ตอนที่แล้วตอนที่ 54 ไรเดอร์เผ่าพาราดัว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 56 ความภาคภูมิใจ

ตอนที่ 55 เชื่อถือได้


[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 8

[คลาส] ลอร์ด , หัวหน้ากลุ่ม

[ทักษะ] <<Ruler of the Horde>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B - >> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <<Third Impact>> <<สัญชาตญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา II>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย

[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย

[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 20) ซินเธีย (เลเวล 20) บุย (Lv36)

◇◆◇

[ก็อบลิน] กิก้า

ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก

[ก็อบลิน] กิกูว

อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป

[ก็อบลิน] กิกิ

เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน

[ก็อบลิน] กิโก

ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์

[ก็อบลิน] กิซาร์

ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา

[ก็อบลิน] กิจิ

ก็อบลินแรร์ที่เลื่อนคลาส (ตอนที่ 37) จากการออกล่ากับกลุ่มของกิก้า

[ก็อบลิน] กิโด

ดรูอิดผู้ใช้เวทย์ลม

[ก็อบลิน] กิจี

ก็อบลินแรร์จากกลุ่มของกิกูว เขามีทักษะ <<ดวงตาที่เปิดกว้าง>> ซึ่งทำให้เขาสามารถเห็นจุดอ่อนของคู่ต่อสู้

[ก็อบลิน] กิด้า

ก็ก็อบลินแรร์จากกลุ่มของกิก้า เขามีทักษะที่โดดเด่นอย่าง <<ความรู้เกี่ยวกับหอก>> และ <<ดื้อรั้นอย่างไม่มีเหตุผล>>

[ก็อบลิน] กิซู

ก็อบลินแรร์ผู้ถูกเทพเจ้าผู้บ้าคลั่ง (ซู โอรุ) คุ้มครอง มีทักษะ<< Mad Dog >>

◇◆◇

ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์กำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดเพื่อรอคอยคำสั่งโจมตีด้วยความกระตือรือร้น หลังจากมาถึงจุดหนึ่ง เมื่อพวกเขาคิดว่าสามารถเอาชนะและเข้ายึดหมู่บ้านเผ่ากันระได้ แต่แล้วพวกเขาก็ถูกขับไล่ออกมา แต่สิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือใบหน้าอันโกรธเกรี้ยวของริเวก้าผู้เป็นหัวหน้า

“เราจะโจมตีพวกมันกลับไป”

ด้วยใบหน้าของริเวก้า แม้แต่ใบหน้าของออร์คก็ดูน่ารักเมื่อเทียบกับมัน ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์อดไม่ได้ที่จะก้มหัวลงต่อหน้าใบหน้าที่น่าเกลียดนี้ การกระทำตามอำเภอใจของริเวก้าไม่เคยถูกตั้งคำถามแม้แต่ตอนนี้

“เราต้องเลือกเวลาที่เหมาะสม” เขายิ้ม

ใบหน้าของเขาสามารถอธิบายได้ดีที่สุดว่าเป็นปีศาจอันซุกซนที่กำลังวางแผนบางอย่าง

ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ทำได้เพียงพยักหน้ารับต่อใบหน้าอันชั่วร้ายนั้น

“พวกไรเดอร์ควรจะทำให้พวกมันยอมจำนนแล้วในตอนนี้”

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน

ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์รวมตัวกันเป็นฝูงขณะเฝ้าดูหมู่บ้านเผ่ากันระซึ่งไม่ต่างจากป้อมปราการธรรมชาติ

“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกมันจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังจะโดนอะไร!” ริเวก้าหัวเราะด้วยเสียงทุ้ม

ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์พยักหน้าหงึก ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ พวกเขากระตือรือร้นที่จะโจมตี เพราะเมื่อหมู่บ้านล่มสลาย สิ่งแรกที่จะตามมาคืองานเลี้ยง

“พวกไรเดอร์ได้ส่งข่าวมาแล้ว” หน่วยสอดแนมกล่าว

ริเวก้าพยักหน้า เมื่อได้ยินรายงาน

“เราจะโจมตีเมื่อพวกมันหนีออกมาจากหมู่บ้าน” เขากล่าว

ดวงตาของก็อบลินทำงานได้ดีในความมืด และเป็นเพราะดวงตาคู่นั้นที่ทำให้เขามองเห็น

"เคลื่อนวายุ (Windea) "

ทันใดนั้นเองอากาศก็สั่นสะเทือนและมีพายุทอร์นาโดสี่ลูกโจมตีแขนอันแข็งแกร่งของริเวก้า

“อ - อะไร!?” ริเวก้าร้องออกมาใน เมื่อมีเสียงของก็อบลินพึมพำ “เฮ้อ มันเป็นเวลาสักพักแล้วที่เราไม่ได้จัดงานเลี้ยง แต่พวกเจ้ากล้าโจมตีมาในเวลานี้จริงเหรอ? มารยาทของพวกเจ้าอยู่ที่ใดกัน!”

เมื่อคำพูดเหล่านั้นสะท้อนออกมา แขนขาของริเวก้าก็ถูกพายุทอร์นาโดทั้งสี่พัดออกไป

จากนั้นก็มีลมกระโชกปรากฏขึ้นข้างฝูงเผ่าเกิร์ดการ์ นั่นคือก็อบลินตัวเล็กที่ยึดหมู่บ้านเผ่ากันระกลับมา

◇◇◆

“ตามลอร์ดกิซาร์ไป!” กิจีสั่ง

เมื่อเขาสั่ง พวกก็อบลินที่รวมกันเป็นกลุ่มสามคนจึงโจมตีใส่ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์

“ไปเอาหัวพวกมันมา!”

“ขอรับ”

กิกิได้เรียกกิจิที่ซ่อนตัวอยู่ เขาขี่นกกระจอกเทศสองหัวและหยิบขวานจากด้านหลังฟาดไปยังก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ที่มีความสูงมากกว่าเขาถึงสองเท่า

ในขณะเดียวกันกิจิก็ทำให้ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

คนที่จัดการกับก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ที่ล้มลงคือดรูอิดกิโด

และสุดท้ายการผู้ปิดฉากคือก็อบลินปกติ พวกเขาจะเข้าไปตอนที่ทุกคนอ่อนแอและแทงไปยังบาดแผลที่เปิดอยู่

“ลูกศร! ยิงไปหาพวกมัน!”

เมื่อสายลมพัดพาเสียงของกิซาร์ไป ก็อบลินเผ่ากันระจึงปล่อยลูกธนูใส่หัวของพวกมัน

“ระดมยิงครั้งที่สอง!”

เมื่อได้ยินเสียงของรา กิลมิ ลูกธนูอีกชุดก็ถูกปล่อยออกมา คล้ายกับสายฝนที่โปรยปรายลงบนก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์

แม้ว่ากล้ามเนื้อของก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์จะแข็งแกร่งจนลูกศรไม่สามารถทะลุผ่านได้ตามปกติ แต่ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าพวกเขาจะพยายามแค่ไหน บริเวณเช่นดวงตาหรือภายในปากก็ไม่สามารถฝึกฝนได้

ดังนั้นก็อบลินเผ่ากันระจึงเน้นไปที่จุดสำคัญเหล่านั้น อีกฝ่ายพยายามที่จะหยุดพวกมัน แต่กิจีผู้มีตาเบิกกว้างจึงพุ่งเข้าไป

จากนั้นพวกก็อบลินปกติก็โจมตี ทำให้พวกมันจะสะสมบาดแผลเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน จนในที่สุดก็จะสร้างความเสียหายมากพอที่จะกำจัดพวกมันได้

สถานการณ์นี้ไม่ได้ดูดีสำหรับก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ ที่จะแย่ไปกว่านั้นคือหัวหน้าที่ควรจะเป็นผู้นำกลับก็ถูกจัดการไปจากโจมตีครั้งแรก กระแสการต่อสู้จึงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป

“อ- อย่าเข้ามาใกล้ข้า!”

ในขณะที่พวกเขาดูการต่อสู้ของก็อบลินปกติ ทักษะของกิซูก็เปิดใช้งาน

กิซูผู้ได้รับการปกป้องจากเทพเจ้าผู้บ้าคลั่งได้เปิดใช้งาน << Mad Dog >>

“กูรูอาาาาาาาาาาา!”

กำปั้นของก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ที่เหวี่ยงใส่คาดว่าจะฆ่าเขาได้ แต่พวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อกิซูก็หยุดมันไว้ จากนั้นด้วยการผลักดัน เขาส่งก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ลอยขึ้นไป

“เป็นไปไม่ได้!” ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ตะโกนกลับไป

แต่ในขณะที่เขามึนงง กิซูก็เดินเข้าหาและฟาดมันด้วยหอกของเขา

“ว - วิ่ง …” ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์พูด

ก็อบลินเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อพวกมันถูกโค่นล้มอย่างง่ายดายและผู้บัญชาการที่หายไป พวกก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์จึงแตกทัพและวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด

“ไม่จำเป็นต้องไล่ตาม!” กิซาร์สั่ง “เราโจมตีไปมากพอแล้ว เราจะไปตรวจสอบผู้บาดเจ็บแทน”

หลังจากที่พวกเขาขับไล่พวกก็อบลินออกไปได้ กิซาร์ได้รวบรวมก็อบลินผู้บาดเจ็บของศัตรูที่ไม่สามารถวิ่งหนีและยังหายใจรวยรินไว้ตรงกลาง

“ห้าคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย …นั่นไม่เลวร้ายเท่าไหร่”

เมื่อกิซาร์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ เขาก็พูดกับก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์

“ฟังให้ดี จากนี้ไปพวกเจ้าทุกคนต้องตอบคำถามของข้า ถ้าไม่งั้น…”

เขาส่งสัญญาณไปยังกิจี กิจีจึงฟันก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ตัวหนึ่งที่เท้าด้วยดาบยาวในมือ

มันกรีดร้องออกมา ก็อบลินตัวอื่นจึงอดไม่ได้ที่จะสั่นกลัว เมื่อเห็นความเจ็บปวดของเพื่อนร่วมเผ่า

“มีก็อบลินกลุ่มอื่นอีกมั้ยที่โจมตีหมู่บ้าน?”

ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ที่ตัวสั่นส่ายหัว เพื่อเอาชนะความกลัว

“พวกเจ้าสมรู้ร่วมคิดกับก็อบลินเผ่าพาราดัวด้วย?” รา กิลมิถาม

ก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์นิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นไม่นานพวกเขาก็ส่ายหัว

อย่างไรก็ตามกิซาร์ไม่พอใจกับพฤติกรรมของกิลมิ

“มันจะดีมากกว่า หากเจ้าไม่ถามคำถามที่ไม่จำเป็น” กิซาร์กล่าวอย่างเย็นชา

“ไม่ มันจำเป็น” รา กิลมิโต้กลับ

กิซาร์กัดฟันของตัวเองและเขาไม่ได้ถามต่อ

ด้วยสาเหตุนี้กิลมิจึงพยายามถามคำถามอื่น

“คนที่จะตัดสินว่าคำถามนั้นจำเป็นหรือไม่จำเป็นคือพวกเรา” กิซาร์กล่าวด้วยความรำคาญ กิลมิจึงโต้แย้ง “แต่…”

ในขณะที่ทั้งสองจ้องมองกัน ทันใดนั้นนกกระจอกเทศสองหัวของกิกิก็ปรากฏขึ้นตรงกลาง

“ไม่อนุญาตให้มีการต่อสู้…” เขาพูด

"ใช่ การต่อสู้นั้นไม่ดี ราชาเข้ากันได้ดีแม้กระทั่งกับมนุษย์” กิจิกล่าวเสริม

ผู้ฝึกสัตว์อสูร กิกิและผู้ลอบเร้น กิจิเข้ามาแทรก

พวกเขาสองคนเข้ากันได้ดี

“เราไม่ได้ต่อสู้ เราแค่มีความคิดเห็นที่แตกต่าง ... แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันผิดเองที่ข้าจะถามเพียงคนเดียว”

เมื่อได้รับการบอกทางอ้อมให้ทำตามแบบอย่างของราชา กิซาร์จึงสูญเสียคำพูดใด ๆ ในขณะเดียวกันเขาก็เข้าใจว่าไม่มีเหตุผลที่จะทะเลาะกันที่นี่

“ไม่ ข้าก็ทำมากเกินไป ผู้รับผิดชอบเรื่องนี้คือลอร์ดกิซาร์”

กิลมิก้มหน้า

แม้ว่ากิลมิจะมีชื่อเสียงในเผ่ากันระ แต่เขาก็ยังเป็นคนใหม่ในกลุ่มนี้ ดังนั้นการที่เขาเข้าไปแทรกแซงจึงเป็นการดูหมิ่นกิซาร์

ยิ่งไปกว่านั้นเขาตระหนักดีว่าเขาไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง เพราะเขาเห็นอลิฮาลูฮาลจากพาราดัว มันทำให้หัวใจของเขาตื่นตระหนกจนสูญเสียความสงบ

“ในระหว่างนี้เราจะพาพวกมันไปหาราชา” กิซาร์แนะนำ ซึ่งกิลมิและกิกิก็พยักหน้าเห็นด้วย

กิซาร์บอกให้กิลมิเป็นผู้นำทาง ขณะที่พวกเขาเดินไป กิซาร์ได้มองดูร่องรอยแห่งการต่อสู้ที่อยู่เบื้องหลังเป็นเวลานาน

“…นี่ไม่ใช่ชัยชนะที่ง่ายเลย” เขาพึมพำ

◇◇◆

การต่อสู้ที่ป่าลึกลับ เป็นของเราแล้ว

ไรเดอร์ของเผ่าพาราดัวเจ็บปวดอย่างแน่นอน แต่การกลับไปก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราแพ้

และมากกว่านั้น ...

“พวกเจ้าทำงานได้ดี” ผมพูดขณะมองดูการกลับมาของก็อบลินกลุ่มกิซาร์

ก็อบลินเผ่ากันระมีสีหน้าตื่นเต้น เมื่อพวกเขาเห็นนักโทษที่พามาด้วย

ชัยชนะครั้งนี้น่าจะช่วยลดความหวาดกลัวของพวกเขาได้

“การเจรจาล้มเหลว?” กิซาร์ถามอย่างซุกซน

“เห็นได้ชัดว่าพวกมันมาที่นี่เพื่อประกาศสงคราม” ผมพูด

มีรอยยิ้มอันชั่วร้ายรอยยิ้มปรากฏอยู่บนหน้าผม

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด