WS บทที่ 50 การต่อสู้ของนักเวทย์ PART 1

เลห์แมนก้าวเดินไปข้างหน้า เขาจ้องมองไปที่ออกัสติน

ทางด้านออกัสตินเงยหน้าขึ้นมามองเลห์แมน เขาแสดงสีหน้าที่หดหู่ขึ้นมาและพูดว่า

“วิลสันข้าไม่ใช่ คุณต่อสู้ของท่าน”

ออกัสตินเห็นว่าเลห์แมนนั้นสามารถจัดการบารอนวิงกูลได้ด้วยดาบเดียวดังนั้นแค่เขาคนเดียวคงจะทำอะไรไม่ได้มากนัก

*ตุบ ตุบ*

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้ามาจากด้านนอก พวกเขาเป็นอัศวินเกราะเหล็กที่เลห์แมนนำเข้ามา ยังมีอัศวินเกราะเหล็กบางส่วนยังคงต่อสู้กับอัศวินกองกำลังป้องกันเมืองที่ด้านนอก

พวกอัศวินเดินมาทางเลห์แมนอย่างรวดเร็วและรายงานว่า

“ท่านบารอน ตอนนี้ทางอัศวินป้องกันเมืองยังคงมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเราควรออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”

เลห์แมนพยักหน้า เขาเข้าใจดีว่าปราสาทคาสเทลแลนนั้นไม่ใช่สถานที่ที่จะอยู่ได้นาน ๆ แต่ยังไงก็ตามเขาก็ไม่อาจจะปล่อยออกัสตินไปได้ง่าย ๆ

“ออกัสติน ท่านได้สมรู้ร่วมคิดกับทางศาสนจักรในการที่จะเอาชีวิตของข้า ข้าจะให้โอกาสท่าน หยิบดาบขึ้นมาซะและประลองกับข้า หากท่านชนะข้าจะไว้ชีวิตท่าน” เลห์แมนกล่าว

ออกัสตินกับเลห์แมนนั้นถูกกล่าวขานว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองแบล็กวอเตอร์ แต่ยังไงก็ตามพวกเขาไม่เคยประลองกันมาก่อนแต่ถึงอย่างนั้นทางด้านโอลดืก็มั่นใจในเรื่องนี้อย่างเต็มที่

ออกัสตินเหลือบไปมองเลห์แมนและพูดอย่างเย็นชาว่า “ท่านวิลสัน หากท่านไม่ออกไปตอนนี้ ข้าเกรงว่าท่านจะไม่มีโอกาสออกไปได้อีกแล้ว”

“ฮ่า ๆ ออกัสติน ใครกันที่จะมาหยุดข้าได้ ท่านหรือกองกำลังป้องกันเมืองของท่านล่ะ” หลังจากเลห์แมนพูดจบ ออร่าของเขาก็ได้เพิ่มขึ้น ตัวดาบของเขาเปล่งประกายด้วยเปลวเพลิง

“หยิบดาบของท่านออกมา!!!”

ร่างกายที่เต็มได้ด้วยกล้ามเนื้อ ยืนอยู่ตรงหน้าออกัสติน เลห์แมนได้พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและเฟวี่ยงดาบฟันไปยังคู่ต่อสู้ของเขา

เปลวเพลิงอันพิโรธได้เสียดสีกับอากาศทำให้เกิดเสียงดังขึ้นมา การเคลื่อนไหวของเขานั้นช่างน่ากลัวยิ่งหนัก

ออกัสตินหน้าซีดเล็กน้อย เมื่ออีกฝ่ายบุกเข้ามา เขาคงไม่มีทางเลือก เขาได้หยิบดาบและมีประกายไฟออกมาจากดาบของเขา

ตัวเขานั้นเป็นนักดาบเพลิงเช่นเดียวกับเลห์แมน

*แกร๊ง!!*

แรงปะทะดาบผู้ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในเมือง ส่งผลให้เปลวไฟกระจายออกไปโดนรอบ

ด้วยแรงปะทะนี้ ทำให้ออกัสตินถอยหลังไปสองสาวก้าวและดาบในมือได้แตกกระจาย ไม่สามารถใช้ต่อสู้ได้อีกต่อไป

ส่วนเลห์แมนยืนอยู่นิ่งไปขยับไปไหน เนื่องจากผลการตัดสินได้ประกาศออกมาแล้ว

“ออกัสติน ท่านช่างอ่อนแอเหลือเกิน...ย้อนกลับในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้นไร้ขีดกำจัด แต่หลังจากที่ท่านเข้ารับตำแหน่ง ท่านได้ทิ้งการฝึกฝนไปนั่นทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังอย่างมาก” เลห์แมนกล่าวพลางส่ายหัว

ในช่วงนั้น ทั้งสองคนได้รับการขนานนามว่าแข็งแกร่งอย่างเท่าเทียมกัน แต่อย่างไรก็ตามด้วยเวลาที่ผ่านไป ตอนนี้ออกัสตินไม่มีทางสู้เลห์แมน วิลสันได้เลย

“ตายซะ”

เลห์แมนไม่มีทางปล่อยออกัสตินไป เขาได้ยกดาบที่เต็มไปด้วยเปลวไฟขึ้นสูง อุณหภูมิที่ร้อนแรงของเปลวเพลิงทำให้อัศวินที่อยู่ไม่ไกลต่างรู้สึกถึงมันได้

ออกัสตินไม่มีทางหลบการโจมตีนี้ได้แน่นอน

ดาบพุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว ด้วยออร่าของโอดล์ที่กดดันออกัสตินด้วยจึงทำให้เขาไม่กล้าแม้แต่จะยกดาบขึ้นมาป้องกัน เขาทำให้แต่หลับตาและรอรับความตาบที่กำลังมาถึง

*ปัง*

ทันใดนั้นเอง ได้มีแสงลึบลับพุ่งมาทางเขา ทำให้เขาจำเป็นต้องชักดาบกลับมาป้องกันแทน

แสงนั่นได้ทำให้เขาถอยหลังไปหลายเมตร ชุดเกราะสีดำของเขาเริ่มปริแตก ดูเหมือนว่ามันจะได้รับผลกระทบจากพลังนั่นมากเกินไป

“นั่นใคร?”

เลห์แมนจ้องไปเยบื้องหน้าด้วยความตื่นตัว เขาได้เห็นชายวัยกลางคนปรากฏตัวออกมา เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวที่มีไม่กางเขนสีเงินประดับอยู่กลางอก

“พ่อมดเจสัน!!”

ออกัสตินกล่าวออกมาอย่างโล่งอก ตัวเขาลืมไปแล้วว่าพ่อมดเจสันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่

แม้เขาจะไม่รู้จักกับเจสันเป็นการส่วนตัว แต่เขาพอจะรู้ว่าเขามีพลังวิเศษที่สามารถเอาชนะนักดาบธาตุได้อย่างง่ายดาย

‘แม้แต่คนนอกรีตผู้ชั่วร้ายที่ปรากฏตัวในตอนนั้น ยังไม่สามารถเอาชนะพ่อมดเจสันได้เลย ดังนั้นเขาต้องจัดการเลห์แมนได้อย่างแน่นอน’

“พ่อมดจากหน่วยสอบสวน?” เลห์แมนกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เมื่อตอนที่เขาเข้าร่วมสงครามครั้งใหญ่ เขาค่อนข้างคุ้นเคยชุดของชายวันกลางคนเบื้องหน้า โดยคนที่สวมชุดเหล่านี้เป็นพ่อมดจากหน่วยสืบสวน โดยหน่วยงานนี้เป็นหน่วยงานที่ลึกลับที่สุดในโบสถ์เทพแห่งแสง

“บารอนวิลสัน คนที่เอาชีวิตรอดจากสงครามครั้งใหญ่ที่เรียกว่า ‘โรงเชือด’ มาได้สินะ ท่านคงตระหนักถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของพวกเราโบสถ์เทพแห่งแสง ดังนั้นท่านควรวางอาวุธลงแล้วทางเราจะไม่ว่าอะไรท่าน” เจสันกล่าวด้วยท่าทีอันสงบนิ่ง บรรยากาศของเขาดูเป็นมิตรและให้ความรู้สึกถึงความจริงใจ

“หากเทพแห่งแสงมีจริง ท่านคงไม่สั่งให้พวกท่านกระทำการอันโง่เขลาเช่นนี้”

เลห์แมนได้ยกดาบขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับออร่าที่แข็งแกร่งขึ้น เปลวไฟที่โหมกระหน่ำได้ลุกโชนอย่างรุนแรง ดูเหมือนว่าจะมาอยู่ในจุดสูงสุดของนักดาบธาตุระดับสองแล้วและเขาสามารถไประดับสามได้ตลอดเวลา

เจสันส่ายหัวเล็กน้อยกับท่าทีของเลห์แมนและพูดด้วยน้ำเสียงอันเฉยเมยอย่างใจเย็นว่า

“ท่านวิลสัน วิญญาณของท่านได้หลงผิดไปไกลแล้ว หากท่านกระทำการต่อต้านพระเจ้า วิญญาณของท่านจะไม่มีทางดับขันธ์อย่างสงบสุข”

จากนั้นพ่อมดเจสันได้เอื้อมมืออันซีดเซียวมาเบื้องหน้าและแสงสีขาวได้ปรากฏขึ้นมา จากการที่เขาสวดภาวนาเบา ๆ

*หวู่ม*

กลุ่มแสงได้พุ่งเข้าหาเลห์แมนด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

เลห์แมนไม่สามารถหลบมันได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นชุดเกราะของเขาก็ไม่สามารถทนรับการโจมตีได้ หากโดนการโจมตีอีก มันก็จะพังทลายทันทีและร่างเนื้อของเขาก็ไม่สามารถทนรับการโจมตีจากเวทมนต์คาถาของเจสันได้

เพียงชั่วพริบตาที่พ่อมดเจสันได้เข้าร่วมในสนามต่อสู้ จากที่เลห์แมนได้เปรียบก่อนหน้าที่ กลับอยู่ในสภาพที่แพ้หมดรูปอย่างรวดเร็ว