ตอนที่ 6 นายมันเป็นลูกหมาของนายทุน

ระบบได้ให้ทักษะเสริมอีกครั้งและซูฟ่านก็ตบต้นขาของเขาอย่างตื่นเต้น

ระบบนี้มีประสิทธิภาพมาก! ทุกครั้งที่เขาพบปัญหาระบบก็จะช่วยทันที!

ซูฟ่านใส่หูฟังเข้าไปในหูของเขาทันทีและพึมพำในใจเพื่อเปิดทักษะ 'สอดแนม'

หูฟังที่เคยเงียบก็มีเสียงออกมา

“หยุนซีผู้อำนวยการหวังของเรามีทรัพยากรทางภาพยนตร์และโทรทัศน์มากมายอยู่ในมือ แต่เขาชอบดื่มมากและเขาจะให้ทรัพยากรให้มากที่สุดคาบเท่าที่เขามีความสุข!”

“อย่าสร้างปัญหา อย่าสร้างปัญหา ใครให้นายอธิบายว่าคุณหวังถังเป็นใครแบบนั้น เสี่ยวชูของเรายังเป็นเด็กดังนั้นเธอจึงไม่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ได้ แต่เธอดื่มน้ำผลไม้ได้นะ”

จากนั้นก็มีเสียงเทน้ำในหูฟัง

“เสี่ยวชู เธอดื่มเครื่องดื่มนี้ได้”

หวังถังรินเครื่องดื่มและส่งให้ชูหยุนซี หลังจากได้รับเครื่องดื่มชูหยุนซีก็กล่าวขอบคุณเขาเบา ๆ

ซูฟ่านรู้สึกสับสนเล็กน้อยหวังถังไม่ต้องการลงมือหรือ? จะดีกว่าไหมถ้าชูหยุนซีเมา ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอะไร? กำลังเสแสร้งอยู่เหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าข่าวนั้นจะออกอากาศผิด?

ด้วยความสงสัยซูฟ่านจึงยังคงแอบฟังต่อไป

เนื้อหาต่อไปก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการคุยเรื่องทั่วไป ยกเว้นหวังถังที่กำลังโน้มน้าวให้ชูหยุนซีดื่มและหวังถังกำลังดื่มอย่างมีความสุขมากและสัญญากับชูหยุนซีว่าเขาจะให้ทรัพยากรบางอย่างกับเธอ

ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงห้าสิบนาทีก็จะถึงเวลาที่ชูหยุนซีเกิดอุบัติเหตุตามที่รายงานในข่าว หรือข่าวจะผิดจริง ๆ?

จากนั้นเขาก็นึกถึงชูหยุนซี ตอนนี้เขาไม่ได้กลายเป็นคนโกหกแล้วเหรอ? แล้วเขาจะเจอหน้ากับชูหยุนซีในอนาคตได้ไง?

แต่ก็คงดีถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่ชูหยุนซีกลับไป

ก็อก ก็อก

บริกรสาวเข้ามาเพื่อเสิร์ฟอาหารและขัดจังหวะความคิดของซูฟ่าน

“อาหารของคุณพร้อมแล้ว โปรดเพลิดเพลินกับอาหารนะคะ”

บริกรสาวออกจากห้องส่วนตัวหลังจากพูดเสร็จ

“เอาล่ะทุกคนมันก็ดึกมากแล้ววันนี้ เสี่ยวชูของพวกเราน่าจะยุ่งมาก พวกเราน่ะแก่แล้วอย่าถ่วงคนหนุ่มสาวไว้เลย ปล่อยให้พวกเขาไปพักผ่อนเถอะ”

หวังถังเสนอให้ปิดมื้ออาหารนี้จริงหรือ?

ทำไมเรื่องนี้ถึงแตกต่างจากที่ฉันได้ยิน?

เช่นเดียวกับที่ซูฟ่านรู้สึกประหลาดใจก็มีเสียงดังอู้อี้ในหูฟังเหมือนเสียงของอะไรบางอย่างหล่นลงไป

จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าและซูฟ่านก็เห็นผ่านกระจก ประตูห้องส่วนตัวหมายเลข 2006 ถูกเปิดออก สี่คนที่อยู่ข้างในออกมาทีละคน แต่หวังถัง ผู้คุ้มกัน จางเฟินเฟิน และ ชูหยุนซียังไม่ออกมา

“เธอหลับแล้วจริงเหรอ?”

หวังถังพูดอย่างตื่นเต้น

“ใช่ประธานหวัง นี่เป็นยาที่ผมเตรียมมาเป็นพิเศษ รับประกันได้เลย”

เสียงที่น่ากลัวของจางเฟินเฟินก็ดังขึ้น

“โอ้ ยาของแกดีนะ...แต่เธอจะไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยสักพักเหรอ น่าเบื่อจริง”

“คุณหวัง ยานี้จะทำให้คนเป็นสลบชั่วคราวและจะยังคงมีปฏิกิริยาที่ควรจะมีหลังจากนั้นสักครู่ แต่เธอจะไม่สามารถต่อต้านได้! และชีวิตส่วนตัวของเธอก็เข้มงวดและสะอาดมาก ดังนั้นคุณไม่ผิดหวังแน่!”

“เอาล่ะพรุ่งนี้เช้านายจะได้รับไปไม่น้อย และเสี่ยวจางช่วยพาฉันไปที่ห้อง 2309 ด้วย แล้วนายก็เลิกงานได้เลยไม่ต้องเฝ้าประตู”

“ครับ……”

ซูฟ่านรู้สึกใจตกไปที่ตาตุ่ม

จากนั้นประตูห้องส่วนตัว 2006 ก็เปิดขึ้นอีกครั้งและหวังถังก็ออกมาพร้อมกับเอามือไพล่หลัง จางเฟินเฟินเดินตามหลังหวังถังและผู้คุ้มกันก็อุ้มชูหยุนซีไว้ในอ้อมแขนและเดินออกไป

สมองของซูฟ่านยุ่งเหยิง เขาต้องการที่จะรีบออกไปเพื่อช่วยชูหยุนซีแต่เขาไม่สามารถเอาชนะผู้คุ้มกันของหวังถังได้

โทรหาตำรวจแล้วกัน ด้วยความตื่นตระหนกซูฟ่านก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกด 110 แต่เขาก็วางโทรศัพท์ลงอีกครั้ง

ได้มีการกล่าวถึงไว้ในเนื้อหาข่าวว่าในตอนแรกตำรวจอยู่ฝ่ายหวังถัง แม้ว่าเขาจะโทรแจ้งตำรวจแต่เจ้าหน้าที่ตำรวจก็อาจไม่สนใจหรืออาจทำให้งูตื่นก็ได้

ถ้าจะติดต่อชูเทียนฉีล่ะ? สำหรับคนใหญ่คนโตเช่นนี้ซูฟ่านจะไปติดต่อเขาได้อย่างไร?

ด้วยความตื่นตระหนกซูฟ่านจึงนึกถึงบริษัทวิดีโอสั้นที่อยู่ภายใต้ชูเทียนฉีที่มีบริการลูกค้าออนไลน์ตลอด 24 ชั่วโมง

ซูฟ่านกดหมายเลขฝ่ายบริการลูกค้า โชคดีที่อีกฝ่ายตอบรับโดยไม่ต้องรอ

“ลูกสาวของชูเทียนฉีบอสของคุณกำลังตกอยู่ในอันตราย ตอนนี้เธออยู่ในห้อง 2309 ของโรงแรมหัวเป่า ฉันไม่ได้ล้อเล่นฉันหวังว่าคุณจะหาวิธีบอกกับบอสของคุณได้”

หลังจากซูฟ่านพูดจบฝ่ายบริการลูกค้าก็เงียบไปสองสามวินาที

“ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร…”

“ลูกสาวเจ้านายของคุณชูเทียนฉีกำลังจะประสบอุบัติเหตุ ฉันรู้ว่าคุณคิดว่าฉันเป็นพวกโทรหลอกลวงทางโทรศัพท์ แต่ฉันหวังว่าคุณจะสามารถบอกเรื่องนี้ต่อหัวหน้าของคุณได้ ถ้าสิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงคุณจะไม่เสียผลประโยชน์แน่นอน!”

“โอเค...ครับ ผมรู้…”

ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบซูฟ่านก็วางสายโทรศัพท์ไป

เขาไม่สามารถพึ่งพาฝ่ายบริการลูกค้ารายนี้เพื่อติดต่อชูเทียนฉีได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนเขามองว่าเขาเป็นพวกโทรหลอกลวงและไม่แจ้งเรื่องนี้?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือซูฟ่านต้องรอให้ผู้คุ้มกันออกไปก่อนและซูฟ่านจึงจะค่อนข้างมั่นใจ แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้าโดยตรงกับหวังถังก็ตาม

ซูฟ่านได้ยินผ่านหูฟังว่าหวังถังกับผู้คุ้มกันมาถึงชั้น 23 และเข้าไปในห้องแล้ว

ซูฟ่านเดินออกจากห้องส่วนตัวตรงเข้าไปในลิฟต์และตามไปที่ชั้น 23

บริกรสาวที่ยืนอยู่ที่ประตูลิฟต์คิดว่าซูฟ่านกำลังจะไปที่ชั้นหนึ่งหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ แต่เขาเดินตามหวังถังไปที่ชั้น 23

ประกอบกับพฤติกรรมแอบฟังแปลก ๆ ของซูฟ่านก่อนหน้านี้ บริกรสาวจึงรายงานเหตุการณ์ให้หัวหน้าโรงแรมทราบทันที

“แค่วางเธอลงบนเตียง นายออกไปก่อนอย่าเข้ามาโดยที่ฉันไม่ได้สั่ง”

ซูฟ่านได้ยินเสียงที่ร้ายกาจของหวังถังผ่านหูฟัง

บอดี้การ์ดคุ้นเคยกับพฤติกรรมของหวังถัง เขากล่าวลาจากนั้นก็เปิดประตูและเดินออกไป

เมื่อเห็นผู้คุ้มกันกำลังเดินออกไปซูฟ่านก็แอบไปที่ประตู 2309

“เฮ้ ผู้ช่วยของเธอบอกว่าเธอบริสุทธิ์งั้นเหรอ ฉันไม่เคยเห็นดาราที่บริสุทธิ์สักคน ให้ฉันลองดูหน่อยว่าเธอใสสะอาดแค่ไหน…”

เสียงเลวร้ายของหวังถังดังออกมาจากหูฟังอีกครั้ง

ซูฟ่านรู้สึกกังวลเขาไม่มีทางอื่น เขาเอื้อมมือออกไปและกดออด

หวังถังที่อยู่ในห้องกำลังเปลื้องผ้าและขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อมีใครบางคนกดกริ่ง

“ใคร?”

“ติงตอง...ติงตอง…”

ซูฟ่านยังคงกดกริ่งประตูทำให้หวังถังไม่พอใจ

หวังถังใส่กางเกงที่เพิ่งถอดออกอย่างไม่เต็มใจนักและกำลังจะออกไปพร้อมกับร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่า

ซูฟ่านเตรียมพร้อมแล้ว เมื่อหวังถังออกมาเขาจะเพิ่มสีบนใบหน้าของเขาจากนั้นก็ตรงไปที่เป้าหมายแล้วเตะไอ้ลูกครึ่งอย่างรุนแรงจากนั้นก็กระแทกเขาออกไปจากนั้นก็พาชูหยุนซีวิ่งไปจนสุดทาง.

เขาจินตนาการเต็มไปหมดแต่ความเป็นจริงไม่ใจดีขนาดนั้น ก่อนที่หวังถังจะมาเปิดประตูเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คนที่โรงแรมส่งมาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังซูฟ่านอย่างเงียบ ๆ

“คุณถูกแจ้งว่าสะกดรอยตามลูกค้าคนอื่น ๆ โรงแรมของเรามีหน้าที่ต้องปกป้องความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยของแขกคนอื่น ๆ โปรดมากับเราด้วย”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมวางมือบนไหล่ของซูฟ่านแล้วกล่าว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้มีพละกำลังมากอย่ามองเพียงแค่ว่าเขากดที่ไหล่ของซูฟ่าน แต่ซูฟ่านรู้สึกว่าเขาไม่สามารถขยับได้

“ฉันมีเหตุผลที่แอบดักฟังเขาและตามหาเขา! เขาไม่ได้มีเจตนาดี เขาจะทำร้ายเด็กสาวบริสุทธิ์! พวกคุณช่วยเธอด้วย!”

ซูฟ่านรีบพูด

แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ฟังเขาเลย เมื่อเทียบกับ VIP ขั้นพื้นฐานของซูฟ่านที่มีมูลค่า 100,000 หยวน ตำแหน่งของหวังถังในอุตสาหกรรมบันเทิงนั้นโดดเด่นกว่าและเห็นได้ชัดว่าคนที่บริจาคเงินหลายสิบล้านหยวนให้กับโรงแรมหัวเป่าจะได้รับเกียรติมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

นอกจากนี้ยังมีดาราและคนดังมากมายที่หวังถังเคยนอนด้วยในโรงแรมแห่งนี้ แม้แต่พนักงานเสิร์ฟสวย ๆ ในโรงแรมก็ไม่สามารถหนีพ้นเงื้อมมือของหวังถังได้ กี่คนที่ต้องฝืนใจทน พวกเขาไม่สามารถทำสิ่งที่ต้องการได้ อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดหวังถังก็จะให้อีกฝ่ายได้รับความสะดวกสบายกลับคืนมาอย่างน่าพอใจ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้รู้สึกเฉยชากับเรื่องแบบนี้มานานแล้ว

ในขณะนั้นหวังถังก็เปิดประตูห้องเมื่อเห็น Xu Fan อยู่ที่ประตูและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างหลังเขาที่ต้องการจับตัวเขา Wang Tang ขมวดคิ้วอย่างสงสัย

"นี่คือ?"

“ขอโทษด้วยครับคุณหวัง ผู้ชายคนนี้แอบติดตามคุณมาตลอด เราเห็นว่าเขาน่าสงสัยเราจะตรวจสอบเรื่องนี้และขอโทษที่รบกวนคุณ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวด้วยความเคารพและหลังจากพูดถึงซูฟ่านแล้วเขาก็กำลังจะจากไป

ซูฟ่านต้องการขัดขืนแต่กลับถูกจับจนขยับไม่ได้ เขาต้องการที่จะต่อยหวังถังแต่กลับถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจับเอาไว้

ใบหน้าของซูฟ่านแดงระเรื่อเพราะถูกจับกุม

ความปรารถนาของหวังถังแข็งแกร่งเกินไป เขาไม่อยากรู้ว่าซูฟ่านมาที่นี่เพื่ออะไร เขาดุซูฟ่านด้วยประโยคเล็กน้อยจากนั้นก็ปิดประตูเสียงดัง

แม้ว่าซูฟ่านจะรู้ว่าแม้ตำรวจจะปกป้องหวังถัง แต่ไม่คิดว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมแห่งนี้ก็จะทำด้วย หัวใจของเขาลุกโชนด้วยความโกรธ!

“นายกำลังปกป้องสิทธิ์ของเงินหรือความปลอดภัยของลูกค้ากันแน่?! นายเป็นลูกหมาที่อยู่ใต้เป้าของนายทุนรึไง!!!”

ซูฟ่านต้องการหลุดพ้นจากการยึดจับของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและตะโกนด้วยความโกรธ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หงุดหงิด เขายกมือขึ้นและจะต่อยซูฟ่าน

ในขณะเดียวกันระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“โฮสต์ได้รับทักษะ”การต่อสู้"...”

ซูฟ่านไม่มีเวลาฟังคำแนะนำของระบบเขายื่นมือออกไปและจับหมัดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโดยสัญชาตญาณได้อย่างง่ายดาย