ตอนที่แล้วตอนที่ 177 ผู้นำสูงสุดแห่งจีนาส เอิร์ลดาโก้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 179 ติดเชื้อ

ตอนที่ 178 ชุดเกราะรบM4และแต้มสงคราม


ตอนที่ 178 ชุดเกราะรบM4และแต้มสงคราม

ไนเรลบอกว่า “เราจะทำสงครามกัน โดยมีแนวหน้าอยู่ประมาณ 100 เมตรห่างจากเมืองซานติเกีย และใช้เมืองซานติเกียสนับสนุนแนวหน้า”

“มีกองกำลังไหนเข้าร่วมบ้าง” โลแกนถาม

“กองกำลังผู้พิทักษ์จะเป็นกองกำลังหลักที่แนวหน้า กองกำลังพยัคฆ์ กองกำลังเวหาจะเป็นกองกำลังเคลื่อนที่เร็วเน้นการทำลายเป้าหมายเป็นหลัก” ไนเรลอธิบาย

“แล้วกองกำลังหมาป่าละ ทำไมถึงไม่ได้เข้าร่วมสงครามครั้งนี้ด้วย” โลแกนถาม

“ฉันมีแผนจะส่งกองกำลังหมาป่ายังภูมิภาคเหนือ ซีโร่เปิดแผนภูมิพื้นที่แนวชายแดนเหนือของไทกีล่า”

“ฉายภาพแผนภูมิพื้นที่แนวชายแดนเหนือของไทกีล่า” ซีโร่ภาพโฮโลแกรมฉายออกมาตามคำสั่ง

“ภารกิจของพวกนายคือที่นี่”

ภาพโฮโลแกรมขยายใหญ่ขึ้นทันทีและไนเรลก็พูดต่อ “มันคือศูนย์วิจัยนานาชาติ กองกำลังหมาป่าจะไปยึดที่นี่ ซึ่งข้อมูลขอลศูนย์วิจัยนานาชาติส่วนใหญ่จะเป็นข้อมูลที่เราได้มาจากคนของรัฐบาลไทกีล่าที่แปรพักตร์เข้าร่วมสมาพันธ์นักล่า”

“เรื่องนี้คือภารกิจอย่างแรกของพวกนาย อีกเรื่องคือฉันต้องการกองกำลังที่ลาดตระเวนแนวชายแดนของไทกีล่า มิสทาล และจีนาสสามรอยต่อนี้ แต่ต้องระวังไว้เรื่องหนึ่งนั้นคือมิลทาลที่นั้นคืออาณาจักรของซอมบี้ที่แท้จริง”

“ผมขอข้อมูลด้วย” โลแกนพูดออกมา ทุกภารกิจที่ไนเรลให้กองกำลังหมาป่านั้นไม่เคยง่าย แต่แน่นอนว่ามันเหมาะสมมากที่สุด กองกำลังหมาป่าเคลื่อนที่ได้เร็ว สมาชิกในกองกำลังเชี่ยวชาญในป่ากลายพันธุ์เป็นอย่างมาก จากความสามารถของพวกเขาคงไม่มีกองกำลังไหน เหมาะสมไปกว่านี้

“ซีโร่จัดการด้วย” ไนเรลหันไปบอกจับโลแกน “นายมีเวลา 7 วันก่อนออกเดินทางจัดเตรียมทุกอย่างให้พร้อม”

หลังจากนั้นเขาก็หันไปถามชารอน “ชารอน เรื่องเพราะพันธุ์ม้ายักษ์กลายพันธุ์และยายกระดับเป็นยังไงบ้าง”

“ม้ายักษ์กลายพันธุ์พวกมันขยายพันธุ์ได้เร็วมากโดยเฉพาะเจ้าดำของตาเดียวมันมีลูกหลานมากกว่าหนึ่งหมื่นตัวเลยทีเดียว” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ทุกคนก็หันไปมองตาเดียวกันทันที

ตาเดียวที่สัมผัสได้ถึงสายตาของทุกคนเขาก็คิดว่าควรกลับไปจัดการเจ้าม้าดำบ้าง

“ส่วนเรื่องของยายกระดับตอนนี้เรามีผลยกระดับระดับสูงที่มาจากต้นหลัก ซึ่งสามารถผลิตยายกระดับความสามารถแบบสุ่มระดับได้ถึง A แล้ว แต่มันมีน้อยมากคิดเป็นแค่ 1 % ของยาที่ได้ทั้งหมดและระดับ B คิดเป็น 9 % และระดับอื่น ๆ ก็จะมีจำนวนมากขึ้น” ชารอนอธิบายด้วยคำพูดที่เข้าใจง่าย ๆ ให้ทุกคนได้ฟัง

“ถ้างั้นก็เก็บยายกระดับ A และ B ไว้ให้เฉพาะคนของเรา ส่วนระดับอื่น ๆ ผูกขาดมันไม่มีการขาย ต่อไปนี้พวกมันจะกลายเป็นของรางวัลในการแลกเปลี่ยนแต้มสงคราม”

“แลกเปลี่ยน? แต้มสงคราม?”

“ใช่ เรื่องนี้จูเรียและเมสันทำสำเร็จกันแล้วใช่ไหม”

“ฮึ ระดับฉันแล้วไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน” เมสันตอบอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นว่าไนเรลเหมือนจะดูถูกฝีมือของเขา

“แน่นอน มันพร้อมใช้งานแล้ว”

“เมี้ยววว!”

ทั้งจูเรียและมะลิยืนยันพร้อมกันถึงสิ่งที่ไนเรลมอบหมายให้ไปทำ

“เอาละไอ้ลูกชาย มันคืออะไรเอาออกมาดูได้แล้วทุกคนสงสัยกันหมดแล้ว มันเกี่ยวอะไรกับแต้มสงคราม” ไคโรถามขึ้นอย่างสนใจ

ไนเรลพยักหน้าเป็นการส่งสัญญาณให้กับเมสัน ชายชราจึงให้เจ้าหน้าที่ซึ่งใส่ชุดสูทเกราะรบ M4 เดินเข้ามา

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เสียงฝีเท้าที่บ่งบอกได้เลยว่าชุดสูทเกราะรบ M4 ทรงพลังมากและก็รวดเร็วไม่แพ้กันเดินเข้ามาในห้องประชุม

ภาพแรกที่ทุกคนเห็นคือ ชุดเกราะเหล็กที่ผสมระหว่างภูมิปัญญาโบราณเข้ากับเทคโนโลยีปัจจุบันได้อย่างสมบูรณ์แบบ แม้แต่ไนเรลเองก็ยังชื่นชมมันเป็นอย่างมาก แม้จะไม่เหมือนในชีวิตที่แล้ว แต่ชุดสูทเกราะรบนี้ก็มีพลังรบแบบเดียวกันและอาจจะมากกว่าสัก 10 % เห็นจะได้

เมสันรีบลุกขึ้นยืนอธิบายผลงานชิ้นเอกของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจว่า “ชุดสูทเกราะรบ M4 นี้คือ เกราะรบที่ทันสมัยที่สุด ตัวชุดมีลักษณะเป็นเกล็ดมังกรเรียงต่อกันและมีเกราะใหญ่ที่ป้องกันอีกชั้นอยู่ด้านนอก ทั้งชุดสร้างมาจากสิ่งมีชีวิตที่มีกระดองของสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 3 และด้วยความสามารถของฉันแม้จะถูกสร้างมาจากวัตถุดิบระดับ 3 แต่มันสามารถป้องกันการโจมตีของระดับ 4 ได้สบายและอาจจะระดับ 5 ได้ครั้งสองครั้ง

ในส่วนของอาวุธ มีปืนเรียวกันอยู่ด้านหลัง 1 หนึ่งระบอกยิงอัตโนมัติด้วยการคำนวณของซีโร่แบบเรียลไทม์กับชุดและผู้สวมใส่ แต่ประสิทธิภาพปืนพวกนี้มีจำกัดเพราะวัสดุหลักที่ใช้ไม่ใช่โลหะพิภพ ดังนั้นมันจะยิงได้แค่ 6 นัดก่อนจะรีโหลด 3 นาที และยิงได้อีกครั้ง

และที่จะเน้นจริง ๆ คืออาวุธระยะประชิดมันคือดาบใบตัดแรงสั่นสะเทือนระดับสูง ซึ่งได้มาจากการวิจัยและเลียนแบบความสามารถ มีดสายลมของนางหนูเอวา แม้จะไม่ถึง 100%พอจะเข้าใจหลักการทำงานของความสามารถมาถึง 30% ซึ่งดาบพวกนี้มันใช้พลังงานที่ต่อตรงกับชุดดังนั้นที่ด้ามดาบจึงมีสายจ่ายพลังงานโยงอยู่

พลังงานของตัวชุดสูทเกราะรบมาจากแก่นพลังงานระดับ 3 จำนวน 10 ชิ้นต่อชุด เรื่องนี้นายคงต้องจัดการเองแล้วกัน” ประโยคสุดท้ายที่เมสันพูดถึงก็คิอไนเรล เพราะแก่นพลังงาน 10 ชิ้นนั้นหมายถึงค่าใช้จ่ายจำนวนมหาศาล

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ทำการทดสอบชุดนี้หรือยังว่าสามารถสู้ได้ถึงระดับไหน” ไนเรลถามออกไปและนี่ก็คือสิ่งที่ทุกคนอยากจะรู้เช่นกัน

“ระดับสี่” เมสันยิ้มและกล่าวต่อว่า “มันสามารถสังหารระดับ 4 ลงได้อย่างแน่นอนแม้คนที่สวมจะไม่ใช่มนุษย์ชั้นสูงก็ตาม”

ฮือ ฮา

คนทั้งสิบ 19 และหนึ่งอสูรต่างสงเสียงฮือฮากันทันที เพราะนั้นหมายความว่ามนุษย์ธรรมดาก็สามารถฆ่ามนุษย์ชั้นสูงระดับสีเขียวได้

“แน่นอนว่ามันต้องไม่มีปัจจัยอื่น ๆ หรือพลังความสามารถที่ส่งผลต่อคนสวมโดยตรงเท่านั้น” เมสันกล่าวเสริม

ไนเรลเองก็เห็นด้วย เพราะต่อให้คนที่สวมชุดนี้ไปสู้ถ้าเจอเข้ากับพวกที่มีความสามารถประเภทลึกลับ หรือพลังจิตใจก็อาจจะตายตั้งแต่ยังไม่สู้ด้วยซ้ำ

ขณะที่ทุกคนสนใจสุดสูทเกราะรบ M4 อยู่จูเรียและมะลิก็กำลังช่วยกันเล่นเกมจีบหนุ่มอยู่ ซึ่งแน่นอนเกมนี้เธอสร้างขึ้นมาเองและตัวละครผู้เล่นต้องเป็นผู้ชายทั้งหมด ถ้าจะพูดให้ชัดเจนคือ ชายจีบชายนั้นเอง

“ฮิ ๆ ๆ”

“เมี้ยว มิ้ววว ม้าววว”

ทั้งสองต่างหัวเราะชอบใจจนทำให้ทุกคนในห้องถึงกับหันไปมองทั้งสอง

“อ๊ะ โอ๊ย เจ็บอ่ะ” จูเรียจับหัวของตัวเองที่โดนเซนโขกไปที เพราะเซนเป็นคนเดียวที่ได้ยินความคิดของเธอ ส่วนมะลินั้นก็โดนสายตาของไนเรลจ้องมอง เธอจึงรีบก้มแกล้งหลับทำเป็นไม่รู้เรื่องแต่มันตลกมากราวกับเด็กที่โดนผู้ปกครองจับได้ว่าทำผิด

แต่ที่มุมปากของมะลิกับมีน้ำลายยืดออกมาเล็กน้อย ซึ่งเหมือนกับของจูเรียไม่มีผิด ไม่รู้ว่าทั้งสองคนจินตนาการไปถึงไหน

‘เฮ้อ คงต้องทำโทษมะลิซะแล้วก่อนที่จะโดนจูเรียล้างสมอง ไม่งั้นศัตรูที่โดนมะลิดึงเข้าไปในโลกมายาจะน่าสงสารเกินไป’ ไนเรลได้แต่คิดในใจ เขามองมะลิเป็นเหมือนน้องสาวอีกคนมาตลอด

แต่ไนเรลหารู้ไม่ว่ามันสายไปแล้ว!!!!!!!!! และในอนาคตศัตรูทุกคนที่โดนมะลิเล่นงานถ้าไม่ตายก็จะกลายเป็นบ้าไปกันหมด จนมะลิได้รับฉายาว่า “แมวแห่งภัยพิบัติ หรือแมวผู้สร้างยอดชาย” และเหยื่อของมะลิส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายเป็นหลัก

“อะแฮ่ม กลับมาเข้าเรื่องกันดีกว่า” ไนเรลเรียกสติทุกคนกลับมาสนใจเรื่องสำคัญต่อ

“เมสันคุณผลิตมันได้กี่ชุดแล้ว”

“10,000 ชุดที่ผลิตเรียบร้อยแล้ว และกำลังผลิตต่อวันคือ 500 ชุดต่อวัน” เมสันตอบด้วยความภูมิใจแต่ก็ทิ้งท้ายคำพูดด้วยความหงุดหงิดอีกว่า “ถ้านายปล่อยให้ฉันกลับไปตอนนี้มันอาจจะเพิ่มอีกเป็นร้อยก็ได้ แต่ต้องมาเสียเวลาอยู่ตรงนี้”

“ชุดจะถูกแจกจ่ายให้กับกองกำลังสมาพันธุ์นักล่าก่อนทุกกองกำลังจะได้รับหมด” เสียงของไนเรลดังขึ้นอย่างหนักแน่นซึ่งการประกาศของเขานี้ก็ทำให้ทุกคนยิ้มออกมา

เพราะหลายคนกลัวว่าจะไปเหมือนกับปืนพกเรียวกันที่มีน้อยแล้วจะได้เฉพาะบางกลุ่มเท่านั้น

ไม่มีใครไม่อยากให้คนของตัวเองไม่แข็งแกร่งขึ้นหรอก ดังนั้นพวกเขาก็หวังว่าจะได้อาวุธที่ทรงพลังมากขึ้น ซึ่งอลิสซ่าที่เงียบมาตลอดก็ยิ้มออกมาเช่นกัน

“เรามาพูดเรื่องแต้มสงครามกันต่อ ชุดพวกนี้คือสามารถบันทึกการสังหารและคำนวณออกมาเป็นแต้มสงครามได้ทันที เพื่อใช้ในการแลกของรางวัล มันจะสร้างแรงจูงใจให้คนของเราและนักล่าคนอื่น ๆ ด้วย แน่นอนว่าแต้มสามารถแลกเป็นเหรียญ G ก็ได้”

เมื่อมาถึงตรงนี้ทุกคนก็เข้าใจแล้วว่าทำไมไนเรลถึงยกเรื่องชุดสูทเกราะรบขึ้นมาพูดก่อน แสดงว่าไนเรลมั่นใจอย่างมากว่าต่อไปคนของเขาทุกคนจะได้ชุดพวกนี้ไปสวมใส่กันอย่างแน่นอน

ทุกคนในห้องประชุมนี้ไม่ได้สนใจเรื่องแต้มสงครามมากนัก เพราะสิ่งที่พวกเขาได้มันมากกว่ารางวัลพวกนั้นซะอีก แต่สำหรับประชากรทั้งสองเมืองของสมาพันธ์นักล่า ของอย่างแก่นพลังงาน ผลคริสตัล ยายกระดับ และโลหิตแห่งชีวิต เป็นของระดับสูงที่ใช้ทั้งชีวิตก็ไม่รู้จะหามาได้หรือเปล่า

แต่ตอนนี้โอกาสของพวกเขามาถึงแล้วขอแค่กล้าสวมชุดสูทเกราะรบและไปสังหารศัตรูก็จะได้แต้สงความมาแลกในสิ่งที่พวกเขาต้องการได้ทันที

ถ้าเรื่องนี้ถูกประกาศออกไปมันจะต้องทำให้เมืองทั้งสองภายใต้สมาพันธุ์นักล่าระเบิดไปด้วยอารมณ์ของคนเลือดร้อนอย่างแน่นอน

แต่สำหรับที่อื่นมันอาจจะเป็นการหักหน้าก็ได้ ที่รัฐบาลไทกีล่าไม่สามารถทำได้อย่างไนเรล แต่แน่นอนว่าไนเรลไม่กลัวการข่มขู่จากอำนาจมืดของพวกเขาอย่างแน่นอน

“เรื่องรางวัลคงต้องฝากพ่อและดามินดูแลด้วย” ไนเรลหันไปบอกกับไคโร

“ไม่มีปัญหา เด็กนั้นก็เก่งมากและคงจะยินดีที่ได้รับงานนี้ไปทำ” ไคโรพูดชมดามินที่ตอนนี้นั่งทำงานเอกสารไปก็ยิ้มไปอยู่ที่เมืองซานติเกีย

ด้วยอำนาจของดามินนั้นอาจจะมองว่าไม่ได้น้อยไปกว่าเอวาเลยทีเดียว

“เดี๋ยวฉันจะช่วยอีกแรง” เอวาอาสาขึ้นมา

“เธองานเยอะแล้วอีกอย่างฉันว่าจะพวกเธอไปจัดการธุระบางอย่างให้คนอื่นเถอะ” ไนเรลพูดออกมา

“ถ้างั้นเดียวฉันสองคนไปช่วยเอง เมื่อก่อนฉันเคยทำงานอยู่ที่บริษัทขนส่งสินค้างานน่าจะคล้าย ๆ กัน” ดีแลนกล่าวออกมา

“ฉันไม่มีปัญหาอะไร น่าจะพองานช่วยได้บ้าง” เกรย์สันก็กล่าวออกมา

เมื่อทั้งสองคนอาสาแล้วทุกอย่างก็ลงตัวทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำเรื่องของตัวเอง พวกเขารู้ว่าการที่จะอยู่รอดในโลกใบนี้ถ้าไม่สู้อยู่ตลอดเวลา ก็ต้องนอนรอความตายเท่านั้น

ไนเรล นิเรีย ไคโร ยังคงอยู่ในห้องไนเรลบอกเรื่องที่ขาดการติดต่อกับเนโคไป ซึ่งพวกเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

ถ้าจะบอกเนโคคือเสาที่ค้ำยันตระกูลอาโรเดียไว้ก็ไม่ผิด แม้แต่ไนเรลก็ยังคิดแบบนั้น ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงเนโคอย่างมาก

“เดียวผมจะเดินทางไปที่จีนาสเองบางทีปู่อาจจะลำบากอยู่ก็ได้” ไนเรลพูดออกมา

“อืม ถ้างั้นพ่อก็ฝากด้วยไอ้ลูกชาย” ไคโรพูดออกมาและตบบ่าไนเรลเป็นการให้กำลังใจ เพราะรู้ว่าลูกชายคนนี้แบกรับเรื่องทุกอย่างไว้อยู่คนเดียว

“พี่รับหาปู่ให้เจอนะ” นิเรียก็พูดออกมา

“แน่นอน ถ้างั้นพี่ฝากเมืองหลวงไทกีล่าและเมืองซานติเกียให้กองกำลังพิพากษาดูด้วยก็แล้วกัน”

“มันใจได้เลยพี่ชายหนูจะเป็นแบบเดร็ดคนหน้ากากทมิฬเลยละ” นิเรียตอบด้วยท่าทีหยอกล้อกับเขา

หลังจากนั้นไนเรลก็ออกมาพบกับเอวา ทั้งสองไปหาอะไรกินกันช่วงตอนเย็นในร้านอาหารที่กำแพงชั้นสองเพื่อคุยเรื่องที่จะเดินทางกันไปตาหาเนโค

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด