ตอนที่แล้วบทที่ 59 โทร์วแมนริงส์ (4)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 61 โทร์วแมนริงส์ (6)

บทที่ 60 โทร์วแมนริงส์ (5)


ใบหน้าของอองตวนสั่นสะท้านขณะที่เขาตะโกน

“นี่…! แกใช้กลอุบายอะไร?”

“กลอุบายหรือ?”

เฟรย์หัวเราะกับคำพูดที่ไร้สาระ

“ก็พวกนายไม่จริงจังเองนิ”

“ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นก็ไม่มีทางที่พ่อมดที่เก่งที่สุดคนหนึ่งในเซอร์เคิลของเราจะแพ้โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย”

“ลองมาต่อสู้ด้วยตัวเองดูสิ อย่าลืมว่าเรลลิคแบทเทิลมีได้ถึงสามครั้งในหนึ่งวัน พวกนายยังมีโอกาสอีก 1 ครั้ง”

“…เชอะ!”

อองตวนตระหนักว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้าวออกไปเอง

เขายกไม้เท้าขึ้นและจ้องมองเฟรย์

“ฉันไม่รู้ว่าแกใช้กลอุบายอะไร แต่แกหลอกไม่เท้าอันนี้ไม่ได้หรอก!”

อองตวนเล็งไม้เท้าของเขาซึ่งมีอัญมณีรูปดวงตาอยู่ที่ด้านบนสุดไปที่เฟรย์

[ดวงตาแห่งความจริง] เป็นไม้เท้าที่สามารถทะลุม่านเวทมนตร์ลวงตาได้ทุกชนิด แน่นอนประโยชน์ของไม้เท้านี้ไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้ทันที

อองตวนเหลือบมองไปที่ผู้ตัดสิน

ภาพนี้ทำให้กรรมการกลืนน้ำลายลงคอเพื่อช่วยคอที่แห้งก่อนจะตะโกน

“เริ่มได้!”

อองตวนรู้สึกว่ามีบางอย่างยิงมาทางเขาทันทีที่เขาได้ยินเสียงของกรรมการ

"ฉันป้องกันไม่ได้!"

เขาไม่สามารถหยุดมันได้

อองตวนตระหนักดีว่าด้วยทักษะที่เขามีเขาจะไม่สามารถป้องกันการโจมตีของเฟรย์ได้เขาจึงร่ายคาถาบลิ้งเพื่อหลบทันที

เวทมนตร์ที่ไม่ต้องร่าย!

นี่เป็นทักษะที่มีเพียงพ่อมดระดับ 5 ดาวขึ้นไปเท่านั้นที่ทำได้

อองตวนยังคงเฝ้าระวัง

ความแข็งแกร่งที่เฟรย์แสดงออกมานั้นเหนือความคาดหมายของเขามาก

“ลูกธนู ฟะ ไฟ?”

ปากของอองตวนกว้างขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

ต่อหน้าดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเขาอยู่ตอนนี้ เขาเห็นลูกศรน้ำแข็งจำนวนมาก จำนวนที่เกินหนึ่งร้อยเป็นอย่างน้อย

“นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย มันไม่ใช่…เวทมนตร์อาร์เคนหรอ?”

“เวทมนตร์อาร์เคน? นี้หรือ?”

เฟรย์ยิ้มและสัมผัสลูกศรน้ำแข็งด้วยนิ้วชี้ของเขา

“อย่างที่นายเห็นพวกมันคือลูกศรน้ำแข็ง”

“นั่นเป็นไปไม่ได้! ลูกศรน้ำแข็งไม่สามารถสร้างความเสียหายได้มากขนาดนั้น”

“ทำได้อยู่แล้ว”

“นอกจากนี้ เวทมนตร์ที่ไม่ต้องร่าย…แถมต้องสร้างทั้งหมดนี้โดยไม่ต้องเตรียมการ…”

อองตวนตระหนักได้ว่าภาพตรงหน้าเขาช่างแปลกใจเพียงใด

ใบหน้าที่ว่างเปล่าของเขากลายเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

“ฆะ - ฆ่า…! ฆ่ามัน!”

เมื่อสมาชิกในเซอร์เคิลมองเขาด้วยสีหน้าว่างเปล่าอองตวนก็ตะโกนใส่พวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว

"พวกแกกำลังทำอะไร!? พวกแกจะปล่อยให้มันเอาสิ่งประดิษฐ์ทั้งหมดของเราไปหรือ!”

“แต่…”

“ทำตามคำสั่งของฉัน! ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็ไม่สามารถเอาชนะจำนวนที่เรามีได้!”

“ใช่ใช่!”

“ไฟเออร์บอล!”

“แมกมา!”

“วินคันเตอร์!”

สมาชิกในเซอร์เคิลรีบร่ายคาถาและเริ่มโจมตีใส่เฟรย์

คาถาหลายสิบอย่างพุ่งเข้าหาเฟรย์ซึ่งมันสร้างฉากที่สวยงามมาก

ตูม!

ตูม!

ครู่หนึ่งเสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในถ้ำ

หากไม่ใช่สำหรับอาร์เรย์ป้องกันที่อยู่ในถ้ำแล้ว ถ้ำทั้งถ้ำอาจจะพังทลายลงจากความปั่นป่วน

มันเป็นพลังทำลายล้างอย่างไม่น่าเชื่อแต่อองตวนกลับไม่รู้สึกผ่อนคลายเลย

ความวิตกกังวลเริ่มคืบคลานเข้ามา

สามัญสำนึกบอกว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนรอดจากพลังทำลายล้างที่แท้จริงของการระดมยิงเวทย์มนตร์นั้น

และเนื่องจากมีเวทย์มนตร์มากมายจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือถูกลบล้างได้เนื่องจากองค์ประกอบที่แตกต่างกันหลายอย่างระเบิดในเวลาเดียวกัน

แล้วทำไมเขาถึงยังรู้สึกไม่สบายใจ?

เสียงแตก

เปลวไฟลดลงและที่ยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนคือเฟรย์

สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือรอยยิ้มเย็นชาจากริมฝีปากของเขา

หัวใจของอองตวนสั่น

“นับจากนี้ไปจะถือว่าเป็นการป้องกันตัวได้ไหม?”

“นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย แกรอดมาได้อย่างไร…”

“ฉันไม่มีเจตนาที่จะฆ่าพวกนายทุกคน ไปเรียกเซอร์เคิลมาสเคอร์ของพวกนายมา การพิพากษาของพวกนายจะถูกตัดสินหลังจากการสนทนาของฉันกับเธอ”

นั่นเป็นไปไม่ได้

อองตวนกัดริมฝีปากของเขา

ถ้าเซอร์เคิลมาสเตอร์เฟลิกซ์รู้เรื่องนี้ตำแหน่งของเขาจะตกอยู่ในอันตราย

ตอนนี้เขาพึ่งเคยได้บินหลังจากคลานอยู่บนพื้นมาตลอดชีวิต แม้ว่าเขาจะต้องตายเขาก็ไม่ยอมให้ใครพรากมันไป

“นั่นมันไร้สาระ! แกคิดว่าแกเอาชนะเราไปแล้วยังงั้นหรือ? ไร้สาระ!”

เฟรย์ชี้ไปที่อองตวน

“แกสามารถปลุกใจสมาชิกในกลุ่มได้ดี แต่ในกรณีฉุกเฉินแกกลับผลักคนของแกไปข้างหน้าเพื่อทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันและคิดถึงแต่ตัวเองเท่านั้น”

เขาสามารถอธิบายได้ว่าอองตวนเป็นขยะที่แย่กว่าดูเกนจาร์เสียอีก

ความจริงแล้วเฟรย์ไม่ได้คิดร้ายกับดูเกนจาร์จนเกินไป

ปัญหาเดียวของเขาคือความหยิ่งผยองและไม่เข้าใจว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า

แต่ชายคนนี้แตกต่างออกไป

เขาเป็นมนุษย์ที่น่ารังเกลียดมากจนเฟรย์เกลียดความจริงที่ว่าเขาถูกมองว่าเป็นพ่อมดเช่นเดียวกับเขา

“ฉันอยากจะฆ่าแกทิ้งตอนนี้เลย...”

เฟรย์ส่ายหัว

เขาต้องคิดให้ดีก่อนที่จะเอาชีวิตพ่อมดอีกคน

นี่เป็นคำขอที่ชไวเซอร์ทำกับเขา

“…แต่ฉันจะคิดใหม่หลังจากจำคำพูดของเพื่อนเก่าได้ แต่ถ้าแกเปิดปากอีกครั้ง…”

“หุบปาก! แกเป็น..”

หลุด

“…!?”

เส้นสีแดงบางๆปรากฏขึ้นบนคอของอองตวน

เขาเอื้อมมือไปที่คอของเขาขณะที่โฟกัสในดวงตาของเขาหายไป

และเหมือนผลไม้ที่ถูกตัดอย่างสะอาดจากต้นไม้ศีรษะของเขาตกลงไปที่พื้น

“ท่านรองอองตวน!”

“นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย!”

เวทย์วินคันเตอร์ปรากฏขึ้นจากมือของเฟรย์และตัดคอของอองตวนก่อนที่ใครจะรู้ตัว

แม้แต่อองตวนซึ่งถูกตัดคอก็ยังไม่รู้ว่าเขาเสียชีวิตได้อย่างไร

“เซอร์เคิลมาสเตอร์…เรียกเธอมาเดียว..”

เฟรย์ยังพูดไม่จบประโยคที่เหลือ

นี่เป็นเพราะเขาเห็นใครบางคนเดินเข้ามาจากปลายถ้ำ

เธอเป็นหญิงวัยกลางคน

เธอสวมหมวกแม่มดและใบหน้าของเธอถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอางมากมาย

เฟรย์มองไปที่เธอแล้วพูด

“คุณเป็นมาสเตอร์เซอร์เคิลของบาซิลิสก์เทลหรือเปล่า?”

หญิงสาวพยักหน้าด้วยใบหน้านิ่ง

"…ถูกตัอง คุณคือใคร?"

เฟรย์ไม่สนใจคำถามของเธอและพูดต่อ

“ฉันเพิ่งท้าประลองเรลลิคแบทเทิลกับเซอร์เคิลของคุณมา”

เฟลิกซ์หัวหน้าเซอร์เคิลของบาซิลิสก์เทลกัดริมฝีปากของเธอเมื่อเธอตระหนักว่าเธอไม่สามารถพูดอะไรกับเขาได้อย่างเต็มที่

เฟรย์หันกลับไปมองร่างที่ไร้หัวของอองตวน

เลือดจากคอของเขาได้กลายเป็นแอ่งน้ำแล้ว

'ราวเดอร์หน้าอองตวน อย่างง่ายดาย ... '

เธอไม่รู้ว่าพ่อมดหนุ่มคนนี้เป็นใครแต่เธอมั่นใจในสิ่งหนึ่ง

เขาอยู่ในระดับ 7 ดาวเป็นอย่างน้อย

อาร์ชเมจ!

อาร์ชเมจซึ่งหาได้ยากแม้แต่ในกลุ่มบิ๊กทรีมาที่แห่งนี้

“…พูดต่อเถอะ”

“ฉันต่อสู้ทั้งหมดสามครั้งและชนะทุกครั้ง”

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายถือได้ว่าเขาชนะบายเนื่องจากอองตวนได้ยุยงให้คนของเขาโจมตีก่อนที่การต่อสู้จะสิ้นสุดลง

“แต่ผู้ชายคนนั้น ราวเดอร์อองตวน เขายุยงคนของเขาและพยายามจะฆ่าฉัน”

“เขาก็เลย…”

“ฉันฆ่าเขา ฉันให้โอกาสเขาครั้งหนึ่งแล้ว อองตวนไม่เชื่อฟังคำแนะนำของฉันและไม่มีโอกาสครั้งที่สอง ฉันหวังว่าคุณจะไม่เหมือนเขา”

เฟลิกซ์กลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจเมือได้ยินคำพูดเหล่านั้น

เธอได้ยินความจริงใจในน้ำเสียงที่สงบของเฟรย์

"คุณชื่ออะไร?"

“เฟลิกซ์โอเวียตค่ะ”

“มาสเตอร์เฟลิกซ์บอกฉันทีจุดประสงค์ของเซอร์เคิลคืออะไร?”

"หา?"

เฟรย์มองไปที่เฟลิกซ์อย่างเงียบๆ

เฟลิกซ์จำคำพูดของเขาได้อย่างรวดเร็วด้วยความกลัว

“เพื่อหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเหล่าเดมิก็อด”

“คุณรู้ไหมว่าพวกเขาเป็นใคร?”

“แน่นอนพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าความเข้าใจของมนุษย์และสามารถทำลายเมืองทั้งเมืองได้ด้วยเพียงนิ้วเดียว”

“คุณรู้ดี ใช่…คุณรู้ดี”

เฟรย์ก้าวไปข้างหน้า

“แต่ดูเหมือนว่าคุณจะสูญเสียการควบคุมตัวเองหลังจากเริ่มมีอำนาจ”

ตึง!

แผ่นดินใต้เท้าของเขาเริ่มแข็งตัว

สมาชิกในเซอร์เคิลพยายามขยับเท้าเพื่อหลบน้ำแข็ง แต่มันกลับกระจายและแข็งตัวในทันที

"ฮึ!"

“ฉันขยับไม่ได้!”

แม้แต่เซอร์เคิลมาสเตอร์เฟลิกซ์เองยังไม่สามารถหลบหนีระยะของมันได้

‘นี่…ไม่ใช่เรื่องที่เราสามารถจัดการได้’

หลังจากตัดสินสถานการณ์แล้วเฟลิกซ์ได้แจ้งให้สมาชิกของเธอทราบโดยด่วน

“ทุกคนอย่าพยายามหนี! ถ้าพวกคุณทำผลาดพวกคุณอาจตาย!”

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีเวลากังวลเรื่องคนอื่นหรอกนะ”

ความโกรธที่เฟรย์มีต่อเซอร์เคิลดูเหมือนจะระเบิดออกมาทั้งหมดในคราวเดียว

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังอย่างเดมิก็อด คนที่น่าสมเพชเช่นนี้ไม่เพียงแต่ไม่ยอมรวมพลังกัน แต่พวกเขายังแก่งแย่งซึ่งกันและกันอีกด้วย!

จุดประสงค์ของพวกเขาไม่ได้ต้องการโค่นล้มเดมิก็อด

พวกเขามุ่งเน้นไปที่การฉกสิ่งประดิษฐ์และใช้โทร์วแมนริงส์เพื่อเพิ่มอำนาจและชื่อเสี่ยงของตนเอง

เป้าหมายของพวกเขาชัดเจน

เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและความมั่งคั่ง

บูม

ดวงตาของเฟรย์เต็มไปด้วยความโกรธ

ความโกรธของเขากลายเป็นโมเมนตัมและโมเมนตัมนี้กลายเป็นแรงกดดันที่พุ่งเป้าไปที่เฟลิกซ์

"อัก…"

เฟลิกซ์รู้สึกกดดันราวกับว่ามีใครกำลังบีบหัวใจเธอ

การหายใจกลายเป็นเรื่องยากและเหงื่อเริ่มไหลลงตามร่างกายของเธอ

เธอจ้องมองเฟรย์ด้วยฟันที่กระทบกันโดยตระหนักว่าเธอเป็นคนเดียวที่ไม่ถูกแช่แข็ง

การตัดสินอย่างรวดเร็วเธอทรุดตัวลงคุกเข่า

“ได้โปรดไว้ชิวิตพวกเราด้วย”

“…”

“บอกฉันสิว่าคุณต้องการอะไร ฉันจะทำตามคำสั่งของคุณ ได้โปรด…โปรดอย่าทำลายเซอร์เคิลของเรา”

“แม้ว่าฉันจะขอให้คุณชดใช้ด้วยชีวิตของคุณเอง?”

“…!”

ดวงตาที่ไร้หัวใจของเฟรย์จ้องมองไปที่เฟลิกซ์

เธอตกใจครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าด้วยความมุ่งมั่น

“ถ้าคุณสามารถสัญญาได้ว่าคุณจะไม่ทำลายเซอร์เคิลและคนของเรา ดิฉันก็ยินดี”

“มาสเตอร์เฟลิกซ์!”

“อย่า!”

สมาชิกในเซอร์เคิลทุกคนเริ่มระบายความโกรธออกมาดังๆ

เฟรย์ยกมือขึ้นช้าๆ

ที่นั่นมานาสีแดงเริ่มไหลและในไม่ช้าเปลวไฟที่ร้อนแรงอย่างไม่น่าเชื่อก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

“…”

เฟลิกซ์หลับตาลงและรอคอยวาระสุดท้ายของชิวิตเธอ

แต่เธอกลับได้ยินเสียงของเฟรย์ซึ่งเต็มไปด้วยความชื่นชม

“ยอดเยี่ยม”

แตก

ในขณะเดียวกันน้ำแข็งที่แช่แข็งร่างของสมาชิกก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เฟลิกซ์มองไปรอบๆอย่างสับสน

“นำสิ่งประดิษฐ์ทั้งหมดที่คุณเอามาจากโทร์วแมนริงส์มาเดียวนี่”

“อ่า..เข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้นเฟลิกซ์ก็รีบไปที่บ้านของเธอซึ่งเธอนำสิ่งประดิษฐ์กลับมาและส่งมอบให้กับเฟรย์

เฟรย์มองพวกเขาด้วยสายตาที่ซับซ้อน

หนึ่งในนั้นคือแหวนสีม่วง

แหวนที่เขาทำขึ้น

อีกอันเป็นถุงมือสีน้ำเงินคู่หนึ่งแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เฟรย์เห็นพวกมัน

น่าจะเป็นไอเท็มของวีรบุรุษที่มาหลังเขา

“บอกตำแหน่งของเซอร์เคิลขนาดกลางและเล็กทั้งหมดที่อยู่รอบๆที่นี่โดยไม่มีข้อยกเว้น”

“นั่น…”

“บอกไม่ได้เหรอ?”

“…”

โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นการแทงข้างหลังสมาชิกของพันธมิตรแต่เฟลิกซ์ส่ายหัว

นี่ไม่ใช่เวลาที่จะปิดบัง

“ไม่”

มันช่วยไม่ได้

เฟลิกซ์ไม่สามารถต้านทานชายตรงหน้าเธอได้

และพันธมิตรก็ก่อตั้งขึ้นเพื่อแสวงหาผลกำไรเท่านั่น

พวกเขาไม่มีความผูกพันระหว่างกันมากนัก

ดังนั้นเฟลิกซ์จึงระงับความรู้สึกผิดที่อ่อนแอของเธอและเริ่มพูด

“นอกจากเราแล้วยังมีเซอร์เคิลขนาดกลางและขนาดเล็กทั้งหมดห้าเซอร์เคิลอยู่ใกล้ๆ ที่ใกล้ตัวเราที่สุดคือ…”

เฟรย์ขอเพียงตำแหน่งของพวกเขาแต่เฟลิกซ์กลับบอกเขาทุกอย่างที่เธอรู้ คุณสมบัติ ตัวเลขและจุดที่ต้องระวังอย่างละเอียด

มันเป็นการทรยศที่ชัดเจน แต่ยิ่งเธออธิบายเธอก็ยิ่งตระหนักมากขึ้น

ไม่มีเซอร์เคิลใดในบริเวณนี้ที่ที่สามารถต้านทานชายคนนี้ได้

โดยทั่วไปนั่นคือสถานะของพ่อมดระดับ 7 ดาว

เฟลิกซ์ถอนหายใจ

การเสียชีวิตของอองตวนเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ แต่เทียบไม่ได้กับสิ่งที่เกือบจะเกิดขึ้นในคืนนั้น

"ฉันหวังว่าเซอร์เคิลของเราจะไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ ฉันขอให้คุณรับปาก"

เฟลิกซ์หวังเป็นอย่างยิ่ง

และตามที่เธอคาดไว้ก่อนรุ่งสางเซอร์เคิลขนาดเล็กและขนาดกลางหกเซอร์เคิลรวมถึงบาซิลิสก์เทลได้พ่ายแพ้ให้กับชายเพียงคนเดียว

(แปลโดย สปอย Novel)

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด