ตอนที่แล้วบทที่ 237 การตายก่อนกำหนดของมังกรซอมบี้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 239 มันจะไม่มีประโยชน์ถ้าเก็บมันไว้

บทที่ 238 การต่อสู้ที่โซติมิ


โกรฟ•คอมป์ตัน เป็นหัวหน้ากองทหารรักษาการณ์ชายแดนของดัชชีอินทรีเงิน ซึ่งดูแลทหารหลายสิบคนที่ชายแดนใกล้กับโซติมิ

เขาจบการศึกษาจากสถาบันอัศวินแห่งจักรวรรดิวัลลา แม้ว่าการเป็นลูกชายคนที่ 2 ของบารอนจะหมายความว่าเขาไม่มีสืบทอดตำแหน่งต่อจากบิดา แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถกลายเป็นอัศวินตัวเล็ก ๆ ในหน่วยองครักษ์เฟธเธอร์ไวท์ และค่อย ๆ สะสมผลงานจนสามารถเติบโตเป็นขุนนางได้

แต่ไม่นานหลังจากที่เขาสำเร็จการศึกษาในฐานะอัศวินฝึกหัด ตระกูลของเขาก็ตกเป็นเหยื่อของการต่อสู้ทางการเมืองในจักรวรรดิ เพราะพวกเขาเลือกฝ่ายผิด และทั้งตระกูลต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่

โกรฟได้รับผลของมันโดยธรรมชาติ ไม่เพียงแต่เขาจะถูกไล่ออกจากหน่วยองครักษ์เฟธเธอร์ไวท์เท่านั้น เขายังถูกไล่ออกจากกองทัพหลักของจักรวรรดิ และถูกโยนไปยังพื้นที่ห่างไกลและป่าเถื่อนทางภาคเหนือ

หากฮอร์รันราชาผู้ไร้มงกุฎแห่งแดนเหนือ ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือเขาเพราะความหลังครั้งเก่าก่อน และแต่งตั้งให้เขาเป็นหัวหน้ากองทหารรักษาการณ์ชายแดน โกรฟอาจต้องสูญเสียช่วงเวลาหลายปีในวัยหนุ่มไปกับการเป็นทหารระดับล่างสุด

และเป็นเพราะความรู้สึกขอบคุณที่มีต่อดยุคฮอร์รัน โกรฟจึงเป็นหนึ่งในหัวหน้ากองทหารรักษาการณ์ชายแดนเพียงไม่กี่คนในโซติมิ ที่ไม่หวาดกลัวเมื่อเห็นกองทัพซอมบี้และสั่งให้คนของเขาล่าถอยทันที

แม้ว่าซอมบี้จะทำลายฐานที่มั่นของพวกเขาไปนานแล้ว แต่เขาก็ยังคงนำทหารในสังกัดของเขาขับไล่พวกมัน และทำทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้เพื่อหยุดซอมบี้ไว้ที่นี่ แทนที่จะปล่อยให้พวกมันไปถึงทุนย่า

ความจริงการอาละวาดของซอมบี้ในโซติมิไม่ได้รับความสนใจมากนัก เพราะคาดว่าจะมีอันเดธจำนวนมากมาเสริมจากหุบเขาแห่งความตายที่น่าเศร้า ซึ่งมีชื่อเสียงจากทั่วทวีปในเรื่องสถานที่ที่มีอันเดธมากที่สุดในจักรวรรดิวัลลา

แม้ว่าโซติมิจะอยู่ห่างจากหุบเขาแห่งความตายที่น่าเศร้า แต่ก็ไม่ได้รับประกันว่าอันเดธจากหุบเขาแห่งความตายจะไม่มาถึงที่นี่

เนื่องจากเหล่าอันเดธไม่จำเป็นต้องกินต้องนอน และไม่มีความตระหนักรู้ในตัวเอง จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกมันจะรวมตัวกันด้วยสัญชาตญาณ และมาถึงโซติมิโดยบังเอิญ

อย่างไรก็ตาม หัวหน้ากองทหารคนอื่น ๆ ไม่สนใจเรื่องนี้ และเพียงแค่ส่งกองกำลังบางส่วนไปจัดการกับซอมบี้

เป็นผลให้กองทหารที่ถูกส่งไปหายไปตลอดกาล

เมื่อพวกเขาตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม่ทัพก็รีบส่งรายงานกลับไปยังทุนย่าทันที ขณะเดียวกันพวกเขาก็ทำงานอย่างหนักเพื่อต้านกองทัพซอมบี้ที่เพิ่มจำนวนขึ้น

หลังจากต่อสู้กับซอมบี้ แม่ทัพก็พบว่าซอมบี้เหล่านี้ไม่ใช่อันเดธอ่อนแอที่พวกเขาเคยสู้มาก่อน ซอมบี้เหล่านี้แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ และมีร่างกายที่แข็งแรง ทนทานยากที่จะหยุดการเคลื่อนไหวของมัน เว้นแต่หัวของพวกมันจะถูกตัดออกหรือถูกทุบจนกะโหลกแยก

หากใครก็ตามโดนฆ่าหรือได้รับบาดเจ็บ คนเหล่านั้นก็จะกลายเป็นซอมบี้เช่นเดียวกับพวกมันในไม่ช้า และเริ่มโจมตีสหายร่วมรบ

ในกรณีที่ไม่มีอาวุธร้อนหรือนักเวทที่โจมตีระยะไกลในกองทัพ ทหารก็ต้องต่อสู้กับศัตรูในระยะประชิดเท่านั้น นอกจากนี้พวกเขายังต้องสู้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ ทำให้พลังพวกเขาถูกจำกัดไปมาก เพราะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากความได้เปรียบที่พวกเขามีในฐานะทหาร

แม้แต่คณะศักดิ์สิทธิ์ของศาสนจักรสีขาวอันสว่างไสว ก็ไม่สามารถพลิกกระแสที่ชายแดนได้

เมื่อมีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บเพิ่มขึ้น ศัตรูก็จะเพิ่มจำนวนขึ้น ในที่สุดหัวหน้ากองทหารหลายคนก็หวาดกลัวและพยายามล่าถอย แต่น่าเสียดายที่เหล่าซอมบี้มีความเชี่ยวชาญมากเกินไปในการรวมกลุ่มกันฆ่าเหยื่อที่ไม่มีใจสู้ ไม่ช้ากองทัพซอมบี้ก็เข้าท่วมทับกองทหารที่พยายามจะหลบหนี จนพวกเขาตายเร็วกว่ากองทหารอื่น ๆ ที่ยืนหยัดสู้ต่อไปและไม่คิดจะล่าถอย…

เดิมโกรฟคิดว่า อีกไม่นานเขาและลูกน้องคงจะถูกซอมบี้เข้าล้อมและกัดกินจนแม้แต่ร่างกายก็ไม่เหลือ เช่นเดียวกับกองทหารอื่น ๆ

แต่เมื่อวานนี้กระแสน้ำก็พลิกกลับอย่างไม่คาดคิด

ในเวลานั้นโกรฟกำลังสิ้นหวัง เขาหมดแรงและไม่เหลือเสบียง ในขณะที่มีซอมบี้ที่หิวโหยยิ่งกว่าหมาป่าอยู่ทุกหนทุกแห่งรอบตัวเขา

ขณะที่ซอมบี้บางตัวค้นพบร่องรอยของเขาและกำลังจะฆ่าเขา กลุ่มคนแปลก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น

พวกเขาแต่งกายด้วยอุปกรณ์ที่มีสีสันและหรูหรา เหมือนของประดับไร้ประโยชน์ แถมผู้หญิงบางคนก็ใช่ชุดโชว์เนื้อหนัง มากจนชุดเกราะของพวกเธออาจไม่สามารถป้องกันอะไรได้ และอาวุธที่พวกเขาถือก็มีเกือบทุกรูปแบบทุกขนาด บางก็ชิ้นทำให้โกรฟถึงกับต้องมองซ้ำสองครั้ง

ทำไมคนพวกนี้ถึงถือปลาเค็มตัวโต ๆ แล้วทำไมปลาเค็มถึงแข็งจนสามารถแยกหัวซอมบี้ได้?

ไม่เป็นไร พวกเขาอาจดูแปลกจนถึงขั้นที่โกรฟสงสัยว่าพวกเขาบ้า แต่เขาก็พบว่าพวกเขาเชื่อถือได้อย่างน่าประหลาด หลังจากใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่นาน

พวกเขากวาดล้างซอมบี้ที่หลั่งไหลเข้ามาได้อย่างมีประสิทธิภาพจากทุกทิศทาง พวกเขาไม่สูญเสียกำลังใจที่จะต่อสู้และมีความสุขมาก แม้ว่าพวกเขาจะวิ่งเข้าไปในดงศัตรูที่พวกเขาไม่สามารถรับมือได้

หลังจากที่โกรฟได้รับความช่วยเหลือ เขาก็ถูกพาตัวไปยังฐานชั่วคราว ซึ่งเขาก็ได้พบกับทหารอีกหลายคนที่ได้รับการช่วยเหลือ

คนแปลก ๆ ที่เรียกตัวเองว่าผู้เล่น ได้นำเสบียงมากมายมาให้ รวมถึงโพชั่นที่สามารถรักษาบาดแผลได้ในทันทีเช่นเดียวกับ'โพชั่นชีวิต' และ 'โพชั่นพลัง' ที่สามารถทำให้จิตใจสดชื่น พวกเขามีแม้กระทั่งโพชั่นที่สามารถรักษาเชื้อซอมบี้ได้!

ที่สำคัญ มันอร่อยมาก!

ต้องขอบคุณ ‘ผู้เล่น’ เหล่านี้ ทหารหลายคนจึงรอดชีวิตมาได้

แต่นอกเหนือจากการต่อสู้แล้ว เขาก็พบว่าผู้เล่นเหล่านี้มักจะพึมพำบางอย่างที่ชวนสับสนเช่น 'ทำไมถึงมีอาหารอยู่ในกาชา?' หรือ 'มันต้องเป็นเพราะอาหารของระบบอร่อยไม่เท่าร้านกาต้มน้ำเหล็กแน่ เลยต้องใช้วิธีนี้เพื่อล้างโกดัง' จากนั้นพวกเขาก็ดึงอาหารออกมาจากไหนก็ไม่รู้

ขณะที่ผู้เล่นมองอาหารเหล่านั้นด้วยความรังเกียจ โกรฟและทหารคนอื่น ๆ ก็มีความสุขกับการกิน การได้อิ่มท้องในสนามรบที่เลวร้ายเช่นนี้ถือเป็นอะไรที่ฟุ่มเฟือยมาก แถมอาหารนั้นก็ทั้งอร่อยและน่ากินจนเทียบได้กับอาหารที่ปรุงโดยพ่อครัวชื่อดังเลยทีเดียว

ถึงกระนั้นโกรฟก็ตระหนักดีว่าพวกเขาทั้งหมดต้องขอบคุณผู้เล่น

อาจเป็นเพราะตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์ จิตวิญญาณของพวกเขาก็ยังมีขีดจำกัด หลังจากต่อสู้อย่างดุเดือดโดยไม่ได้พักมาทั้งวันทั้งคืน ผู้เล่นต่างก็แสดงอาการเหนื่อยล้า

ในทางกลับกัน เหล่าซอมบี้กลับไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย

โกรฟรู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายเพียงใด แต่เขาก็ไม่พบทางออก

นั่นคือตอนที่เสียงโห่ร้องยินดีของทหารคนอื่น ๆ ดังมาจากแนวหลัง

“กำลังเสริม! กำลังเสริมมาแล้ว! พวกเขาดูเหมือนผู้เล่นด้วย!”

โกรฟรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำนั้น

ขณะที่เขากำลังจะแบ่งปันข่าวดีนี้ให้กับผู้เล่นที่ห่วงใยเขามาก เขาก็พบว่าผู้เล่นต่างก็ขมวดคิ้ว และใบหน้าพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก หวาดกลัว และเหลือเชื่อ

ก่อนที่โกรฟจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้เล่นก็เริ่มตะโกน

“ให้ตายเถอะ พวกเขาฆ่ามังกรได้แล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังมาแย่งเรา!”

---------------------------------------------------

เพจ FC-Translate

0 0 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด