ตอนที่ 377 ไม่คิดว่าตัวเองจิตป่วยบ้างเหรอ?

บางครั้งเธอก็สงสัยว่ากงเซลี มีอะไรผิดปกติ

เขาสงสัยอยู่แล้วว่าเธอมีแรงจูงใจที่เป็นอันตรายตั้งแต่แรกที่เขาพบเธอ

เขาคิดว่าเธอหลอกให้เหมาเยซื่อรักและแต่งงานกับเธอ

แต่เธอแต่งงานกับเหมาเยซื่อเพียงเพราะเขาใช้การผ่าตัดของเฉียวเฉินเป็นเดิมพันและบังคับให้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขาในทันที

เธอต่างหากล่ะเป็นคนที่ถูกบังคับ

แต่ทำไม เพื่อนของเขาถึงคิดว่าเธอมีแผนการที่จะคบกับเขานักนะ?

เพียงเพราะเธอมาจากครอบครัวที่ฐานะด้อยกว่าเหมาเยซื่อและคนอื่น ๆ อย่างนั้นหรือ?

นั่นหมายความว่าเธอใช้วิธีที่น่ารังเกียจในการแต่งงานกับเขาหรือเปล่า?

ในขณะนั้นเฉียวเมียนเมียนก็ยิ้มออกมาด้วยความโกรธ

เธอทราบว่านานแล้วว่าผู้คนถูกแบ่งชนชั้น

เธอรู้ด้วยว่าคนระดับที่ต่างกันมาก ๆ แทบจะไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้เลย

เป็นเรื่องปกติที่ชนชั้นสูงจะดูถูกชนชั้นล่าง

แต่เธอไม่รู้เลยว่ากงเซลีจะเปิดเผยเรื่องนี้ออกมาอย่างชัดเจน และก่อให้เกิดปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไม่สามารถทนรับมันได้อีกต่อไป

เธอแน่ใจว่าเธอไม่เคยทำให้เขาขุ่นเคืองมาก่อน

แล้วเธอสมควรได้รับการดูถูกเหยียดหยามเพียงเพราะภูมิหลังของเธอเหรอ?

เพื่ออะไรกัน?

เธอไม่ได้เป็นหนี้อะไรเขาเลยด้วยซ้ำ

“กงเซลี เนื่องจากเราไม่เคยพบกันมาก่อน คุณไม่ได้รู้จักอะไรฉันเลย” เฉียวเมียนเมียนหายใจเข้าลึก ๆ และจ้องมองไปที่ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า “ฉันคิดเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันแน่ใจด้วยว่าฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใจมาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นครั้งที่ 3 ที่เราเจอกัน”

“คุณไม่คิดว่าตัวเองแปลกหน่อยเหรอ?”

“อะไร?” ท่าทีของกงเซลีมืดลงถนัดตา

เฉียวเมียนเมียนยิ้มเยาะ

“คุณไม่เข้าใจความหมายที่ฉันพูดไปหรอกหรือ? ขอพูดอีกอย่างนะ – คุณไม่คิดว่ามีอาการผิดปกติเหรอคะ”

พนักงานที่ยื่นอยู่รอบ ๆ สูดหายใจเข้าอย่างแรง แล้วหันไปมองเฉียวเมียนเมียนด้วยความตกใจและชื่นชม

คุณชายกงขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ร้าย

เขาเป็นประเภทที่จะก่อเหตุวิวาทและทำร้ายคนอื่นได้ง่าย ๆ

อันที่จริง เขาเคยต่อยตีกับคนมามากมายแล้วก่อนหน้านี้

แต่เพราะเขาร่ำรวยและมีอำนาจ เขาจึงไม่ต้องกังวลกับความยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้น

ใครก็ตามที่โดนเขาทำร้าย ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับมันเช่นกัน

ดังนั้นจึงมีไม่กี่คนที่กล้ายั่วยุเขา

และแทบไม่มีใครเลยที่จะทำต่อหน้า

ผู้หญิงคนนี้ดูอ่อนโยนและนุ่มนวล...แต่เธอเป็นหนึ่งคนที่กล้ายั่วยุเขา

คุณหลินที่อยู่กับเขา เมื่อกี้ยังวิ่งหนีออกไปแล้วเลย

แต่เฉียวเมียนเมียนที่โกรธเกรี้ยวไม่มีความกลัวเลย เธอยิ้มเยาะและถามว่า

“คุณเกลียดฉันเหรอคะ ทำไมล่ะคะ?”

“คุณต้องมีเหตุผลที่จะเกลียดใครสักคนไม่ใช่เหรอคะ? คุณชายกง ได้โปรดบอกฉันทีเถอะค่ะ ว่าฉันทำอะไรให้คุณขุ่นเคือง เพราะอะไรคุณถึงได้เกลียดฉันมากขนาดนี้”

กงเซลีกำหมัดแน่น ขณะที่รังสีอำมหิตเคลื่อนไปรอบ ๆ ตัวเขา

เขาแทบจะไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธของเขาได้เลย

ดูเหมือนว่ามันจะระเบิดออกมาในไม่ช้า

ในขณะที่เขากำลังจะปล่อยอารมณ์โกรธขนาดใหญ่ของเขาออกไป เขาได้กลิ่นหอมหวาน

กลิ่นนั้นทำให้ความโกรธส่วนใหญ่ของเขาสลายไป

เขาเงยหน้าขึ้น ตกใจและสับสนเล็กน้อย

เฉียวเมียนเมียนก้าวเข้ามาใกล้เขามากขึ้น และตอนนี้ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างและแวววาว