ตอนที่ 549 โปรดอย่าทำกับฉันแบบนี้

เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงขึ้นเล็กน้อยแล้วยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีก

แม้แต่ติ่งหูเล็ก ๆ ของเธอก็เป็นสีชมพูนิดหน่อย

วิธีที่ผู้ชายคนนี้กินเค้ก...ช่างเซ็กซี่เหลือเกิน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาจ้องมองเธอตลอดเวลา เฉียวเมียนเมียนรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นคนที่ถูกกินไม่ใช่เค้ก

เมื่อคิดเช่นนี้หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้นอีกครั้ง

แก้มของเธออุ่นขึ้นด้วย

สิ่งที่ทำให้แย่ลงไปกว่านั้นคือการที่ผู้ชายคนนั้นเลียครีมที่ด้านข้างของริมฝีปาก ที่เธอทำเลอะไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ

วิธีที่เขาเลียนั้นเซ็กซี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้

เขาเป็นคนเจ้าชู้เสียจริง

เฉียวเมียนเมียนสงสัยว่าเขาทำโดยตั้งใจหรือไม่

เมื่อเหมาเยซื่อเลียครีมเสร็จแล้วเขาก็พูดว่า “อร่อยมาก” จากนั้นเขาก็กัดช้อนเบา ๆ แล้วพูดว่า “ที่รัก ป้อนอีกสิ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เขาไม่เห็นว่าเซินโย่วโกรธขนาดไหน

ถ้าเธอป้อนเขาต่อ สายตาของเซินโย่วที่กำลังจ้องมาที่เธอ อาจทำให้เธอตายได้เลย

“อาซื่อ...”

เสียงสั่นเครือทำลายอารมณ์

เฉียวเมียนเมียนหันไปรอบ ๆ และเห็นดวงตาแดงก่ำของเซินโย่ว เธอดูเศร้าและเสียใจเมื่อมองไปที่เหมาเยซื่อ

เธอแทบสำลักขณะที่พูดว่า “คุณยังโกรธฉันอยู่เหรอ? ฉันรู้ว่าวันนี้ฉันเป็นฝ่ายผิด ฉันไม่ควรดูถูกน้องชายของเมียเนมียน โดยไม่ได้สอบถามข้อเท็จจริงก่อน”

“ฉันรู้ว่าผิดทำผิด”

“ฉันยินดีที่จะขอโทษเมียนเมีนย ฉันจะทำทุกอย่างตราบเท่าที่คุณยกโทษให้ฉัน”

“แต่ได้โปรด อย่าทำแบบนี้กับฉันจะได้ไหม ฉันทนไม่ได้จริง ๆ”

เหมาเยซื่อหันกลับมาและเห็นว่าเธอดูน่าสงสารเพียงใด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้าน เมื่อเขาพูดอย่างเย็นชาและห่างไกลว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่? ฉันไม่ได้บอกหรอกหรือว่าวันนี้ฉันไม่ว่างพบเธอ”

ท่าทีที่เย็นชาช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับท่าทีอ่อนโยนที่เขาแสดงให้เฉียวเมียนเมียนเมื่อสักครู่

เมื่อเขามองไปที่เฉียวเมียนเมียน มันฉายความรักและความอ่อนโยน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเซินโย่ว กลับเป็นความเย็นชาและความหนาวเย็นมากขึ้น

แม้จะมีระยะห่างในสายตาของเขา

ทัศนคติของเขากำลังจะฆ่าเซินโย่ว

ในที่สุดน้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาของเอไหลลงใบหน้าหน้า

เธอพูดพร้อมกับน้ำตาอาบแก้ม “อาซื่อ ต้องทำแบบนี้เลยเหรอ? คุณไม่มีเวลาที่จะพบฉัน แต่เมื่อได้ยินว่าเมียนเมียนอยู่ที่นี่ คุณถึงกับออกจากการประชุมสำคัญเพียงเพื่อมาพบเธอ?”

“นี่เหรอที่คุณบอกว่าไม่มีเวลา?”

“คุณมีเวลาให้เธอ แต่สำหรับฉันกลับไม่มี? คุณไม่มีเวลาจริง ๆ หรือไม่อยากเจอฉัน”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

ดูเหมือนว่าการรักใครสักคนจะทำให้ไอคิวของคนเราต่ำลง

เซินโย่วเป็นผู้หญิงที่ฉลาด

แต่ทำไมเธอถึงถามคำถามโง่ ๆ แบบนี้ออกมา?

เธอจะพอใจอย่างงั้นเหรอ ถ้าเหมาเยซื่อพูดออกไปอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการพบเธอ?

แต่จากสิ่งที่เหมาเยซื่อพูดดูเหมือนว่าเซินโย่วได้แจ้งให้เขารู้ก่อนแล้วว่าเธอกำลังจะมาใช่ไหม?

ทว่าเธอถูกเขาปฏิเสธ โดยบอกว่าไม่ว่าง?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่ามีดอกไม้แห่งความสุขผุดขึ้นมากลางใจของเธอ จู่ ๆ เธอรู้สึกอยากจะจูบเหมาเยซื่อเพื่อให้รางวัลแก่เขา

อืม ดูเหมือนว่าสามีของเธอจะรู้จักคิดเหมือนกันนี่