ตอนที่ 3 ออร์ค I
เวลาผ่านประมาณ 7 ชั่วโมง
ผมทิ้งตัวลงนอนขณะคิดถึงประสบการณ์ที่พึ่งผ่านมา
สิ่งที่เจอไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปได้ในโลกเก่าของผม มันสามารถเจอได้แค่ในโลกของเกมส์หรือการ์ตูนเท่านั้น ถ้าผมหาคำเรียกกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันคงเป็น…
วิวัฒนาการ
มันไม่ใช่ว่าผมรู้สึกดีใจกับการผจญภัยในโลกแฟนตาซีแบบเด็ก ๆ …อย่างไรก็ตาม!
ผมต้องหาคำตอบ
“นี่มัน …ไม่น่าเชื่อ”
“มีอะไรขอรับ?”
หลังจากที่ผมเปล่งเสียงออกมา พวกก็อบลินที่ได้ยินจึงไม่แปลกที่จะถาม
“ ไม่ …มันไม่มีอะไร”
ผมสามารถพูดได้มากขึ้นหลังจากวิวัฒนาการ ความแตกต่างระหว่างก่อนหน้ากับตอนนี้ มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง พฤติกรรมของพวกมันเปลี่ยนไป …ทำไมน่ะเหรอ? หรือเพราะผมกลายร่าง?
ไม่สิ 'กฏของป่า' น่าจะเป็นเหตุผล
ถึงจะไม่ได้เรียกว่าสบายขึ้น แต่อย่างน้อยผมก็สามารถอยู่อย่างอิสระ แต่การที่เรียกผมว่า “ราชา” ในขณะที่มีลูกน้องแค่ 20 คนนี่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีใจเลยสักนิด
ราชา …นี่คือตำแหน่งที่ผมได้รับหลังจากกลายเป็นก็อบลินแรร์
เกี่ยวกับสิ่งที่เปลี่ยนไป …
ผมวิวัฒนาการเพราะว่าผมฆ่าก็อบลินตัวนั้น? หรือเพราะผมอยู่ระหว่างการพัฒนาและมันเกิดขึ้นพร้อมกับตอนที่ฆ่าไอ้ก็อบลินตัวนั้น?
ความคิดในหัวผมตีกันว่าถ้าผมฆ่ามอนสเตอร์แล้วจะแกร่งขึ้น? หรือถ้าผมฆ่าออร์คแล้วผมก็จะกลายเป็นออร์ค ?
แล้วถ้าผมฆ่าแมงมุมยักษ์นั่น…
ไม่ มันไม่น่าเป็นไปได้ ถ้ามันเป็นการวิวัฒนาการจริง ๆ …มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะวิวัฒนาการข้ามสายพันธุ์?
แต่ถ้านี่คือ “โลกแฟนตาซี” …คงไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้
ไม่ว่าจะเหตุผลใดก็ตาม อะไรคือสิ่งที่ทำให้ร่างกายเปลี่ยนไปในเวลาอันสั้น?
แต่มีสิ่งที่ผมแน่ใจ …นี่ไม่ใช่ปาฎิหาริย์
อืม…
ผมต้องการตัวอย่างเพิ่มเติม
“แก”
“ขอรับ?”
“มีราชาคนอื่นนอกจากข้าอีกไหม?”
พวกก็อบลินมองหน้ากันอย่างแตกตื่นก่อนจะพูดว่า
“มี …หนึ่งทางนั้น ...อีกสองคนทางนี้”
…แสดงว่าก็อบลินไม่ได้เป็นเผ่าที่มีจำนวนน้อย?
แต่นี่ก็หมายความว่ามีพวกมันอีกมากนอกจากกลุ่มของผมและไม่น่าจะใช่กลุ่มเล็ก ๆ
“มีอะไร …ที่เหนือกว่าราชาไหม?”
โอ้ นี่เป็นคำถามที่ค่อนข้างดี
“ราชันย์…”
ก็อบลินบ่นงึมงำขณะส่ายหัว
หืม… พอเห็นอย่างนี้ พวกมันค่อนข้างน่ารักแฮะ
แต่ยอดราชันย์ อืม? ผมเริ่มคิดทบทวน
ยอดราชันย์?
ผมเริ่มเข้าใจความสำคัญของโลกใบนี้บ้างแล้ว …การใช้ชีวิตอยู่โดยใช้ด้วยกฎของป่า
เทียบก็อบลินกับมอนสเตอร์ที่มีความสามารถพอ ๆ กัน คงมีแค่พวกโคโบลกับสไลม์
ความแข็งแกร่งของก็อบลินแรร์ยังห่างไกลกับออร์ค และเทียบกับแมงมุมยักษ์ยิ่งไปกันใหญ่ ด้วยเหตุนี้ก็อบลินจึงเสี่ยงชีวิตทุกครั้งที่ออกล่า
ออร์คมักจะเข้ามาปล้นเสบียง แมงมุมยักษ์ที่อยู่สูงสุดของห่วงโซ่อาหาร …แต่ในตอนนี้ที่ผมรู้สึกหิว
โดยไม่ต้องพูดอะไร
“ราชา อาหาร”
พวกก็อบลินนำอาหารมาให้ผมอย่างสุภาพ แม้พวกมันจะตายไปกว่าครึ่ง
“เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อได้ยินคำถามของผม เหล่าก็อบลินจึงมองหน้ากันและพูดว่า
“ออร์ค…”
พวกมันก้มหน้าและห่อไหล่ ก็อบลินคงคิดว่าผมจะตำหนิ?
“เข้าใจแล้ว”
พวกออร์ค…
ทำไมผมถึงรู้สึกโกรธ?
…ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะล่าออร์ค
ขณะที่คิด…ความปรารถนาที่จะสู้ก็ลุกโชนจากภายใน
มันเป็นการเปลี่ยนแปลงหลังจากการวิวัฒนาการ? เมื่อความคิดของผมกลายเป็นสามารถปลุกเร้าได้ง่ายขึ้น ผมแทบไม่อยากเชื่อ
ด้วยความคิดเหล่านั้น ผมวางแผนจะล่าออร์ค
▼△▼
สามวันผ่านไปตั้งแต่ผมส่งก็อบลินเข้าไปสำรวจในป่า
จากข้อมูลที่รวบรวมมา ผมสั่งให้ก็อบลินไปสืบว่าออร์คตัวไหนที่เดินทางเพียงลำพังในแต่ละวัน
นี่คือสงคราม
สงครามระหว่างออร์ค 1 ตัวและก็อบลิน 21 ตัว
ขณะผมนึกถึงเมื่อสั่งให้หาข้อมูล ผมติดตั้งกับดักในเส้นทางที่ออร์คผ่าน
“ตรงนี้!”
พวกก็อบลินขุดหลุมลึกพอที่ออร์คจะไม่สามารถปีนขึ้นมาได้
นี่เป็นข้อได้เปรียบด้านจำนวน จากสิ่งที่ผมวางไว้ ต้องขอบคุณเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทำให้ผมรู้ถึงความแข็งแกร่งของออร์ค
อย่างไรก็ตาม ผมต้องฆ่ามัน
ในกรณีนี้ควรจะทำยังไงดี ?
ความคิดของก็อบลินที่จะเอาชนะออร์ค
ถ้าต้องสู้กับฝ่ายตรงข้ามที่คุณรู้ว่าจะพ่ายแพ้ อะไรคือสิ่งที่ควรทำ? คำตอบคือกลยุทธ์ การทำงานร่วมกันและเพิ่มประสิทธิภาพด้วยอาวุธ การวางแผนเพื่อประโยชน์สูงสุด
อย่างไรก็ตาม ศัตรูของเราตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นออร์ค
ก็แค่ออร์ค 1 ตัว
ไม่จำเป็นต้องคิดมาก
ในตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการ คืออาวุธดี ๆ สักชิ้นหนึ่ง …ก็อบลินที่ไร้กำลังไม่สามารถตัดผ่านไขมันของออร์คด้วยอาวุธปกติ
“ไปล่าออร์คกัน”
ข้อมูลเกี่ยวกับพวกมันเพียงพอแล้ว
“ถ้ามันเจอให้วิ่งล่อมาทางนี้”
ผมจำเป็นต้องเข้มงวดกับคำสั่งสำหรับการเอาชนะ
แม้ศัตรูในตอนนี้จะเป็นออร์ค แต่ในอนาคตเราต้องฝึกสำหรับสิ่งที่อยู่เหนือขึ้นไป
นี่คือคำสั่งแรกที่ให้กับพวกมัน
ค้นหาออร์คโดยมีชีวิตรอดกลับมา
ผมไม่รู้ว่าพวกมันจะทำได้ดีแค่ไหน แต่นี่เป็นเรื่องสำคัญที่เราจะต้องจัดการ
พวกมันยังขุดหลุมจนถึงตอนกลางคืน เมื่อเสร็จแล้วเราพลางกับดักไว้ก่อนจะกลับไปที่ถ้ำ
