ตอนที่ 145 ไม่มีอะไรเปลี่ยน

ตอนที่ 145 ไม่มีอะไรเปลี่ยน

สิ้นเสียงพูดชายหนุ่มก็หายไปจากจุดที่ยืนอย่างน่าอัศจรรย์ไปโผล่อยู่เบื้องหน้าของราชาบาบูน เมื่อมันเห็นเช่นนั้นก็ไม่ได้แตกตื่นใช้ความเร็วและร่างกายที่แข็งแกร่งของอสูรหลบดาบของไนเรลอย่างฉิวเฉียดพลางยิ้มเยาะเขาไปด้วย

แต่ต่อมารอยยิ้มของมันก็ต้องหายไปเมื่อเห็นว่ามือที่เหมือนกับอมนุษย์สีดำพุ่งตรงเข้ามาจับใบหน้าของมันกระแทกกับพื้นดิน ปากที่พึ่งยิ้มเยาะไนเรลของราชาบาบูนเต็มไปด้วยเศษดิน

ดินบริเวณรอบ ๆ การปะทะแตกออกราวกับมีของพุ่งชนลงมาจากฟ้าเป็นหลุมลึกกว่า 1 เมตร ราชาบาบูนรู้สึกโกรธมากมันร้องคำรามจากนั้นก็พยายามทำทุกวิถีทางดินให้หลุด

“ยังมีแรงสินะ” ไนเรลที่จับหัวราชาบาบูนจึงใช้เท้ากระทืบไปอีกครั้ง จากนั้นก็มอบลูกแตะเข้าไปที่ใบหน้ามันอย่างรุนแรงโดนผสานความสามารถเข้าไปอีกสองสามอย่าง

ตัวของราชาบาบูนหมุนติ้ว ๆ เหมือนลูงข่างชนเข้ากับฝูงลิงบาบูนที่ตอนนี้ก็เปิดฉากสู้กับนิเรีย ชารอน เมสันและคนอื่น ๆ อีกครั้ง

ตูม!!!

ตอนที่ร่างของราชาบาบูนชนกับลิงบาบูนระดับต่ำพวกนั้น ลิงที่โดนชนถึงกับกระดูกหักร่างฉีกขาดทันที ซึ่งแสดงให้เห็นถึงพลังที่ไนเรลแตะราชาบาบูนได้เป็นอย่างดี

เลือดที่ไหลเป็นทางยาวกว่า 50 เมตรเข้าไปตามซากของต้นไม้แนวป่าที่นั่นมีราชาบาบูนที่ดีดตัวขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับเต็มไปด้วยพละกำลัง

“มนุษย์แข็งแกร่งกว่าเป็นไปไม่ได้?” ราชาบาบูนพูดด้วยความหวั่นใจ มันรู้ว่าไนเรลมีระดับสูงกว่ามันเล็กน้อย แต่มันคืออสูร คือสัตว์ร้าย กับแค่มนุษย์ที่มีร่างกายอ่อนแอทำไมถึงแข็งแกร่งกว่ามัน มันไม่เข้าใจ ราชาบาบูนไม่เข้าใจ

“ถ้าเป็นมนุษย์ชั้นสูงคนอื่นด้วยระดับพลังเท่า ๆ กัน อสูรอย่างพวกแกคงจัดการได้สบาย หรือพลังห่างกันไม่มาก อสูรก็คงจะได้เปรียบได้อย่างแน่นอน เพราะมนุษย์ไม่ได้มีร่างกายที่ทรงพลังไปซะทุก ๆ ด้านหรือมีความสามารถหลากหลายในคนคนเดียว” ไนเรลพูดก็ก้าวเดินไปข้างหน้าที่ละก้าว ที่ละก้าวจนเหมือนจะบีบให้ราชาบาบูนตายด้วยความอึดอัดใจตาย

และยังคงกล่าวต่อ “แต่โชคร้ายที่แกมาเจอกับฉัน”

เสียงของไนเรลดังก้องแม้เสียงฝนที่ตกก็ยังไม่สามารถกลบเสียงของเขาได้ คงมีแต่ไนเรลที่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไง

โฮกกก!!!

ราชาบาบูนไม่สนใจคำพูดของไนเรลมันคำรามเผยเขี้ยวในปากด้วยรูปหน้าที่ยาวเหมือนสุนัขเล็กน้อย ข่มขู่ชายหนุ่มพร้อมกับน้ำรายที่สาดกระเซ็นไปกับคลื่นเสียงตรงใส่ไนเรล

ร่างของราชาบาบูนหายไปจากจุดที่มันพึ่งกระเด็นมา ถึงมันจะเร็วแต่ไนเรลก็มองเห็นราชาบาบูนเข้ามาที่ด้านขวาของเขา หมายจะใช้แขนทั้งสองที่สอดมือจับกันเป็นเหมือนค้อนทุบหัวของชายหนุ่ม

แต่ไนเรลปลอยมือจากดาบดำจนดาบทั้งสองตกลงปักไปกับพื้นที่มีน้ำและโคลนเลือด ยกมือทั้งสองที่ไม่มีดาบจับไปที่แขนราชาบาบูนรับการโจมตีของมันอย่างง่ายดายเกิดเสียงปังจากการปะทะกัน เท้าเขาจบลงดินน้ำและโคลนโดยรอบเกิดเป็นคลื่นกระจายออกรอบ ๆ

โฮกกก!!!

ไม่เพียงแค่รับการโจมตีของราชาบาบูนไนเรลยังคำรามโต้กลับไป ด้วยตัวของไนเรลที่อยู่ในร่างอมนุษย์กิ้งก่าจึงสูงเท่า ๆ กับราชาบาบูนที่ตอนนี้รู้สึกหูอื้อจากเสียงคำรามของไนเรล

มันเริ่มรู้สึกสงสัยแล้วว่าตนเองหรือมนุษย์ข้างหน้าที่เป็นอสูรกันแน่ แต่มันก็ไม่กลัว ด้วยสัญชาตญาณที่ยังหลงเหลืออยู่ในสายเลือด เมื่อมีใครมาท้าทายอำนาจของมันในถานะราชามันก็ต้องตอบโต้สุดชีวิต

ในเมื่อมือทุบไม่ได้มันเอาหัวโขกก็ได้ ราชาบาบูนจึงเอาหัวโขกศีรษะของไนเรลเกิดเสียงดัง ตูม! แต่หน้าผากของไนเรลก็เหมือนมีเกล็ดมันเงาสีดำคุ้มครองอยู่ทำให้เขาแทบไม่เป็นอะไร

“ตอนแรกก็คิดว่าแกจะร้ายกาจเหมือนในข่าว แต่ช่าง...” ไนเรลส่ายหน้าอย่างผิดหวัง ในตอนนั้นข่าวของราชาบาบูนที่สร้างความเสียหายให้กับกองทัพและรัฐบาลมันเหมือนกับราชาบาบูนเป็นเทพปีศาจที่น่ากลัวมากในสายตาของเขา แต่ก็ไม่แปลกตอนนั้นกับตอนนี้ตัวของไนเรลก็ช่างต่างกันราวฟ้ากับดินจริง ๆ

แต่นอนว่าราชาบาบูนไม่รู้ว่าไนเรลหมายถึงอะไร

ไนเรลก็ไม่คิดจะออมมืออีกแล้วจัดการใช้หัวโขกมันคืนจนหัวของราชาบาบูนยุบลงไป เลือดไหลออกมาจากดวงตา หู จมูกและปากดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

ราชาบาบูนที่รู้สึกโลกหมุนถอยหลังไปหลายก้าวย้ำน้ำโคลนที่เต็มไปด้วยเลือดของฝูงลิงบาบูนเหมือนคนเมา ไม่สิต้องบอกว่าลิงเมาถึงจะถูก ตัวที่เปียกทั้งฝนและโลหิตของตัวเอง เรียกสติของราชาบาบูนขึ้นมา

มันรู้ชัดแจ้งแล้วว่าไม่สามารถสู้กับมนุษย์คนนี้ได้ มนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์คนนี้ แต่สายไปเสียแล้วดาบดำของไนเรลที่ถูกชายหนุ่มดึงออกมาจากโคลนกำลังฟันไปที่คอของราชาบาบูน

ราชาบาบูนไม่ได้ยกมือป้องกันหรือถอยหนี แต่มันกลับอ้าปากกว้างจนเห็นเขี้ยวและเศษเนื้อมนุษย์ในปากปนเปื้อนกับเลือดของมันจากการต่อสู้ที่ผ่านมา

ในตอนนั้นเองไนเรลก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง สิ่งที่ว่าคืออากาศ ด้วยความที่ไนเรลมีความสามารถ [สนามพลังอากาศ S] เขาจึงไวกับอากาศรอบข้างมาก

“ไม่ถูกต้อง” ไนเรลรีบถอยออกมาจากตรงหน้าราชาบาบูนและก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

พื้นที่ตรงที่เขายืนในระยะ 10 เมตรหายไปพร้อมกับเสียงปากของราชาบาบูนที่เคี้ยวบางสิ่งดังกรวบ ๆ

“ความสามารถประเภทลึกลับ” ไนเรลไม่รู้ว่าความสามารถของราชาบาบูนเรีกยว่าอะไร มันไม่มีบอกในข่าวตอนนั้น ดูเหมือนว่าความสามารถลึกลับของราชาบาบูนจะเกิดจากการกัดของมันที่ฉีกพื้นที่จนหายไปอยู่ในปาก

“สมแล้วกับที่เป็นราชาบาบูน แต่ถ้าแกไม่หยิ่งและเลือกจะใช้ตั้งแต่แรกก็คงจะมีชีวิตไปได้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ ตาย” ไนเรลวิ่งเข้าใส่ราชาบาบูน ราชาบาบูนเองก็สู้สุดชีวิตคิดอยากจะกัดไนเรลให้ตายตกลงไปตรงนี้ให้ได้

มันไม่มีเกียตริอะไรก็แค่ต้องการฆ่า มันชอบฆ่า ชอบกินมนุษย์ตั้งแต่พวกที่จับมันมาทดลอง ดังนั้นมันจึงต้องฆ่ามนุษย์ก็เท่านั้น

กรวบ! ตูม! กรวบ! ฉึบ! กรวบ! ซวบ!

ไนเรลและราชาบาบูนปะทะกันหลายครั้ง

ราชาบาบูนกัดด้วยความสามารถลึกลับหนึ่งคำมันก็โดนมือที่จับดาบต่อยปากจนเขี้ยวหักหนึ่งที่

ราชาบาบูนกัดด้วยความสามารถลึกลับครั้งที่สอง มันก็โดนดาบฟันตัวขาดครึ่ง

ราชาบาบูนกัดด้วยความสามารถลึกลับครั้งที่สามมันก็โดนดาบไนเรลแทงปากทะลุออกอีกฝั่งของสมองตกตายไป

การกัดทั้งสามครั้งนั้นไม่สามารถทำอะไนเรลได้เลยแม่แต่น้อย ก็อย่างที่บอก เขาคือมนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์

ดวงตาของราชาบาบูนยังมองเขา ขณะที่ดาบดำก็ยังแทงอยู่ในปากมัน ไนเรลยกเท้าขึ้นกระทืบหัวของราชาบาบูนจนแหลกคาเท้า น้ำสมองไหลรวมกับโคลนที่ผืนจนไม่รู้ว่าสิ่งไหนคือสมองสิ่งไหนคือโคลน

หลังจากนั้นก็ปักดาบในมือลงข้าง ๆ ตัวจากนั้นก็นั่งยอง ๆ ลงไปใช้มือเขี่ยไปตามโคลนดิน หยิบเศษเนื้อและกะโหลกออกเล็กน้อยก็เจอกับสิ่งที่หา

มันคือก้อนแข็งที่มองไม่ออกว่าคืออะไร นำมันไปจุ่มกับแอ่งน้ำขังที่เต็มไปด้วยเลือดข้าง ๆ เขย่าล้างสองสามครั้งก็เผยให้เห็นแก่นพลังงานที่อัดแน่นไปด้วยพลัง

และนี่ก็คือแก่นพลังงานที่ไม่ใช้ของสัตว์กลายพันธุ์ธรรมดา แต่เป็นของอสูร เขาไม่ได้กินมันทันที แต่กลับเดินไปหานิเรียที่อยู่ในสภาพอ่อนแรงรับมือกับลิงบาบูนกลายพันธุ์ตัวอื่น ๆ

ตอนนี้โดยรอบเต็มไปด้วยความตาย พวกเขาไม่ได้อยู่ตรงแนวป่าอีกแล้ว แต่เข้ามาลึกพอสมควร แต่มันก็ไม่ต่างจากแนวป่าสักเท่าไหร่นักก็เพราะว่าป่าทั้งแถบมันราบเป็นหน้ากลองไปแล้ว

“ทุกคนถอยมาเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง” ไนเรลตะโกนบอกทุกคนพร้อมกับส่งขวดโลหิตชีวิตขนาดเล็กไปให้พวกเขาแบ่งกัน

“เอานี้ของรางวัล” ไนเรลโยนแก่นพลังงานระดับ 5 ให้กับนิเรีย เธอรับมาไว้อย่างยิ้ม ๆ ทั้งยังเอ๋ยปากชมว่า “พี่ชายใจดีที่สุด” จากนั้นก็กินแก่นพลังงานลงไปและหามุมเงียบ ๆ นั่งย่อยแก่นพลังงานทันที

“ฝากดูแลเธอด้วย”

พูดจบไนเรลก็เริ่มการกวาดล้างเผ่าพันธุ์ลิงบาบูนกลายพันธุ์ในป่าแห่งนี้ ส่วนคนอื่น ๆ นั่งหอบหายใจรับหน้าที่ปกป้องนิเรียอยู่ด้านข้างไม่ไปไหน ไม่ใช่เพราะไม่ไปแต่พวกเขาไปไม่ไหวแล้วตั้งหาก

แต่ละคนหน้าซีดหมดแรงแหงนหน้าอ้าปากรับน้ำฝนที่ตกลงมาเย็น ๆ เพื่อดับกระหายและความเหนื่อยแต่ก็โดนชารอนเตือนก่อน

“อย่ากินน้ำฝนพวกนี้ยังไงมันก็มีหมอกด้านบนท้องฟ้าอาจจะมีพิษปนเปื้อนอยู่กินน้ำในกระติกตัวเอง” ชารอนเตือนคนอื่นๆ แต่คนที่ไม่ได้โง่ทำแบบคนพวกนี้ก็ยังมีเช่นเมสันที่หยิบขวดน้ำตัวเองออกมานั่งดื่มนานแล้ว