ตอนที่ 556 เริ่มต้นด้วยรูปลักษณ์ภายนอก แปรเปลี่ยนไปมากขึ้นกว่านั้น

“ผมไม่มีสเปคเฉพาะเจาะจงหรอก ถ้าชอบก็คือชอบ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอไม่ปฏิเสธเรื่องนี้

เขาเป็นคนที่แสดงออกให้เห็นจากการกระทำอย่างแท้จริง

ถ้าไม่ใช่ เธอคงไม่ได้แต่งงานกับเขาในวันแรกที่ได้พบกัน

ก็อย่างที่เขาไม่ได้ชอบเซินโย่ว

เธอเป็นสเปคของเขาเหรอ?

เฉียวเมียนเมียนไม่อยากจะเชื่อ

ไม่ใช่ว่าเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย แต่เหตุผลที่พวกเขาอยู่ด้วยกันไม่ใช่เพราะพวกเขารักกัน

เธอทำเพื่อเฉียวเฉิน

เขา.. ทำไปเพราะนิสัยแปลก ๆ ของเขา

มันเป็นเพียงการแต่งงานที่ไม่ได้เฉพาะเจาะจงอะไร

แต่การแต่งงานโดยมีเงื่อนไขจำเป็นนี้ ได้เปลี่ยนแปลงไปที่ละนิด

เธอเปลี่ยนจากคนที่พร้อมจะก้าวออกมาจากความสัมพันธ์ได้ทุกเมื่อ เป็นหวั่นไหวที่มีคนเข้ามายุ่งยากในความสัมพันธ์ของเธอและเขา

เธอเริ่มยอมรับเหมาเยซื่อ ว่าเขาคือสามีของเธอ และความจริงที่ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว

“มีอะไรอีกไหม?” เขาแตะจมูกของเธออย่างสนุกสนาน พร้อมกับพูดต่อ “คุณสามารถซักถามต่อได้ทุกเมื่อที่ต้องการรู้ ผมจะตอบทุกคำถามของคุณอย่างสุดความสามารถ”

เฉียวเมียนเมียนสูญเสียความอยากรู้อยากเห็นของเธอ เพราะความซื่อสัตย์ที่เขาแสดงออกให้เห็น

เธอไม่มีอะไรที่อยากจะรู้แล้วเช่นกัน

เธอส่ายหน้าและตอบว่า “ฉันไม่มีอะไรจะถามอีกแล้วล่ะค่ะ”

“แน่ใจนะ?” เหมาเยซื่อพูดอย่างเศร้า ๆ

“ลองคิดดูอีกทีก็ได้นะ ไม่มีอะไรที่คุณสงสัยอีกแล้วเหรอ?”

“มีอีกหนึ่งคำถาม...”

“หืม?”

“เหมาเยซื่อคะ คุณชอบอะไรในตัวฉัน” เฉียวเมียนเมีนถามด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“คุณคิดว่าเป็นหน้าตา งั้นเหรอ?”

เธอไม่มีอะไรเลยนอกจากรูปลักษณ์ที่งดงามของเธอ

เหมาเยซื่อพูดไม่ออก

เขานึกถึงสิ่งที่เธอพูดกับเซินโย่ว

เธออ้างว่าเธอคบกับเขาเพราะหน้าตา

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอไม่ได้จริงจัง แต่เขาก็อยากรู้ว่าเธอคิดอยางไรกับเขาจริง ๆ

เฉียวเมียนเมียนตกใจกับคำถาม “ฉันเป็นฝ่ายถามก่อนนะ...”

“อืม มันก็เริ่มจากหน้าตาจริง ๆ นั่นแหละ แต่ตอนนี้มันมากไปกว่านั้น” เหมาเยซื่อตอบ

“ผมไม่แน่ใจจริง ๆ ว่าทำไม แต่คุณเป็นแบบที่ผมชอบ”

“ผมรู้สึกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบคุณแล้วล่ะ”

เขาไม่เคยแต่งเติมความรู้สึกต่อหน้าเธอ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาแสดงความรักต่อเธอ

แต่ในขณะนี้เฉียวเมียนเมียนรู้สึกประทับใจ

เธอรู้สึกประทับใจที่ครั้งที่เขาแสดงความรักกับเธอ

ใครกันเล่าจะสามารถต้านทานเสน่ห์ของเขาไหว

“ผมตอบไปแล้ว ตอนนี้ก็ถึงตาคุณบ้างแล้วนะ” เหมาเยซื่อพูดขณะที่เขายกคางของเธอขึ้น แม้ว่าเขาจะดูสงบ แต่จริง ๆ แล้วเขารู้สึกประหม่าและตื่นเต้นกับคำตอบของเธอ

เขากำลังรอการตอบกลับจากเธอ

ความรู้สึกมากมายที่ขัดแย้งกันภายในใจ

เขากลัวว่าคำตอบอาจะทำให้เขาผิดหวัง

ทว่าอีกใจก็รู้สึกตื่นเต้นว่าคำตอบจะเป็นอย่างไรเช่นกัน

“ฉัน...” เฉียวเมียนเมียนเปิดปากของเธอ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะตอบก็มีคนมาเคาะประตู

เสียงของเว่ยเจิ้งเรียก “ประธานเหมาครับ เรายังจะประชุมต่อหรือไม่ครับ ทุกคนรอคุณอยู่ในห้องประชุมครับ”

เสียงนี้สร้างความไม่พอใจอย่างกะทันหันของเหมาเยซื่อ เขาต้องการเลื่อนการประชุมออกไป กระนั้นเขาตระหนักว่าเขามีเรื่องมากมายที่ต้องเข้าร่วม จึงขมวดคิ้วและปล่อยมือจากเอวของเฉียวเมียนเมียน