ตอนที่ 502 ทำไมดี พวกเขาต้องรีพอร์ทบัญชีเราแน่ ๆ
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกอับอายกับสถิติของเขา รู้สึกว่าเขาเป็นตัวถ่วงของเพื่อนร่วมทีมจริง ๆ
แม้ว่าเขาจะมีกลยุทธ์ของเขา แต่สถิติของเขาก็แสดงให้เห็นว่าเขาทำได้ไม่ดีนัก
ตัวละครสาย Jungle Hero มีบทบาทสำคัญที่สุดใน Honor of Kings
นี่เป็นเพราะเขากำหนดจังหวะทั้งหมดในแต่ละรอบ ถ้าคนที่ควบคุมตัวละครไม่เก่ง พวกขเจะแพ้การต่อสู้ตั้งแต่ครึ่งแรกแล้ว
ดังนั้นตัวละครหลี่ไป่ ที่เป็น Jungle Hero แต่มีสถิติดังกล่าว จะสร้างความเสียหายให้กับเพื่อนร่วมทีมของเขา
ด้วยสถิติการเล่มดังกล่าว เขาไม่มีทางสู้ได้อย่างถูกต้อง นับประสาอะไรกับความพยายามที่จะเป็นผู้นำ
ดังนั้นในไม่กี่นาทีหอคอยที่ต้องป้องกันจึงถูกฝ่ายตรงข้ามทำลายไปกว่าครึ่ง
ทีมตรงข้ามเข้ามาทำลายอาหารป้องกัน ทำให้เกิดช่องโหว่ให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าไปยังสำนักงานหลักได้
เพื่อนร่วมทีมอดไม่ได้ที่จะเริ่มวิพากษ์วิจารณ์เขา หลังจากได้เห็นสถิติของเหมาเยซื่อ
Little Fried Ruban: [หลี่ไป่ ทำไมต้องเลือกเล่น Jungle Hero ด้วยเล่า ในเมื่อไม่รู้วิธีเล่น? โชคร้ายอะไรของฉันที่มาจับคู่ร่วมทีมกับนายเนี้ย]
Baby Tanyi : [ถ้าอยากจะฝึกเล่น ก็อย่ามาเข้าการแข่งขันสิ คุณกำลังเป็นตัวถ่วงของพวกเขานะ]
Best support in the server: [หลี่ไป่ เป็นตัวถ่วงมากเกินไป หลังแข่ง รีพอร์ทเขากันเถอะ]
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เธอมองไปที่เหมาเยซื่อด้วยความโกรธและพูดว่า “เราจะทำยังไงดี ตอนนี้พวกเขาจะรีพอร์ทเราแล้วนะ”
หากสถิติของเหมาเยซื่อ ยังไม่เปลี่ยนจนกว่าการแข่งขันจะจบ เธอจะถูกหักคะแนนหลายคะแนน ถ้ามีคนรีพอร์ทบัญชีของเธอ
หากไม่มีคะแนน เธอจะไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันที่มีการจัดอันดับได้ถึงสองหรือสามวัน
ยังไงก็ตาม แม้ว่าเขาจะถูกเพื่อนร่วมทีมดูถูก ทว่าเหมาเยซื่อกลับไปสะทกสะท้ายและยังคงจดจ่ออยู่กับเกม เขายังคงควบคุมตัวละครของเขาอย่างใจเย็น
“จะเกิดอะไรขึ้นเหรอ ถ้าพวกเขารีพอร์ท” เขาถามขณะที่เล่นเกม
เฉียวเมียนเมียนหน้ามุ่ย “ฉันก็จะถูกหักคะแนนน่ะสิ และจะไม่สามารถเข้าเล่นในการแข่งขันแบบนี้อีกพักหนึ่ง”
“แล้วผมต้องทำยังไง ถึงจะไม่ให้เกิดการรีพอร์ทล่ะ”
เฉียวเมียนเมียนมุ่ยหน้าอีกครั้งและตอบอย่างสิ้นหวัง
“คุณต้องฆ่าไม่กี่ตัว ไม่อย่างนั้นระบบจะคิดว่าคุณจงใจแพ้”
เหมาเยซื่อเงียบไปสักพักก่อนที่จะตอบว่า “ผมตั้งใจทำแบบนั้น”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เขาตั้งใจทำเหรอ?
เขาไม่อยากเอาชนะเหรอ?
การตั้งใจแกล้งแพ้ไม่ใช่ผลดีเลย
“ผมตั้งใจแพ้เพื่อให้คุ้นเคยกับตัวละครน่ะ ตอนนี้ผมเริ่มคุ้นแล้วล่ะ พวกเขาฆ่าผมไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”
“ถ้าฆ่าฝ่ายตรงข้ามได้สักสองสามครั้ง พวกเขาก็จะรายงานไม่ได้แล้วล่ะ รอดูเถอะ เดียวผมจะฆ่าให้ดู”
เธอคิดว่าเหมาเยซื่อพูดส่งเดช
นั่นเขาแค่ต้องการปกป้องความภาคภูมิใจของตนเองนั่นแหละ
เขาแพ้และถูกฆ่าหลายครั้งแล้ว และเขาไม่มีเงินแล้วด้วย
แล้วเขาจะฆ่าทีมตรงข้ามได้ยังไง?
เฉียวเมียนเมียนไม่ได้ตั้งความหวังอะไรกับเขา
เธอหวังเพียงว่าเหมาเยซื่อจะหยุดแกล้งและเป็นตัวถ่วงเพื่อนร่วมทีมของเขา
จากนั้นบางทีพวกเขาอาจจะมีโอกาสชนะก็ได้
ทว่าหลังจากนั้นมี่กี่นาที
มีเสียงดังมาจากโทรศัพท์ “ฆ่าได้หนึ่งครั้ง ฆ่าได้สองครั้ง ฆ่าได้สามครั้ง ฆ่าได้สี่ครั้ง ฆ่าได้ห้าครั้ง...”
หลังจากเสียงประกาศว่าทีมตรงข้ามถูกกำจัดดังขึ้น เฉียวเมียนเมียนสังเกตเห็นว่าเพื่อนร่วมทีมที่ดูถูกเหมาเยซื่อก่อนหน้านี้กำลังยกย่องเขาในตอนนี้
“ว้าง คุณเล่นเกมมากเลย พี่ใหญ่ ทำได้ดีมาก”
