Dual Cultivation บทที่ 713 กู้คืนสระสวรรค์
Dual Cultivation บทที่ 713 กู้คืนสระสวรรค์
"ถ้าเจ้าสามารถกู้คืนสระสวรรค์ได้ก็รีบจัดการเสีย ..." เจ้าซีพูดด้วยน้ำเสียงทอดถอน รู้สึกพ่ายแพ้แล้วทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จากนั้นซูหยางก็นำเอาส่วนผสมที่เขาขอให้เจ้าซีให้หามาให้ก่อนที่เขาจะเข้าสู่การเก็บตัวฝึกวิชา และได้ทำการโยนพวกมันทั้งหมดลงในสระสวรรค์ที่ว่างเปล่า
"บ้าไปแล้ว นี่คือเหตผลที่เขาถึงต้องการส่วนผสมพวกนี้งั้นรึ สำหรับสระสวรรค์งั้นรึ" เจ้าซีเบิกตากว้างขณะที่ซูหยางเติมสระน้ำเล็กๆนั้น ให้เต็มด้วยยาและสมุนไพรที่เพียงพอที่จะใช้ไปได้อีกนานหลายปี
เมื่อทุกอย่างอยู่ในบ่อแล้ว ซูหยางก็หันไปมองซูเมิ่งอี้แล้วพูดว่า "ใช้เพลิงปรุงยาของเจ้าเผาทุกอย่างที่นี่"
"หือ" ซูเมิ่งอี้มองเขาด้วยตาเบิกกว้าง
"เจ้าต้องการให้ข้าเผาทุกอย่างงั้นรึ จนกระทั่งมันจะกลายเป็นเถ้าถ่านด้วยงั้นรึ"
เธอถามเขาเพื่อป้องกันความผิดพลาด
"ใช่" ซูหยางพยักหน้าทันที
"จัดให้ ..." จากนั้น ซูเมิ่งอี้ก็โยนลูกบอลเพลิงฟ้าของเธอลงไปในบ่อน้ำเผายาและสมุนไพรทั้งหมดอย่างรวดเร็วจนเหลือแต่ขี้เถ้า
"เพี้ยนไปแล้ว..." เจ้าซีจ้องมองไปที่บ่อน้ำสีดำสนิทด้วยสีหน้างุนงง
"การทำบ้าๆนี่มันจะคืนสภาพสระสวรรค์ได้อย่างไร"
เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานในเวลาต่อมา
"แค่หุบปากสักนาทีดูไปเรื่อยๆไม่ได้รึ" ซูหยางส่ายหน้าก่อนจะหันกลับไปที่สระสวรรค์ ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยยาและสมุนไพรที่ถูกเผาไหม้
จากนั้นเขาก็หยิบขวดแก้วจากแหวนมิติที่บรรจุของเหลวลึกลับและแทนที่จะเทลงในบ่อยาที่ถูกเผา เขากลับสาดมันลงไปบนต้นไม้ทองคำ
ไม่กี่อึดใจต่อมา ต้นไม้สีทองก็ปล่อยของเหลวสีทองออกมา ตกลงในยาที่ถูกเผาในบ่อ
ทันทีที่ของเหลวสีทองที่หยดลงมาจากต้นไม้สัมผัสกับยาที่ถูกเผาไหม้ ก็ราวกับว่ามันถูกย้อมสี ยาที่ถูกเผาทั้งหมดในบ่อเปลี่ยนเป็นสีทองอย่างรวดเร็วเหมือนคลื่นกระเพื่อม
"อะไรกัน ..." เจ้าซีและคนอื่นๆมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง เมื่อยาที่ถูกเผากลายเป็นสิ่งที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เมื่อยาที่ถูกเผาทั้งหมดกลายเป็นสีทอง ซูหยางก็หยิบขวดของเหลวขึ้นมาอีกขวดแล้วเทลงในยาสีทอง
ไม่กี่วินาทีต่อมา ยาสีทองก็เริ่มละลายจนกระทั่งสระสวรรค์ทั้งหมดเต็มไปด้วยน้ำสีทองอีกครั้ง เปลี่ยนสระสวรรค์จนดูเหมือนตอนก่อนที่ทรัพยากรจะเหือดแห้ง
"สวรรค์สระสวรรค์ได้รับการฟื้นฟูแล้ว" ซีหวังร้องเสียงดังเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังพลังวิญญาณที่เปล่งออกมาจากน้ำสีทอง ว่าไปแล้ว รู้สึกเหมือนกับว่าน้ำนั้นจะร่ำรวยกว่าปกติด้วยซ้ำ
"นี่คือ ..."ทันใดนั้นเจ้าซีก็เริ่มตรงเข้าใกล้สระสวรรค์
เมื่อเขามาอยู่ตรงหน้าสระแล้ว เขาก็คุกเข่าลงบนพื้นและกอบน้ำสีทองขึ้นมาหนึ่งกอบก่อนที่จะจ้องมองมันอย่างเงียบๆ
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
ไม่กี่อึดใจต่อมาเจ้าซีวางน้ำสีทองกลับลงไปในบ่อก่อนจะหันไปมองซูหยางด้วยสีหน้างุนงง
"เจ้าชนะ เจ้าต้องการอะไรจากข้า" เจ้าซีพูดด้วยเสียงพ่ายแพ้
อย่างไรก็ตามแม้จะแพ้พนัน แต่เขาก็ไม่รู้สึกขมขื่น ในความเป็นจริงเขารู้สึกตื่นเต้นและดีใจเป็นอย่างมาก
เมื่อได้ยินคำถามของเจ้าซี รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูหยาง ขณะที่เขาค่อยๆยกแขนขึ้นและชี้ไปทางซีซิงฟาง
"ลูกสาวของเจ้า ข้าจะรับซิงเอ๋อร์ไป" ซูหยางพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"เจ้า... อะไรนะ" เจ้าซีรู้สึกได้ว่าดวงตาของเขาโผล่ออกมาจากเบ้า เมื่อได้ยินคำพูดของซูหยาง
แม้แต่ซีหวังเองก็ไม่ต่างกัน ในขณะที่เขาจ้องมองซูหยางด้วยตาและปากของเขาที่กว้างเท่าจานรองชา
ในขณะเดียวกันซีซิงฟางก็ก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อซ่อนริ้วรอยแดงพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า แม้กระทั่งโหลวหลานจีและศิษย์อีกสองคนก็ยังไม่เชื่อหูตัวเอง และยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้างุนงง
"เจ้าไม่ได้ยินข้ารึ ข้าบอกว่าจะรับซิงเอ๋อร์ไปกับข้า เพราะเธอเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดชิ้นหนึ่งของเจ้า" ซูหยางย้ำพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
จากนั้นเขาก็หันไปมองซีซิงฟางแล้วพูดว่า "ซิงเอ๋อร์ มานี่"
ซีซิงฟางพยักหน้าด้วยท่าทีเอียงอายก่อนจะเดินไปยืนข้างๆเขา
ซูหยางโอบแขนรอบไหล่ของซีซิงฟาง ก่อนที่จะพูดต่อพร้อมกับยิ้มหยัน “ซิงเอ๋อร์ พ่อของเจ้าแพ้พนันกับข้า ดังนั้นข้าจะรับเจ้าไปเป็นสินพนัน และเจ้าจะเป็นผู้หญิงของข้านับจากนี้ไป”
"อุกอาจ" เจ้าซีตะโกนด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวในเวลาถัดจากนั้น สร้างระลอกคลื่นขึ้นในสระสวรรค์
"เจ้าจะโกรธอะไรกัน เจ้าแพ้พนัน และตามที่ตกลงไว้ ข้าจะรับเอาสมบัติที่มีค่าที่สุดของเจ้า ซึ่งก็คือลูกสาวของเจ้าซิงเอ๋อร์ หรือเจ้าจะกลับคำพูดของเจ้า หือ" ซูหยางส่ายหน้า
"เจ้า...เจ้า..." เจ้าซีชี้ไปที่อีกฝ่ายพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านจากความโกรธ "เจ้าหลอกข้า เจ้าเลว"
"ซูหยาง เจ้าหยุดแกล้งพ่อข้าได้แล้ว" ซีซิงฟางพูดกับเขาเมื่อสิ่งต่างๆเริ่มไม่สามารถควบคุมได้
"อ-อะไรนะ" เจ้าซีหันไปมองซีซิงฟางด้วยสายตาที่ตกตะลึง เขาถูกแกล้งงั้นรึ
จากนั้นซีซิงฟางก็หันไปมองพ่อเธอและพูดด้วยสีหน้าจริงจังบนใบหน้าแสนสวยของเธอ "พ่อ เดิมพันของท่านกับซูหยางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เพราะข้าก็จะติดตามซูหยางไปโดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์อยู่แล้ว"
"เจ้า...หือ" เจ้าซียังคงมีสีหน้ามึนงงเหมือนไก่ใบ้ในเมื่อเขาไม่สามารถประมวลสถานการณ์ได้
ในทางกลับกัน ซีหวังได้ส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้า ในเมื่อเขาเข้าใจทุกอย่าง
เมื่อเห็นว่าพ่อเธอยังคงงุนงงกับเรื่องราว ซีซิงฟางก็ถอนหายใจเสียงเบาก่อนจะหันไปมองซูหยาง
"ซูหยาง จูบข้าซิ" เธอพูดกับเขาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ
"ด้วยความยินดี" ซูหยางยกมือเชยคางเธอขึ้นในทันที ก่อนจะจูบริมฝีปากเธอต่อหน้าเจ้าซี
"โอ้ ..."
วินาทีต่อมา ดวงตาของเจ้าซีก็กลอกไปข้างหลัง เป็นลม ตกลงไปในสระสวรรค์ทำให้ทุกคนตกตะลึงกับปฏิกิริยาที่เกินจริงนี้
