ตอนที่ 156 หายนะที่เกิดจากพลังงานต้นกำเนิด
ตอนที่ 156 หายนะที่เกิดจากพลังงานต้นกำเนิด
มีสิ่งมีชีวิตอีกตัวโผล่ออกมาจากดอกไม้เต๋าอีกดอก!
สือฮ่าวรู้สึกเหม่อลอย เจิตใจของเขากำลังมึนงงมันสูญเสียการควบคุมประสาทสัมผัสไปชั่วขณะ
ในขณะนี้ร่างกายของสือฮ่าวเต็มไปด้วยพลังราวกับว่าเขาได้สัมผัสกับความลึกลับที่ลึกซึ้งในทันที พลังต่อสู้ของเขาปะทุขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!
หลังจากนั้นดอกไม้เต๋าทุกดอกก็เปล่งประกายด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์
แม้แต่โลกใต้ดินก็ยังสุกใสรัศมีสีทองซึมเข้าไปในส่วนลึกของโลกจากนั้นมันก็พุ่งผ่านพื้นผิวทำให้เทือกเขายาศักดิ์สิทธิ์สว่างไสว
ในขณะเดียวกันสือฮ่าวเองก็ตื่นตระหนกเช่นกัน ตอนนี้เขารู้สึกพิเศษมากราวกับว่าเขามีพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดปลดปล่อยออกมาจากภายใน
ใช้ร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์ร่างกายของเขาเป็นประตูแสงไม่มีที่สิ้นสุด แม้จะยังไม่ได้ข้ามอาณาจักรบ่มเพาะแต่เขารู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!
ในขณะนี้ราวกับว่าหมัดเดียวสามารถระเบิดผ่านโลกที่ยิ่งใหญ่นี้ได้อย่างง่ายๆ!
ความรู้สึกที่ทรงพลังแบบนี้ยังคงดำเนินต่อไปทำให้ราวกับว่าเขาอยู่ในจุดสูงสุดของชีวิต
สือฮ่าวไม่ได้แสดงอารมณ์ร้อนรนและเขาก็ไม่ได้คลุ้มคลั่ง แต่เขายังคงสงบนิ่งและตรวจสอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเอง
เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงพลังที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน ความแข็งแกร่งของเขาก้าวหน้าเป็นอย่างมาก
สือฮ่าวขมวดคิ้ว แต่แล้วเขาก็ผ่อนคลายอีกครั้ง เป็นเพราะเพียงแค่ใช้ความคิดเล็กน้อยเขาสามารถเข้าใจทุกอย่างได้ สิ่งมีชีวิตบนดอกไม้เต๋าใหญ่ตรงกลางดูเหมือนจะเป็นหนึ่งเดียวกับเขาทั้งสองเป็นเจ้าของทุกอย่างร่วมกันไม่จำเป็นต้องกังวลใดๆ
สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งมีชีวิตจากดอกไม้เต๋าตัวแรก!
สิ่งมีชีวิตตัวแรกยังคงไม่ชัดเจนตลอดเวลา มันห่างไกลกับเขามากราวกับว่าดำรงอยู่แค่ในอดีตเท่านั้น
ทุกครั้งที่สือฮ่าวพยายามสื่อสารกับมันจะส่งผลให้เกิดความล้มเหลว ราวกับว่าเวลาที่ไม่สิ้นสุดแยกทั้งสองออกจากกัน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเข้าถึงมันได้
ทั้งสองถูกแยกจากกันด้วยสายน้ำแห่งกาลเวลา ทำได้เพียงมองจากระยะไกลแต่ไม่สามารถพบกันได้อย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตามเขารู้ดีว่าสิ่งมีชีวิตตัวนั้นไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายใด ๆกับเขา เมื่อเขาก้าวข้ามบททดสอบครั้งสุดท้ายเผชิญหน้ากับแท่นประหารเซียนสิ่งมีชีวิตตัวนั้นเอาตัวเองเข้าไปรับดาบแทนเขา!
ฮ่อง!
ดอกไม้เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ขยับตัวอีกครั้ง
บนดอกไม้ที่อยู่ตรงกลางดอกนั้นแสงหลากสีได้ปะทุออกมาเป็นหมื่นๆริ้ว ความเจิดจรัสนับพันกำลังเบ่งบานผ่านโลกใต้ดินและมันทำให้ภูเขาและแม่น้ำเป็นสีแดงเปล่งปลั่งเต็มไปด้วยไอสังหาร!
ดูเหมือนว่ามันจะมีหน้าที่ในการต่อสู้รับผิดชอบในการฆ่า ถือเป็นตัวแทนของความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้!
จากนั้นแสงสีแดงเข้มก็กลายเป็นสีทองสลัว พลังงานสีม่วงจาง ๆปรากฏขึ้นอีกครั้งมีสีสันสดใสหลายประเภทผสมผสานกันกับไอสังหารมีพลังอันยิ่งใหญ่ห่างไกลจากความปกติอย่างยิ่ง
กระดูกภายในร่างกายของสือฮ่าวต่างสั่นสะท้านปลดปล่อยเสียงก้องกังวานมันถูกบดละเอียดและฟื้นคืนกลับมาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมนับพันเท่า
เขาแข็งแกร่งขึ้น!
ร่างกายของเขาปรับพื้นฐานเต๋าให้สมบูรณ์แบบถึงขีดสุด ประตูภายในร่างกายของเขาปรากฏขึ้นทีละบานปลดปล่อยพลังลึกลับเพื่อหล่อเลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกายของเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของทะเลแห่งการเกิดใหม่กลายเป็นสถานที่ที่ประตูรวมตัวกัน
“เพียงแค่ใช้ร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์เท่านั้นถึงจะสามารถก้าวมาถึงขั้นนี้ได้ หาข้าต้องการสร้างวิถีการบ่มเพาะแบบใหม่ผู้อื่นจะไม่สามารถเข้าถึงระดับของข้าได้ เพราะไม่มีผู้ใดสามารถก้าวเดินตามเส้นทางของข้าได้นั่นเอง”
สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆ ถ้าคนอื่นจะเลียนแบบเขาก็จะยากเกินไปที่จะทำ เส้นทางของเขาสำหรับคนอื่นเป็นเส้นทางที่นำไปสู่ความตายเท่านั้น
เขาส่ายหัวตัดสินใจว่าจะไม่คิดถึงเรื่องทั้งหมดนี้ ตัวเขาเองยังไม่ถึงจุดสูงสุดอย่างแท้จริงและหนทางข้างหน้าก็ยังไกลเกินไป มันไร้สาระที่จะคิดแทนคนอื่น
ครั้งนี้เหตุผลที่เขาสามารถกระตุ้นการเบ่งบานของดอกไม้เต๋าอันยิ่งใหญ่สร้างสิ่งมีชีวิตตัวที่สองนั้นเกี่ยวข้องกับสระทองคำนี้เป็นส่วนใหญ่!
เป็นเพราะนี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่เป็นอมตะ สระน้ำล้ำค่าอาจถูกสร้างขึ้นสำหรับการคืนชีพวัวทองคำโดยเฉพาะ !
เป็นเพราะเหตุนี้พลังงานต้นกำเนิดที่ควรจะกระจัดกระจายจึงควบแน่นกันอีกครั้งยิ่งไปกว่านั้นในรูปแบบตอนนี้ก็นับว่าเสถียรอย่างสมบูรณ์
พลังเซียนสามเส้นก็แข็งแกร่งขึ้นด้วย โดยเฉพาะเส้นที่สองซึ่งได้รับการบำรุงที่ไม่อาจจินตนาการได้นี่คือเหตุผลที่มันสามารถ 'เบ่งบานเป็นผลไม้' ออกมา
สิ่งเดียวที่น่าเสียใจคืออาการบาดเจ็บจากรากฐานของเขาดีขึ้นเพียงเล็กน้อยยากที่จะกำจัดออกไป นี่เป็นปัญหาใหญ่อย่างหนึ่ง
“มันไม่ควรส่งผลต่อชีวิตและความตายของข้าในระยะสั้นๆนี้” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง
ร่างกายของเขาผ่อนคลาย ทุกรูขุมขนดูดซึมแก่นแท้อย่างต่อเนื่อง!
“อ๊ะ?” ทันใดนั้น สือฮ่าวก็ตกใจ พลังต้นกำเนิดนั้นพุ่งออกมาจากทะเลแห่งการเกิดใหม่มันปีนขึ้นไปตามกระดูกสันหลังของเขาเหมือนมังกรที่แท้จริง
ฮ่อง!
สือฮ่าวรู้สึกราวกับว่าเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป คลื่นพลังลึกลับปะทุออกมาจากกระดูกสันหลังของเขาออกสู่ภายนอก
ด้วยความรวดเร็ว เขาเห็นประตูหลายบานบนกระดูกของเขาทั้งหมดเปิดออก นี่เป็นเกณฑ์ซ่อนเร้นที่สำคัญอย่างยิ่งหากเขาสามารถเปิดประตูทั้งหมดได้ผลประโยชน์ที่เขาได้รับจะเป็นสิ่งที่ไม่อาจจินตนาการถึง
กระแสของพลังงานต้นกำเนิดนี้พุ่งออกมาเหมือนมังกรที่แท้จริง หลังจากพุ่งขึ้นกระดูกสันหลังของเขามันก็เข้าไปในกะโหลกศีรษะเข้าสู่แกนกลางแห่งจิตวิญญาณของเขาทำให้การมองเห็นของสือฮ่าวมืดดำไปชั่วขณะ
มีความคิดมากมายวิ่งผ่านสมองของเขา จากนั้นเขาก็หลับตาลง
พลังงานต้นกำเนิดแพร่กระจายไม่เหลืออยู่ในกะโหลกศีรษะ
มันปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าและจากนั้นมันก็พุ่งตรงไปที่ดอกไม้เต๋าที่สอง!
"แย่แล้ว!"สือฮ่าวไม่คาดคิดว่ากระแสแห่งพลังต้นกำเนิดจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวขนาดนี้ มันพยายามขโมยผลเต๋าของเขามาบำรุงตัวเอง
เป็นไปได้ไหมว่ามันเป็นอย่างที่ตำนานกล่าวไว้ว่าพลังงานต้นกำเนิดนั้นไม่สามารถคงไว้ได้ ไม่เช่นนั้นมันจะนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่ตัวเอง?
สิ่งนี้เป็นเหมือนโซ่ตรวนยากที่จะใช้ประโยชน์และเปลี่ยนเป็นโชคธรรมชาติอันยิ่งใหญ่สำหรับเจ้าของ นี่คือสิ่งที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น
สือฮ่าวใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาเพื่อต่อต้านมัน อย่างไรก็ตามดอกไม้เต๋าที่ยิ่งใหญ่นั้นเปลี่ยนกลีบดอกกลายเป็นใบมีดแห่งสวรรค์ฟาดฟันเข้าใส่พลังงานต้นกําเนิด
แต่กระแสของพลังงานต้นกำเนิดนี้น่ากลัวเกินไป มันกลายเป็นรูปร่างของมังกรที่แท้จริงโผล่ขึ้นมาปล่อยให้กลีบดอกไม้ที่ส่องประกายตัดลงมาโดยไม่สะทกสะท้านใดๆ !
ประกายไฟปลิวว่อนไปทุกทิศทาง พลังงานต้นกำเนิดไม่ได้รับอันตรายอย่างแท้จริง มันพุ่งผ่านความว่างเปล่าเข้าสู่ดอกไม้เต๋าที่ยิ่งใหญ่ทันที
ฮ่อง!
ร่างเล็กนั่นลืมตาจ้องมองออกไปอย่างเฉียบคม!
ยิ่งไปกว่านั้นรัศมีที่น่ากลัวก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของมัน หมอกเลือดฟุ้งกระจายเป็นบรรยากาศอันน่าอึดอัดถึงขีดสุด
น่าเสียดายที่ร่างเล็กๆนี้ขึ้นตื่นสายเกินไป พลังงานต้นกำเนิดมาถึงแล้วและผูกมัดร่างกายของมันเหมือนโซ่ตรวนแข็งที่ไม่อาจหลุดพ้นจากไป
หลังจากส่งเสียงคำรามคนตัวเล็กคนนั้นก็ดิ้นรนลุกขึ้นยืนโดยต้องการทำลายพลังงานต้นกำเนิดโดยไม่ต้องการถูกจำกัดการเคลื่อนไหว
คชา!
ความว่างเปล่าโดยรอบแตกออกจากกันทีละนิ้ว หินสุริยคราสในบริเวณใกล้เคียงกระจายเป็นผุยผงจากแรงกดดัน
ต้องเข้าใจว่าหินสุริยคราสนั้นมีความทนทานสูงมากแม้ว่าจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับทองคำเซียน แต่ก็ยังคงเป็นวัสดุศักดิ์สิทธิ์ สิ่งมีชีวิตรุ่นหลังไม่มีใครทำความเสียหายให้กับมันได้
อย่างไรก็ตามเจ้าตัวเล็กคนนี้ทำได้สำเร็จแล้ว คลื่นที่ปล่อยออกมาทำลายหินสุริยคราสจนป่นปี้เป็นแถบๆ
ใบหน้าของของสือฮ่าวเปลี่ยนไป ในขณะเดียวกันเขาก็ออกแรงพยายามช่วยร่างเล็กๆนี้ เป็นเพราะเขารู้สึกว่านั่นคือตัวของเขาเองความสัมพันธ์ของพวกเขาใกล้ชิดกันอย่างแยกไม่ออก
ในท้ายที่สุดเขาก็ยังสายเกินไป พลังงานต้นกำเนิดนั้นแข็งแกร่งมากทำให้ร่างน้อยแน่นขึ้นและแน่นขึ้น มันเป็นเหมือนมังกรเถื่อนพันรอบร่างของร่างเล็กไว้ในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นลวดลายมังกรสีขาวสลักตัวเองลงผิวของคนตัวเล็กๆนั้น
