ตอนที่ 3 Zhen Fu Tsun
*ขอเปลี่ยนแปลงชื่อตัวละครให้ถูกต้องนะครับจากเดิม หวังซือฉิน เปลี่ยนเป็น หวังจื่อฉิน นะครับ
ห้าปีต่อมา.
ปลายฤดูใบไม้ร่วง
สนามบินนานาชาติหยุนไห่
ชายหนุ่มที่มีคิ้วรูปดาบเดินอย่างช้าๆ ออกจากเครื่องบินส่วนตัวสัมผัสถึงบรรยากาศที่ขาดหายไปนานปลายนิ้วของชายหนุ่มสั่นเล็กน้อย
"จุนเหมิน อากาศข้าวนอกเย็นนะ อาการบาดเจ็บของคุณยังไม่หายดีทำตัวให้อบอุ่นไว้!"
ข้างหลังเขามีชายร่างสูงใบหน้าคมราวใบมีดก้าวไปข้างหน้าเพื่อสวมเสื้อคลุมสีดำให้เขาจากนั้นก็ก้าวออกไปด้วยความเคารพ
"ไม่มีปัญหา!"
เจียงเป่ยเฉิน โบกมือและเลื่อนสายตาไปด้านหน้าทันทีด้วยสีหน้าเศร้าหมองและกล่าวว่า "เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่ฉันขอให้นายไปตรวจสอบ?"
ชายร่างสูงพยักหน้า“กวังฮุยกรุ๊ป ได้เติบโตอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สำนักงานใหญ่ได้ย้ายไปที่เจียงหนานและไม่ใช่กลุ่มคนเดิมแล้ว!”
"นายพบคนเหล่านั้นหรือเปล่า"
เจียงเป่ยเฉินขมวดคิ้วถาม
"ในตอนนี้ยังไม่มีความคืบหน้ามากนักเราพบอุปสรรคบางอย่างในระหว่างการสอบสวน กงเฟอรี่กรุ๊ป ดูเหมือนว่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับ คยองกี!"
ชายร่างสูงกล่าวอย่างเคารพอีกครั้ง
“คยองกี?”
เจียงเป่ยเฉินหัวเราะเยาะ
“ตรวจสอบต่อไปฉันต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้!”
ความเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาของเจียงเป่ยเฉิน
"ครับ!"
ชายร่างสูงโค้งคำนับและตอบกลับ
"นายไปได้แล้วและอย่าลืมรายงานให้ฉันรู้เมื่อใดก็ตามที่นายรู้อะไรเพิ่มเติม!"
เจียงเป่ยเฉินโบกมือและชายร่างสูงก็กลายเป็นเงาทันทีและหายไปท่ามกลางกลุ่มผู้คนที่สนามบิน
ในเวลาเดียวกัน.
นอกสนามบินสาวงามสองคนยืนอยู่หน้ารถ หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงที่มีรูปร่างสูงเป็นพิเศษและเต็มไปด้วยอารมณ์เย็นชา ไม่ว่าจะมีสมาธิแค่ไหนเธอก็จะกลายเป็นจุดสนใจในการมองเห็นของเธออย่างแน่นอน ผู้หญิงอีกคนไว้ผมสั้นและดูมีความสามารถมาก ยืนอยู่ข้างหลังผู้หญิงที่ทรงเสน่ห์ ในมือถือโน๊ตบุ๊คเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้ช่วย แต่ในเวลานี้ผู้ช่วยตัวน้อยกลับหมดความอดทนและก้มลงมองนาฬิกาในมือเป็นครั้งคราว
“พี่สาว เสี่ยวหวู่ นี่ใันครึ่งชั่วโมงแล้วทำไมเขายังไม่มาอีก? การนัดหมายของคุณกับประธานเฉินจะมีขึ้นในไม่ช้า ถ้าคุณไม่ได้รับเงินลงทุนเพิ่มอีกในตอนนี้เมื่อถึงเวลาประชุมของคณะกรรมการหวังในคืนนี้ เราจะอธิบายให้ประธานฟังยังไง!”
ผู้ช่วยตัวน้อยดูเศร้า
"รอก่อนเถอะเขาเป็นสามีของฉันและพ่อของฉันโทรมาและบอกให้ฉันไปรับเขา มันช่วยไม่ได้นิ!"
หวังเสี่ยวหวู่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
สามปีที่ผ่านมา.
หวังจื่อฉิงน้องสาวคนเล็กและเจียงซวนหยวยลูกชายคนโตของตระกูลเจียงได้ตั้งครรภ์ด้วยกันและแต่งงานกัน หวังเป่าเหริน เริ่มป่วยหนักและขอให้หวังเสี่ยวหวู่ทำตามสัญญาแต่งงานกับเจียงเป่บเฉิน ในฐานะลูกสาวคนโตของหวังเป่าเหรินหวังเสี่ยวหวู่ต้องเชื่อฟังความปรารถนาของ หวังเป่าเหริน และแต่งงานกับเจียงเป่บเฉินเพื่อพ่อของเขา
“ฉันไม่รู้ว่าตอนนั้นลุงหวังคิดยังไงที่ให้คุณแต่งงานกับขยะที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเจียง!”
ผู้ช่วยตัวน้อยอดไม่ได้ที่จะพึมพำ
"ดูสิว่าตอนนี้คุณหนูรองดูท่าเธอคงจะมีความสุขมากๆเลย ในการเลือกครั้งนี้เพราะเธอกลายเป็นคุณนายของตระกูลเจียงไปแล้ว แต่ว่าคุณนะ... "
"ยูเฉียนหยุดพูด!"
หวังเสี่ยวหวู่ขัดจังหวะยูเฉียน แม้ว่ายูเฉียนจะพูดความจริงแต่มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก
ในเวลาเดียวกัน เจียงเป่ยเฉิน ได้เดินออกจากสนามบินไปแล้วและเมื่อเขาเห็นหวังเสี่ยวหวู่ เขาก็เดินเข้ามาหาทันที
"เข้าไปในรถ!"
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอกันมาสามปีแล้ววัง เสี่ยวหวู่ ก็จำเจียงเป่ยเฉินได้ในทันทีและทั้งสามคนก็เข้าไปในรถโดยไม่ได้ทักทายกันมากนัก รถคันนี้เป็น BMW ซีรีส์ 5 เจียงเป่ยเฉินต้เดินไปนั่งด้านหลัง ยูเฉียนขมวดคิ้วไม่พอใจและนั่งในต่ำแหน่งข้างคนขับ บรรยากาศระหว่างดูทางดูเหมือนอึมครึมหน่อย
เจียงเป่ยเฉินและภรรยาของเขาไม่มีทางเลือกมากนัก ในปีที่สองของเขาในกองทัพหวังเป่าเหริน ก็โทรมาบอกเขาว่าหวังจื่อฉิงและเจียงซวนหยวยแต่งงานกันแล้ว ในเวลานั้นเขาไม่ได้แปลกใจอะไรหัวใจของเขาและเขาไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใด ๆ จากตระกูลหวัง เสียงของหวังเป่าเหรินในโทรศัพท์มีความรู้สึกผิดมากจนเขาตกลงที่จะหมั้นกับหวังเสี่ยวหวู่ ลูกสาวคนโตของเขา ในคืนวันแต่งงานนั้น เจียงเป่ยเฉิน ได้รับโทรศัพท์จากกองทัพให้ปฏิบัติภารกิจเร่งด่วน
เวลาผ่านไปสามปี
ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาทำให้บรรยากาศอึดอัดเล็กน้อย แต่ในเวลานี้นั้นโทรศัพท์ของ ยูเฉียน ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
“เฮ้ประธานเฉินคุณถึงแล้วหรอ?”
"ฉันขอโทษเราคงต้องใช้อีกเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง โอ้ ดีดี! "
หลังจากวางสายโทรศัพท์ ยูเฉียน พูดกับ หวังเสี่ยวหวู่: "พี่สาวเสี่ยวหวู่ คุณเฉิน บอกว่าไม่ต้องกังวลเขาจะมารอคุณที่บ้าน!"
“คุยเรื่องธุรกิจเขามาทำอะไร”
หวังเสี่ยวหวู่ ขมวดคิ้ว
ยูเฉียนเม้มปากและยิ้ม: "จะมีอะไรอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ว่าพี่สาวหวู่น่าดึงดูด ตราบใดที่คุณเอ่ยปากขอรุ่นเยาว์ในเมืองหยุนไห่ไหนเลยจะมีใครต้านทานได้
“และฉันรับรองได้ว่าถ้าคุณยังไม่ได้แต่งงานตอนนี้ประตู บริษัท ของเราจะถูกพังเข้ามาโดยคนรวยพวกนั้นแน่!”
มีความหมายบางอย่างแผงในคำพูดของ ยูเฉียน และในเวลาเดียวกันเธอก็เหลือบมองไปที่ เจียงเป่ยเฉิน ที่นั่งอยู่ด้วยความดูถูกเหยียดหยามและฮัมเพลงเบา ๆ
"ยูเฉียน อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!"
หวังเสี่ยวหวู่ ดุเธอและมองไปที่ เจียงเป่ยเฉิน ใบหน้าของเธอแดงขึ้นเล็กน้อย
เจียงเป่ยเฉินขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
หลังจากนั้น หวังเสี่ยวหวู่ ก็เลิกสนใจเรื่องนี้และคุยกับ ยูเฉียน เกี่ยวกับบริษัท
เจียงเป่ยเฉิน นั่งฟัง
บริษัท ซือหยุ่น ของตระกูล หวัง เป็นแบรนด์ชุดชั้นใน ต้องมีการอัปเกรดเพิ่มอุปกรณ์โรงงานเร็ว ๆ นี้ต้องใช้เงินทุน 10 ล้านหยวนมิฉะนั้นผลิตภัณฑ์อาจเผชิญกับความเสี่ยงในการขายส่งที่ล่าช้า
“เธอต้องการเงิน 10 ล้านเหรอ?”
"บางทีฉันอาจช่วยได้! "
จู่ๆเจียงเป่ยเฉินก็เข้ามาขัดจังหวะการสนทนาระหว่างทั้งสอง
"คุณมี 10 ล้านเหรอ?"
"ตลกชะมัด! "
ยูเฉียนยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ตอนนายเป็นทหารนายเก็บเงินเบี้ยเลี้ยงนายได้ถึง 1 ล้านนายก็เก่งแล้ว อย่าโม้หน่อยเลย!”
หวังเสี่ยวหวู่ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เป็นอย่างที่ ยูเฉียน กล่าวเขาเป็นทหารและเขาไม่น่าจะมีเงินเก็บมากมายขนาดนั้น
"ไม่จำเป็นธุรกิจของฉัน ฉันแก้ไขเองได้!"
หวังเสี่ยวหวู่ ตอบอย่างไม่แยแส
เจียงเป่ยเฉิน ไม่ได้พูดอะไรอีก
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
รถขับเข้าไปในวิลล่าสุดหรูในชานเมือง
"เสี่ยวหวู่ คุณกลับมาแล้ว!"
มีรถ Mercedes-Benz ขับตามเข้ามาแล้วรถก็หยุดลงและมีชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาเดินลงมาพร้อมรอยยิ้ม
"มิสเตอร์เฉินเราคุยกัน บริษัท ก็ได้ถ้ามีอะไร คุณมาที่บ้านฉันหมายความว่ายังไง"
ใบหน้าของ หวังเสี่ยวหวู่ ดูไม่มีความสุข
"เสี่ยวหวู่ คุณไม่เข้าใจความคิดของผมหรือ"
เฉินจื่อเฉ่าส่ายหัวและพูดด้วยท่าทางจริงจัง "ฉันรู้ว่า บริษัท ของคุณประสบปัญหาฉันมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ!"
"เมื่อเร็ว ๆ นี้ หรงติ่ง ได้ให้ความสำคัญกับ บริษัท เทคโนโลยีของฉันและวางแผนที่จะลงทุน 20 ล้านหยวนให้ ฉันจะมีเงินก้อนใหญ่ในบัญชีเร็ว ๆ นี้และฉันสามารถจัดสรรส่วนหนึ่งเพื่อช่วยซือหยุ่นได้!"
เฉินจื่อเฉ่ากล่าวอย่างพอใจ
“หรงติ่ง?”
ดวงตาที่สวยงามของ หวังเสี่ยวหวู่ ตกตะลึง หรงติ่งเป็นหนึ่งใน บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดในด้านการลงทุนของ เจียงเป่ย
"คุณเฉินคุณยังเด็กและมีความสามารถที่ดีและถ้าคุณได้รับการลงทุนจากหรงติ่งแล้วคุณจะพัฒนาได้อย่างมากอนาคต!"
บริษัท เดิมของเฉินจื่อเฉ่ามีทรัพย์สินมากกว่า 10 ล้าน เป็นไปได้ที่จะเป็น บริษัท จดทะเบียนในอนาคต
"หืมนี่มัน... " ในที่สุดเฉินจื่อเฉ่าก็สังเกตุเห็นชายร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ข้างๆ แม้ว่าจะไม่ได้หล่อเหลานัก แต่ก็มีร่างกายที่แข็งแรงซึ่งทำให้เขาเครียดเล็กน้อย
"เขา ... " การแสดงออกของหวังเสี่ยวหวู่ดูประหลาดไปเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าจะแนะนำเขาอย่างไรดี
"ฉัน เจียงเป่ยเฉิน สามีของ หวังเสี่ยวหวู่!"
เจียงเป่ยเฉิน พูดออกมาตรงๆ
“ผมว่าเก็บความเมตตาของคุณกลับไปเถอะ เราไม่ต้องการให้คุณกังวลเรื่องของเราคุณไปได้แล้ว!”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมาทั้งหวังเสี่ยวหวู่และยูเฉียนก็แทบจะเป็นลมในทันที
"อ๋อ ... นายขยะที่ไปเป็นทหารนะหรอ?"
เฉินจื่อเฉ่าได้ยินเรื่องเจียงเป่ยเฉินมาก่อนแล้วและรู้ว่าตระกูลหวังมีลูกเขยที่เป็นทหาร อนาคตของทหารคืออะไร? ในสายตาของเขาตำแหน่งของ เจียงเป่ยเฉิน ในตระกูล หวัง นับเป็นอะไร
"ผมเป็นทหาร แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด คุณไปได้แล้ว!"
เจียงเป่ยเฉิน กล่าวอย่างเย็นชา
การแสดงออกของเฉินจื่อเฉ่าเปลี่ยนไปทันทีที่เขาพูดแบบนี้ เขาคิดไม่ถึงว่าไอ้ขยะนี้จะกล้าพูดกับเขาแบบนี้กับเขาและกล้าไล่เขาไป?
"ไอ้นายเจียง คุณเฉินมาที่นี้เพื่อช่วยพี่สาวเสี่ยวหวู่ ทำไมนายถึงจะไล่เขาออกไป?
ฉันคิดว่าควรจะเป็นนายมากกว่า! "
ยูเฉียนอดทนกับเจียงเป่ยเฉินมาตลอดและในที่สุดก็ระเบิดออกมา
"เป่ยเฉินรีบขอโทษประธานเฉิน!"
ใบหน้าของ หวังเสี่ยวหวู่ ก็มืดลงเช่นกัน แม้ว่าเธอจะพอใจกับการกระทำเฉินจื่อเฉ่า แต่เธอยังต้องการเงินทุน
"เป็นแค่นักธุรกิจ ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะให้ฉันขอโทษ!"
การแสดงออกของ เจียงเป่ยเฉิน ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่นิด แต่ความเย่อหยิ่งและการดูถูกที่แสดงออกมาในสายตาของเขาส่งผลให้ทั้ง 3 คนรู้สึกได้ทันที
“แกกล้าดียังไงพูดกับฉันแบบนี้!”
หวังเสี่ยวหวู่ รู้สึกกระวนกระวายใจ เธอไม่ได้คาดหวังว่า เจียงเป่ยเฉิน จะมีทัศนคติที่แข็งแกร่งเช่นนี้
"ฉันเป็นสามีของเธอและฉันต้องแสดงความเข้มแข็งเพื่อภรรยาของฉัน"
เจียงเป่ยเฉิน ขมวดคิ้วและกล่าวเบา ๆ
หวังเสี่ยวหวู่ ตะลึงในฐานะประธานหญิงที่โดดเด่นไม่เคยมีผู้ชายคนไหนกล้าพูดกับเธอแบบนี้! หรือว่าขยะนี่พูดกับตัวเอง?
