08 WE LIKE YOU
08
WE LIKE YOU
"น้องบี๋ข้าวผัดทะเลโต๊ะสอง!"
"ต้มยำกุ้งโต๊ะสิบ"
"คะน้าน้ำมันหอยโต๊ะแปดได้แล้ว!"
เสียงตะหลิวกระทบกะทะ บวกกับเสียงสั่งออเดอร์ดังลั่นครัว เบบี๋น้อยกับเพื่อนทั้งสองเดินเสริฟ์กันเจ้าละหวั่น วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะกว่าทุกๆวันเนื่องจากเป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ที่ใครหลายๆคนก็ต่างพากันมาดื่มกินกันเป็นเรื่องปกติของคนทำงาน
"ขออนุญาตเสริฟครับ" เบบี๋วางต้มยำกุ้งน้ำข้นหม้อไฟลงบนโต๊ะของชายสี่คนที่กำลังนั่งดื่มกินกันอย่างสนุกสนานก่อนจะเดินเข้ามาหลังร้าน
พู่ววว~
เสียงผ่อนลมหายใจเพราะความเหนื่อย เจ้าตัวนั่งลงทิ้งตัวบนเก้าอี้ที่เจ้าของร้านเตรียมไว้ให้พนักงานได้พักในเวลาที่ไม่มีลูกค้า
"อีบี๋น้ำ" อ้อมใจเดินถือแก้วน้ำส่งให้แมวน้อย มือเล็กเอื้อมรับมาดื่ม อาส์... สดชื่นสุดๆ
"ขอโทษนะเว้ยที่พามึงสองคนมาทำงานให้เหนื่อยแบบนี้" อ้อมใจว่าหันมองเพื่อนทั้งสองสลับกัน "คิดมากว่ะอ้อม กูกับไอ้บี๋ไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นป่าวว่ะ"
"กูรู้แต่จริงๆพวกมึงไม่ต้องทำงานก็ได้ไง" อ้อมว่า เพราะสองคนนี้ฐานะทางบ้านค่อนข้างดีต่างจากเธอที่อยู่กับยายหาเงินเรียนเองแบบนี้
"คิดมากน่ะอ้อม เราเองก็อยากช่วยพี่สิบเหมือนกันแค่นี้ไม่เหนื่อยหรอก"
"เออมึงแม่งคิดเยอะกูละปวดหัว"
"กูไม่ใช่ลูกนายตำรวจเหมือนมึงไหมล้ะค่ะ"
"แล้วมึงอยากเป็นลูกสะใภ้นายตำรวจไหมล้ะค่ะ" ปอนด์ว่ายิ้มๆ
"เราว่าเราควรไปทำงานต่อปล่อยให้ลูกนายตำรวจกับลูกสะใภ้อยู่ด้วยกันไปดีกว่า คิคิ"
"อีบี๋!!"
เบบี๋เดินหัวเราะร่าออกจากครัว คิดว่าเขาไม่รู้หรอว่าสองเพื่อนซี่กำลังมีซัมติงกัน แถมดูเหมือนจะได้เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นคู่รักกันในอีกไม่นานนี้สะด้วย
"บี๋พี่วานรับออเดอร์โต๊ะสามให้ที"
"ครับ"
เจ้าตัวตอบรับ หันหยิบสมุดจดพร้อมกับเมนูเดินตรงไปที่โต๊ะสาม
"รับอะไรดีครับ" เสียงหวานเอ่ยถามเจ้าของโต๊ะ ก้มหน้าถือปากการอจดเมนูโดยไม่สนใจจะเงยหน้ามองสักนิดว่าคนที่นั่งอยู่เป็นใคร
"ที่นี้อะไรอร่อย" เสียงที่คุ้นหูที่เขาจำได้แม่นเพราะพึ่งจะห่างกันไปไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
"ดิน"
ใบหน้าคมส่งยิ้มให้กับคนตัวเล็กเป็นการทักทาย "มาได้ยังไง"
"มาดูแมวทำงาน"
"แมว? ที่นี้ไม่มีคนชื่อแมวนะ"
"ไม่ได้หมายถึงคนชื่อแมว หมายถึงแมวที่ชื่อเบบี๋"
"เราไม่ใช่แมวนะ" เบบี๋ทำหน้ายู่ ปากจู่ ใส่คนตรงหน้า แมวที่ไหนเขาเป็นคนไม่ได้มีหนวดสามขีดสักหน่อยนะ ดินนี่! กล่าวหากัน "ก็หน้าที่ทำอยู่ไงเหมือนแมว"
ดินเอื้อมมือจับแก้มนิ่มๆอย่าหมั่นเคี้ยว "งื้อออ เอ็บ!!"
"หึๆ"
"เจ็บนะดิน" มือบางลูกแก้มตัวเองปอยๆ คนอะไรแรงเยอะชะมัดยากแค่จับเบาๆก็เจ็บแล้ว
"เจ็บมากไหม ขอโทษ" ดินทำหน้านิ่งเอ่ยปากขอโทษคนตัวเล็ก บางทีเขาอาจจะรุนแรงกับเบบี๋มากเกินไป
"ไม่เป็นไร อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ" เบบี๋ว่า
"ฉันกลัวเธอเจ็บ ฉันมัน-"
"พอเถอะน่าดิน! คิดมากจังเลยสั่งอาหารดีกว่าไหมอยากกินอะไร"
"อยากกินกับเธอได้ไหม"
คนตัวเล็กหน้าร้อนผ่าวขึ้นสีแดงระเรื่อ ไอ้บ้าดิน! พูดจาแบบนี้ใส่กันอีกแล้วนะ บางที่ก็พูดตรงจนหน้าตกใจเกินไป
"หน้าแดงอีกแล้ว"
"เพราะใครละ"
จะเพราะใครก็เพราะเขาละสิ พอเห็นท่าทีของอีกฝ่ายดินกลับชอบใจอยากจะพูดให้เขินอีกสักวันละร้อยรอบ แต่กลัวว่าอีกคนจะเตลิดไม่กล้าคุยกับเขาอีก เขาคงจะขาดใจสะละมั้งถ้าเจ้าแมวน้อยเขินจนไม่กล้าเขาใกล้เขาจริงๆ
"มีอะไรแนะนำบ้างไหม"
"ผัดฉ่าทะเล เราเห็นดินชอบกินเผ็ด ดินน่าจะชอบ" ใบหน้าคมเผ่ยยิ้มออกมาอีกรอบ เจ้าแมวน้อยรู้ด้วยว่าเขาชอบกินเผ็ดแสดงว่าเจ้าตัวค่อยสังเกตเขาตลอดเวลาเลยงั้นสิ
"เอาผัดฉ่าทะเลเผ็ดๆ ต้มยำกุ้งเผ็ดๆ ข้าวเปล่าหนึ่ง เบียร์สองขวด" เบบี๋จดเมนูยุกยิกตามคำสั่งของดิน
"รอสักครู่นะครับคุณลูกค้า"
เบบี๋ยิ้มกริ่มเดินเข้าครัวส่งออเดอร์ให้กับพ่อครัวในร้าน ยิ่งดินมาทำแบบนี้ พูดจาแบบนี้ความรู้สึกของเขามันยิ่งชัดเจนขึ้นมากเรื่อยๆ
เขาชอบดิน
เขาชอบดินมากแบบที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย ในสายตาของเขาที่มองดินตอนนี้มันต่างมากกับที่ทุกคนมอง ดินอ่อนโยน ไม่ใช่ดินที่คอยมีเรื่องอย่างที่คนอื่นว่าๆกัน ถ้าใครไม่มาพูดเย้าแหย่ให้โกรธดินไม่มีวันทำร้ายใครก่อนเด็ดขาด ดูจากหลายๆครั้งที่ผ่านมา
"อีบี๋!" เสียงสิบแปดหลอดของเพื่อนสาว เจ้าของเสียงเดินหน้าไม่สบอารมณ์มาหาเจ้าตัวพร้อมกับปอนด์ วันนี้ยังไงเขาก็ต้องรู้เรื่องของเพื่อนที่รักกับไอ้พ่อหมีหน้าโหดนั้นให้ได้ว่ามันยังไงกันแน่ พักนี้รูปภาพของสองคนนั้นมันชักจะลงเพจบ่อยเกินไป ไหนจะไอ้สายตาหวานฉ่ำเมื่อกี๊ คิดว่าเขาไม่สังเกตหรือไงว่าเพื่อนเขามันเปลี่ยนไปแค่ไหน
"มึงกับไอ้พ่อหมีหน้าโหดนั้นมันยังไง"
"ก็... ก็ไม่ยังไง"
"หรอออ! มึงจะสารภาพดีๆหรือมึงจะให้กูเดินไปถามมัน"
"ไม่ๆ" เบบี๋ส่ายหัวรัวรีบเกาะแขนเพื่อนเอาไว้ ใครจะยอมให้ไปถาม ขื่นไปถามดินก็รู้น่ะสิว่าเราชอบอ่ะ "ปอนด์ห้ามอ้อมให้หน่อยสิ"
"ไม่อ่ะกูก็อยากรู้ อีกอย่างนะเว้ยกูขัดใจแฟนกูไม่ได้"
"แฟน?" อะไรกันชอบกันมาตั้งนานไม่เป็นมาเป็นอะไรกันวันนี้ แบบนี้เบบี๋ก็ตายน่ะสิ โดนลุมตายเลย
"ช่างเรื่องกูกับไอปอนด์ ตอนนี้กูต้องการรู้เรื่องมึงกับไอ้พ่อหมีนั้น ว่าไงตอบ!"
"..." แมวน้อยทำหน้ายู่ ใส่สายตาคาดคั้นจากเพื่อนสาว เขาไม่กลัวหรอกนะแค่สายตากดดัน "ตอบ!!"
"ถะ ถ้าตอบแล้วอย่าบอกดินนะ"
"เออ!"
"คือกู" เสียงหวานติดอยู่ที่คอ กะอักกะอ่วนพูดไม่ออกต้องมาบอกชอบคนต่อหน้าเพื่อนสนิทแบบนี้มีใครไม่เขินบ้าง ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงอีกรอบ
"เร็วๆสิว่ะ!"
"กูชอบ...ดิน" ชื่อสุดท้ายแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่คนหูดีอย่างเพื่อนทั้งสองไดยินชัดเจนโดยไม่ต้องถามซ้ำ
ปอนด์กับอ้อมใจหันมองหน้ากัน ใจนึงก็ดีใจที่ไอ้ที่รักมันจะหัดชอบใครเขาบ้างไม่ใช่อยู่ติดกับพวกเขาจนไม่สนใจคนอื่นๆที่มองมันหรือแอบชอบมัน แต่อีกใจก็นึกหวั่นกลัวเพื่อนจะเจ็บตัว ใครๆก็รู้ว่าไอ้พ่อหมีมันเป็นคนแบบไหน ชื่อเสียงเรื่องลื่อระบือนามในด้านต่อยตี อารมณ์ร้อนดั่งไฟแบบนั้นเกิดวันไหนมันบ้านทำร้ายเพื่อนเขาขึ้นมาคงแย่
"มึงแน่ใจ" ปอนด์เอ่ยถาม
"แน่ใจอะไร"
"แน่ใจแล้วใช่ไหมที่มึงชอบมัน มึงรู้ใช่ไหมว่ามันเป็นคนแบบไหน มึงพร้อมจะรับมือมันไหมบี๋ กูอยากรู้แค่นี้"
"กูแค่พึ่งชอบดินเองไหมอ่าปอนด์ อีกอย่างดินไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยกูเห็นมาแล้ว ดินไม่ทำร้ายใครก่อนหรอกถ้าคนคนนั้นไม่ทำดิน" เบบี๋อธิบาย
เขาเองก็ไม่ได้โง่เขาได้ยินรับรู้ทุกอย่าเกี่ยวกับดิน ข้อความที่ทุกคนมาพิมพ์แสดงความคิดเห็นเขาอ่านมันเกือบจะทุกอัน มีแต่คนมาต่อว่าต่างๆนาๆว่าดินเป็นแบบนั้นแบบนี้ทั้งๆที่ตัวดินเองก็ไม่เคยตอบโต้อะไรออกไปเลยสักนิด ไม่เคยพูดถึง ไม่เคยสนใจ เขาว่าคนที่น่าสงสารมากที่สุดคือดินมากกว่า
"ถ้ามึงมั่นใจกูสองคนก็ไม่ห้าม แต่มึงรู้นะบี๋ถ้ามึงเป็นอะไรพี่สิบเขาไม่ปล่อยมันไว้แน่"
"รู้" ทำไมจะไม่รู้พี่สิบทั้งหวงแล้วก็ห่วงเขามากกว่าอะไรทั้งสิ้น แต่เขามั่นใจอยู่หนึ่งอย่างว่าดินไม่มีวันทำร้ายให้เขาต้องเจ็บตัวเป็นแน่นอน
"อาหารโต๊ะสามได้แล้วบี๋"
"ครับ"
"ไม่ต้องกูไปเอง" อาหารที่ดินสั่งถูกนำมาเสริฟโดยปอนด์ ดินเงยหน้าขึ้นมองเห็นว่าไม่ใช่คนตัวเล็กก็คิ้วยุ่งไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ เขามาเฝ้าคนตัวเล็กอยากมองหน้าแมวน้อยไม่ใช่ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาเสริฟแทนแบบนี้
"อย่าพึ่งพังร้านนะครับคุณดิน" ปอนด์พูดยียวนกวนประสาทไปเล็กๆน้อยๆให้คิ้วหน้าๆบนใบหน้าคมๆขมวดเข้าหากันมากกว่าเก่า
"รู้จักกู?"
"ครับ... กูเพื่อนไอบี๋" ดินเหลือบมองไปทางเคาน์เตอร์ แมวน้อยยืนอยู่กับเพื่อนสาวอีกคนส่งยิ้มมาให้เขา
"มีอะไร"
"มึงว่างไหม พอดีกูจะชวนมึงกินเบียร์หลังเลิกงานสักหน่อย"
"อืม"
ดินนั่งกินอาหารรอนัดหมายจากเพื่อนของแมวเหมียว นั่งจิบเบียร์ไปสายตาก็เหลือบมองคนตัวเล็กทำงานไปด้วย เขากำลังสังเกตสายตาของแต่ละคนที่มองแมวน้อย มันไม่มีสายตาไหนดีเลยมีแต่สายตาจ้องแต่จะขย้ำแมวน้อยของเขา เห็นแล้วหงุดหงิดลูกกะตา อยากจะควักมันออกจากเบ้าไปสะให้มันหมดๆไปจะได้ไม่ต้องมองกัน
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเที่ยงคืน ลูกค้าเริ่มทยอยกลับจนหมด ร้านอาหารเริ่มทยอยเก็บของต่างๆ เบบี๋เสร็จงานก่อนเพื่อนก็รีบวิ่งมาหาคนตัวใหญ่ที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วหน้าร้าน
"รอนานไหม"
"ไม่ เธอเสร็จแล้วหรอ"
"เสร็จแล้ว รอปอนด์กับอ้อมเก็บของแปปนึงนะ"
"กูเสร็จแล้ว ไปเราหาเบียร์แดกกัน"
"ซื้อที่ร้านสะดวกซื้อก็แล้วกันเรา จะได้ไม่ต้องแวะให้ยุ่งยากแล้วก็เดินกินไปเลย" อ้อมจัดแจ้งให้เสร็จสรรหาเรียบร้อยก่อนจะเดินนำทางไปหาร้านสะดวกซื้อใกล้ๆแถวนี้
ร้านสะดวกซื้อ
เบบี๋เดินเข้าไปในร้านพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งในมือที่ได้มาจากดินเจ้าตัวใหญ่อาสาที่จะเลี้ยงเพื่อนทั้งสองของเบบี๋ แล้วมีหรือคนอย่างไอ้ปอนด์กับอ้อมใจจะปฏิเสธน้ำใจอันดีงามของว่าที่เพื่อนเขยได้ลงคอ เขาเลยสั่งเบียร์ไปเนาะๆสามขวดกับขนมขบเคี้ยวไปอีกหนึ่งตะกร้าใหญ่
เจ้าแมวน้อยยืนหยุดนิ่งที่หน้าตู้แช่นม มือถือตะกร้าขนม คิ้วขมวดชนกันใช้ความคิดอย่างหนัก นมกล้วหรือว่านมเมล่อนดีนะ อยากกินทั้งสองอย่างเลยแต่ก็กลัวจะกินไม่หมด เสียดายของและก็เสียงดายเงินดินด้วย
ดินยืนมองเบบี๋ผ่านกระจกนานแล้วเห็นเจ้าตัวยืนมองตู้นมอยู่นานสองนานไม่ยอมหยิบสักที เลยตัดสินใจเดินเข้ามาหา คนตัวใหญ่ยืนจ้องมองตามระดับสายตาแมวน้อยเห็นว่าเจ้าตัวกำลังมองนมอยู่สองรส ดินคลี่ยิ้มออกมาก่อนจะเอื้อมมือหยิบนมบนตู้ออกมาสองกล่องวางใส่ตะกร้าสะ
"หยิบมาทำไมสองกล่องดิน เรากินไม่หมดนะ"
"ซื้อไปเถอะ"
"แต่มันเสียดายเงินไง ไม่เอาๆ เราเอากล่องเดียว" เบบี๋เลือกหยิบนมเมล่อนแช่ตู้เหมือนเดิม ก่อนจะเดินถือตะกร้าไปคิดเงินที่หน้าเคาน์เตอร์
ดินเดินตามแมวเหมียวเข้าไปยืนต่อแถวด้านหลัง มองเบบี๋หยิบของในตะกร้าไปคิดเงิน สายตาเหลือบมองจ้องพนักงานคิดเงินแทนที่จะมองเบบี๋ มันมองแมวน้อยของเขาอย่างกับจะกลืนกิน
"ทางร้านเรามีโปรโมชั่นนะครับ แจกนมฟรีหนึ่งกล่องแลกกับไลน์มือถือครับ"
"จริงหรอ แบบนี้เราเลือกได้ไหมว่าจะเอารสอะไร"
"ได้อยู่แล้วครับ"
"เอาสิครับแล้วต้องทำยังไงบ้าง"
"คุณลูกค้าก็แค่-"
"บี๋ออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวดืนแลกให้นมอ่ะ" ปากพูดกับคนตัวเล็กแต่สายตาไม่ได้เหลือบมองเบบี๋เลยแม้แต่น้อย สายตาคมกลับมองไอ้พนักงานคิดเงินจนแผ่รังสีอันตรายออกมาจากตัว
"งั้นดินเอาไอดีดินแลกด้วยสิเราอยากได้หลายๆกล่องจะได้เก็บไว้กิน"
"อืม ออกไปรอข้างนอกก่อนนะ"
"โอเค อย่าลืมแลกนมสองกล่องนะ" ดินพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป
พนักงานคิดเงินเริ่มเห็นถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเองรีบหยืบของในตะกร้าคิดเงินโดยเร็วใครจะไปรู้ว่าคนน่ารักคนนั้นจะมีเจ้าของแล้ว แถมรูปร่างหน้าตายังโครตน่ากลัวแบบนี้ ต่อให้น่ารักแค่ไหนก็ไม่กล้าที่จะยุ่งอยู่ดี
"กูต้องทำไงถึงจะได้นม"
"เอ่อ..."
"มึงเดินไปหยิบมาสี่กล่องแล้วคิดเงินให้กู... เร็วๆก่อนที่เบ้าตามึงจะแตก"
"ครับๆ" พนักงานรีบวิ่งไปหยิบนมมาสองกล่องคิดเงินอย่างรวดเร็วและส่งถุงให้กับคนตัวโต
"เรียบร้อยแล้วครับ"
"อืม" ดินรับถุงขนมต่างๆมาจากพนักงาน ไม่มีคำพูดหรือตอบกลับอะไรปล่อยให้มันโตไปมีอนาคตที่สดใสไปก่อน แต่เดียวถ้ามีอีกรอบเขาค่อยจัดการให้มันได้รู้ว่าแมวของใคร ใครก็หวง
"ได้นมไหมดิน" แมวน้อยที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวว่าตัวเองเกือบฆ่าคนทางอ้อมไปแล้วคนนึง วิ่งปรี่เข้ามาหาดิน
"โห่! ทำไมได้มาเยอะจังอ่ะดิน"
"เขาแถมมา"
"ดีอ่ะ มีใครกินไหมอ้อม ปอนด์เอานมไหม"
"เชิญเถอะจ้ะ กูไม่เหมาะกับนม กูเหมาะกับแอลกอฮอล์"
"ก็ดีเราจะได้เก็บไว้กินที่หอ" เบบี๋ว่าและหยิบนมออกมาหนึ่งกล่องที่ซื้อก่อนจะเก็บอีกสี่กล่องที่ดินซื้อมาแต่เจ้าตัวไม่รู้ลงในกระเป๋าสะพายตัวเอง ดินยืนมองการกระทำของแมวน้อยแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัวว่าอยู่ต่อหน้าเพื่อนของเบบี๋
ปอนด์ผู้ที่กำลังจำผิดพฤติกรรมของดินสังเกตการอยู่ห่างๆ อย่างที่ทุกคนเข้าใจที่เขาช่วยว่าที่เพื่อนเขยมากินเบียร์ก็เพราะจะสังเกตว่าไอ้ดินมันชอบเพื่อนเขาบ้างหรือป่าวเพราะคนอย่างมันใครๆก็รู้จักทั้งบ้านรวย ขาโหด กระทืบคนปางตาย มีทุกอย่างพร้อมไม่น่าจะมาชอบเพื่อนเขาได้ แต่ถ้ามันมีความรู้สึกที่คล้ายๆเพื่อนเขาละก็อย่าน้อยมันก็ไม่น่าจะทำร้ายเพื่อนเขาอย่างที่ไอ้ที่รักมันบอก
"ไอ้ดินกูไม่อ้อมใกล้นะ มึงคิดกับเพื่อนกูแบบไหน" ปอนด์เอ่ยถาม สายตาจับจ้องไปที่เพื่อนสนิทกับแฟนที่พึ่งจะขอได้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนกำลังเมามันกับการให้อาหารสุนัขจรจัด
"คิดว่าชอบ ชอบมาก หวง"
"มึงจะไม่ทำร้ายเพื่อนกูใช่ไหมว่ะ"
"กูจะทำร้ายบี๋เรื่องอะไร กูไม่เคยทำร้ายใครถ้าคนนั้นไม่ทำร้ายกู"
"งั้นกูก็ค่อยสบายใจหน่อย กูก็แค่ห่วงเพื่อนตามภาษา มันมีความเป็นเป็นเด็กน้อยในตัวสูงไม่ค่อยทันคนเขากลัวมันจะทำให้มึงรำคาญ"
"ไม่หรอก ไม่มีวันที่กูจะรำคาญเขา”
