บทที่ 51 เข้าร่วม
บทที่ 51 เข้าร่วม
ภายในซากปรักหักพังของเมืองที่รกร้างทางตะวันตกของดาวเฟดาย่ามีร่องรอยของอาคารถล่มทุกหนทุกแห่ง ต้นไม้สีเขียวทั้ง 2 ข้างทางถูกตัดขาดจากตรงกลางกิ่งไม้และใบไม้ขาดกระจัดกระจายบนพื้นเศษใบไม้และเศษกระดาษปลิวว่อนไปตามลมอบอวลไปด้วยกลิ่นฉุน
ถนนที่สวยงามและเรียบง่าย แต่เดิมถูกแบ่งออกเป็นส่วน ๆ ตอนนี้กลับมีรอยแตกกระจายออกไปอย่างหนาแน่นเหมือนใยแมงมุมทำให้เกิดประกายไฟจากภายในอย่างต่อเนื่องและบางครั้งก็มีเสียงระเบิดอย่างรุนแรงและลูกบอลเพลิงก็ค่อยๆดังขึ้นด้วย
เมื่อมองไปที่เมืองที่พลุกพล่านในอดีตซึ่งเปลี่ยนไปจนเกินจะรับรู้ได้ สายตาของชาวเฟดาย่าทุกคนก็เต็มไปด้วยความเศร้าหมองที่อ่อนแอและความไม่เต็มใจที่จุกอยู่ในอกของพวกเขา
“ดัวเกอร์ล่ายานอวกาศของคุณอยู่ที่ไหนสักแห่งที่นี่?” เซียร์ย่าถามผู้นำเฟดาย่าอย่างเปิดเผย
“ครับท่านอีกไม่นานเราจะถึงแล้ว เดิมเป็นยานอวกาศสำรองสำหรับใช้ในกรณีฉุกเฉินซึ่งจอดไว้ที่ท่าอากาศยานใต้ดิน!”ดัวเกอร์ล่าผู้นำเฟดาย่าที่เดินอยู่ข้างหลังได้ยินคำถามของเซียร์ย่าเขารีบตอบอย่างรวดเร็ว
เมื่อการโจมตีของมนุษย์ต่างดาวเกิดขึ้นอย่างกะทันหันผู้คนบนดาวเฟดาย่าก็ไม่สามารถแม้แต่จะตอบสนองได้และหายนะก็มาถึงพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ดังนั้นยานอวกาศที่จอดอยู่บนท่าอากาศยานจึงถูกทำลายทันที ในตอนนี้เหลือเพียงยานอวกาศเพียงลำเดียวเท่านั้นบนดาวเฟดาย่า ซึ่งก็คือยานอวกาศสำรองที่ใช้ในสถานการณ์ฉุกเฉิน
“คุณควรรีบไป เอเลี่ยนเหล่านั้นมีสเก๊าเตอร์และถ้าคุณช้าพวกเขาจะค้นพบคุณได้!” เซียร์ย่ามองพวกเขาและขมวดคิ้ว
"ครับ! ครับ!"
ดัวเกอร์ล่ารีบพยักหน้าอย่างตกใจจากนั้นตะโกนเรียกให้ทุกคนเร่งความเร็ว
หลังจากต่อสู้ดิ้นรนระหว่างชีวิตและความตายชาวเฟดาย่าเหล่านี้ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวต่อผู้ใต้บังคับบัญชาของฟรีสเซอร์ เมื่อได้ยินว่าเอเลี่ยนอาจไล่ตามพวกเขาได้ทุกคนก็ออกแรงเต็มที่และเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
ไม่นานหลังจากนั้นดัวเกอร์ลาก็พาทุกคนไปยังชานเมืองที่ห่างไกลจากตัวเมือง
ทิวทัศน์ของสถานที่แห่งนี้แตกต่างจากซากปรักหักพังของเมืองอย่างสิ้นเชิง เป็นป่าที่มีต้นไม้ล้อมรอบเป็นแถว ต้นไม้สูงมากกว่า 10 เมตรถูกจัดวางอย่างหนาแน่นอย่างเป็นระเบียบไม่คาดคิดว่ามันจะรอดจากการเคลื่อนของแผ่นเปลือกโลก
“ท่านเซียร์ย่า มีห้องใต้ดินที่สร้างจากโลหะผสมอยู่ใต้ป่าแห่งนี้และยานอวกาศสำรองจอดอยู่ข้างใน!” ดัวเกอร์ล่ากล่าวพร้อมกับชี้ไปที่ป่าที่เรียบร้อยและเป็นระเบียบตรงหน้าเขา
เซียร์ย่าพยักหน้า
ปรากฎว่าป่าทั้งผืนนี้ถูกสร้างขึ้นบนฐานขนาดใหญ่ที่ทำจากโลหะผสมไม่น่าแปลกใจเลยที่มันไม่ได้รับผลกระทบจากการเคลื่อนของแผ่นเปลือกโลก
“รีบเข้าฐานเถอะ ถ้าช้ากว่านี้ฉันกลัวว่าจะมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น”
"เยส เซอร์!" ชาวเฟดาย่าทั้งหมดก็เริ่มยุ่งตามคำแนะนำพวกเขารีบไปที่ทางเข้าฐาน
ภายในไม่กี่อึดใจชาวเฟดาย่ากว่าหมื่นคนก็เข้ามาภายในฐาน
จากนั้นพวกเขาเริ่มตรวจสอบและบำรุงรักษายานอวกาศสำรองไม่ใช่งานเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่โชคดีที่ชาวเฟดาย่าเกือบทั้งหมดเป็นนักวิทยาศาสตร์การดูแลรักษาเลยง่ายสำหรับพวกเขา
เซียร์ย่ายืนอยู่ในฐานสักพักและเห็นยานอวกาศซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายของชาวเฟดาย่า
จริงๆแล้วมันเป็นยานอวกาศขนาดมหึมาซึ่งมีความยาวกว่า 10 กิโลเมตร ทั้งลำเปล่งประกายแวววาวสีเทาเงินและแขนหุ่นยนต์ที่สร้างด้วยโลหะผสมยื่นออกมาจากด้านล่างมันดูเหมือนสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่จากระยะไกล
เมื่อเห็นครั้งแรกเขาก็ตกใจกับเทคโนโลยีขั้นสูงของชาวเฟดาย่า คนเหล่านี้ดูเหมือนจะชอบสีเทาเงินเป็นพิเศษดาวเคราะห์และทางเดินอวกาศของพวกเขาล้วนมีสีเช่นนี้และแม้แต่ยานอวกาศก็มีสีคล้ายกัน
“คนเหล่านี้มีเทคโนโลยีขั้นสูงเเบบนี้ แต่ความแข็งแกร่งทางร่างกายของพวกเขากลับอ่อนแอมาก เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่พวกเขายังไม่ถูกกองกำลังอื่นกำจัด” เซียร์ย่าคิดในใจ
ดาวเฟดาย่าตั้งอยู่ระหว่างภูมิภาคตะวันออกและใต้ของกาแล็คซี่ทางช้างเผือกเหนือ เห็นได้ชัดว่ากองกำลังอื่นไม่ได้กำจัดเพราะมันตั้งอยู่ที่รอยต่อของทั้ง 2 ภูมิภาค แต่ในที่สุดดาวเฟดาย่าก็ไม่สามารถรอดพ้นจากชะตากรรมของการถูกพิชิตได้
“ด้วยภูมิปัญญาของชาวเฟดาย่าจึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่ตื่นตัวเกี่ยวกับอันตรายแม้แต่นิดเดียว!”
เซียร์ย่าส่ายหัว ตามหลักเหตุผลแล้วชาวเฟดาย่าอาศัยอยู่ในจักรวาลมานานหลายปีจนพวกเขาลืมเกี่ยวกับความดำมืดของจักรวาลแล้วเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงไม่ตอบโต้แม้แต่นิดเดียวล่ะ?
“ดัวเกอร์ล่า นักรบโบราณที่เอเลี่ยนพูดถึงก่อนหน้านี้คือใคร” เซียร์ย่าถามดัวเกอร์ล่าทันที
ดัวเกอร์ล่าเผยให้เห็นท่าทางสับสนและส่ายหัว: “ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นนักรบโบราณที่ผู้อาวุโสของเผ่าค้นคว้าในสมัยโบราณ ไม่มีใครรู้รายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงเพราะมันนานเกินไป”
“ผู้อาวุโสสร้างนักรบโบราณขึ้นมาเพื่อปกป้องเผ่าพันธุ์ แต่จริงๆแล้วมันกลับกลายเป็นต้นเหตุของการทำลายเผ่าพันธุ์เฟดาย่าส่ะเอง!”
เซียร์ย่าถอนหายใจเบา ๆ และไม่พูดอะไร นักรบโบราณที่พูดถึงอาจเป็นได้ว่าพวกมันคล้ายกับนักรบ 'Bio - Android' (ให้นึกถึงเซลส์ครับ)
เช่นเดียวกับชาวไซย่าบางทีชาวเฟดาย่าอาจลืมตำนานในสมัยโบราณไปแล้วเนื่องจากการอพยพของเผ่าพันธุ์
ยังไงก็ตามมันก็ดีเหมือนกันเนื่องจากชาวเฟดาย่ากำลังเผชิญกับชีวิตและความตายเขาจึงสามารถสยบพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
ทันใดนั้นใบหน้าของเซียร์ย่าก็เปลี่ยนไปเขารู้สึกได้ถึงออร่าอันทรงพลังกำลังบินตรงมาหาพวกเขาและในหมู่พวกเขาออร่าหนึ่งในนั้นชั่วร้ายและทรงพลังเป็นพิเศษ มันตระหง่านและยิ่งใหญ่คล้ายกับภูเขาเมื่อเทียบกับออร่าอื่น ๆ อีกหลายอัน
มันคือออร่าของซาร์บอน!
ใบหน้าของเซียร์ย่าเครียดเขาขมวดคิ้วและพูดว่า:“ฉันไม่คิดว่าซาร์บอนจะมาพร้อมกับลูกสมุนจริงๆ!”
“ดัวเกอร์ล่าให้ทุกคนซ่อนตัวอยู่ในยานอวกาศทันทีแล้วเริ่มระบบป้องกันทั้งหมดของฐาน!” เซียร์ย่าไม่ลังเลและสั่งอย่างเด็ดขาด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
ดัวเกอร์ล่าสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นขณะมองไปที่ใบหน้าของเซียร์ย่าจากนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งที่เซียร์ย่าพูดถึงก่อนหน้านี้ก่อนจะมองไปที่สเก๊าท์เตอร์ในมือของเซียร์ย่า“เอเลี่ยนบุกหรอครับท่าน!”
ทันใดนั้นใบหน้าของดัวเกอร์ล่าก็ซีดลง
เซียร์ย่าพยักหน้า “ซาร์บอนและลูกน้องของเขากำลังมาที่นี่ คาดว่าเขาจะมาถึงในอีก 3 นาทีอย่าถามมากทำตามคำสั่งของฉันเดี๋ยวนี้!”
เสียงเย็น ๆ ดังขึ้นข้างหูของดัวเกอร์ล่าเมื่อเขาได้ยินว่าศัตรูจะมาถึงในเวลาเพียง 3 นาทีร่างกายของเขารู้สึกอ่อนแอ
“ผมจะรีบจัดการทันที” เขาตอบด้วยเสียงสั่นเครือ
หลังจากเห็นดัวเกอร์ล่าวิ่งเหยาะๆเซียร์ย่าก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสบาย ๆ เซียร์ย่าตั้งใจจะดักจับซาร์บอนที่นี่
“ซาร์บอน...ให้ฉันดูหน่อยว่าแกจะแข็งแกร่งแค่ไหนในฐานะมือขวาของฟรีสเซอร์!”
เซียร์ย่ารู้สึกร่างกายของเขาตื่นเต้นมาก 3 นาทีผ่านไปในพริบตา
มีเงาหลาย 10 คนบินอยู่เหนือขอบฟ้าอันไกลโพ้นนำโดยชายหนุ่มรูปหล่อที่มีผมสีเขียวเข้ม -ซาร์บอน!
เมื่อเขาเห็นเด็กผู้ชายผมดำขวางเส้นทางอยู่ข้างหน้าซาร์บอนก็โบกมือให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหยุดทุกคนแล้วมองดูเด็กชายด้วยความสนใจ
ซาร์บอนลอยอยู่บนอากาศเผยให้เห็นรอยยิ้มที่เย็นชาและไร้ความปราณีบนริมฝีปากของเขาในขณะที่มือทั้ง 2 ข้างของเขากอดหน้าอก
มีเผ่าพันธุ์มนุษย์หลายชนิดในจักรวาลและความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันเหล่านั้นก็มีน้อยมากเช่นกันชุดเกราะรบที่เซียร์ย่าสวมใส่เป็นชุดเกราะที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในพื้นที่ทางตอนเหนือของทางช้างเผือก ดังนั้นซาร์บอนจึงไม่สามารถเดาได้ทันทีว่าเซียร์ย่าเป็นเผ่าพันธุ์ใด
“ฉันหวังว่าเด็กคนนี้จะทำให้ฉันสนุกขึ้นมาหน่อยนะ”
ซาร์บอนมองไปยังเซียร์ย่าด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ที่อยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา
