ตอนที่ 6 พื้นที่ใต้ดิน
"มาเถอะ ข้าไม่กินเจ้าหรอก แถมข้ายังจะช่วยเอาพิษออกให้เจ้าในอนาคตอีกด้วย"ฉินหยู คลายมือของเขา ราชาไก่ฟ้าไม่ได้บินไปไกลและกลับมาอย่างน่าสลดใจ
ฉินหยูยิ้มและพูดต่อ"ฉลาดมาก ที่นี่มีพิษอยู่ทุกหนแห่ง ถ้าข้าไม่ช่วยเจ้าเอามันออกเจ้ายังคิดจไปไหนได้?"
ราชาไก่ฟ้าตัวสั่นราวกับว่ามันกำลังจะบอก 'ข้าโง่และไม่เข้าใจ'
ฉินหยู ไม่สนใจมันและพูดตรง ๆ "บอกข้ามาว่าทั้งเดือนนี้เจ้าซ่อนตัวอยู่ที่ไหนและกินอะไร ? อย่าพยายามโกหกข้า! แน่นอนว่าถ้าข้าไม่พอใจอาจจะนำเจ้าไปเตรียมอาหารเย็น แน่นอนว่าเจ้าสามารถเพิกเฉยต่อคำเตือนของข้าได้"
ราชาไก่ฟ้า ได้แสดงสายตาอ้อนวอนในตอนแรก หลังจากฟังคำเตือนมันก็กลับมาแข็งกระด้าง และ รีบเปล่งเสียงก่อนที่จะชี้ปีกไปที่รูแห่งนึง
ฉินหยู ขมวดคิ้วแน่น เขาไม่คิดเลยว่าราชาไก่ฟ้าจะส่งเสียงเหล่านี้ได้ มันคล้ายกับเสียงอีกา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะคิดเพราะดูเหมือนว่าเขาจะค้นพบอะไรบางอย่าง
"พาข้าไปดู"
เมื่อขึ้นไปบนบันไดหินราชาไก่ฟ้าก็กระพือปีกของมันทำให้ความเร็วของมันเพิ่มขึ้น โชคดีที่ฉินหยูได้รับโอสถเสริมความแข็งแกร่งทำให้เขาบอกล่าร่างกายที่อ่อนแอตามเดิม ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงทางเข้าซึ่งที่ทางเข้าเขามองเห็นคราบเลือดทำให้รู้สึกกังวลอีกครั้ง
ฉินหยูมองไปรอบ ๆ และไม่พบอะไร ก่อนที่เขาจะมองไปที่ ราชาไก่ฟ้า
ไก่ฟ้าตัวเล็กเปล่งเสียงออกมาอย่างน่าภาคภูมิใจสองครั้งก่อนที่จะกระพือปีกและบินเป็นวงกลมเหนือศีรษะและเดินเข้าไปในกำแพง
การแสดงออกของ ฉินหยู ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาคิดว่ามันน่าจะมีความหมายแฝงบางอย่าง เมื่อเขามองเข้าไปก็พบว่ารูมีขนาดสองฟุตและยังมีทางเลี้ยวหักศอกอยู่ข้างใน แต่ข้างในมันค่อนข้างมืดทำให้มองจากภายนอกไม่เห็นอะไรมากนัก
ราชาไก่ฟ้าพบเจอที่นี่ เขาคิดว่าถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่นานนับร้อยปีก็อาจจะไม่พบรูแห่งนี้
มันไปไหน?
ฉินหยู ได้ครุ่นคิด จากนั้นก็มองดู ไม่นานราชาไก่ฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเมล็ดในปากของมัน ก่อนที่มันจะวางให้ฉินหยู เขามองดูพบว่ามันเป็นเมล็ดแห้งซึ่งไม่ได้งอกแสดงว่ามันเป็นเมล็ดสด
ดวงตาของ ฉินหยูสว่างขึ้นเมื่อได้กลิ่นดินบนเมล็ดพืชนี้
เห็นได้ชัดว่าในช่องว่างที่เชื่อมกับหลุมนี้มีพืชเจริญเติบโตอยู่
สิ่งที่อำนวยความสะดวกในการจำกัดโอสถพิษใต้ดินแห่งนี้แสดงว่ามันจะต้องพิเศษ!
เขาต้องตรวจสอบ!
แต่รูนี้...
ฉินหยูมองมันอย่างไม่พอใจ
ราชาไก่ฟ้าเดินเล่นด้วยท่าทางเย่อหยิ่งบางทีสายตาของมันก็ดูอวดดีราวกับมันกำลังจะบอกฉินหยูว่า 'ข้าบอกเจ้าไปแล้วอย่างไร? ยังไงเจ้าก็ไม่สามารถเข้าไปได้ ฮ่าฮ่า'
'แน่นอนแม้ว่าเจ้าจะต้องการถามข้าเกี่ยวกับสิ่งที่เห็นข้างใน มันก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะต้องบอกเจ้า ลองเดาดูสิ!'
ทันใดนั้น สายตาของ ฉินหยู ก็เปลี่ยนไปอย่างเย็นชา เมื่อเห็นท่าทียั่วยุของราชาไก่ฟ้า"ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังไม่อยากมีชีวิตอยู่สินะ!"
ราชาไก่ฟ้าเพิ่งจะรู้สึกตัว จิตใจของมันเหมือนกับเด็กอายุ 5-6 ปี ดังนั้น เมื่อเห็นพฤติกรรมการคุกคามของฉินหยู มันจึงทำได้เพียงบินไปครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อแสดงออกถึงสิ่งที่เห็น
ความเข้าใจของราชาไก่ฟ้ากับชายหนุ่มไม่เหมือนกัน ในตอนแรกราชาไก่ฟ้ายังคงมองฉินหยูด้วยสายตาเย่อหยิ่งและคล้ายพูดประมาณว่า 'เจ้ามันโง่' แต่ต่อมาเขาก็กลอกตาอย่างเหนื่อยล้า
ฉินหยู ได้ตรวจสอบรูแห่งนี้ตามข้อมูลที่ราชาไก่ฟ้าให้มาดวงตาของเขาสว่างวาบขึ้น
ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าว่า หลุมนี้ยังคงลงไปและเชื่อมต่อกับรอยแยก ข้างใต้มีสถานที่ลับซึ่งมีพืชเจริญเติบโต จากการวิเคราะห์ของเขา สามารถประมาณระยะทางได้ สถานที่แห่งนี้ ย่อมอยู่ไม่ไกลจากถ้ำกำจัดโอสถ
กล่าวอีกนัยนึงคือมันจะต้องมีทางเข้าทางอื่น!
เมื่อ ราชาไก่ฟ้าเห็นมันก็แลบลิ้นออกมาอย่างเหนื่อยล้า ฉินหยู ได้กลับไปที่ถ้ำกำจัดโอสถ พร้อมกับสายตาที่กวาดมองไปทุกที่อย่างช้า ๆ ในที่สุด เขาก็มาถึงทางเข้าห้องนอน ถ้าเขาเดาถูกห้องนี้อยู่ใกล้กับพื้นที่ลับมากที่สุด
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขามองไปรอบ ๆ ห้องนี้ และขมวดคิ้วเป็นเวลานาน ห้องนานแห่งนี้มีเตียงหินพร้อมโต๊ะหินไม่กี่ตัวภายในห้องนี้
จากทางเข้า ฉินหยู ได้เคาะผนังทั้งหมดเบา ๆ เพื่อตรวจสอบว่ามีผนังกลวงหรือไม่ หลังจากเคาะกำแพงโดยรอบ ก็พบว่ามันดูแข็ง ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติ จากนั้นเขาก็ดูเตียงที่เรียบง่ายและพบว่ามันเป็นเตียงที่ดูว่างเปล่า
สิ่งเดียวที่เหลือคือพื้น แต่มันก็เป็นพื้นผิวเรียบไม่มีช่องว่างใด ๆ หากมีอุโมงค์ลับก็คงจะพบมันนานแล้ว
เขานั่งอยู่บนเก้าอี้หินแล้วเคาะโต๊ะบังเอิญเขามองไปที่รอยบุ๋มของโต๊ะราวกับว่ามันทำมาจากอุจจาระ เขายังตรวจสอบเศษหินที่ทิ้งไว้ตรงที่มุมห้อง
โต๊ะหินนี้แข็งจริง ๆแทนที่มันจะหักเหมือนเก้าอี้หินที่โดนและมีเศษเล็กเศษน้อยแต่มันกลับไม่เป็นอะไร ใบหน้าของ ฉินหยู ได้เปลี่ยนไป เขาก้าวถอยกลับไปสองสามก้าวและตรวจสอบมันมากขึ้น
โต๊ะมีการขัดเรียบดูร่องรอยบนขอบก็สามารถมองออกว่ามันดูสร้างขึ้นมาหลายปีแล้วและราวกับว่ามันเป็นหนึ่งเดียวกับพื้น
โต๊ะอันนี้ค่อนข้างใหญ่
ถ้าเขาจำไม่ผิดโต๊ะนี้ดูน่าสงสัยสุดในห้องแล้ว ในห้องทำงานที่ทรุดโทรม จะมีโต๊ะกับเก้าอี้มันก็ไม่แปลกแต่โต๊ะนี้อยู่ในสภาพที่ดีเกินไป
ฉินหยู มองไปที่ โต๊ะด้วยดวงตาที่ส่องแสง
ต้องขอบคุณโอสถเสริมความแข็งแกร่งของศิษย์พี่เวยเว่ย ที่ช่วยให้ร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของเขากลับมาแข็งแรงได้
เขาถือโต๊ะด้วยสองมือและตะโกนเบา ๆ กล้ามเนื้อทั้งหมดของเขาเหยียดตึงนี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้พละกำลังทั้งหมดหลังจากที่ได้รับโอสถเพิ่มความแข็งแกร่ง เขาคิดว่าความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าม้า แต่ถึงแม้เขาจะมีพลังขนาดนั้นก็สามารถเขย่าโต๊ะเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ว่าเขาจะพยายามมากเท่าไหร่มันก็ไม่ขยับอีกต่อไป
ราวกับว่ามันเป็นหนึ่งเดียวกับพื้น!
*หึบ*
*หึบ*
ฉินหยู เหงื่อไหลท่วมตัว เขาหอบหายใจอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่เคย ตอนแรกมันเป็นเพียงความสงสัยแต่ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าโต๊ะหินกำลังซ่อนอุโมงค์ไปยังช่องทางลับ
ในไม่ช้า เขาก็ถอนหายใจอย่างสงบและฮัมเพลงอย่างผ่อนคลายก่อนที่เดินออกจากห้องไป แม้ว่าโต๊ะจะแข็งแรงจนเขาไม่สามารถขยับมันได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะหยุดความพยายามของเขาได้
เมื่อเปิดประตูหินหนา ฉินหยู ก็กลั้นหายใจมองไปที่ แท่งเหล็กสีดำที่พื้นเขาพบว่ามันมีน้ำหนักมากกว่า 300 จิน เขาได้นำแท่งเหล็กนี้่ไปที่ห้อง
เมื่อถึงห้องนอน เขาก็พันผ้ารอบ ๆ แท่งเหล็กพร้อมกับจับมันไว้แน่นก่อนที่จะใช้แรงทั้งหมดฟาดมันไปที่โต๊ะหินอย่างรุนแรง
กึก!
เสียงแท่งเหล็กได้กระทบกับโต๊ะจนมือของ ฉินหยู เริ่มชา แต่ แท่งเหล็กนี้ก็ยอดเยี่ยมจริง ๆ มันสามารถทำรอยแตกบนโต๊ะได้
ซักพักเขาก็เอาแท่งเหล็กนี้ฟาดไปอีก!
*ปั้ง*
*ปั้ง*
เสียงดังอื้อได้กระจายไปทั่วห้อง แต่ที่แห่งนี้อยู่ใต้ดินดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นจะต้องกลัวใครมาได้ยิน ไม่ว่าโต๊ะหินจะแข็งแรงขนาดไหน แต่ด้วยวิธีการอันป่าเถื่อนของ ฉินหยู มันก็ค่อย ๆ ปริแตกออกจากกัน
*แกร๊ก*
*แกร๊ก*
หลังจากทุบตีจนขาโต๊ะเสียหลักแล้วเขาก็ดึงตัวโต๊ะออกโยนทิ้งไปด้านข้าง
*ตุ้ม*
ลมฝุ่นได้พัดกระจายไปทั่วห้อง ฉินหยู ค่อย ๆ ปิดปากปิดจมูกและมองไปที่ปากถ้ำสีดำที่ปรากฏขึ้นอย่างมหัศจรรย์เขาลงไปด้านล่างและพบแสงจาง ๆ ที่ปลาย
นี่ก็เพียงพอสำหรับ ฉินหยูแล้ว!
เมื่อมองเข้าไปในถ้ำเขาพบว่าบันไดหินนี้ถูกสร้างขึ้นโดยมนุษย์แม้ว่ามันจะดูหยาบแต่ก็ทำให้ใจของเขาเต้นแรง
ราชาไก่ฟ้า ได้มองไปที่มัน มันได้เดินลงไปและยืนยันแล้วว่าไม่มีอันตรายใด ๆ
หลังจากมองดูแล้วปลายบันไดอยู่ลึกลงไปประมาณ 10 เมตร ฉินหยู ได้โดดลงไปสามสี่เมตรระยะนี้ไม่ทำอันตรายแก่เขา
เมื่อมองไปรอบ ๆ แม้ฉินหยู จะเตรียมใจไว้แล้วแต่เขาก็ยังตกตะลึง
สถานที่แห่งนี้ มีขนาดใหญ่อย่างมาก บนพื้นมีพืชที่กำลังเติบโตดูแล้วน่าจะเป็นพืชสมุนไพร แต่มันขาดการดูแลในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทำให้ ทุ่งสมุนไพรนี้เต็มไปด้วยใบไม้และเมล็ดพืชและผลไม้แห้งที่วางอยู่บนพื้น
แม้จะเป็นเพียงศิษย์สายนอก แต่ ฉินหยู ก็โชคดีได้ทำงานในสวนสมุนไพร การทำงานเป็นเวลาเจ็ดปีทำให้เขาจดจำพืชสมุนไพรในใจได้
ตอนนี้เมื่อเขากวาดตามองไปเขาก็พบ กล้วยอสรพิษพันดอก,เถาวัลย์เมฆคราม,บัวปฐพี และ สมุนไพรล้ำค่าอื่น ๆ สมุนไพรแต่ละชนิดได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถันยิ่งกว่านิกายภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ทุ่งสมุนไพรขนาดใหญ่สามร้อยจางนี้คล้ายกับขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่!
แต่ในวินาทีต่อมา ฉินหยู ก็หันกลับมาและร้องอุทาน"เวรเอ้ย! ข้าน่าจะสับมันเป็นชิ้น ๆ!"
ดูเหมือนว่าไก่ฟ้าตัวนั้นได้หายไปแล้วไม่มีใครรู้ว่ามันไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?
ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไม ราชาไก่ฟ้าถึงมีชิวตรอดมาได้นานนับเดือนในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยพิษ ไอ้ไก่เวรนี้แท้จริงแล้วมันได้กินสมุนไพรวิญญาณล้ำค่าเหล่านี้
ฉินหยู ได้มองไปโดยรอบ และสังเกตุการณ์บางอย่าง เขาได้ทำใจให้สงบและมองดูรอบคอบมากขึ้น
ผลไม้บนพื้นดินสมควรเป็นผลหยกคราม หากจะให้มันออกดอกออกผลและรอจนสุกจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหกสิบปี นี่เป็นผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่เอาไว้ใช้รักษาอาการบาดเจ็บได้อย่างน่าอัศจรรย์ สามารถช่วยงอกแขนงอกขาที่สูญเสียไปได้อีกด้วย
สวนสมุนไพรของนิกายภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นมีสองแห่ง แต่หลังจากภูกลมฝนและหิมะถล่มตามฤดูกาลมันก็ถูกทำลายไปมากกว่าครึ่ง ทำให้ผลไม้เหล่านี้แทบจะสูญหายไป
ส่วนกล้วยไม้อสรพิษนั่นมันคล้ายกับงูเหลือมซึ่งต้องใช้เวลามากกว่าสี่ร้อยปีในการเจริญเติบโต มันแทบจะไม่พบในนิกายภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพราะเป็นพืชสมุนไพรวิญญาณที่ล้ำค่าอย่างแท้จริง แต่ตอนนี้มันเป็นต้นไม้ที่ใบไม้เหลืออยู่สองสามใบกระทั่งอยู่ในสภาพน่าสังเวช!
บัวปฐพี มีกลิ่นดินเหนีว มันเป็นพืชสมุนไพรวิญญาณที่ใช้ในการกลั่นโอสถบ่มเพาะร่างกาย เป็นสมบัติที่สามารถชำระหัวใจให้บริสุทธิ์ได้ สำหรับผู้บ่มเพาะร่างกายสิ่งนี้เป็นของล้ำค่าอย่างมาก
ฉินหยู หลับตาลงและไม่อยากจะเห็นอีกต่อไป เขากลัวว่าเขาจะเป็นลมเพราะไม่สามารถระงับความโกรธที่มีต่อราชาไก่ฟ้าได้
แต่เขาก็พยายามสงบสติอารมณ์เพราะกลัวว่าพวกสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้จะสูญเสียพลังงานทางจิตวิญญาณและไร้ประโยชน์ทั้งหมด
เขาได้นั่งลงอย่างเงียบ ๆ และค้นหาอย่างระมัดระวังบางครั้งหัวใจของเขาก็กระตุกราวกับถูกแทงด้วยมีดครั้งแล้วครั้งเล่า!
