EP 336 อะไรว่ะนั้น!
EP 336 อะไรว่ะนั้น!
By loop
โชว์มายากล?!
ผู้ชมรู้สึกสับสน มันจะขอมากเกินไปแล้ว การทำร้ายอิฐด้วยมือข้างเดียวจะเป็นการแสดงมายากลได้อย่างไร?
เซียงดาวเฉิงตงผิงและผู้นำคนอื่น ๆ ขมวดคิ้ว ดงซูบิน เต็มไปด้วยความประหลาดใจเสมอ เกงหยูฉง ยังถูขมับของเขา เขารู้สึกว่าซูบินนั้นคงจะไม่ยอมแน่ๆ ผู้คนมากมายกำลังรอดูความอับอายของคุณ แต่คุณยังต้องการที่จะแสดงต่อไป!? การทำลายอิฐคือกังฟูแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเวทมนตร์? ดูคำพูดสวยหรูพวกนั้นสิ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของคุณจะดูสง่างาม แต่คุณก็ยังเป็นมนุษย์ธรรมดาอยู่ดี
ฉินยงเกือบตกเก้าอี้กับเสียงของผู้ชมที่ยังเรียกร้องให้เขาแสดงอยู่ ทั้งๆที่ดงซูบินก็แสดงมายากลไปแล้ว แล้วทำไมเขาถึงยังพูดถึงการแสดงทำลายอิฐอีก?
ฮูซินเยียนยังตบหน้าผากของเธอเอง เธอไม่เข้าใจว่า ดงซูบินกำลังคิดอะไรอยู่
หวาวงหลี่ก็ถึงกับพูดไม่ออก ดงซูบินกำลังพยายามทำอะไรอยู่?!
มีเพียงเสี่ยวหลานเท่านั้นที่ไม่ได้แปลกใจเลย เธอหรี่ตาและยิ้ม
“การทำลายอิฐจะเปลี่ยนเป็นการแสดงมายากลได้อย่างไร” “ฉันไม่รู้…นี่มันน่าจะเป็นการแสดงวูซูไม่ใช่เหรอ” “ถูกต้อง…”
ผู้ฟังเริ่มคุยกัน
คนที่รับผิดชอบในหลังเวทีเกือบจะด่าออกมาดัง ๆ ทำลายอิฐด้วยมือเดียว? การแสดงมายากล? พล่าม! คนอื่นอาจไม่รู้ แต่ตัวเขารู้ดี นี่น่าจะเป็นการแสดงกังฟูและการทำลายอิฐและดนตรีประกอบเหล่านั้นได้รับการจัดเตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับการแสดงนี้ ! แม้แต่พิธีกรซูเจียยังตะลึง
การแสดงออกของดงซูบินไม่เปลี่ยนแปลง เขาหัวเราะและกล่าวว่า “ทุกคนคาดหวังให้ฉันแสดงกังฟู(วูซู)หรือเปล่า” ผู้ชมถึงกับพูดไม่ออก ทุกคนรู้ดีว่าคุณนั้นเก่งเพียงใด นอกจากกังฟูแล้วคุณจะทำอะไรได้อีก?
ดงซูบินหัวเราะและกล่าวว่า “ผมยอมรับว่าชื่อของการแสดงนี้ทำให้เข้าใจผิดและหลายคนเข้าใจผิด ดูที่อิฐ ผมจะทำลายมันด้วยมือเดียวได้อย่างไร? ดูร่างที่ผอมแห้งของผมสิ…ถ้าผมโดนอิฐจริงๆก้อนอิฐก็คงเหมือนเดิม แต่มือผมคงจะหัก ผมไม่ต้องการเฉลิมฉลองตรุษจีนที่โรงพยาบาล มันคงจะไม่ตลกแน่ๆ”
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ…." ผู้ชมต่างพากันหัวเราะ
ดงซูบินพูดต่อ “อย่าตื่นตระหนกด้วยการ 'ทำลายก้อนอิฐด้วยมือข้างเดียว' เป็นการแสดงมายากลที่ผมตรียมมานานและผมมั่นใจมาก” หลิวดาฟาพูดอยู่ในใจ “ไร้สาระ…”
ผู้คนคิดว่าการแสดงนี้มาจากความต้องการของดงซูบินเอง ทั้งๆที่นายถูกแกล้งโดยการถูกสวมชื่อเข้ามาแต่ตอนนี้นายกำลังบอกว่านายได้เตรียมตัวสำหรับการแสดงมานานแล้ว? นายแค่พยายามแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเท่านั้นไม่ใช่หรือยังไงกัน!
ผ้า? อิฐสิบก้อน? ดงซูบินกำลังจะทำอะไร?
ทุกคนในกลุ่มผู้ชมต่างจ้องมองไปที่ดงซูบินโดยไม่กระพริบตา
ดงซูบินโบกผ้าสีแดงราวกับนักมายากล! ผ้าและไพ่ป๊อกเป็นเวลาที่นักมายากลใช้ในการแสดงเสมอ “ เอาล่ะ. อุปกรณ์ประกอบฉากทั้งหมดอยู่ที่นี่ ต่อไปเราจะให้คนตรวจดูอิฐ
ดงซูบินหันไปหาพิธีกร "มาดาม. ซูคุณสามารถตรวจสอบอิฐได้หรือไม่? โอ้ถ้าใครในหมู่ผู้ชมต้องการตรวจสอบโปรดกล่าวขึนมาข้างหน้า”
ซูเจียไม่รู้ว่าดงซูบินกำลังทำอะไรอยู่และเดินไปด้วยความงุนงง
ดงซูบินหยิบอิฐสองก้อนขึ้นมาแล้วเคาะเข้าหากันที่หน้าไมโครโฟน ผู้ชมสามารถได้ยินเสียงและรู้ว่าสิ่งเหล่านี้คืออิฐจริง
ซูเจียก็หยิบอิฐสองสามก้อนขึ้นมาและตรวจดู "ไม่มีปัญหา."
ผู้ชมสองสามคนขึ้นไปบนเวทีและตรวจดูอิฐ
ดงซูบินกล่าว “เอาล่ะ. ผมจะขนอิฐไปที่โต๊ะ”
มีผ้าปูโต๊ะสีเขียวอยู่บนโต๊ะและดงซูบินก็ขนอิฐขึ้นมาทีละก้อน
อิฐซ้อนทับกัน
ดงซูบินมองไปที่ซูเจีย "มาดาม. ซูคุณช่วยตรวจสอบโต๊ะได้ไหม”
ซูเจียก้าวไปข้างหน้าและแตะผ้าปูโต๊ะ โต๊ะทำจากไม้เนื้อแข็งเธอตรวจสอบด้านล่างของตารางก่อนที่จะแสดงเครื่องหมาย "ยกนิ้วโป้ง" ให้กับผู้ชม “ฮ่าฮ่า…นักแสดงหลายคนเคยใช้โต๊ะนี้ก่อนหน้านี้และไม่น่าจะมีปัญหากับมัน ฉันรอคอยการแสดงของหัวหน้าซูบิน ฮ่าฮ่าฮ่า…คุณจะทำให้อิฐทั้งหมดหายไปยังไง”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…เป็นไปได้ยังไง?”
“แม้แต่การแสดงมายากลในงานกาล่าไนท์ก็ไม่สามารถทำได้!”
ดงซูบินแสร้งทำเป็นตกใจ "มาดาม. ซู! คุณแอบดูสคริปต์ของผมหรือเปล่า“ซูเจียตกใจมาก”อา?! คุณกำลังจะทำให้อิฐเหล่านี้หายไปจริงๆเหรอ?”
ไม่มีใครในหมู่ผู้ชมเชื่อดงซูบิน มันเป็นไปไม่ได้!
กล้องอยู่ในตำแหน่งและกล้องสามตัวกำลังโฟกัสไปที่ก้อนอิฐจากมุมที่ต่างกัน กล้องได้ซูมเข้าจนผู้ชมสามารถเห็นเครสบนผ้าปูโต๊ะ
ดงซูบินหัวเราะ “ระวัง. เรากำลังเริ่มต้น”
ห้องโถงใหญ่เงียบสงบและแม้แต่เสียงดนตรีก็หยุดลง
ทุกคนต่างสงสัยเกี่ยวกับการแสดงมายากลของดงซูบิน
ดงซูบินพับแขนเสื้อขึ้นและหายใจเข้าลึก ๆ เขาคว้าผ้ามาคลุมอิฐ หลังจากนั้นดงซุบินแสร้งทำเป็นว่ากำลังแผ่พลังงานของเขาแล้วยกมือข้างหนึ่งขึ้นเหมือนกำลังจะ 'สับ' ก้อนอิฐ แต่การเคลื่อนไหวของเขาช้ามากและเขาดูเหมือนว่าจะไม่ได้ออกแรงด้วยซ้ำ
“ตอนนี้…ขอให้เราเป็นสักขีพยานในปาฏิหาริย์!”
ทุกคนกลั้นหายใจ
ทันใดนั้นแขนของ ดงซูบินก็แกว่งลงไปที่ก้อนอิฐใต้ผ้าอย่างโกรธเกรี้ยว!
หยุด!
อากาศในห้องโถงใหญ่เย็นยะเยือก!
โลกเงียบลงอย่างน่าประหลาดและทุกคนก็หยุดนิ่ง การแสดงออกของทุกคนหยุดลงและการบินก็หยุดลงกลางอากาศ มีคนคนหนึ่งทำโทรศัพท์หล่นและโทรศัพท์ของเขายังลอยอยู่กลางอากาศ
เวลาหยุดลง!
ดงซูบินหายใจเข้าลึก ๆ และเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขา หลังจากนั้นก็จับผ้าแล้วยกขึ้น เขาดึงอิฐสองก้อนด้านบนออกอย่างแรงและคว้าเข้ากับร่างกายของเขา เขามองไปรอบ ๆ ตัวและตะโกน เมนูเพื่อตรวจสอบเวลาที่เหลืออยู่ เขารีบวิ่งไปที่หลังเวทีพร้อมอิฐและผ่านคนงานหลังเวทีสองคน ดงซูบินพบมุมที่เงียบสงบและวางอิฐไว้ที่นั่น เขาถือเก้าอี้มาขวางพวกเขาด้วย
ดงซูบินวิ่งกลับขึ้นไปบนเวทีและคลุมอิฐด้วยผ้า
ในช่วง “หยุด” สิ่งของเหล่านี้จะไม่ได้รับผลกระทบจากแรงโน้มถ่วง แม้ว่า ดงซูบิน จะเอาอิฐสองก้อนออกไป แต่ส่วนบนของผ้าก็ยังคงลอยอยู่กลางอากาศ หลังจากการเตรียมการเหล่านี้ ดงซูบิน ก็กลับสู่ตำแหน่งเดิม
ตกลง!
หยุด!
เวลากลับมาเดินอีกครั้ง!
สำหรับคนอื่น ๆ ดงซูบินเพิ่งพูดว่า "ตอนนี้ ... ให้เราเป็นสักขีพยานในปาฏิหาริย์!"
ฟูบ! มือของ ดงซูบิยวางลงบนผ้าด้านบนเบา ๆ !
ทุกคนแปลกใจผ้าหลุดร่วงเล็กน้อย! ดงซูบินยกผ้าขึ้นเพื่อแสดงให้ผู้ชมเห็นอิฐ กล้องทั้งหมดยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิมและอิฐสองก้อนหายไป! มีอิฐเหลือเพียง 8 ก้อนบนโต๊ะ!
อะไรว่ะนั้น!
เป็นไปได้ยังไง?!
ทุกคนตะลึง!
ดงซูบินหัวเราะและใช้ผ้าคลุมอิฐอีกครั้ง “นี่ยังไม่จบ อะไรต่อไปคือส่วนที่ดีที่สุด อย่ากระพริบตาและตากล้องโปรดขยายอิฐให้มากขึ้นเพื่อแสดงให้ทุกคนเห็น” มุมกล้องไม่เปลี่ยนแปลงและ ดงซูบินมองไปที่ตากล้อง พวกเขาก็ตกตะลึงเช่นเดียวกับผู้ชมที่เหลือ
หลังจากที่ทุกคนฟื้นคืนสติ ดงซูบิน ก็ทำซ้ำขั้นตอนทั้งหมดอีกครั้ง “ฉันกำลังเริ่ม…”
พลังภายในของเขา…
ยกมือของเขา…
เหวี่ยงมือลง…มือของ
ดงซูบินแตะบนผ้าเบา ๆ อีกครั้งต่อหน้าผู้คนมากกว่าร้อยคน!
ฟูบ!
คราวนี้มันน่าตกใจกว่า! ผู้ชมเห็นเพียงมือของ ดงซูบิน เหวี่ยงลงและผ้าตกลงไปบนโต๊ะเบา ๆ มือของดงซูบินวางลงบนโต๊ะพร้อมกับเสียงดังตูม!
แต่…
มันหายไปแล้ว!
อิฐที่เหลืออีกแปดก้อนหายไป!
อิฐทั้งหมดหายไป! ไม่เหลืออิฐแม้แต่ก้อนเดียว!
อะไรกัน!
ไม่น่าเชื่อ!
ในขณะนั้นผู้นำและเจ้าหน้าที่เกือบทั้งหมดลุกขึ้นจากที่นั่งทันที!
