ตอนที่ 533 ตลกเสียจริง

เป็นไปได้ไหมที่เธอจะรู้จักเขา?

เฉียวเมียนเมียนถามอย่างสงสัย “คุณรู้จักเขาด้วยเหรอคะ?”

“เปล่าหรอก” หญิงวัยกลางคนตอบอย่างโกรธ ๆ “แต่ฉันมั่นใจว่าเขาไม่ใช่คนดี”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

“ทำไมถึงคิดว่าเขาไม่ใช่คนดีล่ะคะ”

“ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะเขากระทำชำเรากับเด็กผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะน่ะสิ” เมื่อหญิงวัยกลางคนสังเกตเห็นท่าทางที่ดูอ่อนเยาว์ของเฉียวเมียนเมียน เธอก็นึกถึงลูกสาวของเธอที่กำลังเรียนโรงเรียนมัธยม เธอโกรธมากและพูดต่อว่า

“เขาทำกับเธอที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอย่างงี้ แล้วยังไม่ป้องกันอีก มีอย่างที่ไหนให้เธอกินยาคุมฉุกเฉิน เธอจะคบกับผู้ชายไร้ค่าแบบนี้ได้ยังไงกัน แม้ว่าเขาจะหล่อก็ตามทีเถอะ ฟังฉันนะ เลิกกับเขาซะ ตั้งใจเรียน ตอนนี้โฟกัสที่การเรียนเป็นหลัก!”

หญิงวัยกลางคนรู้สึกกระวนกระวายและไม่สามารถควบคุมระดับเสียงของเธอได้

เหมาเยซื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด

ในสถานที่นั้น เฉียวเมียนเมียนมองไม่เห็นว่าเขากำลังขมวดคิ้วอยู่

...

เธออยากจะหัวเราะ

แต่กลับไม่กล้าหัวเราะออกมา

จะให้เอาเกลือมาถูกบาดแผลได้เช่นไรกัน

ช่างตลกเสียจริง ทนจะไม่ไหวอยู่แล้ว

เธอกลั้นหัวเราะกระทั่งกลับมาที่รถ

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในรถ เหมาเยซื่อไม่ได้กอดเธอเหมือนปกติ เขามองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความเงียบ พร้อมกับขมวดคิ้ว กัดริมฝีปากแน่น

ลุงหลี่เห็นภาพพวกเขาสะท้อนจากกระจกหลัง และคิดว่าพวกเขาทะเลาะกัน

เขารู้สึกสับสนเมื่อกี้ยังดี ๆ กันอยู่เลย

ทำไมถึงได้ทะเลาะกันอีกแล้วล่ะ?

ทว่าเมื่อสังเกตใบหน้าของคุณผู้หญิงกลับมีรอยยิ้มและไม่ได้ดูราวกับว่าพวกเขาทะเลาะกัน

เขาคงจะเริ่มแก่แล้วจริง ๆ

จึงไม่สามารถเข้าใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของหนุ่มสาวได้อีกต่อไป

10 นาทีถัดมา

พวกเขามาถึงประตูหยุนเฉินอะคาเดมี่

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เหมาเยซื่อที่ยังคงนิ่งเงียบและหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมา เธอกระแอมไอและพูดว่า “เอิ่ม...เหมาเยซื่อคะ ฉันจะไปแล้วนะ”

ท้ายที่สุด เขาก็ตอบสนองและมองมาที่เธอ

เมื่อสบตากัน เขาทำหน้ามุ่ย พยักหน้าและพูดว่า “อืม ยื่นใบลาเสร็จแล้วมาหาผมนะ ทานข้าวเย็นด้วยกัน”

“ได้ค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนเอื้อมมือไปที่ประตู พร้อมที่จะลงจากรถ เธอหยุดชั่วขณะ และย้ายไปใกล้ ๆ เขา ก่อนจะจูบเขาเบา ๆ ในขณะที่เขามองเธอแปลก ๆ

“กู๊ดบายคิสค่ะ ไปจริง ๆ แล้วนะ เจอกันค่ะ”

เธอกล่าวอย่างเขินอาย ขณะโบกมือลา แล้วลงจากรถ

เหมาเยซื่อตกใจกับท่าทางแสดงความรักอย่างกะทันหัน

หลังจากที่เธอลงไป เธอโบกมือให้กับเขาอีกครั้ง และมุ่งหน้าไปที่มหาวิทยาลัย

เหมาเยซื่อยังคงนิ่งงันอยู่อย่างนั้น หลังจากที่เขาถูกเธอจุ๊บ

ลึงหลี่รอสักพักก่อนจะถามว่า “นายน้อยจะกลับไปที่บริษัทเลยหรือเปล่าครับ”

เหมาเยซื่อพูดเสียงดังด้วยความตกใจ เขามองไปในทิศทางที่เฉียวเมียนเมียนเดินจากไป แล้วถามว่า

“ลุงหลี่ ขอถามหน่อยสิ ตอบมาตามจริงนะ”

“ถามมาได้เลยขอรับ นายน้อย”

เหมาเยซื่อกัดริมฝีปากเล็กน้อย และถามหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ

“ตอนแรกที่เจอเธอ ลุงคิดว่านายหญิงเขาอายุเท่าไหร่?”

ลุงหลี่งงงวยกับคำถามที่ไม่คาดคิด แต่ตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า

“นายหญิงดูเด็กกว่าอายุจริง ๆ ขอรับ ผมคิดว่าเธอเป็นเด็ก ม.ปลายเสียอีก”