ตอนที่ 486 เคยคบแค่พี่สะใภ้เพียงคนเดียว
เขากัดริมฝีปากและนิ่งเงียบ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาขมวดคิ้วมากขึ้น
“บ้าน่า! ฉันเดาถูกใช่ไหม?” หยางเชาชิงถามอย่างตกใจ
พี่รองของเขาเงียบไป!
เขาก็เงียบไปด้วยอีกคน!
ไม่มีใครยอมนิ่งเฉยกับเรื่องดังกล่าวได้หรอก
โดยเฉพาะผู้ชายอย่างพี่รองของเขา
เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความภาคภูมิใจของผู้ชาย ถ้าเขาเดาไม่ถูก พี่รองจะไม่เงียบไปนานขนาดนี้
รู้สึกว่าชื่อเสียงของเขามัวหมองไปแล้ว เขาไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป
เขาหายใจเข้าลึก ๆ รวบรวมความกล้าและพูดว่า
“เมื่อคืนก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกนะ แต่วันนี้... ใช้เวลาแค่ 10นาทีเอง และเธอดูราวกับดูถูกฉัน”
“นายคิดว่ามันเกิดจากอะไร”
หยางเชาชิงตอบ “คืนนั้นเหรอ? พี่รอง พี่หมายถึง คืนที่พี่สูญเสียความบริสุทธิ์งั้นเหรอ? เป็นไปได้ไหมที่การมีคู่นอนที่แตกต่างกันทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เพราะพี่รักเธอมาก พี่เลยตื่นเต้นและควบคุมตัวเองไม่ได้”
...
“แต่ พี่ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับผู้หญิงในคืนนั้นเลย นั่นอาจเป็นเหตุผลก็ได้นะ..”
เหมาเยซื่อขัดจังหวะอย่างเย็นชา “ฉันมีอะไรกับแค่ พี่สะใภ้ของนายเท่านั้น”
หยางเชาชิงตกใจและได้สติคืนกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน
“พี่หมายถึงอะไรพี่รอง? พี่กำลังจะบอกว่า..ผู้หญิงในคืนนั้นคือพี่สะใภ้งั้นเหรอ?”
“อืม.”
เขาตกใจมาก
เหมาเยซื่อไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขามาก่อนเลย
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่หยางเชาชิงรู้สึกประหลาดใจมาก
แต่หลังจากตกใจเพียงครั้งแรก เขาก็เข้าใจได้ว่าทำไม
พี่รองของเขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้
เขาน่าจะรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกว่าพี่สะใภ้คือผู้หญิงในคืนนั้น
พี่รองจะไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่นอีก หลังจากที่เขาได้กับผู้หญิงคนหนึ่งไปแล้ว
“แต่คนที่พวกเราหาให้คืนนั้นไม่ใช่พี่สะใภ้นะ คนที่เรานัดไว้ เธอประสบอุบัติเหตุและอยู่ที่โรงพยาบาล ...พี่สะใภ้โผล่มาที่ห้องของพี่ได้ยังไง? ใครหาให้พี่เหรอ?”
“พูดถึงเรื่องคืนนั้น ก็โชคดีนะที่ผู้หญิงที่พวกเราหาให้พี่เกิดอุบัติเหตุเสียก่อน ไม่อย่างนั้น เธอคงได้พบกับพี่สะใภ้ ถ้าเป็นอย่างนั้น สถานการณ์คงไม่น่ายินดีแน่”
เหมาเยซื่อหายใจเข้าลึก ๆ และพูดต่อ “หยางที่สาม ฉันไม่ได้โทรหานานเพื่อพูดเรื่องนั้น”
“พี่รอง นี่พี่โกรธงั้นเหรอ?” หยางเชาชิงเปลี่ยนน้ำเสียงของเขา เมื่อเขาสังเกตว่าเสียงของเหมาเยซื่อฟังดูกำลังโกรธ “ได้ ๆ เปลี่ยนเรื่องกันดีกว่า เรามาพูดเรื่องที่ค้างไว้กันเถอะ”
เหมาเยซื่อพูดไม่ออก
ถ้าหยางเชาชิงยืนอยู่ตรงหน้าเขาคงจะชกไปแล้ว
“พี่รอง ถ้าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นพี่สะใภ้ พี่มีเรื่องอะไรที่ตั้งกังวล? พี่ก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าคืนนั้นพี่ทำได้ดีน่ะ นี่แสดงว่าพี่ไม่ได้มีปัญหาอะไร บางทีช่วงนี้พี่อาจไม่ค่อยสบายก็ได้?”
“พี่เพิ่งจะป่วยหรือเปล่า?”
เหมาเยซื่อตัวแข็งทื่อ ขมวดคิ้ว เขาตอบกลับ “ไม่นะ”
“พี่คงจะเหนื่อยเกินไปสินะ”
“นั่นก็ไม่ใช่เหมือนกัน”
“พี่อาจจะเครียดกับงานมากเกินไป”
“ฉันไม่ได้เครียดจากงาน”
หยางเชาชิงยอมรับ “งั้น ก็เป็นไปไม่ได้หรอก”
เหมาเยซื่อกัดริมฝีปากแล้วลูบศีรษะตัวเอง เขารู้สึกรำคาญจริง ๆ
เขารู้ว่าตัวเขาไม่น่าทำได้แย่ขนาดนี้
ถ้าไม่เช่นนั้น เขาไม่โทรปรึกษาหยางเชาชิงหรอก
เขาคิดว่าด้วยประสบการณ์ของเขา น่าจะช่วยให้เขารู้ว่าเขามีอะไรผิดพลาดที่ตรงไหน
