ตอนที่ 443 หล่อนทำลายพวกเรา
ดวงตาของจางอี้เว่ยเป็นสีแดงเล็กน้อย เธอไม่ได้โกรธเท่ากับไป่เสี่ยว ทว่าท่าทีของเธอไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน
“เมียนเมียน เรามีเวลาเพียงครึ่งปีก่อนที่จะเรียนจบ เราไม่อยากถูกไล่ออกจริง ๆ นะ”
“เสี่ยวเสี่ยวกับฉัน มีอคติกับเธอ เพราะเราเข้าใจผิด เพราะงั้นเราจึงพูดไม่ดีกับเธอ นั่นเป็นความผิดพลาดของเราเอง เรายินดีที่จะยอมรับและเผชิญกับผลลัพธ์ที่ตามมา”
“แต่ไม่ใช่การไล่ออก มันไม่มากไปเหรอ?”
เธอคิดก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“ไล่ออกเหรอ?”
“จางอี้เว่ยกับไป่เสี่ยวจะถูกไล่ออกงั้นเหรอ?”
“เหมือนกันเซินเย่วเย่วและคนอื่น ๆ หรือเปล่านะ”
“โว้ว! แฟนใหม่ของเฉียวเมียนเมียนเป็นใครกันนะ? เขามีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน! ฉันเคยเห็นเขาครั้งหนึ่ง เขาหล่อมากและแต่งตัวเหมือนคนรวย เขาอาจจะเป็นทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวยเป็นพิเศษ”
“เธอไม่คิดเหรอว่าผู้ชายคนนั้นให้ความสำคัญกับเฉียวเมียนเมียนมาก? เขาคอยติดตามเธอเสมอ เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น และวิธีที่เขาจัดการช่างดูโอ่อ่า ทำให้คนอื่นอิจฉาน่ะ”
เฉียวเมียนเมียนตกใจ
เธอถามว่า “ไล่ออกเหรอ? ทำไมเธอสองคนถึงต้องถูกไล่ออก”
จางอี้เว่ยตกใจ “เธอไม่รู้เรื่องนี้เหรอ”
แต่ไป่เสี่ยวหัวเราะเยาะ “เธอไม่รู้ได้ยังไง? นี่คือคำขอของเธอไม่ใช่เหรอ”
จางอี้เว่ยมองไปที่ปฏิกิริยาของเฉียวเมียนเมียนและรู้สึกว่าเธอไม่ได้แกล้งไม่รู้ เธอน่าจะไม่รู้เรื่องจริง ๆ
เธออดไม่ได้ที่จะมองเห็นความหวังในเรื่องนี้
ถ้าเฉียวเมียนเมียนไม่รู้เรื่องนี้แสดงว่าเธอไม่ใช่คนที่ขอให้ทางมหาวิทยาลัยทำแบบนี้ เช่นนั้นแล้วพวกเขาย่อมมีความหวัง
เธอก้าวไปข้างหน้า “เมียนเมียนนี่ไม่ใช่ความคิดของเธอใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น เธอช่วยพูดแทนเราหน่อยได้ไหม? ตราบใดที่เราไม่ถูกไล่ออก เรายินดีทำทุกอย่าง”
เฉียวเมียนเมียนตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะค่อย ๆ ประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไป่เสี่ยวและจางอี้เว่ยถึงกังวลมากขนาดนี้ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอจำได้ว่าเหมาเยซื่อบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้กับเธอ
เพราะไม่ใช่ความคิดของเธอ ก็น่าจะเป็นความคิดของเหมาเยซื่อ
เธอไม่มีมิตรภาพใด ๆ กับไป่เสี่ยวและจางอี้เว่ยอีกต่อไป และเธอไม่ต้องการที่จะมีส่วนร่วมกับพวกเขาอีกในอนาคต แต่เธอรู้สึกว่าการไล่ออกเป็นการลงโทษที่หนักเกินไปสำหรับพวกเขา
เธอตัดสินใจว่าจะถามเรื่องนี้กับเหมาเยซื่อภายหลัง
ทว่าในขณะนี้เธอกำลังคิดเรื่องที่ไป่เสี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างมาก
“อี้เว่ยอย่าไปขอร้องเธอเลย เธอตั้งใจจะทำลายเราอยู่แล้ว เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่าที่คิดว่าเธอไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ ไปกันเถอะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะขอร้องเธออีกต่อไปแล้ว”
“ฉันจะเปิดเผยเรื่องนี้ให้โลกได้รู้! ฉันอยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอใช้อำนาจในทางมิชอบ ใช้มันกับเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย บังคับให้เพื่อนร่วมห้องแต่ละคนออกจากมหาวิทยาลัย ฉันไม่เชื่อว่าการหนุนหลังเธอจะสามารถจัดการเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยตัวเขาได้!”
“ไล่ออกเหรอ? เกิดจากสาเหตุอะไร? เพียงเพราะพวกเราพูดใส่ร้ายเธองั้นเหรอ? คนอื่นก็พูดนี่และสำหรับสิ่งที่เรารู้ทั้งหมดก็เป็นความจริง มันเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ถ้าทุกคนต้องถูกไล่ออก เพียงเพราะพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับคนอื่น ตอนนี้มหาวิทยาลัยคงไม่มีคนเรียนแล้วล่ะ”
