ตอนที่ 5 รวมรุ่น?

"อะไรนะ?"

"เขาไม่ลงมา? "

หลังจากฟังแม่บ้านพูดเสี่ยวหวู่ก็ตะลึง

ไอบ้านี้กล้าเพิกเฉยต่อคำสั่งของเธอหรอ? แต่ในความคิดเธอก็คิดว่ามันคงจะเหนื่อยจริงๆที่เพิ่งกลับมา เขาควรจะพักผ่อนก่อนแล้วค่อยมาคุยเรื่องหย่าทีหลัง

แต่เตวหยูหลานไม่สามารถรอได้อีกต่อไปเธอพูดขึ้นมาทันที "มันกล้าที่จะไม่ฟังเสี่ยวหวู่ได้ยังไง? ให้เขาลงมาเดียวนี้เลย! "

“แม่เขาเพิ่งกลับมาไม่ให้เขาพักผ่อนหน่อยหรอ”

"ทำไมเสี่ยวหวู่ หรือเธอมีความรู้สึกดีๆกับมัน?"

"แม่ฉันไม่ได้... "

"ฉันบอกแล้วว่าวันนี้เธอต้องหย่ากับมัน!"

ดวงตาของเตวหยูหลานแดงขึ้นทันที

“เธอและจื่อฉิงเป็นลูกสาวขอฉัน จื่อฉิงซึ่งไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอะไรเลยตั้งแต่แต่งงานไปเธอก็ไม่เคยกลับมาที่นี้อีกเลยและเธอยังมาแต่งงานกับขยะนี้อีก ตอนไปเจอคนอื่นๆ เห็นลูกเขยเขาเจริญรุ่งเรืองไม่ต้องพูดเลยว่าฉันจะอิจฉาพวกเขาแค่ไหน!”

“ถ้ารู้งั้ฉันน่าจะมีลูกผู้ชายสักคน!”

เตวหยูหลานแกล้งร้องไห้ออกมา

หวังเสี่ยวหวู่กัดริมผีปากแน่น

ไม่ใช่แค่แม่ของเธอเท่านั้นที่เป็นแบบนี้ ตัวเธอเองก็ถูกผู้คนนิทาทั้งต่อหน้าและลับหลังใน บริษัท ในฐานะประธานบริษัท เธอที่แต่งงานกับทหารเธออาจจะไม่สามารถขึ้นมาควบคุมตระกูลหวังได้

เธอโทษตัวเองที่ยอมทำตามคำขอของพ่อในตอนนั้น! แต่ตอนนี้อาการป่วยของพ่อก็หายแล้วและเธอก็ไม่ต้องกังวลในเวลาที่เจียงเป่ยเฉินจะกลับมาในครั้งนี้เธอสามารถหย่ากับเขาได้!

"โอเค แม่อย่าเพิ่งร้องไห้ หนูจะไปคุยกับเขาเรื่องหย่าเดียวนี้แหละ!"

หวังเสี่ยวหวู่รีบลุกขึ้นจากโซฟาและขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปหาเจียงเป่ยเฉิน

“เธออยากหย่ากับฉันเหรอ?”

เจียงเป่ยเฉินเพิ่งใส่เสื้อผ้าเสร็จ สีหน้าของเขาก็ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าเขาเพิ่งกลับมาถึงและจะมาเจอการขอหย่า

"ฉันจะมอบหมายให้ทนายความของ บริษัท จัดทำข้อตกลงการหย่าของเรา เราสามารถคุยกันเกี่ยวกับเงื่อนไขที่เราต้องการได้หากนายเซ็นสัญญา!"

หวังเสี่ยวหวู่จ้องมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"ฉันจะไม่เห็นด้วยกับการหย่าในหัวของฉันไม่มีการหย่า มีแต่การแต่งงานเท่านั้น!"

เจียงเป่ยเฉินกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง

"นายว่าไงนะ"

หวังเสี่ยวหวู่คิดว่าเธอได้ยินผิด

“ฉันเจียงเป่ยเฉินเป็นทหารมาห้าปีไม่เคยละทิ้งศักดิ์ศรี เพราะฉนั้นอย่าได้คิดเรื่องหย่ากับฉัน!

หย่าหรอมันเป็นไปไม่ได้ เข้าไม่อยากถูกหัวเราะเยาะจากเพื่อนทหารและผู้บัญชาการของเขา เนื่องจากเพราะการแต่งงานเป็นมรดกเพียงชิ้นเดียวที่พ่อเขาเหลือไว้ให้ เขาจะไม่ทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของพ่อต้องล้มเหลว!

"เจียงเป่ยเฉิน อย่าได้มากเกินไปนะ ฉันสามารถฟ้องศาลเพื่อหย่ากับคุณได้นะ!"

ร่างกายของ หวังเสี่ยวหวู่สั่นสะท้าน แต่ดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างออก

"ฉันรู้ว่านายกลัวว่าชีวิตของนายจะไม่ได้รับความสะบายหลังจากหย่าใช่ไหม? ฉันมีบ้านพักในหนานซานและฉันจะให้นายอีกล้านนึง แม้ว่านายจะไม่ทำงานในอนาคต แต่มันก็น่าจะพอให้นายใช้ชีวิตได้สบาย! "

"ฮิฮิ สิ่งที่เธอพูดนะมันไร้ค่าในสายตาของฉัน ฉันเจียงเป่ยเฉินจะพูดอีกครั้งว่าฉันจะไม่หย่า!"

เจียงเป่ยเฉินปฏิเสธอย่างเด็ดขาดและโบกมือ "ออกไปเถอะฉันต้องการพักผ่อน!"

“เจียงเป่ยเฉินนี่นายยังไม่พอใจกับข้อเสนอหรอ? นายมันโลภเกินไป!”

หวังเสี่ยวหวู่โกรธมากในความคิดเธอเจียงเป่ยเฉินนั้นต้องการมากกว่านี้

“แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน!”

เจียงเป่ยเฉินก็ไม่อยากอธิบายเช่นกัน

"ได้งั้นนายก็รอจดหมายจากทนายของฉันแล้วกัน!"

หวังเสี่ยวหวู่กัดฟันแน่นและเดินจากไป

เจียงเป่ยเฉินปิดประตูนั่งสมาธิบนเตียงและปรับลมหายใจ แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสในระหว่างการปฏิบัติภารกิจ แต่เขาก็พบกับโอกาสดีๆเช่นกัน เขาได้รับชิ้นส่วนลึกลับในถ้ำซึ่งเป็นคําภีร์โบราณ "ซวนชิงจือ"! ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้สร้างมันขึ้นมา แต่มันวิเศษมากที่เจียงเป่ยเฉินซึ่งใกล้จะตายแล้ว มันกลับสามารถทำให้อาการบาดเจ็บของเขาทรงตัวได้ ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้ความลับจากชิ้นส่วนนี้ มันไม่เพียงแต่สามารถรักษาเท่านั้นมันยังช่วยเสริมสร้างกระดูกและสร้างร่างกายขึ้นใหม่ได้เหมือนเกิดใหม่โดยสมบูรณ์ แต่ทว่ามันมีชิ้นส่วนทั้งหมดเก้าชิ้นแต่เขามีมันแค่ชิ้นเดียว ในการค้นหา เก้าชีวิต ต้องรวบรวมชิ้นส่วนทั้งหมด ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเขาสั่งให้คนออกตามหาทุกที่ แต่ก็ไม่ไบอะไรเลย แต่โชคดีที่ ซวนฉิงเฉอ สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ ทำให้เขาไม่รีบร้อนมากนัก

เมื่อ เจียงเป่ยเฉิน กำลังปรับลมหายใจอยูานั้น หวังเสี่ยวหวู่กลับไปที่ บริษัท ซือหยุ่น ด้วยความโกรธ เธอนั่งอยู่ในห้องทำงานของประธานอย่างใจลอย ตระกูลหวังกำลังจะเปิดประชุมคณะกรรมการในคืนนี้ ธุรกิจสิบล้านยังไม่สะสางไม่เสร็จ แถมตอนนี้ยังมีสามีที่มาสร้างความลำบากใจให้เธออีก เห็นได้ชัดว่าเขามันเป็นขยะ แต่ทำไมเขาถึงได้หนักแน่นเช่นนี้? เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ดวงตาของหวังเสี่ยวหวู่ก็เป็นสีแดง เธอรู้สึกผิดมาก

"ไม่ฉันต้องหย่าให้ได้ ฉันเสียเวลามาสามปีแล้วจะปล่อยให้เสียอีกไม่ได้! "

วังซิวหวู่เช็ดน้ำตาของเธอทันทีและต่อสายหาทนาย ขอให้ทนายความจากฝ่ายกฎหมายเข้ามาและเตรียมร่างข้อตกลงการหย่าร้าง

……เจียงเป่ยเฉิน ระบายลมหายใจออกมาและค่อยๆลืมตาขึ้น

ในเวลานี้โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

"หลิว?"

เจียงเป่ยเฉิน ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็น หลิวฮาว เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขาที่โทรหาเขา เมื่อเขาอยู่ในโรงเรียน หลิวฮาว มีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับเขา เจียงเป่ยเฉิน ไม่ได้ตัดความสัมพันธ์ของพวกเขาระหว่างอยู่ในกองทัพ

"พี่เจียงมีคนเห็นนายที่สนามบิน นายกลับมาแล้วหรอ?"

หลิวโฮ่วถามอย่างระมัดระวัง

“ใช่ฉันเพิ่งกลับมาวันนี้!”

เจียงเป่ยเฉิน ไม่ได้ปิดบัง

"โอ้กลับมาก็ดีแล้วสินะ วันนี้เพื่อนๆมารวมตัวกันนายจะมาด้วยไหม"

“ตอนนี้?”

"พวกเขาได้ยินว่านายกลับมาและพวกเลยต้องการที่จะเจอนาย!"

น้ำเสียงของ หลิวฮาว ดูไม่เป็นธรรมชาติ

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังที่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์

"รีบให้เขามาเลย ไม่ใช่ว่าเจียงน้อยอยู่กองทัพนานจนเป็นนายผลไปแล้วนะ?"

"ฮ่าฮ่า! ขับรถถังมาเลย!"

"เฮ้ขยะที่ถูกไล่ออกจากบ้าน ถ้าเขาขับรถถังได้นะฉันก็ขับเครื่องบินได้แล้ว!"

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ!"

ในตอนท้าย หลิวฮาว รีบคว้าโทรศัพท์และวิ่งออกไปข้างนอก

“พี่เจียงพี่มาไหม!”

หลิวฮาว ถอนหายใจ "เอาละฉันจะบอกความจริงพี่ พี่จำหลี่ลี่เว่ยได้ไหม เขาทำงานเป็นกรรมการของ บริษัท ในฮ่องกงและฉันมีธุรกิจเล็กๆ ที่รอให้เขาเซ็นให้อยู่ แต่เขาบอกจะไม่เซ็นให้ถ้าไม่ได้เจอพี่! "

หลิวฮาวเป็นคนแบบนี้เรียบง่าย เขาบอกทุกอย่างให้เจียงเป่ยเฉินทราบโดยไม่ปิดบัง

เจียงเป่ยเฉินขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้และร่างๆหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความคิดเขา

หลี่ลี่เว่ย! ในตอนนั้นเป็นเด็กยากจนคนนึง แต่เขากลับหลงรักสาวสวยคนหนึ่งในชั้นเรียน แต่ว่าสายสวยคนนั้นกลับชอบเจียงเป่ยเฉิน และเธอก็มาสารภาพกับเขาผลลัพธ์ที่ได้คือเธอถูกเจียงเป่ยเฉินปฏิเสธในที่สาธารณะ เมื่อเห็นว่าเทพธิดาของตัวเองอับอาย หลี่ลี่เว่ย จึงออกมาตามหาเจียงเป่ยเฉิน แต่ก็ถูกเจียงเป่ยเฉินจัดการ

"พี่เจียงฉันก็รู้หลี่ลี่เว่ยนั้นตั้งใจจะหาเรื่องนาย ฉันกลัวว่าจะมีปัญหาแต่ก็อยากให้นายช่วยฉัน!"

หลิวฮาว รู้ดีว่าตอนนี้หลี่ลี่เว่ยกลายเป็นผู้อำนวยการและเขามีจุดประสงค์เดียวในการตามหา เจียงเป่ยเฉิน เพื่อที่จะแก้แค้น!

"ไม่เป็นไรหรอกน่า นายเห็นฉันเจียงเป่ยเฉินกลัวปัญหาหรอ?"

"เขาต้องการจะตามหาฉันหรอ? ได้ฉันจะไปหาเขา! "

แต่เดิมเจียงเป่ยเฉินไม่ต้องการที่จะไป แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยเรื่องหลิวฮาวไปได้

หลิวฮาว รู้สึกตื่นเต้นมากที่เจียงเป่ยเฉินยังคงเป็นคนที่ไม่กลัวใครเหมือนเดิม

"พี่ซิงเจียงนายอยู่ที่ไหนฉันจะขับรถไปรับนาย!"

"ไม่เป็นไรฉันจะไปที่นั้นด้วยตัวเอง!"

เจียงเป่ยเฉิน ขอที่อยู่จาก หลิวฮาว หลังจากวางสายเขาก็ใส่เสื้อโค้ทแล้วออกไปทันที สถานที่ที่ หลิวฮาว กล่าวว่าเป็นคลับเฮาส์ชื่อ "ฮั่วเฉียนเยว่เซี่ย" ห่างจากบ้านตระกูลหวังไม่ถึง 1 กิโลเมตร

ชั้นแรกของคลับเฮาส์เป็นร้านน้ำชาและห้องส่วนตัวอยู่ชั้นบน

เมื่อเจียงเป่ยเฉินมาถึงห้องส่วนตัวก็พบเห็นกลุ่นคนหลายคนกำลังนั่งกินและดื่มกันอยู่

"โย่! นายน้อยเจียงไม่ใช่หรอ?"

"มา มา มานั่งเร็ว! "

เมื่อเห็น เจียงเป่ยเฉิน มาถึง หลี่ลี่เว่ย ก็รีบพูดขึ้นด้วยเสียงที่ดังคนอื่น ๆ จึงมองไปที่ เจียงเป่ยเฉินและท่าทางของพวกเขาก็ดูเฉยเมยทันที

มีเพียง หลิวฮาว เท่านั้นที่ลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างรวดเร็ว

“พี่เจียงมานี่นั่งกับฉัน!”

แต่ที่นั่งไม่ได้มีขนาดใหญ่มากทำให้เจียงเป่ยเฉินนั่งด้วยกับหลิวฮาวไม่ได้ ในที่สุดบริกรก็ได้นำมาเปลี่ยนให้ทั้งสองจึงได้นั่งลงด้วยกัน

"เป่ยเฉินฉันได้ยินมาว่าคุณไปที่กองทัพมานี้ เป็นไงบ้างละ?"

สายตาของเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ยังจับจ้องไปที่ เจียงเป่ยเฉิน ในตอนนั้นเจียงเป่ยเฉินเป็นนายน้อยเจียงคนที่สองและตอนนี้ทุกคนต่างสงสัยว่าตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?