ตอนที่ 149 : กลับไปอาบน้ำ และพักผ่อน
คำที่สลักนั่นดูจะเป็นอักษรโบราณ แม้แต่ผู้เซี่ยงเส้าหยุนผู้อ่านตำรามามากกว่าหนึ่งหมื่นเล่มยังไม่อาจเข้าใจตัวหนังสือโบราณทั้งหมดนั่นได้ จึงชัดเจนว่าผิวหนังนี่มีอายุเก่าแก่มาก ตงจื่อพยายามมองไปยังตัวหนังสือ ความสับสนปกคลุมไปทั่วทั้งใบหน้า ขณะกล่าวคำเบา “นี่มันคำบ้าอะไรกัน?” “ข้าก็ไม่ทราบ แต่นี่ของข้า”...
