ตอนที่ 166 ทะลุท้อง

ตอนที่ 166 ทะลุท้อง

ชายไว้หนวดกับชายร่างผอม ทั้งสองต่างพากันวิ่งหนีจากจุดที่ซอมบี้สติปัญญาระดับ 5 ลอบโจมตีพวกเขา ในร่างนั้นเองร่างเงาสีดำขนาดใหญ่บนท้องฟ้าก็ร่วงหล่นมา มันคือเงาที่อยู่ในร่างกิ้งก่ายักษ์ซึ่งโดนซอมบี้แฝดพี่กระโดดถีบด้วยสองขาคู่ กระแทกพื้นและซอมบี้จนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่กว่า 500 เมตร แรงลมจากการกระแทกของเงาทำเอาชายไว้หนวดเสียหลังกลิ้งล้มลง

ทางด้านของชายร่างผอมกฎลังเข้าไปช่วย แต่แรงกระแทกรอบสองก้มาจากการที่ซอมบี้แฝดน้องโดนไนเรลเล่นงานเช่นกัน ร่างของซอมบี้แฝดน้องโดนหางของไนเรลที่อยู่ในร่างกิ้งก่าฟาดกลิ้งไปไกลกว่า 10 กิโลเมตร

แขนทั้งสองของซอมบี้แฝดผู้น้องหักไม่เหลือชิ้นดี แต่มันก็เป็นแค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อยขณะที่มันค่อย ๆ ฟื้นฟูกลับมา แต่ดูเหมือนความเจ็บปวดที่แฝดน้องได้รับส่งผลต่อแฝดพี่เช่นกัน มันโกรธมากราวกับเด็กน้อยที่ขี้โมโห

ซอมบี้แฝดพี่เข้าโจมตีไนเรลอย่างสุดชีวิต ส่วนกิ้งก่าเงาตอนนี้มันอยู่ใกล้ซอมบี้แฝดน้องที่สุดจึงเข้าโจมตีเธอ

“บัดซบ ทำไมพวกเขาสู้กันรุนแรงมาก ซอมบี้แฝดทั้งสองน่ากลัวเกินไปมันแข็ง ๆ แกร่งมาก”

“ระดับ 5 หรือ ระดับสีน้ำเงินก็แข็งแกร่งทั้งนั้นเมื่อเทียบกับเราสองคน”

“เมื่อไหร่ข้าจะพัฒนาเป็นระดับสีน้ำเงิน”

“ถ้าเจ้ารอดไปได้ก็อาจจะมีหวัง แต่ตอนนี้วิ่งเร็วมันตามมาแล้ว” ชายร่างผอมชี้ไปที่ซอมบี้สติปัญญาระดับ 5 ที่บินเหนือพื้นดินมองมาทางทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มแสยะออกมา ขณะที่ปากยังเต็มไปด้วยเลือดสด ๆ ของมนุษย์ชั้นสูง

“ไม่ทันแล้ว ไอ้ผอมนายหนีไปก่อนเลย นายเร็วกว่าเดี๋ยวฉันถ่วงเวลาไว้ให้”

“นายจะบ้าเหรอ มันคือระดับ 5”

“ไป” ชายไว้หนวดวิ่งตรงเข้าหาซอมบี้สติปัญญาอย่างไม่คิดชีวิต แต่ชายร่างผอมไม่ได้คิดหนีเขาเองก็รู้ว่ายังไงก็หนีไม่ทัน ดังนั้นจึงคิดสู้ตายไปพร้อมกับเพื่อนยังจะดีซะกว่า

“มา!!! เราไปฆ่ามันด้วยกัน”

“ดี ไปฆ่ามันด้วยกัน ย้าาา!!!”

แต่โลกแห่งความเป็นจริงไม่ได้เข้าข่างพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ชายไว้หนวดยังไม่ทันที่อะไรหัวของเขาก็หายไปทันทีขณะที่ซอมบี้สติปัญญาบินโฉบผ่าน ร่างที่ไร้เต็มไปด้วยเลือดที่พุ่งออกมาราวกับน้ำพุใส่ตัวของชายร่างผอมที่ดวงตาเบิกโพลง

ดาบยาวในมือสั่นไหวไม่หยุด ปากพึมพำไม่หยุดว่า “มันเร็วเกินไป ระดับมันห่างเกินไป ตาลุงหนวด...ตาย ตาย ๆ ไปตายซะ”

ชายร่างผอมทั้งกลัวและโกรธแค้นหันกลับไปคิดจะฟันซอมบี้สติปัญญาระดับ 5 ตัวนั้น

“มนุษย์ช่างน่าอร่อย” มันอ้าปากคิดจะกินชายร่างผอม แต่ในตอนนั้นเองอยู่ ๆ ที่ขาซอมบี้สติปัญญาก็เติมไปด้วยน้ำแข็ง และรอบตัวก็เต็มไปด้วยเส้นใยที่รัดตึงตัวของมันไว้แน่น

ซอมบี้สติปัญญามองไปรอบ ๆ ก็เห็นมนุษย์ชั้นสูงหญิงสาวสองคนคือเวนดี้ ผู้มีความสามารถ [วิญญาณอารักษ์ B] และ วิลด้าและวิลม่า แฝดผู้ความสามารถลึกลับ [เส้นใย B] กักขังซอมบี้สติปัญญาระดับ 5

“กระจอก” ซอมบี้สติปัญญาไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อยมันยืนมือไปกระชากใยขาดไม่มีเหลือ และเท้าที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งที่มาจากการโจมตีของวิญญาณอารักษ์ก็เริ่มแตกร้าว

แต่ดูเหมือนมันจะประเมินกลุ่มโนเนทต่ำเกินไป เพราะที่ผ่านมาเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ภายใต้การคาดเดาของ วินาผู้มีความสามารถ [พยากรณ์ B] ซึ่งระดับความสามารถสูงขึ้น เธอก็สามารถคาดการตัวตนระดับสูงได้มากขึ้น

“ตอนนี้แหละ จัดการมันเลย” เสียงของชารอนดังขึ้น พร้อมกับภาพตรงหน้าของซอมบี้สติปัญญาหายไป

ด้วยความสามารถ [อาณาเขตแห่งการรับรู้ B] ของวันน่า

“เกิดอะไรขึ้น บัดซบมนุษย์ชั้นต่ำ” ซอมบี้สติปัญญาพยายามดินเต็มที่การรับรู้ของมันสลับตัดไปมา แต่แล้วอยู่ ๆ ก็ขยับตัวดิ้นรนไม่ได้ จากความสามารถของ ชารอน [สัมผัสพิษ A]

ทันใดนั้นเวนดี้ก็สั่งให้วิญญาณอารักษ์โจมตีอีกครั้งร่างของมันทั้งหมดกลายเป็นน้ำแข็งทันที

“อ๊ากกก!!!! พวกชั้นต่ำคิดว่าจะกักขังข้าได้อย่างนั้นหรือ” ซอมบี้สติปัญญาขัดขืนเต็มที่

“เร็วเข้าพวกเรายื้อมันได้แค่ 5 วิเท่านั้น”

“โจมตีเปิดที่ท้องของมันแล้วเอาระเบิดนี้ใส่เข้าไป” เสียงของเมสันดังขึ้นพร้อมกับที่โยนระเบิดไปให้เวสรี่ผู้ที่มีความสามารถ [เสียงเรียกของสัต A] ที่เคยช่วยไนเรลจับฝูงม้ายักษ์ เวสรี่ตอนนี้ไม่เหมือนกลับตอนนั้นแล้ว เช่นเดียวกับทั้งกลุ่มโนเนทที่ทุกคนพัฒนาระดับพลังเป็นสีเขียวกันหมดแล้ว อาจจะเพราะพวกเธอเพิ่มระดับพลังโดยไม่กลัวความตาย เพราะเคยตายและเกิดใหม่มาครั้งหนึ่งแล้ว

เวสรี่ลูบไปที่หัวสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 5 เสือดาวสายฟ้าที่เธอควบคุมอยู่ “แมวน้อยฆ่ามัน” เธอหมอบไปที่หลังของมันขณะที่ถือระเบิดในมือ

เสือดาวสายฟ้าระดับ 5 ที่แม้ตัวจะไม่ใหญ่มากนัก มันมีขนาดแค่ 4 เมตรเท่านั้น แต่ความเร็วมันสมกับชื่ออย่างแน่นอน เพียงแต่ 1 วินาทีก็หายไปอยู่ตรงหน้าซอมบี้สติปัญญาระดับ 5 ที่โดนจับอยู่

วินาทีที่ 2 กรงเล็บที่น่ากลัวข่วนเข้าที่ท้องพร้อมกับที่ฟันแหลมคมกัดไปที่ไหลซอมบี้สติปัญญา

“อ๊ากกก!!!” ซอมบี้สติปัญญากรีดร้องออกมา

“แย่แล้ว” เสียงของวินาดังขึ้นในตอนนั้นเอก็กระอักเลือดเช่นกัน

ขณะที่เวสรี่จะยัดระเบิดเข้าไปในบาดแผลเหวอะที่ช่องท้องของซอมบี้สติปัญญา ร่างของมันก็ขยายใหญ่ จากนั้นก็ตามมาด้วยหมัดที่ต่อยไปที่เสือดาวสายฟ้าจนทั้งตัวเสือดาวสายฟ้าและเวสรี่กระเด็นไปชนกับฝูงซอมบี้ที่ห่างไป 20 เมตร จากนั้นก็ตามมาด้วยชารอนและคนรอบ ๆ ร่างของทุกคนลอยออกไปไกลกว่า 10 เมตรอาการบาดเจ็บต่างกันไป

แค่นั้นยังไม่พอซอมบี้สติปัญญาระดับ 5 ก็ออกมาจากการกักของโดยสมบูรณ์ บาดแผลของมันเริ่มฟื้นตัว แต่ก่อนที่มันจะได้พูดอะไรออกมาก็มีกระสุนปืนพกเรียวกันกระหน่ำยิงใส่ไม่ยังจนตัวมันถอยหลังไปหลายสิบก้าว ปืนใหญ่พลังงานที่กระหน่ำซ้ำไปอีกาสองสามที

“อ๊ากกก พวกชั้นต่ำ พวกเศษอาหารข้าจะฆ่าพวกเจ้า” ซอมบี้สติปัญญาคลุ้มคลั่งอย่างเต็มที่มันที่เป็นระดับ 5 กลับโดนมนุษย์ระดับต่ำเกือบร้อยคนรุมโจมตีไม่ให้ตั้งตัวก็รู้สึกโกรธมากมันไม่กลัวตาย เพราะมันคือความตาย

ซอมบี้สติปัญญากระพือปีกบินเขาหาเมสัน เมสันที่มั่นใจในชุดสูทเกราะรบของตัวเองก็เตรียมสาดอาวุธทั้งหมดและป้องกันอย่างเต็มที่ แต่เพียงหนึ่งการโจมตี

ปัง!

ชุดเกราะรบของเมสันแทบจะพังยับเกิน แต่มันก็ถือว่าทำหน้าที่สำเร็จ เพราะรับการโจมตีของซอมบี้ระดับ 5 ได้ 1 ครั้ง

“บ้าเอ๊ยจะแข็งแกร่งอะไรขนาดนี้ รู้อย่างนี้รีบเลือนเป็นสีน้ำเงินยังยังจะดีซะกว่า เร็วสิวะยิงมันก่อนที่ชีวิตตาแก่จะไม่เหลือ” เมสันด่าคนมนุษย์ชั้นสูงรอบ ๆ และพยายามใช้ความสามารถของตัวเองถอยออกมาจากซอมบี้

ในตอนนั้นเองชายร่างผอมที่ถูกลืมก็หันไปเห็นระเบิดที่เวสรี่ทำตกไว้ตอนที่โดนโจมตีเมื่อสักครู่

สายตาของชายร่างผอมมองระเบิดด้วยความแน่วแน่ จากนั้นร่างของเขาก็หายไปพร้อมระเบิด ว่ากันว่าคนเราเมื่อตัดสินใจที่จะตายก็จะทุ่มทุกอย่างที่มีออกไปโดยไม่เสียดาย ชายร่างผอมก็เช่นกัน

ซอมบี้สติปัญญากำลังสู้กับมนุษย์ชั้นสูงเกือบ 200 คนอย่างเมามัน มันดูถูกพวกมนุษย์ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ‘เพียงแต่จับฉีกเบา ๆ ร่างก็ขาดออกจากกัน’ นี่คือสิ่งที่มันคิดแต่นั่นก็ทำให้มันประมาทและทำให้ชายร่างผอมลอบเข้ามาข้างหลังของมันได้

“พวกมดปลวก...”

ยังไม่ทันที่ซอมบี้สติปัญญาจะพูดจบมันก็ต้องตกใจ ชายร่างผอมยัดระเบิดเข้าไปในท้องของมันตรงช่องบาดแผล มันรับรู้ได้ถึงสิ่งที่อยู่ในท้องว่าอันตรายแค่ไหน

ชายร่างผอมถอยออกมาทันที ในขณะที่ซอมบี้พยายามเปิดปากแผลเพื่อเอาระเบิดออก เพราะตอนนี้บาดแผลมันปิดลงเรื่อย ๆ จากความสามารถรักษาตัวของมัน

แต่ก็ไม่ทันแล้ว บูม!!!!

แรงระเบิดรุนแรงมาก จนคนรอบ ๆ ถึงกลับล้มลงจากพลังที่อัดอากาศกระจายไปรอบ ๆ

“ฮ่า ๆ เป็นไงละ ระเบิดของฉันสุดยอดอาวุธเลยใช่ไหม” เมสันหัวเราะออกมาขณะที่เช็ดเลือดมุมปาก

ระเบิดที่เขาทำขึ้นมาได้แรงบันดาลใจมาจากตอนที่แก่นพลังงานในปืนใหญ่พลังงานระเบิด ดังนั้นในระเบิดหนึ่งลูกจึงมีแก่นพลังงานระดับ 4 ถึง 10 ชิ้นอยู่มันจึงรุนแรงเป็นอย่างมากขนาดสังหารสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 5 ได้

ชายร่างผอมมองไปจุดระเบิดอย่างสะใจ “ในที่สุดฉันก็ทำได้ นายเห็นไหม ฉันแก้แค้นให้นายได้แล้ว อัก...”

แต่แล้วอยู่ ๆ หน้าอกของชายร่างผอมก็มีมือโครงกระดูกแทงทะลุหน้าอก มันคือมือของซอมบี้สติปัญญา ระดับ 5 ที่ยังไม่ตาย

“ทำไม...แกไม่ตาย” ชายร่างผอมค่อย ๆ ล้มลงไปโดยที่ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นเป็นร่างของซอมบี้สติปัญญาที่ตั้งแต่คอลงไปร่างของมันแหลกเละ ลำไส้ อวัยวะหลายอย่างหายไป แต่มันไม่ยอมตาย

กลุ่มโนเนทมองภาพตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ เมสันและมนุษย์ชั้นสูงนับร้อยคนที่จัดการกับฝูงซอมบี้รอบ ๆ ก็อ้าปากค้าง มันโดนไปขนาดนั้นยังไม่ตายอีก นี่คือสิ่งที่ทุกคนคิด

“ข้าคือความตาย ดังนั้นจึงไม่...” แต่ก่อนที่มันจะพูดว่าไม่ตายออกมา ก็โดนมือโกเลมหินขนาดยักสูงเกือบ 50 เมตรคว้าจับจากนั้นก็ตบมือของโกเลมทั้งสองข้างเข้าหากันจนซอมบี้สติปัญญาแหลกเละไปจริง ๆ

ยังไม่หมดแค่นั้น ตาเดียวปามันขึ้นไปบนท้องฟ้านิเรียยิงซ้ำไปอีกสามนัดจนร่างของมันกระเด็นเข้าไปในพายุใบมีดของเอวาที่กำลังต่อสู้กับซอมบี้สติปัญญา 5 ตัวที่พยายามสังหารเธอ

ทุกคนอ้าปากค้างอีกครั้งกับการพลิกผันหักมุมอีกครั้ง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ตั้งแต่เมสันส่งระเบิดจนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปแค่ 90 วินาทีเท่านั้น

แต่ในตอนนั้นเอง สิ่งที่ชี้ชะตาสงครามคือไนเรลและซอมบี้ฝาแฝดก็มาถึงจุดที่ชี้เป็นชี้ตาย เงาในร่างกิ้งก่ายักษ์สามร้อยเมตรอ้าปากกลืนซอมบี้สติปัญญาผู้น้องลงไปในจังหวะที่มันเผลอ

“ไม่!!!!!!!” เสียงของซอมบี้ผู้พี่กรีดร้องทำเอาคนอื่น ๆ ถึงต้องปวดหัวจากพลังจิตที่ปล่อยออกมาอย่างรุนแรง

“ไปตายซะ” ไนเรลเองก็อาศัยจังหวะนี้อ้าปากพ่นไฟที่ร้องแรงใส่ซอมบี้ผู้พี่ทันที เขาต้องรีบจบการต่อสู้นี้ เพราะซอมบี้สติปัญญาตัวอื่น ๆ กำลังสังหารมนุษย์ชั้นสูงราวกับผักปลา กองกำลังของเขาแทบจะต้านพวกมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ซอมบี้แฝดผู้พี่บินหลบเผลิงและต่อยเข้าไปที่ดวงตาของไนเรลที่อยู่ในร่างของกิ้งก่ายักษ์อย่างจนมันระเบิดออก ไนเรลถึงกลับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็กัดอย่างรุนแรงไปที่แขนของซอมบี้แฝดพี่จนขาดกลืนลงท้องไป

“อ๊ากกก!!!” ซอมบี้แฝดพี่ร้องด้วยความเจ็บและตะโกนออกมา “เป็นไปไม่ได้ พี่ชายเป็นแค่ระดับสูงทำไม ทำไมถึงแข็งแกร่ง แต่...ฮี่ ๆ ๆ”

ไนเรลไม่คิดจะสนทนาอะไรกับซอมบี้แฝดอีก เขาทนบาดแผลที่ดวงตารอบรวมเปลวไฟไว้ที่ปากคิดจะปิดบัญชีความตาย แต่ในตอนนั้นเองเขาก็เห็นว่าท่าทีของซอมบี้แฝดผู้พี่ไม่ได้รู้สึกเสียใจกับการตายของซอมบี้ผู้น้องเลยแม้แต่น้อย

“ไม่ถูกต้อง” ไนเรลหันไปมองเงาทันที

“อ๊ากกก!!!” เงาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ไนเรลเองก็เช่นกันเขาและเงาเชื่อมต่อกัน ทันใดนั้นท้องของเงาในร่างกิ้งก่าก็มีบางอย่างทะลุออกมา มันคือซอมบี้แฝดน้อง

“พี่ชายมาเล่นกันเถอะ” ซอมบี้ทั้งแฝดพี่และน้องพูดออกมาพร้อมกัน ขณะที่เงากำลังร่วงลงจากท้องฟ้า ไนเรลในร่างกิ้งก่าที่ท้องเกิดบาดแผลขนาดใหญ่เลือดไหลไม่หยุดเขาร่วงลงเช่นกัน

เมื่อเห็นดังนั้นฝูงซอมบี้ก็เข้าโจมตีไนเรลทันที

“ไม่...” เอวาที่อยู่ในพายุทอร์นาโดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบมีดนับไม่ถ้วนโจมตีใส่ซอมบี้ฝาแฝดอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้ทั้งสองตนเลยแม้แต่น้อย

“ไปช่วยท่านไนเรล”

ระดับสีน้ำเงินรีบเข้าไปช่วยไนเรลแต่ก็โดนซอมบี้สติปัญญาที่มีเกือบ 30 ตัวเข้ามาขัดขวาง

ไนเรลที่ตอนนี้เหมือนจะบาดเจ็บหนักอยู่ในร่างกิ้งก่ายักษ์ไม่ไกลมีเงาในร่างกิ้งก่ายักษ์ที่เริ่มจางลงเรื่อย ๆ อยู่ไม่ไกล

“จะหม่ำพี่ชายแล้วล่ะนะ” ซอมบี้ฝาแฝดทั้งสองมองไนเรลด้วยความหิวกระหายที่ไม่อาจปิดมิด

แต่ในตอนนั้นเองในร่างกิ้งก่าก็ใช้แรงสุดท้ายพุ่งเข้าหาซอมบี้แฝดทั้งสอง ทั้งสองมองด้วยสายตาเยาะเย้ย ซอมบี้แฝดน้องมือเปลี่ยนเป็นดาบเงาที่ใช้ผ่าท้องของเงาเมื่อสักครู่ เตรียมสังหารเงาของไนเรล

แต่แล้วอยู่ ๆ เงาก็สลายหายไป ซอมบี้ทั้งสองมองอย่าง ๆ ในตอนนั้นเองทั้งสองก็พึ่งเข้าใจ เงาคือนกต่อ

โฮกกกก!!!!

ไนเรลในร่างกิ้งก่ายักษ์อ้าปากขนาดใหญ่หมายจะกลืนกินซอมบี้ทั้งสอง ซอมบี้แฝดน้องที่อยู่ห่างจากไนเรลที่สุดถอยออกมาทันแต่ซอมบี้แฝดพี่ไม่ทัน

ถึงแบบนั้นมันก็ไม่กลัว เพราะตอนที่น้องสาวโดนกินยังออกมาได้ เธอก็ออกมาได้เช่นกันซึ่งซอมบี้แฝดพี่รับรู้ความรู้สึกและเห็นได้จากการที่พวกเธอเชื่อมต่อสัมผัสกัน

ซอมบี้แฝดพี่มองไนเรลอย่างหมดความสนใจ “พี่ชายช่างน่าเบื่อจริง ๆ ข้าจะกินท่านจากข้างในก็แล้วกัน ดังนั้นมาสนุกกันเถอะ”

หลังจากนั้นซอมบี้แฝดพี่ก็โดนไนเรลกินลงไป แต่หลังจากนั้นไม่ถึงหนึ่งวินาทีซอมบี้แฝดน้องกลับร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวจากการสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของซอมบี้แฝดผู้พี่

“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”