SMTM : ตอนที่1 เจ้าอ้วนถูกไล่ออก!
ตอนที่1 เจ้าอ้วนถูกไล่ออก!
เจ้าอ้วนเฉียนถูกไล่ออกจากงาน!
เจ้าอ้วนเฉียนดันไปทำให้หัวหน้าสายตรงของเขาไม่พอใจ เนื่องจากเขาชอบขโมยของกินในออฟฟิศกลับบ้าน จนทำให้เขาได้รับซองขาวมา พร้อมกับเงินเดือนล่วงหน้า 3เดือน (ค่าไล่ออก)
อย่างไรก็ตามเจ้าอ้วนเฉียนก็ไม่สนใจที่ตัวเองโดนไล่ออก พร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างสบายใจ ‘ออฟฟิศห่วยๆแบบนี้ ออกส้ะได้ก็ดี แถมได้เงินมาอีกสามเดือนด้วย!’
เจ้าอ้วนเฉียนตัดสินใจจะใช้ช่วงชีวิตนี้ไปกับก่อนพักผ่อน และอยู่อย่างประหยัดอดออม
แต่ว่านั่นก็เป็นแค่แผนชีวิตล่วงหน้าที่คาดการเอาไว้เท่านั้น เพราะเอาเข้าจริงเขาดันใช้เงินเดือนทั้งหมดเกือบ 3หมื่นหยวน หมดภายในเวลาสองวัน!
“เวรเอ้ย! ทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองไปหมด! ขยับนิด กินหน่อย ก็เป็นเงินเป็นทอง! ไม่ได้หล่ะ... ผมจะทำตัวแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ผมต้องเลิกทำตัวอ้วน ต้องไปออกกำลังกาย!” เจ้าอ้วนเฉียนพูดขึ้นมาพร้อมกับลุกไปล้างมืออวบๆของเขา
หลังจากนั้นเขาก็เดินไปยกดำเบลขึ้นมาเพื่อเล่นกล้ามออกกำลังกาย แต่หลังจากที่ยกไม่ถึงสิบที
เสียงกระดิ่งที่ประตูก็ดังออกมา
กริ๊ง ๆ
จึงทำให้เขาต้องวางดำเบลลงและเดินไปเปิดประตู
แล้วก็พบว่าน้องสาวของเขายืนอยู่ทางด้านหน้าห้อง “โอ้ วันหยุดสุดสัปดาห์แล้วงั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนถามพร้อมกับทำหน้าเหมือนนึกอะไรบางอย่าง
“พี่ชาย หนูพนันเลยว่าพี่จะเลื่อนนัดอีกแล้ว....ใช่ไหม?” เสี่ยวเฉียนพูดขึ้นมา พร้อมกับเดินเข้ามาในห้อง และโยนกระเป๋าถือขนาดเล็กทิ้งข้างๆ หลังจากนั้นก็กระโดดเข้าไปสวมกอดเจ้าอ้วนเฉียนทันที พร้อมกับหัวเราะดีใจคิกคัก
เสี่ยวเฉียนเป็นหญิงสาวที่สวยงามมาก เธอมีความสูง 169 เซนติเมตร หุ่นของเธอนั้นเหมือนกับนางแบบที่ขาสูงเรียวสวยงาม
หน้าตาของเธอมีลักษณะที่เล็กจิ้มลิ้ม แต่ความสวยนั้นคมบาดตามาก ...ปากนิดจมูกหน่อย ถือว่าจัดอยู่ในระดับที่ชายทุกคนต้องหมายปอง
และด้วยความสวยงามครบเครื่องทุกรูปแบบที่เธอมี ทำให้มีหนุ่มๆจากโรงเรียนมาตามจีบ ตามมาแอบส่องที่ตึกอยู่บ่อยครั้ง
ส่วนทางด้านพี่ชาย หรือเจ้าอ้วนเฉียน เขาคนนี้สูงถึง 180เซนติเมตร และมีใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่นิดนึง แต่ด้วยหุ่นของเขาที่ค่อนข้างจะอ้วน จึงทำให้เขาไม่ได้เลิศเลอเหมือนกับน้องสาว
เจ้าอ้วนเฉียนค่อนข้างที่จะไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเขาอ้วน แต่ถ้าหากใครๆได้เห็นใบหน้าของเขา ที่เวลาอยู่นิ่งๆปกติ ความอ้วนบนใบหน้าของเขามันมักพองนูนออกมาจนทำให้ดูเหมือนกับว่าตาของเขาบุ๋มเข้าไปข้างใน
มันเลยเป็นความจริงที่เชื่อถือได้ยากว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกัน อย่างไรก็ตามเมื่อมีหญิงสาวที่สวยงามสุดยอดก็ต้องมีคนที่ขี้เหล่อยู่ด้วยเป็นธรรมดา เพื่อชูโลงความสวยงามมากขึ้น
“พี่ชาย พี่กินอะไรบ้างหรือยัง?” เสี่ยวเฉียนถอยตัวเองออกมาจากอ้อมกอดและสอบถาม
“ยังเลย.. ก็รอคุณน้องอยู่นั่นแหละ” เจ้าอ้วนเฉียนรีบฉวยโอกาสที่งุนงงนี้ตอบรับทันที หลังจากนั้นเขาก็ควักกระเป๋าตังค์ออกมาพร้อมกับกุมข้อมือน้องสาว แล้วเดินออกห้องลงบันไดไปทันที
“ว้าว พ่อหนุ่มเฉียน แฟนมาหาอีกแล้วแล้วงั้นหรอ? สวยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ” เมื่อทั้งสองเดินผ่านประตูทางเข้าตึก คุณแม่บ้านคนหนึ่งก็ทักทายด้วยความรู้สึกที่ไม่เชื่อว่าทั้งสองเป็นพี่น้องกัน
แต่พ่อหนุ่มเฉียนก็ขี้เกียจที่จะอธิบายอะไรทั้งนั้น
...
“อยากไปกินที่ไหนหรอ?” เจ้าอ้วนยืนจับมือน้องสาวอยู่ที่ริมถนน ส่วนมืออีกข้างก็กำกระเป๋าตังค์เอาไว้แน่น ราวกับว่าจะมีใครสักคนมาวิ่งราวกระเป๋าเขาไปส้ะอย่างงั้นแหล่ะ
“ไปหาพวกอาหารตะวันตกกินกันไหม?” เสี่ยวเฉียนเสนอขึ้นมา
เจ้าอ้วนเฉียนไม่ใช่คนที่เลือกกิน เขาเลี้ยงง่าย ให้อะไรก็กิน เขาจึงไม่ได้ปฎิเสธอะไร แล้วก็เป็นเหตุผลให้เขาอ้วนตุ้บป่องอยู่แบบนี้
หลังจากนั้นพี่ชายก็เดินกุมมือน้องสาวไปจนถึงร้านอาหารตะวันตกแห่งหนึ่ง
“ต้องการจะรับอะไรดีคะ คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง?” สาวต้อนรับทักทายเมื่อทั้งสองคนเดินเข้ามา แต่สายตาของพนักงานคนนี้ค่อนข้างจะย้อนแย้งกับคำพูด
แน่นอนว่าเจ้าอ้วนเฉียนสัมผัสได้ถึงสายตาที่แอบดูถูกและเหยียดหยามนั้น
‘อะไรกันเนี่ยโลกใบนี้! แค่ผู้ชายอ้วนเดินมากับสาวสวยหุ่นดี ต้องแอบเหยียดหยามกันด้วยงั้นหรอ? หรือว่าอิจฉาที่น้องสาวของผมเลิศกว่า?’ เจ้าอ้วนเฉียนคิดในใจ
หลังจากนั้นไม่นาน อาหารที่สั่งก็เสิร์ฟถึงที่โต๊ะ ทางเจ้าอ้วนเฉียนก็จัดแจงอาวุธในมือให้พร้อม และกระหน่ำโจมตีเหล่าอาหารพวกนั้นอย่างไม่ยั้งมือ
ส่วนทางน้องสาวของเขาก็ดูแลพี่ชายดียิ่งกว่าพนักงานต้อนรับเสียอีก เธอยืนขึ้นหยิบทั้งทิชชู่และรินน้ำให้ทุกอย่าง
“เห้ย ไออ้วนจอมมูมมามมันพาโสเภณีมากินข้าวหว่ะ... เฮ้! น้องสาว! ไออ้วนนั่นจ่ายให้เธอเท่าไหร่? ป๋าให้สองเท่าเลย” เสียงที่น่ารักเกียจดังขึ้นมาจากคนกลุ่มหนึ่ง
เมื่อหันไปมอง ก็พบกับชายหกคนเดินเข้ามาในร้านอาหาร ซึ่งดูท่าทางน่าจะเป็นคนที่มีการศึกษา
“เยี่ยมเลย แม้แต่ตอนกินข้าวเราก็โดนหาเหยียดหยาม” เจ้าอ้วนเฉียนบ่นพึมพำ
ส่วนน้องสาวเสี่ยวเฉียนเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มอ่อนๆ เธอนั่งลง ไม่ได้ตอบกลับอะไร และก็สังเกตุได้ว่าพี่ชายของเธอเองนั้นหยุดท่าทางการกินที่มูมมามแล้ว
