บทที่ 45 ฝึกบนดาวรกร้าง
บทที่ 45 ฝึกบนดาวรกร้าง
เรื่องการคัดเลือกคนต้องพิถีพิถันและเข้มงวดก่อนอื่นคนเหล่านั้นควรมีสติเพียงพอที่จะเห็นสถานการณ์ปัจจุบันและอย่าเปิดเผยข่าวในช่วงที่ผู้คนยังไม่อพยพออกไป อย่างที่ 2 อพยพคนเหล่านี้ให้มากที่สุดไม่ควรเป็นคนที่ราชาเบจีต้าและคนอื่น ๆ จับตามองอยู่เสมอ
สิ่งนี้จะเป็นไปไม่ได้ในนักรบระดับสูงและชาวไซย่าส่วนใหญ่ที่มีพรสวรรค์แฝงที่ดีเป็นพิเศษ เพราะในบรรดาชาวไซย่าหนึ่ง 1,000,000 คนมีเพียงไม่ถึง 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่เป็นนักรบระดับสูงและแต่ละคนก็มีค่ามาก
ชาวไซย่าส่วนใหญ่ที่มีศักยภาพที่ยอดเยี่ยมนั้นอยู่ในรายชื่อของราชาเบจีต้าและฟรีสเซอร์แล้วและได้รับความสนใจเป็นพิเศษเพื่อลดความวุ่นวายจึงไม่สามารถอพยพคนเหล่านี้ได้
แน่นอนว่าอาดริและคนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถรับพวกเขาทั้งหมดได้เพราะนั่นจะทำให้ศักยภาพของชาวไซย่าหมดไปและที่สำคัญการคัดเลือกนักรบระดับต่ำและระดับกลางจะต้องเข้มงวดมากยิ่งขึ้น
นอกจากนี้ยังมีปัญหาเรื่องอัตราส่วนชาย - หญิงของชาวไซย่าซึ่งเกี่ยวข้องกับการขยายเผ่าพันธุ์ในอนาคตแม้ว่าเซียร์ย่าจะไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก แต่อาดริและคนอื่น ๆ ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นอย่างมากและต้องพิจารณา
ในระยะสั้นการย้าย 2,000-3,000 คนได้ก็จะดีมาก! ประชากรทั้งหมดของชาวไซย่ามีน้อยกว่า 1,000,000 คนและการหายตัวไปของสมาชิกหลาย 1,000 คนจะดึงดูดความสนใจจากราชาเบจีต้าอย่างแน่นอน ดังนั้นอาดริและคนอื่น ๆ จึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษเมื่อพวกเขาลงมือ
“ในตอนนี้เราจะทำแบบนี้ก่อน ทุกคนต้องติดต่อทางอ้อมกับชาวไซย่าที่สามารถอพยพและก็ไม่เปิดเผยข่าวให้ใครรู้ เมื่อไหร่ที่ราชาเบจีต้าเริ่มการปฏิวัติ เราจะมีเวลาน้อยลง!”
อาดริกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ
“มีความหวังดีกว่าไม่มีความหวังอะไรเลย!”
บรู๊คทำสีหน้าหนักใจในเวลานี้หัวใจของเขาเหมือนพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ ชาวไซย่าผู้มีเกียรติต้องหนีไปจริงๆซึ่งเป็นเรื่องที่น่าอับอายสำหรับเขามาก ทั้งหมดเป็นเพราะฟรีสเซอร์!
…
10 วันต่อมาบนโลกที่รกร้างว่างเปล่า
ลมหนาวที่เสียดแทงร่างกายได้พัดพาทรายฝุ่นไปทั่วทุกหนทุกแห่งท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยหมอกควันหนาทึบปรากฏเป็นสีเหลืองซีด
ในเวลานี้ 'ตู้ม' เสียงระเบิดดังขึ้น จากนั้นโลกก็สั่นสะเทือนและทันใดนั้นเมฆเห็ดสีแดงส้มก็ลอยขึ้นที่ขอบฟ้าอันไกลโพ้น เมฆเห็ดมีขนาดใหญ่และร้อนระอุมาก เช่นเดียวกับดวงอาทิตย์ที่สว่างจ้าขึ้นมาทันทีก็ส่องสว่างรอบ ๆ พื้นที่หลาย 10 กิโลเมตร
หึ่มม...คลื่นกระแทกที่เกิดจากพลังงานได้พัดออกไปและสิ่งแรกที่ต้องแบกรับความรุนแรงคือยอดเขาสูงตระหง่านที่ยื่นออกมาจากพื้นดิน แข็งเหมือนเหล็กซึ่งถล่มลงมาทันทีเพราะคลื่นกระแทกอันทรงพลัง ก้อนหินขนาดใหญ่ถล่มลงมาและหินทุกชิ้นมีน้ำหนักหลายตัน
ในขอบฟ้าที่มืดครึ้มมีร่างพร่ามัว 2 ร่างกำลังบินด้วยความเร็วสูงพวกเขาเป็นร่างเล็กและร่างใหญ่เปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อย ๆ ในขณะที่โจมตีซึ่งกันและกันจู่ๆก็หายไปและปรากฏตัวจากท้องฟ้าสู่พื้นและจากพื้นดินสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง
ทุกครั้งที่พวกเขาต่อสู้กันจะมีระเบิดทำลายล้างออกไปรอบตัว
ฟือ~ หวืดด... แสงสีฟ้าส่องประกายในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
“ฮ่าฮ่าสนุกมาก นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ต่อสู้โดยไม่ต้องรู้สึกกังวลแบบนี้”
ชุดเกราะรบบนร่างกายของเขาได้รับความเสียหายและเลือดก็ไหลออกมาจากบาดแผลบนผิวหนังของเขา แม้ว่าเขาจะมีแผลเป็นทั่วร่างกาย แต่ก็ไม่เห็นร่องรอยของความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา ร่างเด็กอีกคนเห็นได้ชัดว่าอยู่ในสภาพที่ดีกว่ามากแต่ก็มีอาการเหนื่อยล้าเช่นกัน
“ลุงอาดริอายุมากแล้ว แต่ยังแข็งแกร่งอยู่! อ่าา! การต่อสู้เป็นการฝึกที่ดีที่สุดจริงๆเลย!”
ใบหน้าของเซียร์ย่าแดงก่ำ เลือดภายในร่างกายของเขาก็ไหลอย่างรวดเร็วเพราะความตื่นเต้น
“ฮ่าฮ่า~มันเป็นเรื่องปกติ! ถ้าเธอไม่ได้ลดพลังลงฉันเกรงว่าฉันคงจะไม่สามารถแม้แต่ที่จะเคลื่อนไหวได้และแพ้ในพริบตา”
อาดริหัวเราะอย่างเต็มที่ ท่าทางที่รุนแรงนี้ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงต่อบาดแผลบนร่างกายแต่เขากลับไม่คิดอะไรมาก
“นี่!”
เซียร์ย่าโยนถั่วเซียนออกมาอาดริรับถั่วเซียนได้อย่างง่ายดายแล้วโยนเข้าปากเคี้ยวแล้วกลืนทันที ทันใดนั้น Ki จำนวนมากก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของเขา บาดแผลบนร่างกายของเขาหายสนิท พลังของเขากลับคืนสู่สภาพสูงสุดในทันที
“ถั่วเซียนนี้วิเศษจริงๆแต่ฉันคิดว่าควรจะใช้มันในตอนที่จำเป็น”
อาดริรู้สึกเสียดายที่เอาถั่วเซียนอันล้ำค่าไปใช้กับบาดแผลเล็กน้อยแบบนี้ เซียร์ย่าหัวเราะและพูดว่า:“ผลของมันจะไม่ปรากฏเมื่อใช้ระหว่างการฝึกลุงอาดริพลังรบของลุงดีขึ้นมากแค่ไหนแล้ว?”
อาดริบีบกำปั้นของเขาและรู้สึกถึงพลังที่มีอยู่ในร่างกายของเขาอาดริหัวเราะด้วยความพึงพอใจเขาพูด:“เกือบ 8800 เฮ้ย! พลังรบของฉันพัฒนาขึ้นมากกว่า 200 ใน 10 วันมันเป็นไปได้ยังไง! ”
เซียร์ย่ายิ้ม... ชาวไซย่าชอบใช้วิธีการที่ป่าเถื่อนที่สุดในการฝึกฝนเพื่อเพิ่มพลังรบแต่ผลที่ได้เห็นได้ชัดว่าไม่ดีเท่ากับกินถั่วเซียน
เมื่อรวมกับวิธีการฝึกฝนที่เซียร์ย่าสอนแล้ว ศักยภาพภายในที่สะสมมาก่อนหน้านี้ของอาดริก็ปะทุขึ้นอย่างกะทันหันซึ่งทำให้เขามีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในเวลาสั้น ๆ 10 วัน ยังไงก็ตามเซียร์ย่ารู้ว่าหลังจากลุงอาดริใช้ศักยภาพภายในที่สะสมหมดแล้วอัตราการเติบโตของเขาก็จะช้าลงอีกครั้ง
"น่าเสียดายที่ทฤษฎีของ 'Ki' ที่เธออธิบายนั้นลึกซึ้งเกินไปจนฉันไม่สามารถเข้าใจได้" อาดริเกาหัวด้วยความรู้สึกกังวลเกี่ยวกับ“Ki” นั้น แต่เดิมต้องเริ่มเรียนรู้ตั้งแต่เด็กไม่งั้นก็ยากที่จะเข้าใจ
“ถูกต้อง!” เซียร์ย่าปัดเม็ดทรายออกจากชุดเกราะรบจากนั้นก็เอาถั่วเซียนออกมาถุงใหญ่พวกมันมากกว่าครั้งที่แล้วที่เขาให้อาดริ
“นำถั่วเซียนเหล่านี้ไปแบ่งปันกับลุงบรู๊คและคนอื่นๆด้วยนะ”
ลุงอาดริหยิบถุงขึ้นมาดูมันอาจจะมีถั่วเซียนมากกว่า 100 เม็ดอยู่ข้างในเขาถามอย่างรู้สึกประหลาดใจ:“เธอมีถั่วเซียนเยอะขนาดไหนกัน?ลุงสงสัยว่าเธอซ่อนถั่วเซียนไว้? …”
“ฮิฮี~ไม่มากหรอก ลุงอาดริอย่าบอกซิหลิงนะไม่งั้นเธอจะเซ้าซี้ผมให้ถั่วเซียนมากกว่านี้แน่”
เมื่อนึกถึงความต้องการที่ไม่รู้จักพอของซีหลิงที่มีต่อถั่วเซียน เซียร์ย่ารู้สึกว่าถ้าเธอรู้แล้วเขาจะเสียถั่วเซียนจำนวนมากไปจากมือของเขาอีกครั้ง
“ลุงไม่สนใจเรื่องแบบนั้นอยู่แล้วเธออธิบายให้ซีหลิงฟังเองนะ”
ปกติจะไม่ป้องกันไม่ให้เด็กน้อยทั้ง 2 ต่อสู้กันเขดีใจด้วยซ้ำที่เห็นความสัมพันธ์ของพวกเขาแน่นแฟ้นขึ้น
“อารยธรรมในจักรวาลมีความเชี่ยวชาญในเทคโนโลยีขั้นสูงควรที่จะสร้างห้องฝึกขนาดใหญ่ได้ นั่นเป็นข้อกำหนดที่สำคัญที่จะต้องสร้างห้องฝึกขนาดใหญ่ให้ได้!” ลุงอาดริครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ในพื้นที่ทางเหนือองค์กรที่ก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมากที่สุดคือตำรวจอวกาศ แต่พวกเขาไม่ชอบพวกเรามาโดยตลอดและเราก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกับพวกเขาด้วย ดาวเคราะห์ไฮเทคอื่น ๆ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับฟรีสเซอร์แต่กลับเป็นกองกำลังของศัตรูอื่น ๆหาไม่ง่ายเลย!”
หลังจากฟังเซียร์ย่าก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เทคโนโลยีขององค์กรตำรวจอวกาศอยู่ในระดับสูง แต่พวกเขามักจะคุยโวเกี่ยวกับการปกป้องความสงบสุขของกาแล็กซี่ทางช้างเผือกดังนั้นความสัมพันธ์กับชาวไซย่าที่ทำลายระเบียบของพื้นที่ทางเหนือจึงไม่ดีมาก
ในขณะที่กองกำลังอื่น ๆ ก็รู้ถึงความสำคัญของอารยธรรมไฮเทคและได้ส่งคนไปพิชิตพวกเขาตั้งแต่เนิ่นๆ ตอนนี้ดาวเคราะห์ไฮเทคเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นของฟรีสเซอร์และกองกำลังของคู่แข่งซึ่งหาที่เหลือได้ยากจริงๆ!
