ตอนที่แล้วตอนที่ 44 เหมือนไม้ไผ่ที่ผุพัง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 46 ความมั่งคั่ง

ตอนที่ 45 กลับสู่หมู่บ้านหลุนฮุย


"นายท่าน โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ได้โปรด ได้โปรด!" ผู้นำของค่ายโจรขนาดใหญ่ทั้งสามต่างก็โขกหัวเหมือนกระเทียมและตะโกนด้วยความร้อนรน

"หุบปาก!" เย่เฉินขมวดคิ้วจากนั้นก็ตะโกนด้วยเสียงทุ้ม

ผู้นำของค่ายโจรใหญ่ทั้งสาม ตัวสั่นขึ้นมาทันที จากนั้นทุกคนก็ปิดปากสนิท และมองไปที่เย่เฉินด้วยสีหน้าตื่นตระหนก รอคอยสิ่งที่ตามมา

“ค่ายของพวกเจ้าอยู่ที่ไหน” เย่เฉินเหลือบมองพวกเขาทั้งสามคนและถามออกมา

เมื่อทั้งสามคนได้ยิน พวกเขาก็ตกตะลึงจากนั้นก็รีบตอบเย่เฉิน เพราะกลัวว่าเย่เฉินจะฆ่าพวกเขา

"ท่านลอร์ด ผู้ต่ำต้อยยินดีที่จะนำทาง!" หนึ่งในผู้นำหมู่บ้านรีบตะโกน

“ท่านลอร์ด ข้าเต็มใจที่จะนำทางเช่นกัน!” อีกสองคนรีบตะโกนอย่างกระตือรือร้น

เย่เฉินพยักหน้าจากนั้นหันไปมองกองทหารหลุนฮุยที่อยู่ด้านหลังเขา และตะโกนว่า:

"แบ่งคนออกมา 6000 คน และอีกสองพันคนให้มุ่งหน้าไปค่ายใหญ่แต่ละแห่ง!"

“ครับท่านลอร์ด!”

เสียงตะโกนที่เป็นระเบียบและพร้อมเพรียงกันดังขึ้นในทันที

ในวินาทีถัดมากองทหารหลุนฮุย กระจายออกมาหกพันคน ทั้งซ้ายและขวาแล้วแบ่งออกเป็นสามกลุ่มอย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลานี้ไม่มีใครส่งเสียงดัง ไม่มีความวุ่นวายทั้งหมดต่างเคลี่อนไหวอย่างเป็นระเบียบ

เมื่อเห็นดังนั้น กลุ่มโจรที่เข้ามายอมจำนนรู้สึกกดดันมากขึ้นทันที

นี่เป็นระเบียบวินัยที่เข้มงวด และเป็นรูปแบบของกองทัพปกติ

ในความเป็นจริง พวกเขายังไม่รู้ว่าแม้แต่กองทัพปกติการที่จะตอบสนองอย่างรวดเร็วเช่นนี้ไม่สามารถทำได้เลย นับประสาอะไรกับการเดินและรักษาแบบแผนไม่ให้วุ่นวาย

นี่คือลักษณะพิเศษที่กองทัพพิเศษมี

กองทัพหลุนฮุยนั้นเป็นกองทัพพิเศษ และยังเป็นกองทัพพิเศษขั้นสูงเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้!

ที่เย่เฉินตัดสินใจเช่นนั้น โดยปกติแล้วเขาต้องการไปยังค่ายขนาดใหญ่ทั้งสามด้วยตนเอง

จุดประสงค์นั้นง่ายมากฝึก!

"ไป!" เย่เฉินโบกมือขวา

ผู้นำค่ายใหญ่ทั้งสามรีบลุกขึ้น และวิ่งออกไปเพื่อนำทางทหารของหมู่บ้านหลุนฮุยทั้งสามกลุ่ม

เย่เฉินมองไปที่เหล่าโจรที่เหลือในเวลานี้ และกล่าวว่า "ค่ายของพวกเจ้าต้องถูกทำลาย"

"ข้ายินดีที่จะนำทางท่านลอร์ดไปยังที่นั้น ค่ายของข้าคือค่ายสุนัขดำ!"

"นายท่านของข้า! ห้าไมล์ทางตะวันตกจากสถานที่นี้คือค่ายลิ้วล้อ!"

กลุ่มโจรที่ยอมจำนนต่างตะเกียกตะกายรีบบอกสถานที่ตั้งค่ายของตนเองอย่างวุ่นวาย

"หุบปากทั้งหมด!" เย่เฉินตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วพูดต่อ: "นำทางไปยังค่ายที่ใกล้ที่สุดก่อน! ใครที่ค่ายอยู่ใกล้สุดก้าวออกมาแล้วนำทางไป!"

ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินถูกกล่าวออกไป ผู้นำของค่ายโจรเล็ก ๆคนหนึ่งก็รีบก้าวไปข้างหน้านำทางให้เย่เฉิน

สิ่งที่เย่เฉินต้องทำคือทำลายค่ายเหล่านี้

มันไม่จำเป็นต้องเก็บค่ายโจรเหล่านี้ไว้ มิฉะนั้นพวกมันก็จะแอบตั้งค่ายในป่าหลุนฮุยขึ้นมาอีก ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีสำหรับหมู่บ้านหลุนฮุย

ค่ายโจรถูกทำลายไปทีละแห่งการเก็บเกี่ยวของเย่เฉินเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เงินของเขามากขึ้นผลประโยชน์ของเขาก็เพิ่มขึ้น อีกทั้งเขายังได้รับทรัพยากรมากมายนับไม่ถ้วน

จนกระทั่งค่ายแห่งสุดท้ายถูกทำลาย เย่เฉินก็พาผู้คนกลับไปยังหมู่บ้านหลุนฮุย

"ยินดีต้อนรับท่านลอร์ดกลับสู่หมู่บ้าน!"

ทันทีที่เย่เฉินมุ่งหน้าเข้าไปในหุบเขา เสียงตะโกนแห่งความตื่นเต้นก็ดังขึ้นในทันที

"ยินดีต้อนรับท่านลอร์ดกลับสู่หมู่บ้าน!"

ทุกคนต่างตะโกนดังลั่น

เขาเห็น เตียวเหิง, เตียวหยู และกลุ่มชาวบ้านของหมู่บ้านหลุนฮุย ที่กำลังมองมาที่เขาด้วยความตื่นเต้น

พวกเขาทุกคนถือเครื่องมือทำฟาร์มไว้ในมือ

เมื่อเห็นเช่นนี้เย่เฉินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ วินาทีถัดมาความรู้สึกอบอุ่นไหลเข้ามาในหัวใจของเย่เฉิน

ไม่ว่าจะเป็น เตียวเหิง, เตียวหยู หรือชาวบ้านในหมู่บ้านหลุนฮุย ต่างก็รู้ดีถึงวิกฤตที่กำลังจะเกิดขึ้นกับหมู่บ้านหลุนฮุย

ขณะที่ทหารออกไปต่อสู้ ไม่มีทหารประจำการอยู่ในหมู่บ้านหลุนฮุย พวกเขาจึงหยิบเครื่องไม้เครื่องมือทำฟาร์มมาถือไว้ในมือและเดินมาที่ทางเข้าของหุบเขา

จุดประสงค์ของพวกเขานั้นง่ายมาก คือเพื่อปกป้องหมู่บ้าน หลุนฮุย!

ปกป้องดินแดนแห่งนี้ ที่มอบความสงบและความสุขให้แก่พวกเขา!

ปกป้องรากฐานของเย่เฉิน!

ในขณะนั้นเองทุกอย่างก็เงียบสนิท!

ทั้งหุบเขาเงียบสงัดอย่างมาก ในตอนนี้ ผู้คนกำลังเฝ้ามองมาที่เย่เฉิน

สายลมพัดผ่านเส้นผมยาวสลวยบนหน้าผากของเย่เฉิน จนกระทั่งเย่เฉินหายใจเข้ายาว ๆ

ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นวุ่นวายเป็นอย่างมาก มีทรยศหักหลังกันมากเกินไป

ในตอนนี้ในหมู่บ้านหลุนฮุนในดินแดนของเย่เฉินมีกลุ่มคนที่จงรักภักดีต่อเย่เฉิน 100%

เต็มใจแม้กระทั่งสละชีวิตของพวกเขาเพียงเพื่อรักษาอาณาเขตของเย่เฉิน

เป็นความคิดที่เรียบง่ายไร้เดียงสา แต่มีค่ามากที่สุด

สำหรับเย่เฉินแล้วนี่คือสิ่งที่เขาต้องการ

เมื่อมองไปที่ชาวบ้านของหมู่บ้านหลุนฮุยเย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วตะโกนว่า:

"จากนี้ไปที่ดินในหมู่บ้านหลุนฮุยจะถูกแบ่งและโอนให้เป็นของส่วนตัว และจะลดภาษีจาก 40% เป็น 10%!"

ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินดังขึ้น ทุกคนก็ตกตะลึง จากนั้นพวกเขาก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้น: "ขอให้ท่านลอร์ดมีชีวิตยิ่งยืนนาน!

แต่เดิมพวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยทั้งหมด แค่มีที่ซุกหัวนอนพวกเขาก็พอใจแล้ว

หมู่บ้านหลุนฮุยรับพวกเขาเข้ามาดังนั้นพวกเขาจึงอยู่กันอย่างสบายใจโดยไม่ต้องอดตาย

ตอนนี้เย่เฉินมอบที่ดินให้แก่พวกเขาและสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือภาษีที่ควรจะเป็น 40% กลับเหลือแค่ 10%

จะให้ชาวบ้านไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร คุณรู้ไหมผู้คนในยุคนี้หลงไหลในที่ดินมากแค่ไหน

สิ่งที่น่าตื่นเต้นนี้ไม่เพียงเฉพาะผู้อยู่อาศัยดั้งเดิมของหมู่บ้านหลุนฮุยเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกลุ่มโจรที่ยอมจำนนอีกด้วย

คำสัญญาของเย่เฉินมีผลกับพวกเขาเช่นกัน

ไม่ว่าจะเป็นทหารหรือชาวนาพวกเขาสามารถมีชีวิตที่ดีในหมู่บ้านหลุนฮุยได้โดยไม่ต้องจำเป็นต้องกังวลเรื่องอาหารหรือเสื้อผ้า

"ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เย่เฉิน ความมั่นคงของหมู่บ้านหลุนฮุย +20"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด