EP 340 ว่างเปล่า

EP 340 ว่างเปล่า

By loop

ผ่านไปราวๆ 1 ชั่วโมง

ดงซูบินที่เหลือเพียงกางเกงขายาวของเขาในห้องนั่งเล่นรู้สึกว่าเขาถูกหลอกโดยเสี่ยวหลาน พี่สาวเสี่ยวนั้นชนะเกือบทุกรอบและ ดงซูบินรู้ว่าเขาไม่สามารถแพ้อีกต่อไปได้ เขาได้รับการฝึกฝนความจำของเขาเมื่อเขาสอบข้าราชการและมั่นใจว่าเขาจะไม่แพ้อย่างแน่นอน เขาจะต้องชนะ

เกมต่อไปเริ่มต้นขึ้น

ดงซูบินจดจ่ออยู่กับไพ่และไม่ฟุ้งซ่านไปกับรูปเซ็กซี่ของ เสี่ยวหลานเขาไม่ได้มองไปในทิศทางของเธอ

เสี่ยวหลานหัวเราะ “คุณต้องจริงจังขนาดนี้เลยเหรอ”

“คุณจะไม่พูดแบบนี้เมื่อคุณจะต้องเปลือย” ดงซูบินจ้องไปที่ไพ่เพื่อจดจำพวกเขา

“คุณยังมีเสื้อผ้าเหลืออยู่สามชิ้นใช่ไหม” เสี่ยวหลานโยนการ์ดลง “มันยังเร็วอยู่ ช้าลงหน่อย. ฮ่า ๆ ๆ”

ดงซูบินคิดใจว่า ฉันจะดูว่าคุณยังสามารถหัวเราะได้ในภายหลัง ตอนนี้ ดงซูบินจริงจังในขณะที่เขามุ่งมั่นที่จะมองไปที่ขายาวที่เซ็กซี่ของเสี่ยวหลาน

ดงซูบินใช้สมาธิทั้งหมดในเกมและได้รับผลลัพธ์บางอย่าง สิบนาทีต่อมา ดงซูบินชนะในรอบนี้ ดงซูบินดีใจมาก “ถึงเวลาเลือกเสื้อผ้าของคุณแล้ว” ฮาฮา! ในที่สุดฉันก็สามารถเห็นร่างกายของเธอมากขึ้น!

“ฮิฮิ…การเลือกเสื้อผ้าเป็นเกมสุดท้าย ฉันไม่ได้บอกว่ามันจะใช้กับเกมนี้ใช่มั้ย?” เสี่ยวหลานไขว่ห้างและถอดเสื้อสูทออก “เอาล่ะ. มาเริ่มเกมต่อไป ฉันคิดว่าฉันควรจะเล่นเกมนี้อย่างจริงจังในตอนนี้”

ดงซูบิน:“……”

“มีอะไรเหรอ? รีบสับไพ่”

“พี่สาวเสี่ยว ฉันรู้ว่าคุณเก่งและมีเลห์เหลี่ยม”

เสี่ยวหลานหัวเราะ “การมีไหวพริบเป็นข้อกำหนดที่สำคัญสำหรับข้าราชการ คุณกำลังยกย่องฉันไหม”

ดงซูบินถึงกับพูดไม่ออก ทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามกฎของ เสี่ยวหลานนี่มันโกง! ละเอียด. “เดี๋ยวก่อน มาตั้งกฎกันก่อนเริ่มเกมนี้ ทำไมฉันต้องยอมคุณเมื่อฉันชนะและฉันต้องฟังกฎของคุณเมื่อคุณชนะ”

เสี่ยวหลานมองไปที่นาฬิกาของเธอและหัวเราะ “เอาล่ะ. เกือบเที่ยงคืนแล้วเรายังต้องนับถอยหลังวันปีใหม่ แล้วผู้แพ้จะถอดเสื้อผ้าสามชิ้นในเกมนี้ได้อย่างไร” แม้ว่า เสี่ยวหลานจะถอดเสื้อผ้าสามชิ้น แต่เธอก็ยังคงสวมชุดชั้นในอยู่

ดงซูบินแตะที่ต้นขาของเขา “วันนี้อากาศหนาวและผมใส่เพียงกางเกงขาสั้น นั่นหมายความว่าฉันยังมีเสื้อผ้าอยู่สี่ชิ้น ผู้แพ้จะต้องถอดเสื้อผ้าออกสี่ชิ้น”

เสี่ยวหลานหรี่ตาของเธอ "ตกลง. เสื้อผ้าสี่ชิ้น

ดงซูบินพับแขนเสื้อขึ้นและหายใจเข้าลึก ๆ "เริ่มกันเลย."

เกมนี้สร้างหรือทำลาย!

ดงซูบินสับไพ่และแจกไพ่

ห้านาที…

สิบนาที…

ทันใดนั้น ดงซูบินก็มีโอกาส

ดงซูบินได้ไพ่คิง ของพีสาวเสี่ยว และเขาถือเอส ในกองของเขา ไม่มีไพ่บนโต๊ะเหลือแล้วและ ดงซูบินก็โยนคิง. ออกไปเมื่อจำนวนไพ่บนโต๊ะเพิ่มขึ้น เสี่ยวหลานก็ทำผิดพลาดเล็กน้อยและ ดงซูบินก็โยนแต้มของเขาออกไป เขาชนะไพ่ทั้งหมดบนโต๊ะ!

เสี่ยวหลานไม่มีไพ่เหลืออยู่และในที่สุด ดงซูบินก็เอาชนะเธอได้หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง!

ฉันชนะ! มันยอดมาก!

ดงซูบินตื่นเต้นมาก ในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็น เสี่ยวหลานได้มากขึ้น!

เสี่ยวหลานผลักไพ่ดออกไปจากเธอและหัวเราะ “คุณต้องมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอ”

“พี่สาวเสี่ยว เราตกลงกันเรื่องเสื้อผ้าสี่ชิ้นก่อนหน้านี้” ดงซูบินนั่งตัวตรงและมองไปที่ เสี่ยวหลาน“ คุณไม่สามารถกลับคำพูดได้

เสี่ยวหลานยิ้มและยืนขึ้น มือของเธอเอื้อมไปที่เอวของเธอและปลดเข็มขัดของเธอออก หลังจากนั้นเธอก็ปลดกระดุมกางเกงและค่อยๆเลื่อนกางเกงลงขายาว เธอก้าวออกมาจากกางเกงแล้ววางลงบนโซฟา เธอถอดเสื้อซับแล้วโยนทิ้ง เสี่ยวหลานดูเหมือนจะชอบชุดชั้นในสีดำ คราวนี้เธอสวมชุดชั้นในสีดำพิมพ์เล็กสีแดง

ดงซูบินมองไปที่ร่างกายของเธอโดยไม่กระพริบตา

เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบินและถอดกางเกงซับของเธอออก

ในที่สุดขายาวเซ็กซี่ของ เสี่ยวหลานก็ได้สัมผัสกับ ดงซูบินและเขาก็ได้เห็นกางเกงชั้นในลูกไม้ของเธอด้วย

ตอนนี้ เสี่ยวหลานเหลือเพียงชุดชั้นในและชุดชั้นในของเธอ

“ฉันถอดไปกี่ชิ้น?” เสี่ยวหลานหยุด

“…สามชิ้น” ดงซูบินตอบ “คุณยังต้องถอดอีกหนึ่งชิ้น”

เสี่ยวหลานหัวเราะ "จริงๆ? ทำไมฉันถึงคิดว่าฉันถอดสี่ชิ้น? คุณช่วยนับอีกครั้งได้ไหม”

“กางเกงสูทเสื้อซับและกางเกงซับ ฉันไม่จำเป็นต้องนับ” ดวงตาของ ดงซูบินกำลังมองไปที่ร่างกายของ เสี่ยวหลานนี่คือโอกาสของชีวิตและเขาจะไม่พลาด

เสี่ยวหลานไม่ได้ขยับและมองไปที่ ดงซูบิน“ฉันเป็นหนี้คุณเสื้อผ้าชิ้นนี้ได้ไหม”

ดงซูบินกระแอมในลำคอ “พี่สาวเสี่ยว เราเห็นด้วยกับกฎและคุณเป็นคนที่แนะนำเรื่องนี้ นอกจากนี้เอ้อ…” ดงซูบินลดเสียงลง “ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็นคุณเปลือยมาก่อน” เมื่อ ดงซูบินช่วย เสี่ยวหลานจากการจมน้ำและพาเธอกลับบ้านเขาเคยเห็นเธอเปลือยกายมาก่อน เสี่ยวหลานเป็นคนใจกว้างในเวลานั้นและไม่ได้พยายามปกปิดตัวเองด้วยซ้ำ ดงซูบินรู้ว่าพี่สาวเสี่ยว ไม่ใช่คนขี้อายเพราะเหตุการณ์นั้น

เสี่ยวหลานหัวเราะ “คุณจะเปรียบเทียบตอนนั้นกับตอนนี้ได้อย่างไร? ฉันไม่มีทางเลือกในสถานที่ของคุณเพราะเสื้อผ้าของฉันเปียกหมด นอกจากนี้ตอนนั้นฉันกำลังอ้วก” เธอพูดแล้วนั่งลงบนโซฟา “ใกล้จะถึงเวลานับถอยหลังสู่ปีใหม่วันตรุษจีนแล้ว ขอให้ฉันเหลืออะไรไว้บ้างก็ดี”

ดงซูบินอยากจะปฏิเสธ แต่ยอมแพ้เขาถอนหายใจและพูด “เอาล่ะ…”

ช่างน่าเสียดายจริงๆ ดงซูบินคิดว่าเขาสามารถมองหน้าอกของ เสี่ยวหลานได้อย่างใกล้ชิดในครั้งนี้

เสี่ยวหลานหัวเราะ “ฉันใส่เสื้อผ้ากลับเข้าไปได้ไหม”

"ตกลง. อย่าเป็นหวัด” ดงซูบินไม่ได้สวมเสื้อผ้ากลับเนื่องจากอพาร์ทเมนท์ไม่หนาว ยิ่งไปกว่านั้นเขายังสวมเพียงกางเกงขาสั้น

เสี่ยวหลานขนเสื้อผ้าของเธอกลับเข้าไปในห้องนอน หลังจากนั้นไม่นานประตูก็เปิดออกและ ดงซูบินก็ได้ยินเสียงร้องเท้าของเธอ

ดงซูบินหันมาและตกใจ เสี่ยวหลานสวมเสื้อสีขาวที่มีขอบเสื้อผู้หญิงตอนหน้าอกพรวดพราดและไม่ได้สวมเสื้อซับในของเธอ ส่วนหนึ่งของชุดชั้นในสีดำของเธอกำลังโชว์อยู่และเธอสวมเพียงถุงน่องที่ท่อนล่างเท่านั้น มันเซ็กซี่เอามากๆเลย

“ทำไมคุณไม่สวมเสื้อผ้าของคุณ” ดงซูบินแสร้งถาม "มันเย็น."

“ ฮ่าฮ่า…นี่คือสิ่งที่ฉันใส่อยู่บ้าน มันสบายดี

ดงซูบินจำครั้งสุดท้ายที่เขามาที่อพาร์ตเมนต์ของ เสี่ยวหลานในระหว่างที่พวกเขาทะเลาะกันเธอสวมแค่เสื้อตัวบางและไม่สวมกางเกง ตอนนี้เสื้อของเธอยาวพอที่จะคลุมชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้ของเธอและมันก็ดูเซ็กซี่มากขึ้น ดงซูบินรู้ว่าจะไม่มีใครใส่ถุงน่องและส้นสูงที่บ้าน…เธอใส่ถุงน่องและส้นเท้าให้เขาหรือเปล่า?

ดงซูบินกำลังร้อนขึ้น

เสี่ยวหลานเดินไปที่โซฟาและไขว่ห้าง

ดงซูบินรู้สึกว่าเขากำลังลุกเป็นไฟ เขาดูต้นขาและขาของเธอ การแต่งกายของ เสี่ยวหลานนั้นยั่วยวนเกินไปสำหรับ ดงซูบิน“พี่สาวเสี่ยว …”

“หือ?” เสี่ยวหลานหันไปหาดงซูบิน

"ฉับจูบคุณได้ไหม?"

“ฮ่าฮ่า…ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ”

“เอ่อ…ฉันแตะขาคุณได้ไหม”

"… คุณคิดอย่างไร?" เสี่ยวหลานยิ้ม

ดงซูบินโดดเด่นยิ่งขึ้นหลังจากมองไปที่การแสดงออกของ เสี่ยวหลานเขาเอื้อมมือไปที่คอของพี่สาวเสี่ยว และก้มศีรษะลง เสี่ยวหลานยังคงมองเขาด้วยรอยยิ้ม ดงซูบินมองไปที่เธอและจูบเธอ เขากัดริมฝีปากและดูดลิ้นของเธอ

ในที่สุด ดงซูบินก็จูบ พี่สาวเสี่ยวอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน

ดงซูบินมีความสุขมากและจูบเธออยู่พักหนึ่ง

เสี่ยวหลานไม่ได้จูบเขากลับ แต่ยังคงอยู่ที่นั่นเพื่อให้เขาจูบ

ดงซูบินไม่ได้คาดหวังว่า เสี่ยวหลานจะตอบสนองเพราะเขายังคงรู้สึกผิดกับเหตุการณ์นั้นกับฉูหยวน ความสามารถในการจูบ เสี่ยวหลานถือเป็นความก้าวหน้าแล้ว

ริมฝีปากของพวกเขาแยกออกจากกัน ดงซูบินยิ้มและจับมือของเสี่ยวหลาน

เสี่ยวหลานยังจับ ดงซูบินของเธอแน่นและลูบนิ้วของ ดงซูบินเบา ๆ “มันเริ่มแล้ว…”

การนับถอยหลังสำหรับปีใหม่ทางจันทรคติเริ่มต้นแล้ว

ดงซูบินและ เสี่ยวหลานจับมือกันและดูพิธีกรรายการทีวีนับถอยหลัง

“10 … 9 … 8 … 7 … 6 … 5 … 4 …” ต

ดงซูบินจับมือของ เสี่ยวหลานแน่น

“3 …”

“2 …”

“1 …”

“ตูม!”

พลุและดอกไม้ไฟจำนวนมากถูกปล่อยออกมา!

ทุกคนในไตรมาสและในทีวีส่งเสียงเชียร์!

ดงซูบินหัวเราะ “พี่สาวเสี่ยว เราจับมือกันตั้งแต่ปีที่แล้วจนถึงปีนี้…เราจับมือกันเป็นเวลาหนึ่งปี!”

เสี่ยวหลานผลักมืออีกข้างของ ดงซูบินซึ่งอยู่บนต้นขาของเธอออกไปและหัวเราะ “ตลอดหนึ่งปีมานี้คุณเคยสัมผัสต้นขาฉันหรือยัง และนั้นก็หมายถึงหนึ่งปีมานี้คุณได้อะไรจากฉันไปบ้าง”