ตอนที่ 499 คุณไม่พอใจหรือเปล่า?

เฉียวเมียนเมียนถามว่า “คุณสั่งดอกไม้มาทั้งหมดกี่ดอกคะ?”

“1314 ผมได้ยินว่าตัวเลขนี้มีความหมายแฝงที่ดีน่ะ”

ไม่มีการตอบสนองใด ๆ

“แต่อพาร์ทเมนต์ที่ฉันอยู่ ไม่มีพื้นที่สำหรับดอกไม้เยอะขนาดนั้นนะคะ”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกขอบคุณสำหรับดอกไม้

แต่หากยังคงปล่อยให้เขาส่งมาเช่นนี้อีก ในไม่ช้าอพาร์ทเมนต์คงเต็มไปด้วยดอกไม้

เหมาเยซื่อขมวดคิ้วหลังจากที่เธอพูดจบประโยค

เฉียวเมียนเมียนคิดว่าเขาไม่มีความสุข จึงรีบอธิบายว่า “ฉันชอบดอกไม้ของคุณค่ะ แต่เป็นไปได้ไหม ถ้าคุณจะลดจำนวนมันลง? ฉันไม่มีพื้นที่สำหรับจัดเก็บจริง ๆ นอกจากนี้ ยังน่าเสียดายด้วย ถ้าจะต้องทิ้งดอกไม้เหล่านั้นตอนที่มันเหี่ยวเฉา”

“ได้ดอกไม้เยอะขนาดนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีก็จริงคะ ถ้าคุณอยากให้ของขวัญฉันจริง ๆ ฉันอยากได้ของขวัญที่ใช้ประโยชน์ได้มากกว่า”

ขณะที่คำพูดออกจากปากของเธอ เฉียวเมียนเมียนคิดว่าตัวเธอเองไม่โรแมนติกเอาเสียเลย

แต่เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเหมาเยซ่อจะคิดถึงของขวัญที่ใช้ประโยชน์ได้ ในครั้งต่อไปที่เขาจะมอบให้กับเธอ

สิ่งที่ดีที่สุดคือการใช้คำว่าโชคดีเพื่อเป็นการรักษาน้ำใจเขา

“คุณโกรธหรือเปล่าคะ” เฉียวเมียนเมียนถามขณะที่เธอพยายามสังเกตท่าทีของเขา

บางทีเธอควรจะพูดอีกแบบหรือเปล่า?

ไม่ว่าเหตุผลที่เขาทำทั้งหมดนี้คือเขาห่วงใยเธอและต้องการให้เธอมีความสุข

“ไม่ได้โกรธ” เหมาเยซื่อตอบขณะมองหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา จากนั้นเขาก็พูดต่ออย่างอ่อนโยน

“ผมจะโกรธคุณได้ยังไง? ถ้าคุณไม่ชอบการได้รับดอกไม้ช่อใหญ่ ๆ ผมก็จะจดจำไว้”

“แต่..ตอนนี้ดูเหมือนคุณจะโกรธเลย”

เหมาเยซื่อใช้เวลาสักครู่ก่อนที่จะตอบอย่างยิ้ม ๆ ว่า “ผมแค่คิดเรื่องอื่น ที่รัก กลับมาคุยเรื่องของเราดีกว่า คุณคิดยังไงก็ข้อเสนอของผมในตอนนี้”

เฉียวเมียนเมียนไม่ทำให้เรื่องมันยุ่งยาก เธอจะไม่ปฏิเสธเขาเพราะเขาเป็นคนที่ตรงไปตรงมาอยู่แล้ว

เธอมองเขา พยักหน้าและตอบว่า “คะ ตามนั้น”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหมาเยซื่อก็ยิ้มและจูบเธอ

..................

ต่อมา เขาเริ่มต้นทำงานของตนเองอีกครั้ง

แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้านาย ทว่าเขายังต้องรับผิดชอบทุกอย่างในบริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเพิ่งเข้ามาดำรงตำแหน่งในบริษัทเหมา คอร์ปอเรชั่นแห่งนี้

เมื่อเขาเริ่มต้นทำงาน เขาจดจ่ออยู่กับเรื่องงานและไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับเฉียวเมียนเมียนมากนัก

เฉียวเมียนเมียนกังวลว่าเธอจะขัดขวางการทำงานของเขา จึงไม่ได้พูดอะไรกับเขาต่อ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาปิดเสียงและเริ่มเล่นเกมที่ดาวน์โหลดมา

คนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ในขณะที่อีกคนอยู่บนโซฟา พวกเขาไม่ก้าวก่ายเรื่องของกันและกัน ในบางครั้งพวกเขาก็จะเงยหน้าขึ้นมามองกันและกันเป็นพัก ๆ

แม้ว่าจะไม่มีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างพวกเขา แต่มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับการอยู่คนเดียว

เฉียวเมียนเมียนพบว่าเธอสนุกกับการมีเขาอยู่แบบนี้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

โดยไม่รู้ตัวว่าเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

ในที่สุดเหมาเยซื่อก็ทำงานของเขาจนเสร็จ

เมื่อเขาทำเอกสารเสร็จ เขาลดปากกาลงแล้วลูบหน้าผาก

จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นบนโซฟา

ความสูงของเธอทำให้เธอดูตัวเล็ก เมื่อเทียบกับขนาดของโซฟา เธอจดจ่ออยู่กับการเล่นเกมบนมือถือ นิ้วเรียวของเธอเคลื่อนผ่านจออย่างรวดเร็ว

ผมของเธอยาวลงปิดครึ่งหนึ่งของใบหน้า

ใบหน้าของเธอเล็กกว่าฝ่ามือของเขาเสียอีก

ตอนนี้ใบหน้าของเธอครึ่งหนึ่งถูกปกปิด มันทำให้ยิ่งดูเล็กลงไปอีก ดวงตาของเธอดูโตขึ้น

ดวงตาของเธอน่าประทับใจ

ขนตาหนาของเธอยาวเกือบจะปิดดวงตาคู่นั้น