ตอนที่ 8 โทรศัพท์ 

ตอนที่ 8 โทรศัพท์

หลังจากนั้นทุกวันหลังจากที่ฮันเป่าเม่ยทำความสะอาดพื้นที่ในส่วนที่รับผิดชอบแล้ว หญิงสาวก็จะพาชายชราไปเดินเล่นที่ในสวน เพื่อสะกดจิตให้เขาทานยาและร่ายเวทมนต์เป็นเวลาเจ็ดวันเพื่อรักษาอาการป่วยของ 'เกาป๋อฉาน'

หลังจากทานยาครบตามกำหนดเวลา ชายชราก็เริ่มอาการดีขึ้นตามลำดับ

"เป่าเม่ย ขาของตาขยับได้แล้วนะและรู้สึกว่ามันกำลังจะกลับมาเดินได้แล้ว!" ชายชรากล่าวด้วยความตื่นเต้น

"จริงเหรอคะคุณตา? ดีใจด้วยนะคะ!"

"อีกหน่อยหนูคงไม่ต้องเข็นตาไปเที่ยว เพราะตาจะเดินเองได้เเล้ว" ชายชราเริ่มโอ้อวด

"ดีจังเลยค่ะ"

จากนั้นชายชราได้หยิบกล่องสีขาวส่งให้เด็กสาวด้วยรอยยิ้มกว้าง

"เป่าเม่ย... อะ… ตาให้"

"มันคืออะไรหรอคะ?!" เด็กสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"โทรศัพท์มือถือ"

"ให้หนูทำไมคะ?"

"เราจะได้ไลน์คุยกันไง" ชายชรากล่าวอย่างมีความสุข

"..."

"แม้จะรู้สึกแปลกใจว่าทำไมเด็กสาวคนนี้ถึงไม่เข้าใจเทคโนโลยีสมัยใหม่ แต่เขาก็ยังคงตั้งใจอธิบาย และสอนวิธีการใช้โทรศัพท์ให้กับเด็กสาวอย่างใจเย็น

"คุณตา ไปเอาโทรศัพท์เครื่องนี้มาจากไหนคะ? "

"ซื้อมาสิ... เมื่อวานตาโทรบอกให้ทนายประจำตัวซื้อมาให้ "

ทันใดนั้นบริเวณด้านหน้าบ้านพักคนชราก็มีเสียงเอะอะโวยวายของใครบางคนดังขึ้น

"เกิดอะไรขึ้น ? " เกาป๋อฉานกล่าวถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เดี๋ยวหนูออกไปดูให้ค่ะ"

ในพริบตาฮันเป่าเม่ยก็มายืนอยู่ในที่เกิดเหตุโดยเด็กสาวพบว่ามีชายคนหนึ่งกระชากสร้อยคอทองคำของหญิงสาววัยกลางคนและกำลังจะวิ่งหนีไป

แต่ทันใดนั้นผู้ชายสองคนที่อยู่ในป้อมบริเวณสี่แยกก็วิ่งออกมาตระครุบตัวเขาเอาไว้ได้ทันควัน และเชิญผู้หญิงที่เป็นเจ้าของสร้อยคอไปกับเขาด้วย

หลังจากเข้ามาด้านในแล้ว เด็กสาวก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชายชราเกาฟังอย่างออกรสออกชาติ

"ความจริงหนูกำลังจะเข้าไปช่วยผู้หญิงคนนั้นอยู่แล้ว แต่พอดีมีผู้ชายสองคนนั้นที่แต่งตัว

เหมือนกันมาช่วยเสียก่อน"

"สองคนนั้นที่ออกมาจากป้อมตรงสี่แยกใส่เครื่องแบบสีน้ำตาลใช่หรือเปล่า?"

"ใช่ค่ะ"

"เป่าเม่ยไม่รู้จักตำรวจเหรอ?

"ไม่รู้จักค่ะ?! คุณลุงรู้จักเขาเหรอคะ?”

"เป่าเม่ยเรียนจบมอหกแล้วทำไมไม่รู้จักตำรวจ"

ฮันเป่าเม่ยพยายามหาข้อแก้ตัว และในที่สุดก็ตัดสินใจกล่าวว่า

"เมื่อเดือนก่อนหนูประสบอุบัติเหตุทำให้ความจำเสื่อมค่ะ"

"อ๋อออ... มิน่า... ช่างน่าสงสารจริงๆ"

จากนั้นชายชราได้กล่าวอีกว่าตำรวจคือเจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งมีหน้าที่ดูแลประชาชนและความสงบของบ้านเมือง

"ถ้าเรามีปัญหาเขาสามารถช่วยเราได้ใช่ไหมคะ?" เด็กสาวกล่าวด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความหวัง

"ใช่สิ! "

"ถ้ามีคนหลงทางแล้วกลับบ้านไม่ถูกตำรวจสามารถช่วยเราได้หรือเปล่าคะ? " เด็กสาวถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

"แน่นอน!"

"แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตำรวจพาสองคนนั้นไปไหนแล้ว?"

"สงสัยคงจะไปที่สถานีตำรวจ"

“มันคือที่ไหนคะ?” แม่มดสาวเอ่ยถามอีกครั้ง

“มันคือสถานที่ซึ่งตำรวจมารวมตัวกันน่ะสิ และถ้าเราต้องการความช่วยเหลือเราต้องไปที่นั่น”

"สุดยอด! ขอบคุณนะคะคุณตา"

"ตอนนี้หนูมีโทรศัพท์แล้วถ้ามีปัญหาก็สามารถถามมันได้เลย" ชายชราแนะนำ

"จริงเหรอคะ?!!!"

"จริงสิในนี้มีแอปอากู๋ที่สามารถช่วยเราแก้ปัญหาได้เกือบทุกอย่าง และบอกเส้นทางให้เราได้ด้วย ดังนั้นเราจึงสามารถไปทุกที่ได้โดยไม่หลงทาง"

“คุณตาคะ ช่วยสอนหนูหน่อยสิคะเราต้องทำยังไงบ้าง?”

“ได้เลย” ชายชรากล่าวด้วยความยินดี

**********