04 BAD PERSON
04
BAD PERSON
ติ้ง!!
เสียงแจ้งเตือนของแอพพิเคชั่นตัวเอฟสีฟ้า เบบี๋ผละออกจากรายงานตรงหน้าเอื้อมหยิบมือถือขึ้นมาดู
เมทธีระ ไตรวิทย์สกุล : สติกเกอร์โบกมือทัก
คนตัวเล็กเอียงคองง ชื่อไม่คุ้นแถมรูปยังเป็นหมาน้อยอีก ใคร?
เบบี๋ สุทธิรัก : ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร?
เมทธีระ ไตรวิทย์สกุล : ดิน...
ดิน? เบบี๋นั่งจ้องมือถือตัวเองอยู่สักพัก รู้สึกงง ดินทักเฟสบุ๊คเขามาทำไมในเวลาดึกแบบนี้
เมทธีระ : อย่าเงียบ
สุทธิรัก : ไม่ได้เงียบนะ แค่งงๆว่านายทักมาทำไม
เบบี๋ตอบกลับไป และหันมาเก็บของทำรายงานบนโต๊ะเขียนหนังสือก่อนจะลุกขึ้นเปลี่ยนจากนั่งมาล้มตัวนอนบนเตียงนุ่มๆ
ติ้ง!!
เมทธีระ : อยากคุยด้วยเลยทักหา
คนตัวเล็กถึงกับไปไม่ถูก บางครั้งก็ตรงเกินไปนะดิน พิมพ์มาหากันแบบนี้แล้วจะให้เขาพิมพ์ต่อไปว่ายังไงล้ะ เบบี๋พิมพ์ๆลบๆอยู่นานสองนาน ใจก็เต้นแรงไปตามจังหวะเพลงที่เปิดคลอไว้ในตอนแรก
สุทธิที่รัก : คุยอะไร
หัวสมองคิดได้อยู่แค่นี้มากกว่านี้ก็คิดไม่ออก ทำไมรู้สึกว่าชอบดินในแบบปากร้ายมากกว่ามาพิมพ์อะไรแบบนี้
เมทธีระ : คุยทุกเรื่อง...
สุทธิรัก : อย่างเช่น?
ใจเต้นตึกๆลุ้นในคำตอบ หวังว่าจะไม่ทำให้หัวใจเต้นแรงจนระเบิดออกมาเป็นโกโก้ครันหรอกใช่ไหม
เมทธีระ : ทำอะไร
พู่วว~
เบบี๋ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก นึกว่าคำตอบที่ไดจะทำให้เขาหัวใจระเบิดสะแล้ว
สุทธิรัก : นอนอยู่ ดินล้ะ?
เมทธีระ : นอน...
เมทธีระ : [ส่งรูปภาพ]
"55555555" คนตัวเล็กระเบิดเสียงหัวเราะออกมาลั่นห้อง เป็นใครจะไปทนไหว คนหน้าโหดเล่นส่งรูปภาพตัวเองใส่หูกระต่ายผ่านแอพพิเคชั่นอะไรสักอย่างมาให้ คิดว่าน่ารักมากหรือไง
สุทธิรัก : 5555 ตลกมากกก
เมทธีระ : น่ารักไหม
สุทธิรัก : ไม่เลยสักนิด น่าตลกมากกว่าน่ารัก
เมทธีระ : เซ็งเลย อุสาห์อยากน่ารัก
เบบี๋นอนช็อคพิมพ์กลับไปไม่ถูก นี้ใช่ดินจริงไหม ทำไมคำแต่ละคำที่พิมพ์มาดูไม่ใช่เจ้าตัวเลยสักนิด เหมือนกับดินในเวอร์ชั่นสองเลย
สุทธิรัก : ใช่ดินจริงไหม
เป็นคำถามที่เขาไม่น่าถามแต่ก็ต้องถาม ใช่ดิจริงๆไหม เป็นใครก็ต้องสงสัยกันทั้งนั้น เพราะดินที่เขาเคยเจอแต่ละครั้งทั้งปากเสีย พูดจาไม่น่ารัก แต่นี้คำพูดดูเหมือนอ่อนโยนมากกว่าที่เขาเคยได้ฟัง
ครืดดดด....
ตากลมตัวเบิกกว้างเมื่อเห็นว่ามือถือในมือมีสายวีดีโอคอลเข้า แถมไม่ใช่สายปกติทั่วๆไปอย่างปอนด์หรืออ้อมใจที่โทรมาแต่เป็นสายจากคนที่เขากำลังสนทนาผ่านตัวหนังสือเมื่อครู่ เบบี๋นอนมองสายในมือสั่นไม่หยุด จะรับหรือไม่รับดี
ติ้ง!!
เมทธีระ : รับสาย
สุทธิรัก : รับทำไม
เมทธีระ : ตอบคำถามเธอไงว่าใช่ดินไหม
สุทธิรัก : เรารู้แล้วไม่ต้องโทรหรอก
เมทธีระ : แต่ฉันอยากให้รับ. ถ้าไม่รับฉันไปหาหน้าห้องแล้วกัน
"โอ๊ยยย! เผด็จการ!!" คนตัวเล็กบ่นงึมงำ ไอ้คนบ้าชอบหาคำมาขู่สุดท้ายเราก็ต้องทำตาม
ครืดดดด...
สายวีดีโอคอลเข้าอีกรอบ เบบี๋จำใจกดรับ ภาพหน้าจอฉายในหน้าโหดมีแบล็คกราวหลังเป็นห้องมืดสีดำสนิท สายตากวาดมองคนในจอรอบๆ ก่อนที่ใบหน้าหวานจะขึ้นสีแดงระเรื่อเมือเห็นแผงอกกว้างมีรอยสักเป็นรูปนอกฮูกกางปีกอยู่ที่อก เบบี๋รีบเบื้อนหน้าหนีออกห่างจากจอ
คนบ้าวีดีโอมาทำไมไม่ใส่เสื้อ!!
"อย่าหลบกล้อง" ดินว่าเสียงดุๆ ที่โทรหามเพราะอยากเห็นหน้าไม่ใช่ให้มาหนีหน้า
"ไปใส่เสื้อก่อนสิ" เสียงหวานตอบออกไปอ้อมแอ้ม หน้าเห่อร้อนหนักกว่าเก่า
"ทำไม น่าเกียจ"
"ปะ ป่าว... เราไม่ชิน"
"ก็หันมาสิจะได้ชิน"
"งื้อออ! ไม่เอา ดินไปใส่เสื้อก่อนไม่อย่างนั้นเราวางแล้วนะ" เบบี๋ยื่นข้อเสนอ
ใครจะไปทนเห็นร่างกายเปลื่อยๆนั้นได้ อีกอย่างเขาก็ไม่ได้มีภูมิคุ้มกันเรื่องแบบนี้นะ จะให้มามองคนที่รู้จักไม่กี่วันนอนถอดเสื้อแบบนี้มันไม่ได้
"รอแปป" ดินยอมลุกเดินไปหาเสื้อมาสวมตามคำขอของอีกฝ่าย ปกติเขาเป็นคนนอนถอนเสื้ออยู่แล้ว ต่อให้หนาวแค่ไหนเขาก็ถอด ถ้าไม่ถอดก็จะนอนไม่หลับ
ดินเดินกลับมาที่เตียงด้วยสภาพที่สวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาดูในหน้าหวานๆที่อยากเห็นอีกครั้ง หน้าหวานที่เคยแดงระเรื่อในตอนแรกเริ่มจ่างไปทีละนิดกลายเป็นสีอมชมพูปกติเหมือนตอนแรก
"กินข้าวหรือยัง" ดินเริ่มบทสนทนาครั้งใหม่ก่อน คนในจอส่ายหัวไปมาเป็นคำตอบ คิ้วหนาเริ่มขมวดเข้าหากันอย่างรู้สึกไม่ชอบใจ สายตาคมเหลือบมองนาฬิกาบนหัวเตียงมันขึ้นโชว์ว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืน แล้วทำไมคนในสายถึงไม่ยอมกินข้าว
"ทำไมไม่กิน" คนตัวใหญ่ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดุกว่าตอนแรก
เบบี๋ที่ได้ฟังทำหน้ายู่ไม่ยอมตอบคำถาม
"อยากเจอฉันอยู่หน้าห้องหรอ? ถามไม่ตอบ"
"ก็คนไม่หิว ทำไมชอบดุ เราไม่ชอบคนดุ!!"
"เธอดื้อ..."
"ไม่ดื้อ แล้วอีกอย่างนะเราไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาสั่งได้ยังไง" เสียงของอีกฝ่ายบอกว่าเริ่มอารมณ์ไม่ค่อยจะดี ดินขมวดคิ้วเข้าหากันพลางคิดไปว่าหรือเขาจะสั่งมากเกินไปจริงๆอย่าที่คนตัวเล็กบอก แต่ก็อีกนะ! นิสัยเขาไม่ชอบคนมาดื้อใส่ ต้องทำตัวโหดตลอดเวลาเพื่อให้งานเรียบร้อย ไหนจะต้องค่อยดูน้องๆอีก
"ฉันโหดไปหรอ?"
"อืมไม่เราไม่ชอบ เหมือนเราเป็นเด็ก"
"อืม...ต่อไปฉันจะไม่ดุอีกก็แล้วกัน"
"ดีแล้วเราจะได้เป็นเพื่อนกันได้..." ดินเริ่มหน้ายุ่งทันทีที่ประโยคชวนหงุดหงิดจบลง คนตัวเล็กคิดว่าเขาต้องการเป็นเพื่อน? นี้แกล้งซื้อบื้อหรือว่าซื้อบื้อจริงๆ โทรหาขนาดนี้ต้องการแค่จะเป็นเพื่อน เจ้าตัวเอาสมองส่วนไหนคิดกัน!
"ทำหน้าโหดอีกแล้ว"
"ทำไมเธอซื้อบื้อแบบนี้เบบี๋..."
"ไอ้บ้าดิน!! ว่าทำไมห่ะ! ไม่คุยด้วยแล้วไปไหนก็ไปเลยไป๊!!" สายวีดีโอคอลถูกตัดไป นี้เขาพูดอะไรผิดอีกแล้วถึงได้แว๊ดใส่แล้วก็ตัดสายไปแบบนั้น คนพูดความจริงทำไมถึงรับไม่ได้ ก็ซื้อบื้อไง
เมทธีระ : ฝันดี
สุทธิรัก : ไอ้บ้าดิน!!
ดินคลี่ยิ้มออกมา เป็นคำด่าที่ไม่เหมือนคำด่าเลยสักนิด แต่ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็คงจะตบกระโหลกร้าวไปแล้วเหมือนกัน ขอยกเว้นคำด่าคำนี้ให้กันเบบี๋ไว้ใช้คนเดียวก็แล้วกันจะได้ไม่ซ้ำใคร
เจ้าของใบหน้าโหดล้มตัวนอนบนเตียงกว้างปิดไฟบนหัวตัวเตียงนอน คืนนี้เขานะฝันดีหรือป่าวไม่รู้แต่ที่รู้ๆคืนนี้คงพิเศษกว่าทุกคืน เพราะได้เห็นหน้าเบบี๋ก่อนนอน
เขาชักจะบ้าบอมากขึ้นทุกวันคราแรกก็ไม่ได้นึกชอบมากมายขนาดนี้แค่ชอบที่หน้าตาน่ารัก แต่พอได้ใกล้ชิดมากขึ้นยิ่งรู้สึกว่าเบบี๋ไม่ได้ดีแค่หน้าตาแต่จิตใจยังดีมาก มันทำให้เขารู้สึกว่ายิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆและคงจะชอบมากกว่าเดิมเข้าไปอีกถ้าเขาได้รู้จักมากกว่านี้...
เบบี๋ สุทธิรักษ์
