ตอนที่ 14 ยัยแก่หน้าเลือด
ผู้จัดการบล็อค A ส่งกุญแจและสัญญาให้ เจียงเป่ยเฉิน
ขฯะเดียวกันหญิงสาวทั้งสามคนต่างตกตะลึง
โดยเฉพาะ ชูเย่ การแสดงออกบนในหน้าของเธอกลายเป็นบิดเบียว ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง
“เป็นแบบนี้ได้ยังไง”
ชูเย่ รีบคว้าสัญญาในมือของ เจียงเป่ยเฉิน และเมื่อเธอเห็นตัวอักษรสีดำและสีขาวบนหัวของกระดาษเธอก็ตะลึงไปในทันที
หวังเสี่ยวหวู่ ก็ตะลึงไม่แพ้กัน
เช่าอาคารสำนักงานราคาสินล้าน เขามีเงินมากขนาดนี้ได้ไง?
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ไปที่อาคารสำนักงาน
เมื่อได้เห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบของสำนักงานนี้มีบรรยากาศที่ดีและอยู่ในตำแหน่งที่ตั้งที่ดีที่สุด นี่มันเป็นข้อยืนยันชัดเจนว่า เจียงเป่ยเฉิน ไม่ได้พูดเล่นเขาสามารถทำได้จริงๆ
"ได้เวลาคุกเข่าขอโทษแล้ว"
เจียงเป่ยเฉิน มองไปที่ ชูเย่ และยิ้มอย่างเย็นชา
ชูเย่ ขณะนี้ใบหน้าของเธอกลายเป็นบิดเบี้ยวอีกครั้งแต่เธอยังกล่าวเย้ยหยันเขาออกไป “ใครจะไปรู้ว่านายเช่าที่นี้ได้ไง บ้างทีนายอาจจะไปโกงใครมาก็ได้”
เมื่อได้ยินเช่น หวังเสี่ยวหวู่ ก็อดประหลายใจไม่ได้เธอรีบเรียก เจียงเป่ยเฉิน ไปคุยในห้องคนเดียว
“เจียงเป่ยเฉิน, บอกฉันมาเกิดอะไรขึ้น?”
"สัญญานี้นายทำได้ไง? "
หวังเสี่ยวหวู่ รู้สึกกังวลว่า เจียงเป่ยเฉิน จะทำอะไรที่ผิดกฎหมาย
"ไม่ต้องกังวลนี่เป็นเพื่อนฉันเป็นคนเช่า ตอนนี้เขายังอยู่ที่ต่างประเทศกว่าจะกลับมาก็เป็นปี ระหว่างนั้นเราสามารถใช้ที่นี้ได้! "
เจียงเป่ยเฉิน อธิบาย
"เพื่อนของนาย?"
"นายยังมีเพื่อนที่ดีแบบนี้ด้วยหรอ? "
หวังเสี่ยวหวู่ แทบไม่อยากจะเชื่อเลยสักนิดเพื่อนของ เจียงเป่ยเฉิน ส่วนใหญ่เป็นทหารดังนั้นเขาจะมีความสามารถซื้อที่แบบนี้ได้ไง
"เพื่อนของพ่อฉันตอนที่เขายังมีชีวิต!"
เจียงเป่ยเฉิน กล่าวอีกครั้ง
หวังเสี่ยวหวู่ ตัวสั่นเทาใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจ เธอเกือบลืม เจียงเป่ยเฉิน เคยเป็นลูกชายของครองครัวที่ร่ำรวย
"อะไรกัน? ยูเฉียน ชูเย่ อยู่ที่ไหน? "
เมื่อทั้งสองเดินออกจากห้องมีเพียง ยูเฉียน เท่านั้นที่ยืนอยู่เธอมองซ้ายมองขวาเพื่อหาคนแต่ก็ไม่พบ หวังเสี่ยวหวู่ ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
หยูเฉียนมองไปที่เจียงเป่ยเฉินและกล่าวว่า "พี่สาว ชูเย่ มีธุระเธอเลยไปก่อนแล้ว!"
แต่ยังไงทั้งสามคนก็ต่างรู้ดีว่าเธอหนีไปแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าเธออายอย่างมากกับเรื่องที่เธอเดิมพันไว้กับ เจียงเป่่ยเฉิน
สองวันต่อมาที่ บริษัท หรงติ่ง
เจียงเป่ยเฉิน ยืนอยู่ริมหน้าหน้าต่างสูงพร้อมแก้วไวน์ในมือ
หลังจากโทรหาผู้จัดการโจวอย่างลับๆเพื่อขอให้ผู้จัดการโจวลงทุนใน ซินซิหยุน ภายในไม่กี่วันซินซิยุนก็เริ่มดำเนินการ
ภรรยาของเขานั้นมีความสามารถจริงๆ
ตี๊ด! ในเวลานี้มีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์มือถือเป็นข้อความจาก หวังเสี่ยวหวู่
"นายมีงานหรือยัง"
มา ซินซิ่วหยุน มาเป็นรปภ. ที่นี่ไม่มีคนที่มีทักษะดีๆ ฉันสามารถให้นายมาทำงานได้เลยสวัสดิการของเรานายจะได้หมดทุกอย่างทั้งกองทุนและที่อยู่!"
มุมปากของ เจียงเป่ยเฉิน ยกขึ้นเล็กน้อย ภรรยาคนนี้ยังคงเป็นห่วงเข้าอยู่สินะ! หลังจากวางโทรศัพท์สาวร่างงามในชุดสูทสีดำก็เดินเข้ามา
"ประธานหวังซูจากตระกูลหวังมาแล้วและเงื่อนไขของข้อตกลงเพิ่มเติมที่คุณขอให้ฉันเตรียมได้จัดการเรียบร้อยแล้ว!"
จางเหมี่ยว กล่าวด้วยความเคารพ
เจียงเป่ยเฉิน พยักหน้า: "ทำให้เขาลงชื่อในสัญญาและให้เขาไปได้ หลังจากนั้นก็บอกเขาว่าความร่วมมือระหว่างหรงติ่งและตระกูลหวังจะถูกยกเลิก"
"รับทราบ!"
จางเหมี่ยว โค้งคำนับและเดินออกไป
ในห้องนั่งเล่น หวังซู ดื่มชาเก๊กฮวยที่ จางเหมี่ยว ส่งมาให้เขาอย่างตะกละตะกลามตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างอันร้อนแรงของ จางเหมี่ยว
หญิงผู้นี้สวยเกินไป
ประธานของหรงติ่งคงจะมีความสุขเป็นอย่างมากที่มีความงามอย่างงี้อยู่เคียงข้างในฐานะเลขานุการ
"คุณหวังนี่เป็นส่วนเพิ่มเติมสำหรับโครงการของเรา ที่กำหนดโดยประธานหากไม่มีปัญหาอะไร กรุณาเซ็นด้วย!"
จางเหมี่ยว ยิ้มหวาน
จู่ๆหวังซูก็รู้สึกอบอุ่นไปทั่วราวร่างกับว่าเขากำลังจะละลาย
"เซ็น ผมจะเซ็น!"
หวังซู หลงใหล จางเหมี่ยว อย่างสมบูรณ์ เขาไม่ทันได้อ่านว่าในสํญญาเขียนว่าอะไรอยู่และเขาก็เซ็นมันลงไปทั้งอย่างนั้น
จางเหมี่ยว ยิ้มและเก็บสัญญารอยยิ้มบนในหน้าของเธอก็จางหายไปในทันทีและถูกแทนทีด้วยใบหน้าที่เย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง เธอกล่าวอย่างเย็นชากับเขาว่า “คุณหวัง คุณออกไปได้แล้ว!”
“หาา ... คุณพูดว่าอะไรนะ?”
หวังซูสะดุ้ง เขาคิดว่าได้ยินผิด
จางเหมี่ยว กล่าว: "ประธานของเรากล่าวว่าหลังจากลงนามในสัญญาให้คุณออกไปทันที และเราจะยกเลิกความร่วมมือระหว่าง หรงติ่ง และ ตระกูลหวัง!"
"ว่าไงนะ?"
หวังซูตกตะลึงในทันที
นี่มันหมายความว่ายังไง?
ว่ากันว่าหญิงสาวมักโหดเหี้ยม แต่ว่านี่มันเกินไปมั้น?
ก่อนที่หวังซูจะรู้สึกตัวเขาก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากตัวออกไปแล้ว
โครงการนี้สำคัญกับตระกูลหวังเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้หญิชรากล่าวกับเขาไว้อย่างชัดเจน หาตระกูลหวังได้เข้าร่วมในโครงการนี้พวกเขาจะกลายเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งนั้นก้อยู่ไม่ไกลแล้ว แล้วทางตระกูลหวังได้ลงทุนไปกับโครงการนี้อย่างมากหากถูกยกเลิกตระกูลหวังจะได้รับความเสียหายอย่างหนักแน่นอน
ในเวลานี้วิลล่าของตระกูลหวัง
"ว่าไงนะ! หรงติ่ง ยกเลิกสัญญา"
"นายไปทำอะไรให้ หรงติ่ง ไม่พอใจหรือเปล่า?"
หญิงชราโมโหอย่างมาก
“คุณย่าอย่าโทษผม ผมไม่ได้ทำอะไรเลยเป็นฝ่าย หรงติ่ง ต้องการยกเลิกสัญญาเอง!”
หวังซูกลั่นไว้ไม่ให้ร้องไห้
ในตอนแกรคุณย่าเอาโครงการมาจากหวังเสี่ยวหวู่และมอบให้กับเขา
และโครงการนี้ก็ถูกทำลายด้วยมือของเขา
หวังซูอยากจะบ้าตายจริงๆ
“แล้วหรงติ่งได้บอกหรือเปล่าว่าทำไมถึงยกเลิกสัญญา?”
หญิงชราะถาม
หวังซูกล่าวอย่างขมขื่น:“ผมขอให้ใครช่วยถามแล้ว เขาบอกว่าเขาพบคู่ค้าที่ดีกว่าเราเลยยกเลิก!”
หญิงชราขมวดคิ้วแล้วถอนหายใจ: "สำหรับตอนนี้วิธีเดียวที่จะช่วยลดความเสียหายได้คือให้ หรงติ่ง ชดใช้ค่าเสียหายให้เรา!"
หญิงชราโบกมือและสั่งไป
ใบหน้าของหวังซูทรุดลงร้องไห้ทันทีและกล่าวว่า: "คุณย่าผมขอโทษ พวกเขาเพิ่มข้อตกลงใหม่มาในสัญญาผมไม่ได้ตรวจสอบมันให้ดีก่อนว่ามีข้อตกลงนี้เพิ่มมา"
"ว่าไงนะ? "
"ไม่มีการชดใช้ค่าเสียหาย? "
"แกไม่ได้ดูในสัญญา? "
หญิงชราโกรธอย่างมากในตอนนี้
"แกมันไร้ประโยชน์! ถ้าแกมีความสามารถได้สักครึ่งนึงของ เสี่ยวหวู่ ก็คงจะไม่เป็นแบบนี้!"
หญิงชรากล่าวด้วยความโกรธ
"มาให้ฉันดูสิ ว่าบริษัทไหนที่ หรงติ่ง ไปร่วมมือด้วย?"
"ฉันต้องดูว่าใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังแล้วมาแทนที่ตระกูลหวังของเรา! "
หญิงชรากล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชา
ในตอนนี้บรรยากาศในวิลล่าเคร่งขรึมมากและต่อมาในครึ่งชั่วโมงก็ได้ข่าว
เป็น บริษัท ใหม่ชื่อ "ซินซิหยุน" และประธานของบริษัทเป็นหลานสาวของเธอเอง หวังเสี่ยวหวู่! “กลายเป็นว่า หวังเสี่ยวหวู่ เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้สินะ!”
หวังซูก็ลุกขึ้นด้วยสีหน้าโกรธเคือง
"คุณย่าหวังเสี่ยวหวู่ร้ายกาจมากเธอกล้าที่จะมาแย่งธุรกิจของเราไป คุณย่าต้องลงโทษเธอ!"
ใบหน้าของหญิงชรามืดมนทันทีเธอโบกมือและพูดว่า "โทรหา เสี่ยวหวู่ แล้วเธอมาพบฉันทันที!"
ไม่ช้าหวังเสี่ยวหวู่ ก็มา ในเวลานี้สมาชิกในตระกูลหวัง ทั้งหมดอยู่ที่นี่ เมื่อเห็นดังนี้ หวังเสี่ยวหวู่ เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ในความเป็นจริงเธอก็พอจะเดาได้ว่าตระกูลหวังจะรู้ตัวไม่ช้าก็เร็วและเธอก็เตรียมใจสำหรับเรื่องนี้ไว้แล้ว เธอได้ตัดสินใจไปแล้วและจะไม่นึกเสียงใจทีหลังแน่
"เสี่ยวหวู่ เธออธิบายมาสิ!"
หญิงชรากล่าวอย่างอารมณ์เสีย
หวังเสี่ยวหวู่ เม้มปากของเธอ และกล่าวอย่างมั่นใจว่า: "คุณย่าต้องการให้หนูอธิบายอะไรหนูไม่ได้เป็นประธานของ ซือหยุ่น แล้วหนูจะไปตั้งบริษัทใหม่เองไม่ได้หรอ?"
“สามหาว! หวังเสี่ยวหวู่เธอกล้าพูดกับคุณย่าแบบนี้ได้ไง ฉันได้ตรวจสอบดูแล้วเธอได้พาทีมออกแบบทั้งหมดของ ซือหยุ่น ไปกับเธอด้วย”
"การกระทำแบบนี้หมายความว่าไง? "
"ที่เธอทำแบบนี้ เธอยังเห็นตระกูลของเราอยู่ในสายตาหรือไม่? "
หวังซูถามเสียงดัง
"เอาล่ะ เอาล่ะ!"
หญิงชราโบกมือของเธอและจ้องมองไปที่ หวังเสี่ยวหวู่ และกล่าวว่า: "เสี่ยวหวู่ ย่าหวังว่าเธอจะยังรู้ตัวนะว่าเธอเป็นคนตระกูลหวัง ยังไงเสียเธอก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลเรา ควรละทิ้งผลประโยชน์ส่วนตัวและให้ความสำคัญกับตระกูลเป็นลำดับแรก เพราะงั้นเธอมอบ บริษัท ใหม่ของเธอให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอดูแลซะ"
"ย่าจะทำเป็นว่าเรื่องทั้งหมดไม่เคยเกิดขึ้น!"
"ฮ่าๆๆ!"
หวังเสี่ยวหวู่ หัวเราะ
"ทำไม เธอไม่ยินยอมหรอ!"
หญิงชราขมวดคิ้ว
/
/
/
/
ปล.ชื่อตอนตั้งเองมาจากความรู้สึกล้วนๆเลยยยยย 555555
