บทที่ 20 ซีหลิงใน 1 ปีต่อมา
บทที่ 20 ซีหลิงใน 1 ปีต่อมา
ซีหลิงยังไม่ออกมาจากห้องกาลเวลา...
เซียร์ย่าลอยไขว่ห้างอยู่กลางอากาศอย่างโดดเดี่ยวในขณะที่พยายามเข้าใจถึงแนวคิดที่ว่า “จิตสงบและกายสนองฉับพลัน”
ตำนานเล่าว่าวิหารพระเจ้าตั้งอยู่เหนือชั้นบรรยากาศของโลก ต้องได้รับพรจากพลังศักดิ์สิทธิ์ไม่งั้นเจ้าจะไม่สามารถเข้าใกล้วิหารพระเจ้าได้หากเจ้าไม่พลังที่แข็งแกร่งพอ
……
ในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่อาคารครึ่งซีกสีแดงกำลังลอยอยู่อย่างโดดเดี่ยว เนื่องจากอยู่บนระดับความสูงท้องฟ้าจึงมีเมฆไม่มากโดยรอบและอากาศก็เบาบางลงเช่นกัน
ที่ใจกลางของวิหารพระเจ้ามีห้องโถงขนาดใหญ่งดงามมีต้นไม้และพืชหลายชนิดกำลังเติบโตเป็นแถวทั้ง 2 ข้างดูค่อนข้างเงียบเหงาเมื่อเทียบกับห้องโถงหรูหราแลจัตุรัสกว้างตรงกลาง
ในขณะนี้ร่างของเซียร์ย่ากำลังลอยอยู่กลางอากาศโดยหลับตาและสีหน้าที่สงบของเขาไม่ออกอาการใด ๆ ไม่มีลมโดยรอบแต่ต้นไม้ในระยะไกลดูเหมือนจะถูกดึงให้โค้งงอไปในทิศทางของเขา
สูด - เซียร์ย่าสูดลมหายใจยาวและพูดออกมาคำหนึ่งเขาลืมตาและร่อนลงบนพื้นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับอุทานว่า“ฉันอยากเลียนแบบแนวคิดดั้งเดิมของมิสเตอร์โปโป้เพื่อปรับปรุงขอบเขตศิลปะการต่อสู้ของฉัน แต่แนวคิดและขอบเขตความเข้าใจของเขานั้นลึกซึ้งมาก ฉันพยายามเข้าใจมันมากเท่าไหรก็ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ง่ายเลย!”
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ทำไมคนรับใชัทั้งหมดใน Dragon Ball World นั้นต้องเหนือกว่าพระเจ้าที่ตัวเองรับใช้ด้วย? ยกเว้นคิบิโตะคนรับใช้ของซูพรีมไคตะวันออกไม่ว่าจะเป็นมิสเตอร์โปโป้หรือ Angel "นางฟ้า" (เป็นเผ่าพันธุ์ของวิส)
พวกเขาทั้งหมดแข็งแกร่งกว่าพระเจ้าที่พวกเขารับใช้เองเสียอีก ยิ่งไปกว่านั้นในระดับหนึ่งพวกเขาทั้งคู่ก็ดำรงตำแหน่งในฐานะศิษย์และอาจารย์
เมื่อพระเจ้าก้าวไปสู่วิหารพระเจ้าเขาได้รับคำแนะนำจากมิสเตอร์โปโป้และเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างบิลส์ก็ได้รับการสอนเป็นการส่วนตัวโดย วิส
พวกเขาคือใครกันแน่?
เนื่องจากพวกเขามีพลังมากทำไมพวกเขาถึงทำหน้าที่เป็นเพียงแค่คนรับใช้ล่ะ? เมื่อคิดทั้งหมดนี้เซียร์ย่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัวแต่แล้วเขาก็ตอบกลับทันทีขณะที่หัวเราะเบา ๆ
“ทำไมฉันถึงต้องไปคิดถึงพวกเขาไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรมันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉันเลยอ่า! ลืมไปเลยฉันควรฝึกฝนอีกสักหน่อยดีกว่า!”
แต่ในเวลานั้นบรรยากาศที่สงบก็หยุดนิ่งหลังจากนั้นด้วยเสียง "ฮูลา" ทุกอย่างก็ถูกฉีกออกจากกันราวกับว่าเป็นผ้าไหมบางๆ
เซียร์ย่าตกใจและยังไม่ทันได้ตอบสนองเมื่อจู่ๆก็มีแรงกดดันที่อยากจะแยกเขาออกจากกันทำให้เขารู้สึกสั่นสะท้าน คลื่นที่พลุ่งพล่านราวกับสวรรค์จะถล่มจมลงใจกลางวิหารพระเจ้าในทันทีออร่านี้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งท้องฟ้า
เมื่อเผชิญกับออร่าที่ทั้งทรงพลังและหยิ่งทะนงเช่นนี้ เซียร์ย่าก็รู้สึกอ่อนแอและต่ำต้อยในขณะที่ร่างของเขากำลังสั่นสะท้าน
“ออร่านี้มัน…” เซียร์ย่าแข็งไปชั่วขณะเพราะเขาคุ้นเคยกับออร่านี้เป็นอย่างดี
“หลังจากออกมาออร่าของซีหลิงกลับแข็งแกร่งขึ้นมาก……ฉันรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับซีหลิงที่กลายร่างเป็นลิงยักษ์ในตอนนั้นมันเป็นความต่างชั้นที่สยองมาก!”
เซียร์ย่าดูค่อนข้างตกตะลึงแต่เขาตื่นเต้นยิ่งกว่าเลือดในตัวของเขากำลังพลุ่นพล่าน
“การฝึกในห้องกาลเวลานี้ได้ผลดีมากควรจะเป็นเพราะมิสเตอร์โปโป้ให้คำแนะนำ!”
“พี่เซียร์ย่า!”
เสียงของซีหลิงดังมาจากภายในทางเดินที่คดเคี้ยวจากนั้นเด็กสาวตัวเล็ก ๆ ก็ออกมาจากด้านข้างของวิหารพระเจ้า
ศีรษะเต็มไปด้วยผมยาวพลิ้วเบา ๆ คิ้วโค้งงอดวงตาที่สดใสคู่หนึ่งประดับประดาใบหน้าของเธอราวกับดวงดาวและดวงจันทร์อย่างสมบูรณ์แบบและใบหน้าที่เหมือนดอกไม้ของเธอก็เปล่งประกายราวกับหยก แม้ว่าร่างกายของเธอจะยังไม่เติบโตเต็มที่ แต่มันก็เริ่มแสดงให้เห็นถึงรูปร่างของเด็กสาวแล้ว
นี่คือซีหลิงเหรอ ..?
เมื่อมองไปที่เด็กสาวตัวเล็ก ๆ ที่มีความสูง 1.5 เมตรตรงหน้าเขาเซียร์ย่าก็ดูงี่เง่าอยู่ครู่หนึ่ง เด็กสาวที่คอยตามอยู่ข้างๆเขาเติบโตขึ้นมากโดยที่ไม่รู้ตัวเลย
แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับอายุของเธอมันก็เป็นเวลา 7 ปีขึ้นไปแล้วเมื่อพวกเขามาถึงโลกบวกกับ 1 ปีในห้องกาลเวลาในความเป็นจริงตอนนี้ซีหลิงอายุมากกว่า 8 ปีแล้วและเสริมด้วยว่าผู้หญิงชาวไซย่านั้นเติบโตไวดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจ
“ซีหลิงความแข็งแกร่งของเธอเพิ่มขึ้นมากจริง ๆเล่นทำเอาพี่ตกใจเลย! ”
เนื่องจากเธอยังไม่ได้ซ่อนออร่า เซียร์ย่าจึงสัมผัสได้ถึงแรงบีบคั้นอย่างรุนแรงเมื่อยืนอยู่ข้างเธอ พลังงานนี้หากคำนวณตามพลังต่อสู้ควรมีค่าใกล้เคียง 10,000 ถ้าเธอให้อยู่บนดาวเบจีต้าก็ควรได้รับการพิจารณาว่ามีความแข็งแกร่งที่สูงมาก
หลังจากได้ยินซีหลิงก็เงยหน้าขึ้นทันทีด้วยความหยิ่งผยองใบหน้าที่น่าดึงดูดของเธอภาคภูมิใจ
“แน่นอน! ตอนนี้หนูมีพลังมากกว่าพี่เซียร์ย่าแล้ว!”
“รอเดี๋ยวก่อนเถอะ น้องสามารถมีความสุขได้แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ หลังจากที่พี่ออกมาจากห้องกาลเวลาแล้วพี่จะมีพลังมากกว่าน้องอย่างแน่นอน”
เซียร์ย่าไม่สามารถรอที่จะทำให้ซีหลิงตกใจได้เนื่องจากตอนนี้เขามีถั่วเซียนจำนวนมากอยู่ในมือจึงไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยในขณะที่ฝึกฝนเลย!
ครั้งก่อนซุนโกคูได้ไปที่ดาวนาเม็ก และเพิ่มพลังต่อสู้ของเขาเป็น 180,000 ในเวลาอันสั้นแค่ 1 เดือน เซียร์ย่ารู้ว่าเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับ ซุนโกคูได้ แต่เขามั่นใจว่าอย่างน้อยก็สามารถเพิ่มพลังต่อสู้ได้หลายครั้ง
“ฮึ่มเราจะได้เห็นดีกัน!”
เมื่อเธอไม่ได้รับคำชมใด ๆ สำหรับความก้าวหน้าของเธอซีหลิงก็ตะคอกอย่างเย็นชาและเอียงใบหน้าไปด้านข้างอย่างหยิ่งผยอง
“จริงๆแล้วเธอน่ารักน้อยลงมากขึ้นเรื่อย ๆแล้วนะซีหลิงตัวน้อยที่น่ารัก”
เซียร์ย่ากระซิบที่หูของเธอในขณะที่เขายกปอยผมของเธอขึ้นมา การกระทำของเซียร์ย่าทำให้เธอรู้สึกโกรธเธอพูดด้วยเสียงดังอย่างหยาบคายว่า
“น่ารักอะไรกัน! เหนือกว่าหนูให้ได้ก่อนเถอะค่อยพูด!”
“เด็กเหลือขอคนนี้เริ่มยึดติดกับธรรมชาติของชาวไซย่ามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่จริง ๆ เมื่อเทียบกับชาวไซย่าคนอื่น ๆ ก็ดีมากกว่าแล้ว ฮืมอาจจะเป็นเพราะผลของการกระทำในช่วงไม่กี่ปีนี้หรืออะไรสักอย่าง!”
เซียร์ย่าหัวเราะเยาะและไม่หยอกเธอเล่นอีกต่อไป
“ซีหลิงพี่มีอะไรดีๆจากคารินด้วยล่ะ.. พี่จะให้เธอบางส่วนเพื่อที่เธอจะได้เก็บไว้ใช้”
หลังจากพูดเสร็จเซียร์ย่าก็หยิบถุงเล็ก ๆ ที่มัดด้วยเชือกซึ่งมีถั่วเซียนอยู่ในนั้นหลาย 10 เม็ด
"นี่คืออะไร?"
ซีหลิงเปิดถุงเพื่อดูและเห็นเป็นถั่วแห้ง
“พวกมันเรียกว่าถั่วเซียนไม่ว่าเธอจะบาดเจ็บหนักแค่ไหนถ้าเธอยังไม่เสียชีวิตถั่ว 1 เม็ดสามารถทำให้เธอกลับคืนสู่สภาพสูงสุดได้ นอกจากนี้เธอจะไม่หิวเลยเป็นเวลา 10 วัน”
"จริงๆเหรอ!?"
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ดวงตาทั้ง 2 ข้างของ ซีหลิงก็เริ่มส่องแสงและมือข้างหนึ่งคว้าถุงถั่วเซียนออกมาหลังจากเก็บมันไว้ในกระเป๋าอย่างมีความสุขแล้วเธอก็ถามอย่างสงสัยว่า
“พี่ให้หนูหมดแล้วพี่ยังมีเหลืออยู่ไหม?”
หลังจากได้รับถั่วเซียนเธอค่อนข้างลังเลถั่วเซียนนี้เป็นของดีจริงๆเพราะสามารถช่วยชีวิตในช่วงเวลาสำคัญได้ เธอเอาถั่วทั้งหมดไปจากเซียร์ย่าแล้วเขาจะเหลืออะไรอีกไหม? เธอควรส่งคืนให้พี่บ้างไหมนะ?
เมื่อเห็นความลังเลของซีหลิงและหน้าตาหงอยๆของเธอเซียร์ย่าก็หัวเราะ
“ไม่ต้องกังวลพี่เก็บบางส่วนไว้เผื่อตัวเองแล้วและเธอต้องดูแลพวกมันให้ดีๆเพราะมันมีค่ามาก”
จะไม่ล้ำค่าได้ยังไงฉันมีมัน7 ถึง80,000!
“อืม!”
ซีหลิงพยักหน้าอย่างแรงพร้อมกับจับมันอย่างเบามือ เซียร์ย่ายิ้มรู้สึกดีเขาไม่ได้บอกซีหลิงว่าเขามีถั่วเซียนมากแค่ไหนเพราะถ้าซีหลิง รู้ว่าเขายังซ่อนถั่วเซียนไว้อีกมากมาย เด็กสาวตัวน้อย ๆ คนนี้จะต้องกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตของเขาอย่างแน่นอน
" เอาล่ะ! เธอควรรอพี่กลับออกมาจากห้องกาลเวลา แล้วตอนนั้นให้ดูหน่อยเถอะว่าเธอจะหยิ่งต่อหน้าพี่อีกยังไง!”
“แบร่~!”
ซีหลิงย่นคิ้วของเธอในขณะที่แลบลิ้นออกมาอย่างน่ารักจากนั้นมองไปที่ด้านหลังของเซียร์ย่าที่ห่างออกไปพร้อมกับใบหน้าเล็กๆของเธอคาดหวังเล็กน้อย
