บทที่ 21 (อ่านฟรีวันที่ 11 พฤษภาคม 2564)
กลับมาลงแล้วครับ
เปลี่ยน ดินแดนชั้นสูง เป็น ดินแดนศักดิ์สิทธิ์
*-----------------*/-*-----------------
"เหลียนเอ๋อเราต้องรีบกลับไปที่ถ้ำสวรรค์สีข้าวโดยเร็วที่สุดและบอกลาน้องชายเซิ่นได้แล้ว!"
เมื่อเห็นว่าน้องสาวของเขาให้ของขวัญวันเกิดครบ 16 ปีของนางกับ เซิ่นเทียน
มีเพียงความคิดเดียวที่หลงเหลืออยู่ในใจของหลี่ฉางเกอ:เราเลี้ยงนางมาเพื่ออะไร
เจ้าได้พิจารณาความรู้สึกของพ่อของเราเมื่อเจ้าทำสิ่งนี้หรือไม่?
เจ้ารู้ไหมว่ากระบี่วารีหยก(碧水剑)เป็นอาวุธวิญญาณเหนืออาวุธวิเศษ!
ในตลาดผู้ฝึกตน อุปกรณ์วิญญาณมีค่าอย่างน้อยหลายร้อยผลึกวิญญาณ
เทียบเท่าหินวิญญาณหลายแสนก้อน
ไม่ต้องพูดถึงว่า กระบี่วารีหยกยังคงเป็นสมบัติในหมู่อาวุธวิญญาณด้วยกันเองและมูลค่าของมันจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเป็นอย่างน้อย
ปัดเป็นหนึ่งล้าน!
ของมีค่าขนาดนี้เจ้าให้เขาไปเลยเหรอ?
เด็กคนนี้!
...
หลี่ฉางเกอไม่กล้าปล่อยให้น้องสาวของเขาอยู่กับเซิ่นเทียนอีกต่อไป
ไม่งั้นมีเพียงผีที่รู้ว่านางจะมอบอะไรให้อีก!
“น้องชายเซิ่นเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติมีความสำคัญมากดังนั้นข้าขอพาหลียนเอ๋อร์จากไป”
"หลังจากที่เจ้าพูดคุยกับอาจารย์ของเจ้า พ่อของข้าและข้าอยู่บนยอดเขาดอกบัวสวรรค์สีฟ้าแห่งถ้ำสวรรค์สีข้าวที่ยิ่งใหญ่ รอการมาของเจ้า!"
หลังจากพูดจบหลี่ฉางเกอก็ลากหลี่เหลียนเอ๋อร์และแสงเพื่อหลบหนี
แสงหายไปที่ปลายขอบฟ้าในชั่วอึดใจ
"เห้อออออ!"
ในที่สุด เซิ่นเทียน ก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด
ในที่สุดก็ไปแล้ว!
ข้าทำอะไรไม่ถูกเลย
เพียงแค่พนันหิน ข้าก็เกือบได้แต่งงานแล้ว!
ในชีวิตที่แล้ว เซิ่นเทียน ไม่ได้สารภาพรักกับผู้หญิงที่เขาชอบและเขาก็ไม่เคยบอกว่าข้าชอบเจ้า
เขาเลยไม่เคยมีแฟน!
เขาพึ่งมาที่นี่ เขายังไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรกับหลี่เหลียนเอ๋อร์!
มันเหมือนกับว่า “นางฟ้าอวยพรข้า”
นี่คือ NPC ที่ทุกคนต้องการ!
เป็นผลให้เด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ มีสมองที่แปลกประหลาดและโยนตัวสู่โอบแขนของเขา
มันเหมือนกับว่าพ่อแม่กำลังกลั่นแกล้งเขา เพราะทำให้เขาเกิดมาหล่อเกินไป!
...
เซิ่นเทียน ถอนหายใจและมองไปยังทิศทางที่ หลี่เหลียนเอ๋อร์และหลี่ฉางเกอบินออกไป
เขารู้ว่าแม้หลี่ฉางเกอจะพูดอย่างสบายๆ แต่คราวนี้การกลับไปที่ถ้ำสวรรค์สีขาวของเขามันคงไม่สงบแน่นอน
ท้ายที่สุดค่าของเมล็ดน้ำเต้านั้นล้ำค่าเกินไป
แต่คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง.
เซิ่นเทียน สังเกตว่าก่อนที่ หลี่เหลียนเอ๋อร์จะได้รับ เมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติ แสงบนหัวก็เป็นสีแดงบริสุทธิ์แล้ว
หลังจากได้เมล็ดแล้วแสงสีทองจาง ๆ ก็ปรากฏออกมา
โชคดีสูงพอ ๆ กับฉินเกา
สำหรับโชคของ หลี่ฉางเกอแม้ว่าจะไม่ดีเท่า หลี่เหลียนเอ๋อร์แต่ก็เป็นวงแหวนสีแดงที่ล้อมรอบแสงสีเขียว
โชคของทั้งสองมักเป็นของมังกรและวิหคเพลิงในหมู่มนุษย์และพวกเขาเป็นผู้โชคดีที่ยิ่งใหญ่ในโลกแห่งการฝึกตน
มันไม่ใช่การเสียชีวิตก่อนวัยอันควรแบบเขาแน่นอน!
"แล้วเจอกัน!"
“ข้าหวังว่าตอนนั้นข้าคงเป็นบุตรแห่งโชคอล้วนะ”
“ข้าหวังว่าตอนนั้นพ่อของเจ้าจะไม่สามารถเอาชนะข้าได้”
เซิ่นเทียน ยิ้มเล็กน้อยและหยิบกระบี่วารีหยกที่พื้น
เมื่อพูดถึงกระบี่วารีหยกนดูผอมและเรียว แต่มันก็เต็มไปด้วยน้ำหนักเมื่ออยู่ในมือเขาง
หลังจากชั่งน้ำหนักเล็กน้อยแล้วมันจะมีอย่างน้อยยี่สิบหรือสามสิบจินซึ่งค่อนข้างหนัก
( 1 จิน เท่ากับ 500 กรัม)
ทันใดนั้น เซิ่นเทียน ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง
เมื่อมองไปที่ สวนว่านหลิงซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของ เซิ่นเทียน ก็ค่อยๆแข็งตัวขึ้น
“หลี่ฉางเกอ ไอ้เวรเอ้ย ส่งฝ่าบาทคนนี้กลับไปก่อน!”
"ข้ายังไม่ไปถึงขอบเขตรกลั่นพลังฉี ข้าบินด้วยกระบี่ไม่ได้!"
“จะไม่มีสัตว์อสูรบนภูเขาที่แห้งแล้งนี้ใช่ไหม?”
โชคดีที่หลังจากเดินลงเขา
เซิ่นเทียน พบว่าที่ตั้งของเขาไม่ใช่ภูเขาที่แห้งแล้ง แต่อยู่ข้างถนนทางการ(官道)
โดยทั่วไปสัตว์อสูรจะไม่อยู่แถวๆถนนทางการ
บนถนนทางการจะมีรถม้ามากมายวิ่งไปสู่สวนว่านหลิง
ตราบเท่าที่โชคไม่เลวร้ายเกินไปเจ้าควรจะรอขึ้นรถม้าได้
“เดี๋ยวก่อนตราบใดที่โชคไม่เลวร้าย?”
เมื่อสัมผัสที่ศีรษะของเขา เซิ่นเทียน ก็ตะลึง
เขายังล้างมันไม่หมด!
...
แต่ เซิ่นเทียน ไม่รู้ว่ามีสัตว์อสูรอยู่ในใกล้ๆถนน
ดังนั้นถนนนี้จึงถูกปิดในวันนี้และจะไม่กลับมาให้ใช้ต่อจนกว่าสัตว์อสูรจะถูกกำจัด
ดังนั้นบนถนนสายนี้ ต่อให้รอไปคงไม่มีอะไรมาหรอก
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะรออย่างโง่เขลาอยู่ข้างถนน
คนไร้ความสามารถเท่านั้นที่จะฝากความหวังไว้กับโชค
คนหนุ่มสาวที่มีความปรารถนาจะพัฒนาตนเองและพึ่งพาตัวเองเท่านั้น!
มันแค่อยู่ห่างออกไปไม่กี่สิบลี้!
แค่ถือกระบี่วารีหยกหนักยี่สิบหรือสามสิบจิน!
ข้าถอยไม่ได้!
...
เมื่อ เซิ่นเทียน เดินกลับไปที่ สวนว่านหลิงพระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว
ในช่วงเวลาที่ เซิ่นเทียน เดินอยู่บนท้องถนนเรื่องราวของเขาได้แพร่กระจายไปทั่ว สวนว่านหลิง
"เจ้าเคยได้ยินไหมมี 'ปรมาจารย์ใน สวนว่านหลิงของเรา เขาแม่นยำอย่างมากในการค้นหาหินวิญญาณ"
"ข้าได้ยินมาว่าเขาเปิด 'แร่น้ำเต้าสีม่วงสีเขียว' ในร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และนำเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมับติออกมา ซึ่งสามารถปลูกมันให้กลายเป็นพฤกษาวิญญาณที่ช่วยปกป้องนิกายให้อยู่ยงคงกระพันได้!"
"ไม่ ไม่ มันไม่ใช่เมล็ดของน้ำเต้า แต่เป็นน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติที่โตเต็มวัย ข้าได้ยินมาว่าน้ำเต้าเปล่งประกายด้วยสีสันสดใสและมีความหมายที่ลึกซึ้งของวิถีเต๋าที่ยิ่งใหญ่! "
"ข้าได้ยินมาว่ามันดูเหมือนจะเป็นตุ๊กตาที่ออกมาจากแร่นั้นและที่มีน้ำเต้าหลากสีอยู่ด้านบนหัว มันเกิดมาเพื่อเป็นสมบัติสูงสุด!"
“ ไม่หรอกพวกเจ้าเขาใจผิดข้าอยู่ที่นั่นในเวลานั้น ไม่ใช่ปรมาจารย์ที่เปิดแร่ แต่เป็นปรมาจารย์กำลังมองหาแร่วิญญาณมให้นางฟ้าหลี่เหลียนเอ๋อร์แห่งถ้ำสวรรค์สีข้าว
เขาขอให้นางฟ้าหลี่เหลียนเอ๋อร์ซื้อสมบัติประจำร้านของร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์
ในแร่น้ำเต้าสีเขียวสีม่วงนั้นมีการเปิดน้ำเต้าที่แปลงร่างเป็นเทพขึ้นมาโดยบอกว่าเขาเกี่ยวข้องกับนางฟ้าเหลียนเอ๋อและต้องการเป็นผู้พิทักษ์ของนางฟ้าเหลียนเอ๋อ "
...
ข่าวลือรุนแรงขึ้น มันแพร่กระจายจนไปถึงศาลานภา
“หุบเขาอากินะ, หุบเหวลึก, เซิ่นโอวเทียนศิษย์ใต้ที่นั่งของเทียนจี้?”
“ ช่วยนางฟ้าตระกูลหลี่เลือกแร่น้ำเต้าและผลก็คือเขาเปิดเจอจักรพรรดิน้ำเต้าขอให้ปกป้องตระกูลหลี่เป็นเวลาหลายพันปีและช่วยถ้ำสวรรค์ขึ้นสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เหรอ?
เมื่อเขาได้ยินข่าวนี้มุมปากของเจ้าของร้านซ่งก็กระตุก
ใครเชื่อข่าวนี้ก็โง่แล้ว!
ใบหน้าของเจ้าของร้านของซ่งหนุ่มบวมเป่ง
"เซิ่นโอว, เซิ่นโอวเทียน เจ้าคิดว่าพวกเขามีอะไรเกี่ยวข้องกันหรือไม่ ท่านพ่อ"
“มันอาจจะเป็นคน ๆ เดียวกันหลังจากนั้น เซิ่นโอว ก็เป็นศิษย์ของถ้ำสวรรค์สีขาวเช่นกัน”
"ข้าเพิ่งถูกทุบตีและเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นเป็นไปได้ไหมที่ตระกูลหลี่กำลังเตือนพวกเรา"
"จัดการเจ้า? ตระกูหลี่กับถำสวรรค์สีขาวไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องยุ่งยากเลย อย่าคิดมาก"
เจ้าของร้านซ่งลูบเคราของเขาและพูดอย่างใจเย็น: "ในความคิดของข้ามีความเป็นไปได้สองอย่าง"
“อย่างแรกคือด้วยความช่วยเหลือของผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลหลี่ได้สร้างสิ่งที่น่าอัศจรรย์ออกมาจริงๆเขากังวลเกี่ยวกับการได้รับโอกาสนี้ เขาจึงทำให้ผู้คนทั้งหมดสับสน แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่ก็ใช้วาทศิลป์ในการสร้างความสับสนให้กับผู้ฟังและหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น”
"แบบที่สองนี่อาจเป็นเพราะ เซิ่นโอว ต้องการสร้างชื่อเสี่ย ดังที่เจ้ากล่าวมา
เซิ่นโอวได้เรียนรู้วิธีที่เสี่ยวหลิงเซียนร่วมมือกับเราและเขาก็ทำแบบเรา
เป็นไปได้ว่าตระกูลหลี่คิดว่าแผนที่สร้างผู้เชี่ยวชาญปลอมๆขึ้นมาทำงานได้ดีดังนั้นพวกเขาจึงวางแผนที่จะเปิดตัว เซิ่นโอว เพื่อกระตุ้นผู้ฝึกตนหญิงให้ซื้อแร่ตามเขา ถ้าอย่างนั้นเสียงซุบซิบในสวนตอนนี้ควรจะโฆษณาและดึงดูดความสนใจ! "
เจ้าของร้านซ่งกล่าวอย่างใจเย็น: "อย่างไรก็ตามไม่ว่าความเป็นไปได้จะเป็นแบบไหนตราบใดที่เขาได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหลี่ที่อยู่เบื้องหลังเขาเราก็ไม่สามารถที่จะทำให้คน ๆ นี้ขุ่นเคืองได้"
ท้ายที่สุดแล้วในสายตาของสัตว์ร้ายอย่างตระกูลหลี่ในถ้ำสีขาว ศาลานภาเป็นเพียงการดำรงอยู่ของมด
