ฮูซินเยียนพึมพำกับตัวเอง "เกิดอะไรขึ้น? คนๆหนึ่งจะหายไปแบบไร้ร่องรอยแบบนี้ได้ยังไง“เธอหยุดชั่ววินาทีแล้วพูดว่า” นายกเทศมนตรีเสี่ยวกังวลมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และได้ถามถึงหัวหน้าซูบินสามครั้งในเช้าวันนี้ เธอขอให้ฉันบอกให้คุณเตรียมกำลังพลเพื่อตามหาเขาให้มากขึ้น ติดต่อตำรวจในพื้นที่อื่น ๆ เพื่อเฝ้าระวังเขา คุณต้องหาเขาให้พบโดยเร็วที่สุด เฮ้อ…ฉันหวังว่าเขาจะไม่ถูกลักพาตัวไป”

ดงซูบินเองก็ได้หายตัวไปนานแล้ว

ไม่มีใครติดต่อเขาได้เลยเกือบสัปดาห์

ในตอนแรกไม่มีใครคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะหัวหน้าสำนักสั่งให้หัวหน้าซูบินพักงานหนึ่งสัปดาห์เนื่องจากอาการบาดเจ็บของเขา หัวหน้าซูบินเองก็แจ้งมาว่าเขาจะไปพักร้อนกับเพื่อน ๆ และจะปีนภูเขา เขาแจ้งฉันว่าจะไม่มีสัญญาณบนภูเขาและจะไม่สามารถติดต่อได้ แต่หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปเขาไม่ได้กลับมาทำงาน โทรศัพท์มือถือของเขาปิดอยู่และไม่มีใครรับสายที่บ้าน แม้แต่ลวนเสี่ยวปิงซึ่งเป็นแม่ของเขาและเพื่อน ๆ ก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ทุกคนสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ หลวนเสี่ยวปิงรีบไปที่อพาร์ทเมนต์ของดงซูบินในเขตที่พักอาศัยของสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะ พร้อมกับเจ้าหน้าที่จากสำนัก แต่ดงซูบินเองก็ไม่พบที่ไหนเลย

โทรศัพท์กุญแจบัตรประจำตัวบัตรประจำตัวใบผ่านงาน ฯลฯ ของ ดงซูบินยังคงอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขา!

ทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่บ้านก็ยังไม่เป็นไร แต่ถ้า ดงซูบินกำลังจะไปพักร้อนเขาควรนำบัตรประจำตัวประชาชนและบัตรผ่านงานมาด้วย ต้องใช้บัตรประจำตัวในการซื้อตั๋วเครื่องบิน หากไม่มีบัตรประจำตัวเขาก็ไปไหนไม่ได้ มีบางอย่างผิดปกติแน่ๆ!

ดำเนินการตรวจสอบและค้นหาทันที!

แต่หลังจากค้นหาทั้งวันก็ไม่มีข่าวของ ดงซูบินเลย ดูเหมือนว่าเขาจะหายตัวไปจริงๆ!

ทุกคนรู้ดีว่าหัวหน้าซูบินทำให้คนหลายกลุ่มขุ่นเคืองเพราะคดีที่เขาเกี่ยวข้องและไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าเขาจะไม่ถูกลักพาตัว มีการใช้กำลังคนมากขึ้นเพื่อค้นหาดงซูบิน จนถึงปัจจุบันดงซูฐินหายตัวไปนานกว่าหนึ่งสัปดาห์และไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขายังอยู่ที่เมืองหยานไท่หรือไม่!

ดงซูบินหายตัวไป!

ไม่มีใครหาเขาเจอ!

……

“ซูบินไปไหน!”

แหวน…แหวน…เสียง…โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานดังขึ้นอีกครั้ง

เหลียงเฉิงเผิงตอบ "สวัสดี?"

“หัวหน้าเหลียงมีคนกำลังตามหาคุณ” นั้นเป็นสายจากศูนย์บัญชาการที่เรียกว่า “เป็นคนจากสถาณีหลิวอัน”

“ปล่อยให้ผู้นำคนอื่นจัดการเรื่องนี้ นอกจากข้อมูลเกี่ยวกับหัวหน้าซูบินอย่ามารายงานฉัน!”

รองผู้อำนวยการสำนักงานกล่าว. “หัวหน้าเหลียง. การโทรนี้อาจเกี่ยวข้องกับหัวหน้าซูบิน เนื่องจากเธอเป็นเลขาของเขาและเธอบอกว่าเธอมีเรื่องสำคัญที่จะบอกคุณ นอกจากนี้เธอยังกล่าวถึงหัวหน้าซูบินและพิพิธภัณฑ์ประจำจังหวัดในคดี แต่เธอต้องการพูดกับคุณโดยตรงเท่านั้นไม่ใช่ใครอื่น” มีการหยุดชั่วขณะ “อีกสายไม่ได้วางสาย คุณต้องการให้ฉันโอนสายให้คุณเลยหรือป่าวค่ะ”

เหลียงเฉิงเผิงกล่าวทันที “งั้นโอนสายมาทันที!”

"รับทราบ. โปรดรอสักครู่” มีเสียงบี๊บตามสาย

สายผ่านและเหลียงเฉิงเผิงพูดทันที “ฉันคือหัวหน้าสำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะหยานไท่เหลียงเฉิงเผิง คุณคือใคร?”

“สวัสดีตอนบ่ายหัวหน้าเหลียง” ผู้หญิงคนหนึ่งตอบ “ฉันมาจากแผนกสืบสวนของสถานณีหลิวอัน ฉันชื่อโฮ่วชิง ฉันจะขอพูดเพียงสั้นๆเท่านั้น ฉันได้ยินมาว่าทางนั้นกำลังตามหาหัวหน้าซูบิน? หัวหน้าซูบินอาจไม่สามารถติดต่อคุณได้ในตอนนี้ เขา…เขาอาจกำลังมีปัญหาในตอนนี้”

เหลียงเฉิงเผิงขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น?"

“หัวหน้าซูบินไปที่ห้องอาบน้ำในเมืองหลิวอันเพื่อตรวจสอบคดีของโบราณที่ถูกขโมยในฐานะเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบ”

“สายลับ?” เหลียงเฉิงเผิงตกใจ “ทำไมฉันถึงไม่ได้รับแจ้งเรื่องนี้”

“บางทีหัวหน้าซูบินไม่สามารถยืนยันข้อมูลได้หรือเขาแค่อยากลองเสี่ยงดู” โฮ่วซิงพูดต่อ “ฉันยังได้รับคำสั่งจากสำนักของฉันให้ตรวจสอบรายชื่อผู้ต้องสงสัยและฉันไปที่ห้องอาบน้ำฮายปิงเพื่อสอบสวนคดีนี้ ในที่สุดเราก็ก็พบว่าของโบราณอยู่กับพวกผู้ร้าย…” โฮ่วชิงบอกกับเหลียงเฉิงเผิงทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

ในที่สุดเหลียงเฉินเผิงก็เข้าใจว่าทำไมไม่มีใครสามารถติดต่อดงซูบินได้เลย!

……

คณะกรรมการพรรคเขตหยานไท่.

การประชุมคณะกรรมการพรรคกำลังดำเนินอยู่ในห้องประชุมห้องใดห้องหนึ่ง

เซียงดาว, เสี่ยวหลาน, เฉาซูเฟิง,หวางลี่ ฯลฯ อยู่ในการประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับข้อเสนอเกี่ยวกับการวางแผนถนน เซียงดาวกำลังพูดกับทุกคนเมื่อเลขาของเขารีบเข้ามาในห้อง เซียงดาวดูไม่พอใจ เนื่องจ่กเลขาโจวขึ้นไปหาเขาและพูดข้อความบางอย่างให้เขาฟังเมื่อสองหน้าที่ก่อน

กรรมการสิบคนในที่ประชุมหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำและมองไปที่เซียงดาว

หลังจากนั้นไม่นานเซียงดาวก็กระแทกโต๊ะด้วยความโกรธ “สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร!”

เลขาโจวรายงานเสร็จแล้วก็ยืนรอ

ทุกคนมองไปที่เลขาธิการพรรคเซียงอย่างงงงวย

เซียงดาวกล่าวด้วยสีหน้าโกรธเคือง “หัวหน้าซูบินสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะได้ไขคดีการบุกรุกของพิพิธภัณฑ์จังหวัดได้แล้ว!”

เสี่ยวหลาน, เฉาซูเผิงและสมาชิกคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง เจอตัวหัวหน้าซูบินและเขาได้ไขคดีได้แล้ว? นี่เป็นข่าวดีสำหรับมณฑล ทำไมเลขาธิการพรรคเซียงถึงโกรธมาก?

เซียงดาวพูดต่อ “แต่สถานที่ไขคดีอยู่ในเมืองจางเจ๋อ ตำรวจท้องที่ได้เข้ามาควบคุมคดีอย่างเข้มงวดและถึงกับขังหัวหน้าซูบิน!” เซียงดาวหันไปมองเลขาของเขาและเลขาโจวอธิบายสถานการณ์ให้สมาชิกที่เหลือฟัง

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป!

เฉาซูเพิงตะโกนด้วยความโกรธ “เมืองเจ๋อจือกำลังทำอะไรอยู่?! พวกเขาทำเช่นนั้นได้อย่างไร?!”

“จับกุมหัวหน้าซูบิน?! สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือโทรหาเราและยืนยันตัวตนของหัวหน้าซูบินได้!” หวางลี่เองก็กล่าวด้วยความโกรธ “นี่เป็นข้อแก้ตัวที่ง่อยมากๆ! พวกเขาแค่พยายามฉกฉวยผลงงานของหัวหน้าซูบิน!” แม้แต่คนปัญญาอ่อนก็สามารถบอกได้ว่าเมืองเจ๋อจือพยายามจะทำอะไร เข้าควบคุมคดีอย่างจริงจังและรายงานต่อรัฐบาลประจำจังหวัดว่าพวกเขาเป็นผู้ไขคดีนี้และเทศมณฑลหยานไท่จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับคดีนี้!

เสี่ยวหลานหรี่ตาของเธอ “ช่างเป็นเรื่องที่ชาญฉลาด”

หวางลี่มองไปที่เสี่ยวหลาน และเขารู้ว่าเธอโกรธมาก

เซียงดาวมองไปที่เสี่ยวหลาน “นายกเทศมนตรีเสี่ยว ฉันจะติดต่อกับรัฐบาลของเมืองสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของจังหวัด…”

“ฉันจะพูดกับสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของจังหวัดเอง!” เสี่ยวหลาน กล่าว

เซียงดาวพยักหน้า "ตกลง! ปิดการประชุม!” คณะกรรมการพรรคถูกยกเลิก

คดีนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก คะแนนทางการเมืองเกียรติยศและชื่อเสียงจะตกเป็นของผู้ที่คลี่คลายคดีนี้และนี่ไม่ใช่ปัญหาของ ดงซูฐินอีกต่อไป ตอนนี้เป็นปัญหาทั้งหมดของเมืองหยานไท่ในขณะนี้ฝ่ายของเสี่ยวหลาน และฝ่ายของเซียงดาว ได้ละทิ้งการแข่งขันและเข้าร่วมกองกำลังกับเมืองจางจื๋อพวกเขาจะต้องไม่ปล่อยให้เมืองจางจื๋อได้รับผลงานไปทั้งหมด!

กลับไปที่ห้องทำงานของเขาเซียงดาวโทรหารัฐบาลเมืองทันที “เลขาเซียง คดีการปล้นพิพิธภัณฑ์ได้รับการไขคดีแล้ว…คุณรู้เรื่องนี้ไหม? ใช่… แต่เป็นความปลอดภัยสาธารณะของเราที่ติดตามคดีตั้งแต่ต้นจนจบ…ใช่…คนๆนั้นคือดงซูบิน …ตอนนี้คนที่ไขคดีนี้ถูกจับและขังโดยตำรวจเมืองจางจื๋อพวกเขาอ้างว่าเป็นผู้ไขคดีนี้”

ในสำนักงานอื่นเสี่ยวหลานก็เริ่มโทรหาผู้ติดต่อของเธอ

แต่ เสี่ยวหลานไม่ได้โทรหาสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของจังหวัดก่อน ถึงสำนักความมั่นคงสาธารณะจังหวัดฝ่ายที่คลี่คลายคดีนี้ไม่สำคัญ พวกเขาต้องการเพียงการกู้คืนพระธาตุและคดีนี้เกิดขึ้นในเมืองจางจื๋อจะใช้เวลามากกว่าสองสามเดือนในการยุติข้อพิพาทนี้ ดังนั้นเสี่ยวหลานคิดสักพักและโทรหาเพื่อนเก่าของเธอ

“สวัสดีเซียวลี่?”

“ใช่ผู้อำนวยการเซียว …โอ้…ตอนนี้ฉันน่าจะเรียกคุณว่านายกเทศมนตรีเซียว”

"ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ. ตอนนี้สะดวกจะคุยหรือเปล่า”

"ยินดี. ว่ามาเลย”

“เอาล่ะ. คุณยังทำงานที่สำนักงานข่าวประชาชนหรือป่าว? คุณรู้จักผู้คนในเมืองจางจื๋อของจังหวัดของเราหรือไม่? ครับ…ตกลง พานักข่าวไปที่เมืองจางจื๋อ …ใช่…ทำตามที่ฉันบอก…เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น….” การโทรนี้ใช้เวลาเจ็ดถึงแปดนาที

หลังจากวางสายเสี่ยวหลานคิดอยู่พักหนึ่งและโทรไปที่หมายเลขอื่น “เราเจอตัวดงซูบินแล้วไม่ต้องกังวล”

ฉูหยวนซึ่งอยู่อีกปลายสายถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

ดงซูบิน ไม่รู้ว่าผู้หญิงทั้งสองได้แลกเปลี่ยนเบอร์กัน

……

สองชั่วโมงต่อมา

เมืองจางจื๋อ, สำนักงานตำรวจ.

ในห้องมืด ดงซูบิน รู้สึกหวิวเนื่องจากความหิวโหย ไม่กี่วันที่ผ่านมาในฐานะเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบเขารู้สึกตึงเครียดและไม่ได้นอนหลับหรือกินอาหารได้ดี ตั้งแต่เช้าวันนี้เขาไม่ได้กินข้าวและตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว นอกจากน้ำแร่หนึ่งขวดที่เจ้าหน้าที่ร่างผอมคนนั้นโยนเข้าไปในห้องแล้วเขาก็ไม่ได้รับอาหารใด ๆ สิ่งนี้เพิ่มความโกรธของดงซูบินที่มีต่อพวกเขา! คุณทุกคนไม่สามารถจับอาชญากรเหล่านั้นได้และหลังจากที่ฉันฆ่าอาชญากรส่วนใหญ่และกู้คืนของโบราณพวกคุณทั้งหมดก็จับกุมฉัน นี้มันบ้าบออะไรกัน !!!

ดงซูบินได้ยินเสียงวุ่นวายอยู่นอกห้องและดูเหมือนว่าผู้นำจากสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะประจำจังหวัดจะมาเยี่ยม

ใช่. ดงซูบินต้องการนำของที่ถูกขโมยไปให้ผู้เชี่ยวชาญในจังหวัดตรวจสอบและในขณะเดียวกันก็ส่งคืนของที่ถูกขโมยให้กับพิพิธภัณฑ์ วิธีนี้เมืองหยานไท่ จะได้รับเครดิต หากจังหวัดส่งคนของพวกเขาไปและคดีนี้เกิดขึ้นในเมืองจางจื๋อจะมีข้อพิพาทเกิดขึ้น แต่เมืองจางจื๋อตกน้ำไปแล้ว ดงซูบินปล่อยให้พวกเขาทำการสืบสวนติดตาม แต่พวกเขาก็ยังไม่พอใจ พวกเขายังต้องการได้รับเครดิตในการกู้คืนพระธาตุ! นี่มันน่าขยะแขยงเกินไปแล้ว!

เอี๊ยด…. ประตูเปิดออกและ ดงซูบินถูกปิดไฟข้างนอก

เจ้าหน้าที่ร่างผอมและเจ้าหน้าที่สูงวัยเดินเข้ามาในห้องดงซูบินมองไปที่พวกเขาและหัวเราะเยาะ

“เอาล่ะ. เราได้ยืนยันตัวตนของคุณกับเมืองหยานไท่ แล้ว คุณมาจากการรักษาความปลอดภัยสาธารณะ” เจ้าหน้าที่ร่างผอมขบริมฝีปากของเขา “คุณเป็นอิสระและถูกปล่อยตัวแล้ว”

นี่เป็นคำสั่งจากหัวหน้าซุนไห่หน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะ เขาเพียงต้องการเตือนดงซูบินและไม่ต้องการขังเขาไว้ ตอนนี้ผู้นำและผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณวัตถุจากจังหวัดมาถึงแล้ว จำเป็นต้องมีรายงานเกี่ยวกับวิธีการไขคดีและไม่มีใครสามารถปกปิดการมีส่วนร่วมของดงซูบินในคดีนี้ได้ แม้แต่ซุนไห่ก็ไม่สามารถปกปิดได้ แต่เนื่องจากเมืองจางจื๋อ จะได้รับผลงานในการคลี่คลายคดีนี้จึงไม่มีจุดที่จะขัง ดงซูบินได้อีกต่อไป นอกจากนี้แกนนำจากความมั่นคงสาธารณะจังหวัดต้องการพบเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับการคลี่คลายคดี เขาจะต้องไม่ให้หัวหน้าเห็นว่าพวกเขาขังเจ้าหน้าที่ที่เคยช่วยเหลือในคดีนี้ไว้

ดงซูบินไม่ได้เคลื่อนไหว

เจ้าหน้าที่ผอมขมวดคิ้ว "คุณได้ยินผมไหม?! ออกไปเดี๋ยวนี้!"

ดงซูบินหัวเราะ “นายป็นใครมาบอกให้ฉันออกไป?!”

“ยังไม่สำนึกหรอหรือว่าอยากอยู่ที่ต่อ!” เจ้าหน้าที่ผอมกำลังจะพุ่ง!

เจ้าหน้าที่ที่มีอายุมากกว่าดึงเขากลับมาอย่างรวดเร็วและหันไปหาดงซูบินด้วยรอยยิ้ม “หัวหน้าซูบินมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด เรายังทำตามคำสั่ง ตอนนี้เราสามารถยืนยันได้ว่าคุณมาจากการรักษาความปลอดภัยสาธารณะทุกอย่างเรียบร้อยดี ขบวนรถจากจังหวัดกำลังจะมาถึงและอาจมีพิธีรับขวัญในภายหลัง หากคุณไม่ออกไปจังหวัดจะไม่ทราบเกี่ยวกับผลงานของคุณในคดีนี้และคุณจะไม่ได้รับรางวัลใด ๆ”

ดงซูบินหัวเราะ "รางวัล? ฉันไม่ต้องการตอนนี้!”

เจ้าหน้าที่ถึงกับตะลึง

“นายทุกคนอ้างว่าเป็นเมืองจางจื๋อที่ไขคดีนี้ได้ใช่ไหม? เอาล่ะ.หลังจากนี้นายทุกคนก็สามารถเครมผลงานของฉันไปได้! ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้และเป็นเครดิตของเมืองจางจื๋อทั้งหมด!” ดงซูบินมองไปด้านข้างและพูดว่า “ลองถามดูสิว่าฉันเป็นใคร! นายคิดว่ามันง่ายมากที่จะจับกุมฉัน? ฉันจะบอกนายทั้งหมดตอนนี้! นายทุกคนต้องการให้ฉันไป?! ลืมเรื่องนั้นไปเถอะ! หากไม่มีใครสามารถให้คำอธิบายที่ดีกับฉันได้ฉันจะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต!”

เจ้าหน้าที่ร่างผอมกำลังจะระเบิดอารมณ์ของเขามาที่ดงซูบิน

เจ้าหน้าที่สูงวัยคนนั้นให้เจ้าหน้าที่ร่างผอมจ้องมอง “หุบปากได้แล้ว!”

เจ้าหน้าที่ผอมหน้าซีดและเงียบ

เจ้าหน้าที่อาวุโสมองไปที่ ดงซูบินและหยิบกุญแจออกมาหนึ่งพวง “หัวหน้าซูบินมันคงไม่สบายใจสำหรับคุณ ให้ฉันถอดกุญแจมือของคุณออก”

ดงซูบินขยับมือหนีและหัวเราะ “ไม่…ฉันรู้สึกสบายใจที่ถูกใส่กุญแจมือ ปล่อยมันไว้อย่างงั้น”

หัวใจของเจ้าหน้าที่ที่มีอายุมากกว่าเต้นผิดจังหวะและมีลางร้าย

ดงซูบินโบกมือที่ถูกใส่กุญแจมือและกล่าวอย่างเย็นชา “ฉันต้องการดูว่ามีใครเต็มใจที่จะยืนหยัดเพื่อฉัน จับฉัน?! เราจะให้คนทั้งประเทศเป็นผู้ตัดสินและบอกให้พวกเขารู้ถึงสีสันที่แท้จริงของเมืองจางจื๋อ!” เขาหัวเราะและพูดต่อ “แม้จะไม่มีฉันก็คงไม่เป็นไร นายทุกคนสามารถรายงานสิ่งที่สูงขึ้นได้ว่าพี่ชายหยูเป็นผู้ไขคดีนี้ เขาเป็นคนที่พบที่ซ่อนของอาชญากรและเขาก็ยิงพวกเขาทั้งหมด หลังจากนั้นนายทุกคนสามารถทำงานร่วมกันในรายงานได้ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย. เมืองจางจื๋อจะได้รับคำชมและเครดิตทั้งหมด ทำไมทุกคนต้องให้ฉันออกไป!”

เจ้าหน้าที่ทั้งสองรู้ว่าเรื่องนี้จะถูกทำลายและรีบออกจากห้องไปรายงาน

ซุนไห่รู้เรื่องนี้และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป “เขาไม่ยอมจากไป?! เขาพยายามทำอะไร”

เจ้าหน้าที่ผอมกล่าว “หัวหน้าซุนให้ผมและพี่เฉินช่วยเขาจะดีกว่า”

ซุนไห่ส่ายหัว เขาไม่ต้องการจะมีปัญหา เขาคิดว่าดงซูบินเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ระดับต่ำจากมณฑลและไม่ควรเป็นปัญหาในการเตือนเขา แต่ตอนนี้เรื่องนี้หมดไปจากมือแล้ว บุคคลนี้ไม่ยอมออกจากห้องมืดและถ้าเขาไม่ออกไปแผนของเขาอาจจะยุ่งเหยิง เขาคิดอยู่พักหนึ่งและได้ความคิด เขาเห็นเบอร์ของสำนักงานหยานไท่ นั้นเป็นเบอร์ของหัวหน้าเหลียงเฉินเผิง และโทรหาเขา

……

มณฑลหยานไท่.

สำนักงานนายกเทศมนตรี.

เหลียงเฉิงเผิงรายงานต่อเสี่ยวหลานเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันเมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น มันเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก แต่เสี่ยวหลานขอให้เขาตอบ เหลียงเฉิงเผิงตอบและหลังจากนั้นประมาณสามนาทีเขาก็วางสายด้วยท่าทางที่น่ากลัว “นายกเทศมนตรี เสี่ยว มันคือซุนไห่หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเมืองจางจื๋อ”

เสี่ยวหลานยิ้มและมองไปที่เหลียงเฉินเผิง “โอ้? เขาพูดว่าอะไร?”

เหลียงเฉิงเผิงกล่าว “เขายืนยันตัวตนของซูบิน แล้วและกำลังจะปล่อยตัวเขา แต่ซูบินไม่ยอมออกจากห้องมืด”

เสี่ยวหลานเริ่ม หัวเราะ “นี้และซูบิน…ฉันรู้ว่าเขาจะไม่ปล่อยให้คนอื่นมาเอาเปรียบเขาอย่างแน่นอน!”

เหลียงเฉิงเผิงยิ้มอย่างเหนื่อยอ่อน เขาเองก็รู้จักดงซูบินเป็นอย่างดี ดงซูบินไม่ใช่คนที่ยอมให้คนอื่นเหยียบเขาไปทั่ว หลังจากถูกจับกุมเขาจะสร้างความเสียหายอย่างแน่นอนเพื่อกลับไปที่การรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเมืองจางจื๋อ เมื่อเหลียงเฉินเผิงได้ยินว่ดงซูบินถูกจับกุมโดยสำนักงานตำรวจจางจื๋อ เขารู้สึกว่าพวกเขาจะมีปัญหา ดู…ตอนนี้พวกเขากำลังมีปัญหา ทุกคนจะปวดหัวเมื่อต้องยุ่งกับคนอย่างซูบิน!

เสี่ยวหลานถาม “หัวหน้าซุนต้องการอะไรจากเรา”

“เขาขอให้เราคุยกับเซียวตงและต้องนึกถึงภาพรวม หากดงซูบินยังคงสร้างปัญหาที่นั่นพวกเขาจะทำให้ดงซูบินถูกจับกุมในข้อหาขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่” เจ้าหน้าที่ระดับสูงกว่ามีอำนาจสั่งการตำแหน่งต่ำกว่า ตำแหน่งของซุนไห่สูงกว่า เสี่ยวหลาน และ เซียงดาว เขาเป็นรองผู้อำนวยการสำนักยศและเป็นหนึ่งในสมาชิกคณะกรรมการพรรคของเมือง “นายกเทศมนตรีเสี่ยว เราจะทำอย่างไรดี?”

เสี่ยวหลานหัวเราะ “เราต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของหัวหน้าซุน โทรหาพวกเขาและขอให้ส่งโทรศัพท์ให้ซูบิร ฉันจะคุยกับเขาเอง”

เหลียงเฉินเผิงมองไปที่เสี่ยวหลาน และโทรออกอย่างรวดเร็ว

……

เมืองจางจื๋อ.

ดงซูบินนั่งลงบนพื้นห้องมืดโดยหลับตา หลังจากเจ้าหน้าที่ผอมออกไปจากห้องแล้วประตูก็เปิดทิ้งไว้ แต่ดงซูบินไม่แม้แต่จะมองไปที่ประตูเพราะเขาไม่มีเจตนาที่จะออกไป เจ้าหน้าที่อีกสองสามคนพยายามที่จะปลดเปลื้องเขา แต่ถูกไล่ล่าโดยเขา นี่เป็นหลักฐานและเขาจะไม่ปล่อยให้พวกนั้นนำมันไปแน่นอน

ตะ…ตะ…ตะ…เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา

เจ้าหน้าและเจ้าหน้าอาวุโสที่กลับมาที่ห้องโดยถือโทรศัพท์มือถือ

ดงซูบินมองพวกเขาอย่างเฉื่อยชาและหลับตาลงอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่อาวุโสผ่านโทรศัพท์และพูดเบา ๆ “สายของนายกเทศมนตรี เธออยากคุยกับคุณ”

ดงซูบินตะลึงไปชั่ววินาทีพี่สาวเสี่ยว? เขาเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เมืองจางจื๋อไม่สามารถทำอะไรเขาได้และพยายามให้ผู้บังคับบัญชาของเขากดดันเขาดงซูบินถอนหายใจในใจและรู้ว่าพี่สาวเสี่ยว จะขอให้เขาหยุดเรื่องไร้สาระและคิดถึงภาพรวม เขารับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่คนนั้นและรับสาย

แต่สิ่งที่ ดงซูบินได้ยินทางโทรศัพท์ทำให้เขาตกใจ

เสี่ยวหลานพูดเพียงประโยคเดียว “อยู่ในห้องต่อไป! ปล่อยที่เหลือให้ฉัน!”

ดงซูบินถึงกับตื่นเต้น!

อะไรกัน!? พี่สาวเสี่ยวขอให้ฉันอยู่ในห้องนี้จริงๆหรอ!?

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด