บทที่ 331

ยามจื่อกิเลนอัสนีพุ่งทะยานไปบนท้องฟ้ามุ่งหน้าลงใต้อย่างเร่งรีบ ด้านล่างมีแสงไฟจากคบเพลิงจุดสว่างไสวเป็นทางขบวนกองทัพเผ่ายักษ์นับพันย้ำเท้าเสียงดังลั่น ชั่วน้ำเดือดแสงสว่างจ้าส่องลงมาจากท้องฟ้าเงาดำนับสิบพุ่งลงมาตามแสงไม่ถึงสิบลมหายใจก็เกิดการปะทะขึ้นด้านล่าง เสียงการปะทะดังสนั่นเช่นเดียวกับเสียงกรีดร้อง เนี่ยฟงแอบอยู่หลังก้อนเมฆเพื่อสังเกตมอง

“ขบวนด้านล่างถูกโจมตีโดยเหล่าเทพ เจ้าคิดที่จะลงไปช่วยเหลือพวกเขาหรือไม่”

“เทพ”

เนี่ยฟงตบไปที่หลังของกิเลนอัสนีพุ่งทะยานออกจากก้อนเมฆไปยังจุดปะทะ เมื่อมาถึงเนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นก็ถีบเท้าพุ่งทะยานลงไปด้านล่าง ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้าง ตูม เสียงดังสนั่นเมื่อลงมาถึงเนี่ยฟงแผ่ลมปราณออกจากร่างกายอย่างเต็มกำลังภาพด้านหน้าปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เสียงสะบัดมือดังแว่วดาบและกระบี่ที่เหลือปรากฏที่ด้านหลัง เนี่ยฟงหันไปมองชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งรูปร่างผอมสูงโปร่งสวมชุดเกราะสีเงินกวัดแกว่งบางอย่างในมือสังหารผู้คนด้านหน้าเขาแสยะยิ้มชี้มือขวาออกไป ดาบและกระบี่พุ่งทะยานจ้วงแทงชายฉกรรจ์ผู้นั้นอย่างรวดเร็ว เขาถีบเท้าพุ่งเข้าประชิดจากด้านหลังง้างหมัดขวาต่อยไปที่กระดูกสันหลังอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกดังลั่นติดตามชายผู้นั้นลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น ทันใดนั้นเองเหล่าชายฉกรรจ์สวมชุดเกราะสีเงินก็หันมาจ้องมองเพื่อนของตนที่ถูกสังหารพบเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งสวมชุดสีเทามีผ้าสีเทามัดที่ดวงตา

“ไอ้ลูกหมาเจ้าเป็นผู้ใดกัน”

เนี่ยฟงหาได้กล่าวสิ่งใดตอบจางหายไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงครึ่งลมหายใจเขาก็ปรากฏที่ด้านหน้าของชายฉกรรจ์ที่เอ่ยวาจา หมัดขวาถูกต่อยออกไปที่หน้าอกอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง ชายผู้นั้นกระเด็นออกไปพร้อมกับเลือดที่พุ่งพวยออกมาจากปาก บริเวณชุดเกราะมีรอยหมัดขวาจมลึงลงไป

“ข้าเป็นเพียงชายตาบอดผู้หนึ่งที่มีความแค้นกับพวกเทพเช่นพวกเจ้า”

มีดสีดำปรากฏที่มือขวาพร้อมกับกงล้อสองอันหมุนวนอยู่ด้านหลัง เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งเข้าสังหารเทพที่เหลืออย่างโหดเหี้ยม กองกำลังทหารเผ่ายักษ์ถึงกับล่าถอยออกมาล้อมเนี่ยฟงอยู่ตรงกลาง เขาหาได้สนใจเดินปลดแหวนในมือซากศพ ชายชราผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ก้าวเดินออกมาพร้อมกับก้มศีรษะคารวะ

“ข้ามีนามว่าฉีจิงคุนเป็นแม่ทัพเผ่ายักษ์ไม่ทราบว่าท่านคือผู้ใด”

เนี่ยฟงหันมาพร้อมกับก้มศีรษะคารวะด้วยเช่นกัน

“คารวะท่านแม่ทัพ ตัวข้ามีนามว่าเนี่ยฟงเป็นเพียงชายตาบอดอย่างที่ท่านเห็น ขอถามท่านได้หรือไม่ท่านรู้จักแม่นางฉีฮั่วเหลียนหรือไม่”

ฉีจิงคุนถึงกับตื่นตกใจ

“ท่านรู้จักบุตรสาวข้า”

“ข้าพบเจอกลุ่มคนบุกโจมตีขบวนของนาง ท่านวางใจเถอะตอนนี้นางปลอดภัยแล้ว”

ฉีจิงคุนรีบก้มคารวะเนี่ยฟงอีกครั้งแต่ทว่าครั้งนี้ถูกประคองด้วยมือของเนี่ยฟง

“อย่าทำเช่นนั้นเลยขอรับ ข้าขอถามท่านบางอย่างได้หรือไม่”

“เชิญท่านสอบถามได้เลยขอรับ”

“เหตุใดพวกเทพเหล่านี้ถึงได้บุกโจมตีพวกท่าน”

“มันเป็นเรื่องน่าอายของเผ่าเรา มีเทพองค์หนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่เผ่า สังหารบิดา ภรรยารวมไปถึงบุตรทั้งสองของหัวหน้าเผ่าฉูเทียนเฉียนแล้วแต่งตั้งฉีเทียนเจียงน้องชายของหัวหน้าคนก่อนขึ้นปกครองเผ่าแทน อีกทั้งยังบีบบังคับให้ไล่ล่าสังหารคนของอดีตหัวหน้าเผ่าฉูเทียนเฉียนจนหมดทำให้เกิดสงครามขึ้นเขต หลังจากพวกเราจับกุมพวกกบฏทั้งหมด พวกเทพก็ปรากฏตัวไล่ล่าสังหารพวกเรา โชคดีที่ท่านหัวหน้าฉูเทียนเจียงและท่านฉูเทียนเฉียนร่วมมือกันสังหารพวกเทพลงได้จนได้รู้ความจริงว่าพวกข้าเป็นเพียงหมากในกระดาษของพวกเทพที่คิดกำจัดพวกเราก่อนการชิงดาบดับอสูรจะปรากฏขึ้น”

เนี่ยฟงขมวดคิ้ว

“แล้วเหตุใดพวกท่านถึงมาอยู่ที่นี่”

“พวกข้าได้รับคำสั่งให้ออกไปแจ้งข่าวแก่ตระกูลต่างๆ”

เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับ

“พวกท่านรีบหนีไปจากที่นี่ก่อนเถอะ มีบางอย่างกำลังมา”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงรีบเร่งโคจรลมปราณไปทั่วร่างเพื่อเตรียมพร้อม ฉีจินคุนรีบนำกำลังทั้งหมดออกไปจากพื้นที่ วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏใต้เท้าทับซ้อนกันสามวง ทันใดนั้นเขาก็หันไปมองบนท้องฟ้า มีบางอย่างกำลังพุ่งลงมาด้วยความเร็ว กงล้อสะท้านฟ้าสองอันปรากฏที่ด้านหน้าเนี่ยฟงรีบคว้าจับด้วยมือทั้งสอง ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากกงล้อไม่ถึงสามลมหายใจเขาก็ซัดมันขึ้นไป กงล้อหมุนวนด้วยความเร็วส่งเสียงดังหวีดหวิวทันใดนั้นกงล้อสะท้านฟ้าทั้งสองก็ถูกซัดกระเด็นร่วงลงพื้น มีบางอย่างร่วงลงพื้นเสียงดังสนั่น ตูม เนี่ยฟงรีบแผ่ลมปราณตรวจสอบพบเห็นชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่มีมัดกล้ามสวมหมวกเหล็กปกปิดใบหน้ามองเห็นเพียงลูกตาสีแดงก่ำ ชายฉกรรจ์หันไปมองรอบด้านพบซากศพของเทพที่ลงมาก่อนหน้า จิตสังหารแผ่ออกมาจากชายผู้นั้นอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงสะบัดมือขวากงล้อทั้งสองพุ่งกลับมาหาผู้เป็นนายอย่างรวดเร็วเขาเก็บกงล้อเอาไว้ในแหวนพร้อมตั้งท่า

“เจ้าเป็นคนสังหารพวกมันอย่างนั้นรึ”

“แน่นอน และข้าเองก็จะสังหารท่านด้วยเช่นกัน”

เสียงหัวเราะดังลั่นออกมาจากชายฉกรรจ์

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่คิดว่าลิงเช่นพวกเจ้าจะอาจหาญถึงเพียงนี้ สังหารได้เพียงทหารปลายแถวคิดว่าตัวเองมีฝีมือเช่นนั้นรึ”

“ไม่แน่ตัวท่านเองอาจจะถูกลิงผู้นี้สังหารก็เป็นได้”

“ชายตาบอดเช่นเจ้าจะได้สิ่งใดได้ไอ้หนู”

สิ้นเสียงกล่าวชายฉกรรจ์ถีบเท้าพุ่งเข้ามาประชิดต่อยหมัดซ้ายออกมา เนี่ยฟงถีบเท้าซ้ายก้มตัวโยกหลบทางขวา หมัดซ้ายต่อยลงพื้นดินเสียงดังสนั่น เปรี้ยง ตูม พื้นดินยุบตัวลงอีกทั้งยังแตกเป็นใยแมงมุมอย่างเห็นได้ชัด ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือขวาเนี่ยฟงต่อยหมัดขวาไปที่ชายโครง เปรี้ยง เขาขมวดคิ้วถีบเท้าถอยออกมาพร้อมกับยกมือทั้งสองต้านรับหมัดขวาที่ต่อยออกมา เปรี้ยง เนี่ยฟงกระเด็นไปด้านหลังหลายก้าวแขนทั้งสองปวดชาจากแรงปะทะ ชายฉกรรจ์แสยะยิ้มพุ่งเข้าประชิดด้วยความเร็วกระหน่ำต่อยหมัดทั้งสองออกมาประดุจห่าพายุหมัด เนี่ยฟงใช้ฝ่ามือทั้งสองปัดป้องเบี่ยงทางหมัดพุ่งเข้าประชิดอีกครั้งเร่งโคจรลมปราณต่อยกระหน่ำต่อยหมัดขวาออกไป เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ชายฉกรรจ์เหวี่ยงท่อนแขนซ้ายออกมา ผัวะ เนี่ยฟงกระเด็นออกมาอีกครั้งเขารีบใช้มือทั้งสองจับไปที่แขนซ้ายพลิกตัวกลับเตะเท้าขวาไปที่ลำคอจากด้านหน้า เปรี้ยง หมัดขวาของชายฉกรรจ์ต่อยออกมาเนี่ยฟงรีบยกท่อนแขนซ้ายต้านรับ เปรี้ยง กระเด็นออกมาหลายก้าว เสียงบ้วนเลือดออกจากปากลงพื้นท่อนแขนซ้ายปวดชาขึ้นมาอีกครั้ง

“ข้าขอชื่นชมเจ้าไอ้หนู นับว่าเจ้ามีฝีมือไม่น้อยน่าเสียดายที่เจ้ามาพบเจอข้าเสียก่อน”

เนี่ยฟงเองหาได้สนใจสิ่งใดเร่งโคจรลมปราณทั้งร่าง ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือและเท้าทั้งสองทันใดนั้นเนี่ยฟงก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เขาใช้เกราะสายฟ้าเป็นฐานเหยียบพุ่งทะยานขึ้นด้านบนถีบเท้าขวาลงมา ชายฉกรรจ์แสยะยิ้ม

“คิดว่าเจ้าใช้ความเร็วเป็นผู้เดียวอย่างนั้นรึ”

ทันใดนั้นชายฉกรรจ์ก็จางหายไปเป็นเนี่ยฟงที่ต้องขมวดคิ้ว เมื่อลงพื้นเนี่ยฟงต้องรีบก้มม้วนตัวหลบเท้าขวาที่เตะออกมา วูป พลังปราณจากการเตะปะทะพื้นดินเสียงดังสนั่น ตูม ทั้งสองใช้ความเร็วเข้าปะทะมองเห็นเป็นเงาวูบวาบไปมา พื้นดินถูกทำลายจากพลังปราณเสียงดังเป็นระยะ เนี่ยฟงกระโดดรัดแขนซ้ายอย่างรวดเร็วพร้อมกับออกแรงกระชาก เส้นเอ็นที่แขนซ้ายปูดบวมกระดูกลั่นออกมาจังหวะนั้นเองเป็นเนี่ยฟงต้องรีบปล่อยมือถีบเท้าหลบออกมา ชายฉกรรจ์ทุบท่อนแขนซ้ายลงพื้นอย่างรวดเร็ว ตูม ใช้ความเร็วพุ่งเข้าประชิดจ้วงแทงมือขวาบีบไปที่ลำคอของเนี่ยฟงอย่างรวดเร็ว

“ในที่สุดข้าก็จับเจ้าได้ไอ้หนู”

แรงบีบแรงจนเสียงกระดูกลำคอดังลั่น เนี่ยฟงใช้มือทั้งสองจี้ไปที่จุดต่างๆที่แขนขวาแต่ก็ไร้ผลเขารีบเร่งโคจรลมปราณไปที่มือทั้งสองอีกครั้ง ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือเขาคว้าจับไปที่นิ้วชี้กระชากออกมาอย่างรวดเร็ว สายฟ้าพุ่งโจมตีไปที่นิ้วชี้ชายฉกรรจ์รีบปล่อยมือด้วยความเจ็บปวด ชายฉกรรจ์ต่อยหมัดซ้ายออกมาอีกครั้ง เนี่ยฟงกระทืบเท้าทั้งสองลงพื้นยกท่อนแขนต้านรับ เปรี้ยง ครั้งนี้ต่างออกไปเนี่ยฟงหาได้กระเด็นเหมือนเช่นเคยชายฉกรรจ์ถึงกับขมวดคิ้ว

“คงแปลกใจสินะที่ข้าหาได้กระเด็นออกไป”

เนี่ยฟงตวัดท่อนแขนขึ้นสะบัดแขนซ้ายออกไปเขาถีบเท้าพุ่งเข้าประชิด เคล็ดวิชาหยุนเซ็นหมุนวนทั่วร่าง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏเขาต่อยหมัดขวาออกไปที่ชายโครงด้านซ้ายอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง ครั้งนี้เป็นชายฉกรรจ์ที่กระเด็นออกไปด้านหลังแทน

“บัดซบเจ้ารู้เคล็ดวิชาหยุนเซ็นได้อย่างไร”

เนี่ยฟงแสยะยิ้มผายมือทั้งสองข้างออกมาหาได้กล่าวตอบสิ่งใด