ตอนที่ 6 แม่
[เข้าไปในบ้านด้วยความโกรธ] แม่ของเดเมียนรู้สึกไม่พอใจและราวกับว่าครอบครัวของเธอทำให้เธอผิดหวังเพียงเพราะความโลภและความอิจฉา
“เดเมียนเอาทุกอย่างที่ลูกต้องใช้และจัดลงในกระเป๋าใบใหญ่และเราจะไปจากครอบครัวนี้โดยดี”
”
เธอกล่าว
เธอรู้สึกผิดหวังอย่างมากกับสถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญมานานหลายปีและไม่เคยทำอะไรกับมันได้เลย แต่กลับถูกมองข้ามไปหลังจากเห็นความอัปยศอดสูที่ลูกชายของเธอต้องผ่านมาหลังจากพิธีปลุก
เดเมียนไม่ได้คิดอะไร แต่ยังรู้สึกว่าถ้าเขาออกไป เขาจะไม่สามารถทำให้ครอบครัวเห็นความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณของเขาที่ได้ปลุกขึ้นมาและแก้แค้นให้กับตัวเองและแม่ของเขาได้
ด้วยแรงผลักดันจากจิตวิญญาณของเขา เขาจะไม่ยอมให้ความภาคภูมิใจของเขาถูกย่ำยีและถูกทำให้อับอาย
“แม่บางทีถ้าเราอยู่ต่อเราจะสามารถพิสูจน์ให้พวกเขาได้เห็นว่าเรายอดเยี่ยมแค่ไหนแล้วปล่อยให้พวกเขาได้เห็นสิ่งที่พวกเขาดูถูกพวกเรา”
”
เขาแนะนำโดยหวังว่าจะทำให้แม่ภูมิใจ
เมื่อได้ยินเช่นนี้เธอก็ตกใจกับเด็กชายที่ถูกรังแกมาตลอดชีวิตและไม่ยอมสู้ แต่กลับต้องการพิสูจน์ตัวเองและแก้แค้น
“ลูกทำตัวแปลก ๆ มาตลอดตั้งแต่ตื่นนอนแล้ว มีอะไรที่แม่ยังไม่รู้บ้างไหม”
”
เธอถามอย่างสับสนและสงสัย
ขณะที่เขากำลังจะบอกเธอทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเขาและรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้แบ่งปันประสบการณ์ที่แปลกประหลาด แต่ขณะที่เขากำลังจะบอก เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงในหัว
{ไอ้เจ้าคนงี่เง่าห้ามบอกใครเกี่ยวกับความสามารถของนายนะ จำที่ฉันบอกไม่ได้หรอถึงจะเป้นแม่ของนายก็ตาม} หนังสือกล่าวขึ้นด้วยความโมโห
ในขณะที่เขากำลังจะเผยพลัง เขาก็ได้หยุดมันลงและทำหน้าผิดหวังที่ไม่สามารถบอกแม่เขาได้ แต่น่าแปลกที่แม่ของเขาไม่รู้สึกตกใจและไม่กดดันลูกชายของเธอ
“เดเมียน ไม่ต้องกังวลเราทุกคนมีความลับที่ไม่สามารถบอกคนอื่นได้”
”
เธอพูดปลอบลูกชายขณะที่เธอยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น
ด้วยคำตอบที่ดีและมั่นใจเช่นนี้เดเมียนก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปโอบกอดแม่ของเขา
“แม่”
”
เขาร้องไห้ด้วยน้ำตาคลอเบ้าขณะที่เขากอดเธอเหมือนตอนเด็ก ๆ
"ผมจะไม่มีวันทำให้แม่ผิดหวัง"
”
เขาประกาศขณะกอดเธอและร้องไห้ในอ้อมแขนของเธอ
เธอยิ้มอย่างหลงใหลและลูบผมสีขาวที่หยาบกร้านของเขาหลังจากเกือบหนึ่งนาทีของการกอด ในที่สุดเดเมียนก็สงบลงเช็ดน้ำตาและยืนต่อหน้าแม่ของเขา
{แม่ของนายมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดที่เท่าที่ฉันสัมผัสได้ในบริเวณนี้ ดังนั้นจงขอเลือดของแม่นายมาสักหยด}
เมื่อสิ่งนี้ดังก้องในหัวของเดเมียนทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก 'แม่มีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งมากงั้นหรอ' เขาคิดและรู้สึกว่าการขอเลือดจากแม่เป็นสิ่งที่ไม่ควร
เมื่อเห็นสีหน้าหนักใจของลูกชายเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า
“ลูกเป็นอะไรไปหรอ ดูเหมือนลูกจะมีอะไรในใจนะ”
”
เธอถามอย่างงุนงงกับพฤติกรรมที่ผิดปกติของลูกชาย
"ผมอยากได้เลือดของแม่ครับ"
”
เขาร้องขออย่างเชื่องช้า
เมื่อเธอได้ยินคำขอของลูกชาย เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรและหลังจากความเงียบไม่กี่วินาทีก็มีเสียงหัวเราะออกมา
เธอลุกไปหยิบถ้วยและมีดมาจากในครัวและนำมีดมากรีดนิ้วของตนเองและหยดเลือดลงถ้วยไป 2-3หยด
"ไม่ว่าลูกจะทำอะไรและแม่จะสนับสนุนลูกเสมอ"
”
เธอพูดกับเขาขณะที่ความคิดแปลก ๆ ไหลผ่านจิตใจของเธอ [ลูกของฉันไม่ใช่มนุษย์งั้นหรอ หรือเขาเป็นอะไรไป]
เมื่อเขาได้ยินการวิเคราะห์ของจิตวิญญาณของเขา เขาก็แทบจะกรีดร้องด้วยความตกใจ
เดเมียนได้ยินจากจิตวิญญาณของเขาและได้รู้ว่าแม่ของเขาไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของเขา
อย่างไรก็ตามสำหรับทุกสิ่งที่เธอทำเพื่อเขา เขาได้ยอมรับว่าเธอเป็นแม่ของเขาแล้วและไม่ต้องการทำให้มีปัญหาระหว่างความสัมพันธ์แม่กับลูกของเขา
ด้วยความสงบเขาจึงหยิบถ้วยจากมือของเธอและวิ่งขึ้นไปชั้นบน ไปที่ห้องของเขาด้วยความตื่นเต้นที่จะได้รับจิตวิญญาณ
"เด็กที่ฉันพบได้เติบโตขึ้นมากและดูเหมือนจะรู้มากกว่าที่เขาจะรู้ แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ยังจะเป็นลูกตัวน้อยของฉันและฉันจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา"
”
เธอพึมพำกับตัวเอง ขณะดูเดเมียนลนลานไปที่ห้องของเขา
แม้เธอจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกชายของเธอ แต่เธอก็มีความไว้วางใจและความรักต่อเขาอย่างเต็มที่และให้ความเป็นส่วนตัวต่อลูกชาย
[หนังสือเวทย์มนต์ !! ฉันควรจะทำอย่างไรก่อน] เขาถามอย่างร้อนรนในใจอยากจะเริ่มต้นเส้นทางในการฝึกฝนโดยเร็วที่สุด
เขาจำได้ว่าเขาจะต้องรับการโจมตีแบบตรงๆ หรือมีเลือดของผู้ใช้และยังต้องมีพลังเจตจำนงและความแข็งแกร่งทางจิตใจที่แข็งแกร่งกว่าจิตวิญญาณ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไร
{นายรู้ไหมว่านายจะต้องรับการโจมตีทั้งหมดและหรือมีเลือดของผู้ใช้ แต่ร่างกายของนายต้องสามารถจัดการกับจิตวิญญาณได้และพลังอำนาจและความแข็งแกร่งทางจิตใจของนายจะต้องเหนือกว่าจิตวิญญาณที่ได้รับมา } หนังสือเวทย์มนต์กล่าวขึ้น ขณะที่เดเมียนกำลังตั้งใจฟัง
{สำหรับตอนนี้นายต้องเรียกฉันโดยใช้ความคิดเจตจำนงและจิตวิญญาณของนายเพื่อถอนฉันออกจากภายในตันเถียนของคุณ} หนังสือเวทย์มนต์กล่าว
เมื่อได้ยินคำพูดของหนังสือเดเมียนก็ทำตามคำสั่งที่เขาบอกทันที เขาเพิ่มความคิดเจตจำนงและจิตวิญญาณของเขาเข้าสู่ตันเถียนและเมื่อเขาทำเช่นนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังงานที่ว่างเปล่าแบบเดียวกับที่เขาเคยรู้สึกมาก่อน
หนังสือสีเงินเล่มหนาปรากฏขึ้นในมือของเขาขณะที่พลังงานจากรอบตัวเขากำลังคลั่ง
ซาราห์ที่อยู่ชั้นล่างรู้สึกได้ถึงความวุ่นวายที่มาจากห้องลูกชายของเธอและเพียงแค่ยิ้มและมีสีหน้าสงสัย แต่ก็ปล่อยให้เดเมียนทำในสิ่งที่เขากำลังทำ
เดเมียนอ้าปากค้างด้วยความตกใจและกลัวขณะที่เขาเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้น
