ตอนที่แล้วEP 352 เดี๋ยวก่อนนะ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 354 ภาพฉาวของภรรยาหลิวดาฟา

EP 353 รูปภาพสำคัญ!


EP 353 รูปภาพสำคัญ!

By loop

ณ อพาร์ตเมนต์ของหลิวดาฟา

ดงซูบินปิดประตูห้องนอนและหายใจเข้าลึก ๆ เขาสงสัยว่าสายตาของเขาเล่นตลกกับเขาเพราะนี่มันเกินไป…น้องชายกับพี่สะใภ้?! เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?! ดงซูบินสงสัยว่าเขาเข้าใจผิดในช่วงเวลาหยุดหรือไม่ หลิวดาไคร่ และ หลี่หงอาจไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน บางทีหลี่หงก็สะดุดและ หลิวดาไคร่ก็บังเอิญจับเธอไว้เพื่อหยุดเธอไม่ให้ล้ม ดงซูบินสงบสติอารมณ์และต้องการยืนยันข้อสงสัยของเขา เขาดีดนิ้ว

หยุด!

......

......

เวลากลับมา แต่มันก็อยู่ข้างนอกที่เงียบสงบของห้องพัก

ดงซูบินขมวดคิ้ว หากหลี่หงสะดุดพวกเขาควรจะสนทนากันบ้าง เขาขยับเข้าไปใกล้ประตูและกดหูของเขาไว้กับประตู 'อือ … อู … อือ …' ฟังดูเหมือนจูบและ ดงซูบินได้ยินเสียงหายใจเร็ว ๆ

นี่คือเรื่องจริง?!

สองคนนี้กำลังมีชู้กันจริงๆ! ดงซูบินดีใจมาก เรื่องนี้น่าสนุก! “ดาไคร่ … * หอบ…คุณ… * หอบ…ทำไมคุณถึงดูรีบจังเลย” หลี่หงกล่าว “ก็ช่วยไม่ได้ ผมไม่มีโอกาสสัมผัสคุณมาหลายวันแล้ว” หลิวดาไคร่ตอบ "พี่สะใภ้…"

หลี่หงบ่น “พี่ชายของคุณอยู่ที่บ้านเพื่อคิดหาวิธีจัดการกับ ดงซูบินฉันไม่มีโอกาสได้ออกไปข้างนอกเลย…อา…. อย่าจูบตรงนั้น…อ๊ะ…เมื่อเขาไม่อยู่เสี่ยวเหล่ยก็จะกลับบ้าน ฉัน…อา…อา…ฉันไม่สามารถออกไปพบคุณได้ โชคดีที่ฉันส่ง เสี่ยวเหล่ย ไปที่บ้านของปู่ของเขาเมื่อคืนนี้ อา…คราวนี้…อา…เรามีเวลาประมาณ 30 นาที…เร็ว…พี่ชายของคุณอาจกลับมาเร็วกว่านี้…อา…ห้ามถอดเสื้อผ้าออกล่ะ”

หลิวดาไคร่ตอบด้วยน้ำเสียงที่หื่นกระหาย “ไปที่ห้องกันเถอะ”

ดงซูบินตกตะลึงและกำลังจะหยุดเวลาเพื่อซ่อนตัว

หลี่หงปฏิเสธ “ไม่…พี่ชายของคุณจะรู้ว่าเราทำผ้าปูที่นอนเปียกหรือเปล่า นอกจากนี้กลิ่นมันจะติดอยู่ในห้องและไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกำจัดกลิ่นพวกนั้นออกไป เราทำที่โซฟาเถอะ เร็วเข้า… เปิดหน้าต่างเล็กน้อย กลิ่นจะหายไปก่อนที่พี่ชายของคุณจะกลับมา”

"ตกลง!"

หลังจากได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ดงซูบินรู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นาน เมื่อเขาคิดถึงรูปลักษณ์และรูปร่างของหลี่หงเขาก็แทบจะอาเจียน มีเพียง หลิวดาไคร่เท่านั้นที่สนใจในตัวเธอนั้น อืม…. หลิวดาไคร่เองก็น่าเกลียดและทั้งคู่ก็ดูเหมาะสมกันจริงๆ…. ดงซูบินพูดไม่ออกหลังจากรู้เรื่องนี้หลิวดาไคร่ … หลิวดาฟา …แกคิดจะจัดการกับฉัน และน้องชายของแกก็นอนกับภรรยาของคุณมากกว่าหนึ่งครั้ง! โดนน้องชายตัวเองหลอก! นี่มันน่าขยะแขยงเกินไปแล้ว!

ดงซูบินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและรออย่างอดทน

หนึ่งนาที…สองนาที…สามนาที…

“พี่สะใภ้…ฉันเข้าไปตอนนี้ได้ไหม”

“เร็วเข้า! คุณกำลังรออะไรอยู่?! รีบใส่เข้ามา!”

“อา…”

“อา…อา…อา…” ต

ดงซูบินได้ยินเสียงโซฟาในห้องนั่งเล่นและรู้ว่าถึงเวลาแล้ว!

หยุด!

……

โลกทั้งใบเงียบลง!

เวลาหยุดลง!

ดงซูบินเปิดประตูห้องนอนด้วยรอยยิ้มเย็นชาและเดินออกไปปิดประตูตามหลังเขา

หลี่หงยังคงสวมเสื้อชั้นใน แต่กางเกงของเธอถูกดึงลงไปที่หัวเข่า เธอเอนตัวพิงโซฟาโดยกางขาออกและอ้าปากกว้าง ดูเหมือนว่าเธอจะหายใจเข้า ขณะที่ หลิวดาไคร่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เขาถอดกางเกงออกแล้วมันก็โยนไปที่โต๊ะกาแฟ เขาดูตื่นเต้นและสนุกกับตัวเอง มือข้างหนึ่งของเขากำลังกด หลี่หงลงและเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง

ดงซูบินมองไปที่พวกเขาด้วยความรังเกียจ ครอบครัวนี้ชั่งน่าเวทนาจริงๆ

ดงซูบินหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและเดินไปรอบ ๆ พวกเขาเพื่อหามุมที่สมบูรณ์แบบ เขาพบมุมที่เหมาะเจาะนั่นคือหน้าทีวีในห้องนั่งเล่น หลี่หงและ หลิวดาไคร่จะไม่เห็นกล้องและภาพจากมุมนี้จะแสดงใบหน้าและส่วนที่เป็นส่วนตัว ทุกคนที่เห็นภาพนี้จะรู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร

ทุกอย่างพร้อมแล้ว ดงซูบินก็วางนิ้วลงบนชัตเตอร์

หยุด!

…………

.

เวลากลับมาอีกครั้ง!

“พี่สะใภ้…อา…พี่สะใภ้…”

“ดาไค…น้องชายที่น่ารักของฉัน…อา…”

ดงซูบินกดชัตเตอร์ แต่เขาลืมปิดเสียงกล้องของโทรศัพท์ คลิก!

หลี่หงและ หลิวดาไคร่ได้ยินดังนั้นและกำลังจะหันไปทางทีวี!

หยุด! ดงซูบินตะโกนคำสั่งในใจอย่างรวดเร็ว!

เวลาหยุดอีกครั้ง!

ดงซูบินมองไปที่การแสดงออกของพวกเขาและไม่เสียเวลา เขารีบเดินไปอีกด้านหนึ่งของห้องนั่งเล่นและปิดเสียงโทรศัพท์ก่อนจะเล็งกล้อง

หยุด!

หลี่หงและ หลิวดาไคร่หันไปที่ทีวีและไม่พบสิ่งผิดปกติ

“นั่นมันเสียงอะไร”

“ฉันไม่รู้…มันฟังดูเหมือนคลิก”

“ไม่ต้องสนใจมันดาไคร่…เร็วเข้า!”

ดงซูบินใช้สิ่งที่ทำให้ไขว้เขวนี้เพื่อถ่ายภาพอีกสองสามภาพ!

ดงซูบินยังคงยืนอยู่รอบ ๆ ชีวิตร่วมกับ หลี่หงและ หลิวดาไคร่แม้ว่าจะไม่ได้เห็นเขาพวกเขาก็สามารถรู้สึกถึงเขาได้ ตัวอย่างเช่นการหายใจของดงซูบินการใช้นิ้วกดชัตเตอร์เงาและรายละเอียดปลีกย่อยอื่น ๆ อีกมากมาย หลี่หงและ หลิวดาไคร่ขยับอีกสองสามครั้งและรู้สึกถึงการปรากฏตัวของ ดงซูบินหลี่หงหันหลังและหลิวดาไคร่หันไปทางประตู

หยุด!

……

ดงซูบินหยุดเวลาอีกครั้ง เขาเก็บโทรศัพท์และเดินออกจากประตูหน้าบ้านก่อนจะปิดประตูตามหลังอย่างแผ่วเบา หลังจากประตูปิดเขาก็งับนิ้วและพึมพำ หยุด! ภายใต้ลมหายใจของเขา เวลากลับไปเดินอีกครั้งและเขาเดินออกจากที่ดินไปยัง รถเบนซ์ ของเขา หลังจากขึ้นรถแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและตรวจสอบภาพ ดงซูบินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและขับรถออกไป!

ขณะขับรถ ดงซูบินโทรหาหลิวดาไคร่“สวัสดีพี่หลิวคุณหลับหรือยัง”

“นี้มันยังสองทุ่มอยู่ ผมไม่นอนเร็วขนาดนั้น” หลิวดาไห่ถามเบาๆ “มีอะไรไหมครับ”

ดงซูบินขับรถต่อไปและกล่าวว่า “ฉันต้องการความกรุณาจากคุณ ฉันกำลังขับรถไปที่หมู่บ้านฮุ่ยเทียน รอฉันอยู่ที่นั่น ฉันต้องการให้คุณพิมพ์ภาพจากโทรศัพท์ให้ฉัน ไม่ใช่ภาพฟิล์มเหล่านั้น คุณรู้จักผู้คนมากมายและฉันมั่นใจได้ว่าจะให้คุณจัดการเรื่องนี้ เอาล่ะฉันจะบอกรายละเอียดเมื่อเราพบกัน”

"ตกลง. ผมจะรอคุณครับ”

“ฮ่าฮ่า…ไม่ต้องสุภาพกับฉันขนาดนั้นก็ได้”

“มันเป็นการแสดงถึงความเคารพต่อเจ้านายเก่านะครับ”

"หยุดเรียกฉันอย่างงั้นได้แล้ว. พี่แก่กว่าฉันอีก”

ดงซูบินวางสายหลังจากล้อเล่นสักพัก

ดงซูบินมองหาหลิวดาไห่เป็นเพราะความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาได้ช่วยชีวิตของ หลิวดาไห่และเขาไม่สามารถแต่ภาพนี้ได้อย่างแน่นอน ภาพเหล่านี้เป็นภาพเปลือยและเขาไม่สามารถเลือกร้านค้าแบบสุ่มบนท้องถนนเพื่อพิมพ์ได้ จะไม่มีร้านค้าใดกล้าให้บริการเขาและเขาจะถูกเปิดโปงด้วย นอกจากนี้ ดงซูบินถูกย้ายมาที่ หยานไท่ เป็นเวลาประมาณเกือบหนึ่งปีแต่ก็ยังไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก แต่หลิวดาไห่นั้นแตกต่างออกไป เขาอาศัยอยู่ในเขต หยานไท่เป็นเวลาหลายปีและเขารู้จักคนมากมาย

เป็นคืนที่มืดและมีลมแรง

หลังจากขับรถไปสักพัก ดงซูบินก็มาถึงหมู่บ้านฮุยเทียนในที่สุด

ดงซูบินพบกับหลิวดาไห่ในตรอกใกล้บ้านของคนหลัง

หลิวดาไห่ระมัดระวังตัวมาก เขาสวมชุดสีดำทั้งหมดและก่อนที่เขาจะเข้าใกล้เบนซ์ ของ ดงซูบินเขามองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ก่อนที่จะเข้าไปในรถ “หัวหน้าซูบินคุณต้องการพิมพ์รูปถ่ายอะไร?”

ดงซูบินหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วแตะมันสองสามครั้ง “มีคนพยายามจะกลั่นแกล้งฉัน แต่ฉันก็นั่งเฉยๆไม่ได้ คุณอาจไม่รู้ว่าคนเหล่านี้เป็นใครในภาพ แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของหลิวดาฟา ฉันไม่แน่ใจว่าจะพิมพ์ภาพเหล่านี้อย่างไร แต่สตูดิโอถ่ายภาพส่วนใหญ่สามารถทำได้ หาคนที่คุณไว้ใจให้ทำและอย่าให้คนอื่นรู้เรื่องนี้มากเกินไป” ดงซูบินแสดงรูปถ่ายของหลิวดาไห่

หลิวดาไห่ มองภาพและจำคนในนั้นไม่ได้ “เอาล่ะ. ปล่อยให้ผมนี้ ผมจะทำเอง” เขารู้ว่าหัวหน้าซูบินมาที่หมู่บ้านฮุ่ยเทียนเพื่อตามหาเขาเพราะมันเป็นความลับและเร่งด่วน “โปรดรอฉันที่นี่ จะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง…ไม่น่าจะเพียงพอสี่สิบนาที คุณต้องการสำเนากี่ชุด”

“พิมพ์สามชุด”

หลิวดาไห่เขาค่อนข้างเก่ง หลังจากทิ้งไว้สักพักเขาก็กลับมาพร้อมซองกระดาษสีน้ำตาล

ดงซูบินเปิดซองจดหมายและพยักหน้า กล้องโทรศัพท์ของเขาไม่สามารถถ่ายภาพคุณภาพสูงเช่นกล้องดิจิทัลหรือกล้องฟิล์ม ถึงกระนั้นใบหน้าก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในภาพ เขาเก็บสำเนาภาพถ่ายไว้ในกระเป๋า “ฉันจะเก็บสำเนาไว้และฉันต้องการให้คุณทำอะไรบางอย่าง นี่คือที่อยู่สองแห่งชื่อของผู้รับและแผนก คุณต้องไม่ทำผิดพลาดและสำเนาทั้งสองนี้จะต้องถูกส่งไปยังที่อยู่เหล่านี้ในวันพรุ่งนี้”

หลิวดาไห่รีบหยิบสมุดบันทึกของเขาออกมาเพื่อจดที่อยู่และแผนกต่างๆ

หลังจากนั้นไม่นาน ดงซูบินก็ขับรถกลับไปในตัวเมือง

ก่อนที่ ดงซูบินจะไปถึงโรงแรมของเขาโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสี่ยวหลานโทรมา “ฉันได้ยินมาว่าคุณได้ให้สำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะจับกุมเจ้าหน้าที่สามคนจากสถานีตำรวจเมือง? ตอนนี้มีคนที่ประสงค์ร้ายกับคุณอยู่สินะ”

ดงซูบินตอบ "ใช่. ไอ้พวกนั้นพยายามจะกลั่นแกล้งผม”

เสี่ยวหลานหยุดชั่ววินาทีและหรี่ตา “เอาล่ะ. ฉันจะจัดการส่วนที่เหลือ คุณไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ดงซูบินตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่… ผมบอกว่าผมจัดการเรื่องนี้ได้ คุณไม่เชื่อใจผมเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า…ไม่ต้องห่วงผม พวกมันเองที่พยายามทีปัญหากับผมและต้องการทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของคุณ?! พวกมันต้องถูกจัดการ! ผมจะกำจัดทุกคนที่พวกมันส่งมา! ผมจะแสดงให้พวกเขาเห็นว่าใครแข็งแกร่งกว่า!”

“คุณพบวิธีแก้ปัญหานี้แล้วอย่างงั้นหรอ”

“ผมรู้วิธีการเอาคืนพวกนั้นแล้ว รอดูพรุ่งนี้!”

“ฮ่าฮ่า…เอาล่ะ ฉันรอคอยที่จะได้เห็นว่าซูบินของฉันจัดการกับสถานการณ์นี้อย่างไร”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด