ตอนที่ 7 ช่วยหญิงสาว!

เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสี่คนประหลาดใจที่ซูฟ่านตอบสนองอย่างรวดเร็ว ซูฟ่านก็เริ่มต่อสู้กลับแล้ว

เขาจับมือเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแน่นและทุบอย่างแรง

แคร่ก!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่งเสียงครวญครางในทันที มือของเขาหักและเขาถอยกลับไปด้วยความหวาดกลัว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลืออีกสามคนกลายเป็นโง่งม ทุกคนอึ้งไปสองสามวินาทีเมื่อพวกเขาตอบสนองได้และต้องการที่จะปราบซูฟ่านพร้อมกัน ซูฟ่านก็ได้ต่อยหนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กรามจนเห็นดาว

ฟันซี่ใหญ่หลุดออกจากปากของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยงและก่อนที่จะได้สัมผัสความเจ็บปวดเขาก็ล้มลงกับพื้นและสลบไป

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลืออีกสองคนมีอาการหวาดผวา แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการฝึกฝนมาแต่ความเร็วของซูฟ่านนั้นเร็วเกินไปและการโจมตีนั้นรุนแรงเกินไปพวกเขาไม่สามารถสู้ได้เลย

“ยังจะสู้ไหม?”

ซูฟ่านมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนและถามไป

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองมองหน้ากันและส่ายหัว ซูฟ่านเข้าใจโดยปริยาย

“กลับไป”

ซูฟ่านรู้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เป็นผู้บริสุทธิ์และไม่ต้องการเสียเวลาต่อสู้กับพวกเขา

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองกลัวมากจึงพาผู้บาดเจ็บทั้งสองออกไปโดยวางแผนที่จะไปหากำลังเสริม

ซูฟ่านเดินตรงไปที่ประตู 2309 และยกเท้าขึ้นเตะ ประตูอิเล็กทรอนิกส์ถูกเตะเปิดเสียงดัง

หลังจากเข้าไปในห้องเขาเห็นหวังถังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าไม่เกรงกลัว

และชูหยุนซีนอนอยู่บนเตียงและหวังถังยังไม่มีเวลาสัมผัสเธอ

“แกเป็นใคร แกจะทำอะไร”

หวังถังหยิบบุหรี่เข้าปากหยิบไฟแช็กแล้วจุดบุหรี่

“ฉันเป็นแค่คนโนเนมและฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้นายขุ่นเคืองหรอก แต่ฉันต้องพาเธอไป”

หลังจากได้ยินคำพูดของซูฟ่าน หวังถังก็หัวเราะเบา ๆ และควันที่เขาสูดก็เกือบจะทำให้เขาสำลัก

“ฉันได้ยินถูกใช่ไหม แกจะเอานักร้องยอดนิยมไปจากเตียงของฉันหวังถัง”

เมื่อหวังถังพูดจบเขาก็หัวเราะอีกครั้ง

ซูฟ่านขมวดคิ้ว หวังถังคนนี้หยิ่งมากแต่เขามีเงินทุนมากจริง ๆ

คืนนี้เพื่อช่วยชูหยุนซีเขาจึงทำให้คนมีอำนาจขุ่นเคือง ซูฟ่านรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร แต่ซูฟ่านไม่มีทางถอย

เขากัดฟันและมองไปที่หวังถัง

“ชูเทียนฉีเป็นพ่อของเธอ ฉันคิดว่านายคงไม่ต้องการยุ่งกับตัวตนแบบนี้หรอก

มั้ง?”

“อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของซูฟ่าน หวังถังก็ตกใจแต่แล้วเขาก็เหล่ตาและมองไปที่ซูฟ่าน

เด็กคนนี้มาจากไหน? เขารู้อะไรถึงได้ทำให้แผนของเขาพังทลายและทำให้สถานการณ์หยุดชะงักแล้วตอนนี้เขายังบอกอีกว่าชูเทียนฉีเป็นพ่อของชูหยุนซี?

อย่างไรก็ตามหวังถังไม่เชื่อคำพูดของซูฟ่าน เขาคิดว่าเขารู้ภูมิหลังของชูหยุนซีเป็นอย่างดี

แม่ของชูหยุนซีเป็นครูสอนร้องเพลงประจำวิทยาลัยและพ่อของเขาเสียชีวิตไปแล้ว สิ่งนี้ถูกพูดโดยชูหยุนซีเองและจากผลของการสืบของหวังถัง

ไม่เช่นนั้นหวังถังจะกล้าใช้วิธีการแบบนี้กับชูหยุนซีได้อย่างไร? ไม่ใช่เพราะว่าชูหยุนซีไม่มีภูมิหลังหรอกเหรอ?

“จริงเหรอ? งั้นแกชนะตีคนข้างหลังก่อนแล้วกัน แล้วค่อยสร้างเรื่องกับฉัน”

ในความเป็นจริงก่อนที่หวังถังจะพูดจบ ซูฟ่านก็รู้สึกได้ถึงออร่าสังหารที่มาจากด้านหลัง

เขาเอียงหัวไปด้านข้างและหลบการโจมตีของผู้คุ้มกันของหวังถังได้อย่างง่ายดาย

ผู้คุ้มกันของหวังถังก็ค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน หมัดของเขาอยู่ในระดับสูงสุดในประเทศจีนในแง่ของความเร็วและความแข็งแกร่ง และเขาก็เป็นฝ่ายลอบโจมตีด้วยแต่วันนี้เขาถูกหลบได้โดยเด็กไร้ยางอายด้วยการเอียงศีรษะแค่เล็กน้อย?

ซูฟ่านใช้ศอกตีเข้าที่ท้องของผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านหลัง

ในขณะที่ผู้คุ้มกันถอยออกไปเพราะความเจ็บปวดสองก้าว ซูฟ่านก็หยิบที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะกาแฟหวังถังและกระแทกลงบนหัวของหวังถัง

ผู้คุ้มกันผงะและเขาก็ใช้แขนของเขาเพื่อป้องกันหวังถังด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

อย่างไรก็ตามเนื่องจากการกระทำนี้ช่องโหว่ของเขาจึงถูกเปิดเผยต่อซูฟ่าน!

นี่คือสิ่งที่ซูฟ่านต้องการ!

แคร่ก!

ซูฟ่านชกซี่โครงด้านข้างของผู้คุ้มกันอย่างแรงจากนั้นยกขาขึ้นอย่างรวดเร็วและโจมตีไปที่ส่วนสำคัญของผู้คุ้มกันด้วยเข่าของเขา

ในขณะที่ผู้คุ้มกันกำลังเจ็บปวดที่เขี่ยบุหรี่ในมือของซูฟ่านก็ตีเข้าที่ศีรษะของผู้คุ้มกันตรงกลางศรีษะ

หลังจากที่โลกหมุนไปผู้คุ้มกันก็ล้มลงกับพื้นและหมดสติไป

หวังถังไม่มีกลิ่นอายที่สงบเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป บุหรี่ในมือของเขาได้ไหม้หมดไปนานแล้ว แต่เขายังคงถือไว้อยู่ในมือของเขาแน่น

รูม่านตาของเขาสั่นสะท้านและร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เขาไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ผู้คุ้มกันของเขาเป็นตัวเลือกที่ราคาแพงมากและเขาเคยอยู่ในตำแหน่งปรมาจารย์การต่อสู้ชั้นนำของประเทศ

อย่างไรก็ตามในเวลาเพียงไม่กี่นาทีผู้คุ้มกันของเขาก็ถูกซูฟ่านจัดการไป

“ชูหยุนซีฉันจะปล่อยเธอไป อย่าทำร้ายฉัน! คุณนอนเลย! คุณนอนกับเธอเลย!”

หวังถังกลัวมากจนพูดไม่ออก

ในตอนแรกซูฟ่านเพียงแค่ต้องการช่วยชูหยุนซี แต่เมื่อเขาได้ยินหวังถังใช้คำดูถูกชูหยุนซีเช่นนี้ หัวใจของเขาก็โกรธขึ้นมาทันที

เขาตบหน้าหวังถังอย่างแรง หวังถังสายเกินไปที่จะหลบ ซูฟ่านคว้าผมของเขาและต่อยอย่างต่อเนื่องหลายครั้งทำให้หวังถังหมดสติ

ไม่มีเสียงอื่นใดในห้องนอกจากเสียงหอบอย่างตื่นเต้นของซูฟ่าน แล้วมันก็เงียบลงอย่างน่าประหลาดใจแต่หัวใจของซูฟ่านไม่สามารถสงบลงได้

เขาจับคอของหวังถังและมองไปที่สัตว์ร้ายตรงหน้าเขาอย่างดุร้าย ถ้าเขาชกอีกสองสามครั้งหวังถังจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

“ไม่...หยุดตีเขา!”

ทันใดนั้นชูหยุนซีที่นอนอยู่บนเตียงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแอ

ซูฟ่านผงะเขารีบปล่อยหวังถังและรีบไปหาชูหยุนซี

เพราะเสียงของการต่อสู้ชูหยุนซีจึงค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ

“หยุดสู้เถอะ คุณไม่ต้องสร้างปัญเพื่อฉันหรอก”

เสียงของชูหยุนซียังคงแผ่วเบาแต่จิตใจของเธอตื่นเต็มตาและเธอฉลาดพอที่จะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้

หลังจากได้ยินสิ่งที่ชูหยุนซีพูด ซูฟ่านก็พยักหน้าและเขาก็ค่อย ๆ ช่วยชูหยุนซีลุกขึ้นนั่ง

หัวของชูหยุึนซียังคงวิงเวียนและยังไม่สามารถยืนได้

“ขาและเท้าของคุณไม่มีแรง ตอนนี้ให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาลนะ โอเค?”

ซูหยุนซีอาจยังกลัวสัตว์ร้ายอย่างผู้ชาย ซูฟ่านจึงไม่กล้าแตะชูหยุนซี เขาต้องได้รับความยินยอมจากชูหยุนซีก่อน

“ไม อย่าไปโรงพยาบาลเลย ฉันทำให้คุณเดือดร้อนพอแล้ว ฉันสบายดี ฉันจะปล่อยให้คุณยุ่งเกี่ยวกว่านี้ไม่ได้ ฉันต้องแก้เรื่องนี้เอง”

ชูหยุนซีขมวดคิ้วและกัดริมฝีปากเบา ๆ ราวกับว่าเธอมีความมุ่งมั่นอย่างมาก

เธอชี้ไปที่กระเป๋าที่ถูกโยนไว้ข้างเตียง “ขอกระเป๋าให้ฉันหน่อยได้ไหม ฉันเวียนหัวมาก”

ชูหยุนซีถามเบา ๆ

ซูฟ่านพยักหน้าและวางกระเป๋าของชูหยุนซีไว้ตรงหน้าเธอ

ชูหยุนซีกล่าวขอบคุณ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากข้างในและกดหมายเลข

“เฮ้ ชูเทียนฉี ฉันเองชูหยุนซี”

ชูหยุนซีเรียกชูเทียนฉี เอ้ะ เธอเรียกชื่อชูเทียนฉีตรงๆ ?!

ซูฟ่านพบว่ามันไม่น่าเชื่อ เขาคิดไม่ออกว่าทำไมชูหยุนซีถึงประกาศว่าพ่อของเธอตายไปแล้ว

เมื่อดูท่าทีของชูหยุนซีแล้ว เธอกับพ่อของเธอน่าจะไม่ถูกกัน

ชูเทียนฉีที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์นั่งอยู่ในรถที่กำลังไปที่โรงแรมหัวเป่าและนำบอดี้การ์ดสองคนมาด้วยเพื่อจัดการธุระ

ฝ่ายบริการลูกค้ายังคงถ่ายทอดคำพูดของซูฟ่านไปยังหัวหน้าของเขา

พนักงานเก่าและผู้นำของบริษัทเท่านั้นที่รู้ว่าชูเทียนฉีมีลูกที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันและไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้

ดังนั้นเมื่อซูฟ่านโทรมาและบอกว่าชูเทียนฉีมีลูกสาวคนหนึ่ง หัวหน้าของเขาก็จริงจังมากและรายงานเรื่องนี้ให้ชูเทียนฉีทราบทันที

ชูเทียนฉีไม่มีเวลาตรวจสอบความถูกต้องและเมื่อเขาพบว่าเขาไม่สามารถติดต่อลูกสาวของเขาได้ เขาก็รีบไปที่โรงแรมหัวเป่าเพื่อตรวจสอบ

เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและต้องการชดเชยให้ลูกสาวคนนี้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล่นตลก เขาก็จะมาและเขาจะไม่ยอมให้ลูกสาวของเขาตกอยู่ในอันตรายใด ๆ เด็ดขาด