ตอนที่ 496 ฉันจะรักษาระยะห่างจากพวกเขาค่ะ

ความเย็นยะเยือกในดวงตาของเขาละลายลงอย่างรวดเร็ว เขาจับรอบเอวของเธอแน่นแล้วถามว่า

“แล้ว ผู้กำกับไป๋ล่ะ?”

“ผู้กำกับไป๋เหรอคะ?” เฉียวเมียนเมียนเพิ่งรู้ว่าเธอพูดถึงเขาไปเมื่อสักครู่ เธอแอปสาขแช่งนิสัยขี้งอนของเหมาเยซื่อ ทว่าเธอยังคงยิ้มหวานไว้

“แน่นอน ฉันต้องชื่นชมคุณที่สุดอยู่แล้ว”

“ผู้กำกับไป๋มีความสามารถก็จริง ๆ แต่เขาไม่เก่งเท่าคุณนี่”

อย่างไรซะ ไป๋ซู่ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ การพูดไปเช่นนี้ก็คงไม่เป็นไรกระมั้ง

สิ่งที่เธออยากทำตอนนี้คือการทำให้ผู้ชายคนนี้อารมณ์ดีก็เท่านั้นเอง

“แล้ว..ตู๋อีเล่ยล่ะ” ชายคนนั้นพูดขณะที่ยิ้ม

เฉียวเมียนเมียนถอนหายใจโล่งอกเมื่อเธอเห็นภูเขาน้ำแข็งได้ละลายลงไปแล้ว

เธอทำได้ดีทีเดียว

เหมาเยซื่อเป็นคนรักที่ขี้หึงและขี้งอน ทว่าไม่ยากที่จะง้อเขา

เธอต้องประโลมให้เขาหายงอนด้วยการชมเชย

“ตู๋อีเล่ยเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกคะที่ฉันได้เจอเขา ไม่ถึงหนึ่งนาทีเสียด้วยซ้ำ ฉันแค่คิดว่าเขามีบุคลิกที่ดีก็เท่านั้นเอง” เมื่อเห็นว่าเขาเกือบจะหน้ามุ่ยลงไปอีกครั้ง เธอรีบกล่าวเสริมว่า “แต่ยังไงเขาก็เป็นนอกสำหรับฉัน สู้คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ไม่ได้หรอก ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงเหมือนกันคะ บางทีความเป็นมิตรของเขาอาจจะเป็นความเคยชินก้ได้”

หลังจากพูดจบ เฉียวเมียนเมียนสังเกตเห็นคิ้วที่ขมวดเมื่อสักครู่ของเขาคลายออก

เหมาเยซื่อวางมือบนศีรษะของเธอ

“อืม ยังไงซะ คุณก็ต้องรักษาระยะห่างจากพวกเขา อย่าตัดสินคนจากภาพลักษณ์ภายนอกที่คุณเห็น ระวังคนที่ไม่รู้จักด้วยล่ะ โดยเฉพาะผู้ชายในวงการบันเทิง พวกเขาขึ้นชื่อเรื่องการมีความสัมพันธ์ที่ฉาบฉวยเรื่องผู้หญิงอยู่แล้ว วันนี้คบกับอีกคน วันพรุ่งนี้ตกหลุมรักอีกคน คุณยังเด็กและไร้เดียงสา ยังผ่านโลกมาไม่มาก คุณจะกลายเป็นเป้าที่ง่ายสำหรับพวกเขา”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เขากังวลจริง ๆ ว่าเธอจะถูกหลอก หรือว่าเขาทำให้เธอกลัว เพราะเขาไม่ต้องการให้เธอเข้าใกล้พวกผู้ชายในวงการมากเกินไป?

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เอาใจเขาน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว!”

เฉียวเมียนเมียนพยักหน้าราวกับว่าเธอเข้าใจที่เขาพูดแล้วจริง ๆ

“ฉันจะรักษาระยะห่างจากพวกเขาค่ะ”

เหมาเยซื่อพอใจกับคำตอบของเธอมากและขยุ้มผมของเธอเล็กน้อย

“จำไว้ด้วยล่ะ ว่านอกจากสามีแล้ว ผู้ชายคนอื่น ๆ ทุกคนที่เข้าใกล้คุณไว้ใจไม่ได้สักคน ไม่ต้องไปสนใจกับพวกเขา”

“และถ้าใครมายุ่งหรือรบกวนคุณ บอกผม ผมจะจัดการให้ทันทีเลย”

เฉียวเมียนเมียนกล่าวตอบ “..ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

เขามีความสุขที่เห็นว่าเธอเชื่อฟังมาก

“อะแฮ่ม! คุณผู้ชายขอรับ...พวกเขาไปที่บริษัทเลยหรือไม่ขอรับ?”

ลุงหลี่เริ่มคุ้นเคยกับความใกล้ชิดแบบนี้ที่เบาะหลังเสียแล้ว

เหมาเยซื่อมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความรัก

“คุณต้องกลับมหาวิทยาลัยใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมจะไปส่งคุณ”

เฉียวเมียนเมียนคิดสักพักแล้วส่ายหน้า

“ช่วงเช้าฉันไม่มีเรียนคะ อีกสามวันก็ถึงวันถ่ายทำแล้ว ฉันว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยตอนบ่ายเพื่อทำเรื่องลา ฉันอยากจะใช้เวลาสองสามวันก่อนวันเปิดกล้อง เพื่อทำความคุ้นเคยกับบทด้วยค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น คุณไปที่บริษัทด้วยกันไหม?” เหมาเยซื่ดดูเหมือนกำลังขอความคิดเห็นจากเธอ แต่ก่อนที่เธอจะตอบเขากลับพูดกับลุงหลี่ว่า “ไปบริษัท”