในการปะทะตอนแรกเขากลับสามารถแทงมันจากในปากได้
ดังนั้นเขาจึงคิดจะสร้างความเสียจากภายในตัวมัน แต่มันก็อันตรายมากเพราะลำแสงที่มันยิงออกมาจากปาก ถ้าโดนเข้าไปเต็ม ๆ ไนเรลเชื่อว่าเขาอาจจะตายได้จนถึงขั้นบาดเจ็บสาหัสเลยทีเดียว
...
ไนเรลหยิบดาบดำของตัวเองกำลังจะลงมืออีกครั้ง เพราะตอนนี้ทหารของมาราคอฟต้านมันไม่ไหวแล้ว
“หาจังหวะขัดการโจมตีของมันทีหลังจากมันยิงลำแสงฉันจะเข้าไปในจังหวะนั้น” ไนเรลไม่ได้บอกแค่เอวา แต่เสียงของเขาดังออกไปทั่วสนามรบ
“ทำตามที่ไนเรลบอก ให้ทุกคนช่วยเหลือเขาสังหารสัตว์กลายพันธุ์ตัวนั้นให้ได้” มาราคอฟบอกกับทหารฝั่งของตัวเองทุกคน
“ครับท่าน”
“เรียกทหารอามิวกัสกองกำลังที่ 2 4 และ 6 มาเน้นการโจมตีไปที่จระเข้ยักษ์นั้น ถ้าจัดการมันไม่ได้ชาวอามิวกัสคงจบสิ้นวันนี้แล้ว” มาคัสสั่งการทหารที่อยู่ด้านข้าง
“ท่านครับนั้นคือทหารครึ่งหนึ่งที่เรามีอยู่เลย ถ้าทำแบบนั้นพวกกองกำลังอสูรที่บุกเข้ามาจะเข้าถึงประชาชนอามิวกัสที่อพยพไปส่วนหลังภายใน 20 นาทีนะครับ”
“แต่เราจะอยู่ไม่ถึง 20 นาทีอย่างแน่นอน ถ้าไม่จัดการบัดซบสัตว์กลายพันธุ์นั้น” มาคัสกล่าว
“ถ้างั้นเรียกทหารไปรวมป้องกันตรงส่วนที่คนของพวกเราอยู่ ปล่อยให้พวกอสูรไปทางตะวันออกของเมือง ให้พวกจีนาสรับมือกับพวกมันไปเราไม่ต้องไปสนใจใคร เอาคนของเราให้รอดก่อน” ซาบีน่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เธอมองดูจุดที่ไจโรตายไป
“ครับท่าน” ทหารคนนั้นรับคำสั่งด้วยความหนักแน่น เพราะรู้ว่าถ้าทำแบบนั้นก็เหมือนกับส่งอสูรพวกนี้ไปฆ่าชาวจีนาส แต่ทำไมพวกเขาต้องสนใจด้วย ก็อย่างที่ว่าท่านซาบีน่ากล่าว ‘เอาตัวเองให้รอดก่อน’
ระบบบังคับบัญชาของอามิวกัสนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับรัฐบาลหรือกองทัพอีกแล้ว แต่พวกเขาเปลี่ยนมาเป็นตามระดับพลังและความแข็งแกร่งแทน ซึ่งพวกเขาเป็นประเทศที่โดนสัตว์กลายพันธุ์ทำลายล้างและสังหารผู้คนในประเทศไปเกือบหมด คนที่รอดมาได้จึงยึดถือพลังเป็นหลัก เพราะคนพวกนี้ช่วยให้พวกเขารอดชีวิตได้
...
ขณะเดียวกันห่างออกไปทางตะวันออกของเมือง เหนือตึกสูงกว่า 20 ชั้นอาบิเกลกำลังมองดูกลุ่มคนสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 6 อย่างใจเย็น
“พวกเราจะลงไปช่วยพวกนั้นไหม” เคเดนถาม
“ยังก่อน เราจะรอโอกาสหมากในกระดานเข้าที่ก่อน อีกอย่างฉันยังต้องการผู้สะกดมากกว่านี้ ถึงตอนนั้นก็กินรวบกระดานที่เดียว”
หลังพูดจบอาบิเกลหันกลับเดินออกไปทันที
เคเดนรู้สึกขนลุกเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะคำพูดของอาบิเกลแต่เป็นสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเขามันคือผู้คนที่โดนความสามารถของอาบิเกลสะกด คนพวกนี้เหมือนกับซอมบี้ที่พร้อมตายได้ถ้าอาบิเกลสั่งและจำนวนมันไม่ได้มีแค่หลักร้อย แต่มีถึงหลักหมื่น
ดูเหมือนว่าอาบิเกลจะไม่ได้สนใจอีกแล้วว่าต้องเป็นทหารหรือมนุษย์ชั้นสูง แต่แม้แต่เด็ก ผู้หญิง คนแก่ คนธรรมดาไม่ว่าทั้งชาวจีนาส ชาวไทกีล่า และชาวอามิวกัสทุกคนถูกอาบิเกลสะกดทั้งหมด
อาบิเกลมองดูกองทัพผู้สะกดทั้งหมดของตัวเองทางด้านหลังและกล่าว “ถ้าทุกคนรวมเป็นหนึ่งแล้ว รวมเป็นหนึ่งกับฉัน”
“ไปแยกกันไปจับคนมาอีก พาพวกเขามาร่วมกับเรา”
“เข้าร่วมกับพวกเรา”
“เข้าร่วมกับพวกเรา”
“เข้าร่วมกับพวกเรา”
กลุ่มผู้สะกดแยกย้ายกันออกไปทันที
.............
โฮกกก!!!!!!!!
จระเข้ยักษ์ระดับ 6 ร้องคำรามขณะที่ฟาดห่างใส่ตัวของไนเรลที่พึ่งจะใช้ดาบดำแทงดวงตาของมัน แต่มันกลับไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะดวงตาของจระเข้ยักษ์นั้นเหมือนกับมีชั้นเปลือกตาพิเศษอีกหนึ่งที่คอยป้องกันดวงตามันอยู่ ซึ่งทำให้มันไร้จุดอ่อนด้านดวงตาไปทันที
ตูม!!!!!
ตัวของไนเรลลอยไกลกว่า 10 กิโลเมตร เขารีบลุกขึ้นมาถุยเลือดในปากทิ้งไปทันที
“ถุย ถ้านั้นไม่ได้ผลงั้นมาเจอนี่หน่อย”
ไนเรลย่อตัวลงใช้ความสามารถราชานักวิ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจนทำลายกำแพงเสียง ด้วยระยะทางที่เขาอยู่ห่างจากจระเข้ยักษ์ระดับ 6 กว่า 10 กิโลเมตรมันได้สะสมพลังงานไว้จำนวนมหาศาล
เมื่อมาถึงครึ่งทางระยะ 5 กิโลเมตร ไนเรลก็ใช้ความสามารถ ร่างกิ้งก่ายักษ์เต็มรูปแบบทันทีร่างของเขาขยายใหญ่ขึ้นจนเมื่อปะทะกับจระเข้ยักษ์ก็กลายเป็นกิ้งก่ายักษ์ยาว 200 เมตรปะทะเข้ากับจระเข้ยักษ์ที่ข้างลำตัวของมัน
บึม!!!
พลังงานที่ปะทะกันนั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก จนร่างของกิ้งก่ายักษ์นั้นกระเด็นไปไกลกว่า 1000 เมตร ขณะที่คนที่อยู่ในระยะ ครึ่งกิโลเมตรต่างก็พากันกระเด็นถอยไปอย่างรุนแรง
โฮกกก
ไนเรลสะบัดหัวไปมาเพราะความมึนจากนั้นก็ร้องคำรามอย่างท้าทายไปที่จระเข้ยักษ์ระดับ 6 ที่ตอนนี้ยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันโดนกิ้งก่าระดับต่ำกว่าชนจนหงาย ความโกรธเหมือนดันขึ้นมาจากส่วนลึกตามสัญชาตญาณของมัน แสงตามร่างกายไหลไปรวมกันที่ปากจากนั้นก็ยิ่งเข้าใส่ไนเรล
ไนเรลที่ตอนแรกท้าทายมันอยู่ก็ถึงกับหน้าซีดเล็กน้อย เพราะเขาลืมไปว่ามันยังมีลำแสงอยู่ เขารีบใช้ขาทั้งสี่วิ่งหลบด้วยความเร็วเคลื่อนที่กว่า 600 กิโลเมตรต่อชั่วโมง พรอ้มกับที่ปีกด้านหลังของเขางอกออกมากระพือบินขึ้นไปบนท้องฟ้าหลบออกไปได้อย่างรวดเร็ว
ไนเรลบิดตัวบิดกับโฉบลงมาด้วยความเร็วที่น่าตกใจจากนั้นเปลวเพลิงนรกแดงฉานก็พ่นออกมาจากปากของเขากระแทกเผาไหม้จระเข้ยักษ์
ตูม!!!
พื้นที่จระเข้ยักษ์อยู่หลอมเหลวทันที แต่สัตว์กลายพันธุ์ระดับ 6 ยังไงก็เป็นระดับ 6 อยู่ยังวันยังค่ำ มันแทบไม่ละคายผิวของมันเลยแม้แต่น้อย
จังหวะที่ไนเรลบินผ่านตัวของจระเข้ยักษ์ระดับ 6 ใครจะไปคิดว่ามันจะสามารถกระโดดตัวสูงเกือบ 400 เมตรดึงไนเรลลงสู้พื้นดินฟาดเข้าอย่างแรง จนเกิดแผ่นดินไหวไปกว่า 100 กิโลเมตร
ทุกคนที่เคยต่อสู้ในตอนแรกต่างพอกันถอยหนีออกมาตอนนี้มันไม่ใช่การต่อสู้ที่พวกเขาสามารถเข้าร่วมได้ ก็อย่างที่บอกขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดถ้าเข้าไปสู้ก็มีแต่สังเวยชีวิตเท่านั้น แต่แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ถอยไปไกล กับยึดพื้นที่และปะทะกับกองกำลังเผ่าเจ้าสมุทรที่เข้ามาเข่นฆ่ามนุษย์อย่างเมามัน
ส่วนคนที่สามารถจะพอลงมือได้อย่างมนุษย์ชั้นสูงระดับ 6 ก็คอยหาโอกาสอยู่ไกล ๆ เท่านั้น
ไนเรลที่โดนจระเข้งับขาฟาดลงมาพยายามใช้กรงเล็บตะกุยร่างของจระเข้อย่างสุดกำลัง แต่จระเข้ยักษ์ระดับ 6 กลับไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ มันมองไนเรลเป็นเพียงเหยื่อเท่านั้น
“อ๊ากกกก” ไนเรลร้องด้วยความเจ็บเมื่อจระเข้หมุนตัวเองฉีกขาข้างขวาของเขาออกมา เมื่อขาหลุดออกจากล่างมันก็กลับไปเป็นขามนุษย์ปกติกลืนหายไปในท้องของจระเข้ระดับ 6
จระเข้ยักษ์ตัดสินใจฆ่าไนเรลมันใช้ขาทั้งสองเหยียบเขาที่อยู่ในสภาพกิ้งก่ายักษ์ไว้กับพื้น จากนั้นก็อ้าปากเตรียมยิงลำแสงที่กำลังรวมจากทั่วร่างกายของมัน
บางครั้งการจะได้โอกาสบางอย่างก็ต้องแลกมาด้วยบางสิ่ง ในที่สุดจังหวะที่ไนเรลรอคอยก็มาถึง
วื้ด!!!!!!!!!!!!! บึม!!!!!!!!!!
ลำแสงยิงใส่ตรงจุดที่เคยมีหัวของไนเรลอยู่ แต่ตอนนี้ไนเรลกลับหายไป ทิ้งไว้เพียงแต่หลุมลึกที่น่ากลัว
จระเข้ยักษ์รู้สึกงงว่าเหยื่อของมันหายไปไหน คนอื่น ๆ ก็งงเช่นกันที่อยู่ ๆ ร่างขนาด 200 เมตรก็หายไป ไนเรลที่กลับมาเป็นร่างมนุษย์หลุดออกมาจากใต้เท้าของมัน ใช้ขาที่เหลือเพียงข้าเดียวกระโดดเข้าไปในปากของจระเข้ยักษ์ที่พึ่งยิงลำแสงออกมา
จากนั้นก็กระพือปีกบินตรงไปที่ช่วงกลางลำคอซึ่งมันเหมือนกับหลุมดำที่น่ากลัว
“ไปตายซะ”
...................
