Ep.791 - พืชชนิดพิเศษ

5/6

Ep.791 - พืชชนิดพิเศษ

ฉินเฟิงเอี้ยวตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว มีดกษัตริย์ครามในมือตวัดลงอีกครั้ง

ฉับบบ!

หางสีแดงเพลิง ถูกสะบั้นขาดทันที

“โฮ--” ราชันย์เสือแดงเปล่งเสียงร้องโหยหวนน่าเวทนา จิตต่อสู้เหือดหายไม่มีเหลือ ตัดสินใจหนีไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวหลังกลับมา

ตรงท้องของมันเป็นแผลใหญ่ ลำไส้ร่วงทะลัก ครูดไปตามพื้น แต่เนื่องจากฉินเฟิงไม่มีกำลังภายใน ฉะนั้นคงยากหากคิดไล่ตาม

สุดท้ายราชันย์เสือแดงเลยหลบหนีไปได้!

ฆ่าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ยังไงอีกฝ่ายก็ถูกเขากดดันจนถ่อยร่นแล้ว สารรูปเช่นนั้นไม่มีทางต่อสู้ได้อีก

“กลับมารวมตัว แล้วเดินทางต่อ!” ฉินเฟิงตะโกนสั่งการ

ชาวเมืองเมื่อพบว่าฉินเฟิงแข็งแกร่งมาก ในหัวใจของพวกเขาก็รู้สึกสงบลงเล็กน้อย

“คนๆนี้ร้ายกาจมาก เขาจะต้องพาพวกเราออกไปจากที่นี่ได้แน่นอน!”

“ถึงจะเสี่ยงไปบ้าง แต่ฉันขอเลือกติดตามเขาดีกว่า เพราะอยู่ต่อก็มีโอกาสตายเหมือนกัน!”

“รีบไปกันเร็ว อย่าให้ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง!”

ฝูงชนทยอยกันวิ่งออกจากอาคาร เดินตามฉินเฟิงต่อ

ฉินเฟิงหยิบหางราชันย์เสือแดงที่ถูกตัดขึ้นมา วางพาดบนไหล่เขา

กลิ่นอายของราชันย์สัตว์ร้ายทรงพลังมาก ตราบเท่าที่ยังมีกลิ่นอายนี้อยู่ สัตว์ร้ายระดับต่ำตัวอื่นๆ ย่อมไม่มีทางกล้าเข้าใกล้

หากฉินเฟิงแบกหางเส้นนี้ตามไปด้วย จะช่วยรับประกันความปลอดภัยตลอดการเดินทางของเขา

ฉินเฟิงเหลียวหลัง มองไปยังฝูงชนที่กำลังกลับมารวมตัวกันด้วยความสับสน  และบังเอิญไปเห็นชายคนหนึ่งที่สูงเทียบเท่าได้เลยกับม้า ฉวยโอกาสเข้ามาอยู่วงในของขบวน ซึ่งมีไว้ให้เด็กและผู้หญิง

ฉินเฟิงหยุดฝีเท้า เดินไปเตะคนๆนั้นทันที แม้เขาจะควบคุมพละกำลังเอาไว้แล้วก็ตาม แต่ชายคนนั้นกลับถูกงัดลอยจากพื้น ปลิวไปไกลกว่า 2 เมตร

“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ จงปกปองผู้หญิงและเด็ก ให้พวกเขาอยู่ตรงกลาง ส่วนผู้ชายทุกคนไปยืนอยู่รอบนอก … ยังไม่ทำตามอีก!”

ถึงไม่มีกำลังภายในและพลังสมาธิ แต่คำพูดของฉินเฟิงกลับเปี่ยมไปด้วยแรงกดดัน ดวงตาของเขาหรี่แคบลง กวาดมองไปยังฝูงชน ผู้ชายหลายคนได้แต่สบถในใจ แต่ลึกๆยังคงรู้สึกผิด ยินยอมสละตำแหน่งให้เด็กและผู้หญิง กลับมายืนอยู่ฝั่งด้านนอก

ฉินเฟิงเริ่มนำกลุ่มออกเดินทางอีกครั้ง

บางทีอาจเป็นเพราะหางเสือใช้ได้ผลจริงๆ หลังจากนั้นฉินเฟิงก็ไม่พบเจอกับสัตว์ร้ายอีกเลย เดินทางต่อได้ครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเขาก็สามารถนำกลุ่มคนออกจากประตูเมือง

อย่างไรก็ตาม ทิวทัศน์ที่ปรากฏขึ้นภายนอก ทำให้ทุกคนตะลึงงัน

“อา! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? นอกเมืองมีพุ่มไม้กับเถาวัลย์ขึ้นชุกชุมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“นี่มันป่าชัดๆ! ไม่จริง! ที่นาของฉันเคยอยู่ตรงนั้น …”

“แล้วแบบนี้ … พวกเราจะออกจากที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกนะว่าฝ่าดงป่าเข้าไป”

ทุกคนบังเกิดความรู้สึกสับสน กระทั่งฉินเฟิงในเวลานี้ ยังมีสีหน้าเปลี่ยนไป

เพราะเมื่อวาน ตอนฉินเฟิงเข้ามา ที่นี่ยังว่างเปล่าอยู่เลย แต่ตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยป่าที่เต็มไปด้วยพุ่มขวากหนามและเถาวัลย์เสียแล้ว

กระทั่งรถที่เคยใช้และจอดอยู่ห่างออกไป ยังถูกปกคลุมไปด้วยดงหนาม  อีกอย่างประตูมิติของไป๋หลี ดูจากตำแหน่งมิติทับซ้อนแห่งนี้แล้ว คาดว่าน่าจะตั้งอยู่หลังป่าดงหนามเบื้องหน้า

“พวกคุณรออยู่ที่นี่ ผมจะไปตรวจดู”

ฉินเฟิงโยนหางเสือทิ้งลงบนพื้น สิ่งนี้จะคอยสกัดกั้นสัตว์ร้ายตัวอื่นๆไม่ให้เข้ามาทำร้ายชาวเมือง

ฉินเฟิงกระชับมีดกษัตริย์คราม  ค่อยๆตรงเข้าไปในป่าอย่างช้าๆ แต่ในหัวใจของเขา บังเกิดความรู้สึกอันคลุมเครือของลางสังหรณ์ร้าย

และในตอนนั้นเอง เถาวัลย์กว่า 7 - 8 เส้นพลันผลุบออกมาจากป่า รัดพันฉินเฟิง กระชากเขาวูบหายเข้าไปอย่างรวดเร็ว

เพียงพริบตา ร่างฉินเฟิงหายวับไปจากขอบชายป่า ชาวเมืองคนอื่นๆที่รอดูต่างตกใจ

“อา! ท่านผู้ใหญ่!!”

“เขา- เขาคงไม่ตายหรอกใช่ไหม”

ภายในฝูงชน เริ่มเกิดบรรยากาศแง่ลบ สีหน้าของแต่ละคนแสดงถึงความไม่สบายใจ

ใบหน้าของกวนฉานเปลี่ยนเป็นขาวซีด เพราะความเร็วของเถาวัลย์เมื่อครู่ และกลิ่นอายที่เล็ดลอดออกมาจากมัน ได้บอกทุกอย่างแก่เขาแล้ว ถึงความแข็งแกร่งของพืชกลายพันธ์ต้นนี้--

--ไม่คาดคิดเลยว่าจะอยู่ในเลเวล B2 !

หากเป็นตอนที่ยังมีกำลังภายในอยู่ ต่อให้กวนฉานไม่สามารถกำจัดพืชกลายพันธุ์ต้นนี้ได้ แต่หากคิดหลบหนีจากมันย่อมไม่ใช่ปัญหา

อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบัน กวนฉานรู้ตัวดี ไม่ต้องพูดถึงรับมือ เกรงว่าหากคิดหนีคงทำไม่ได้ด้วยซ้ำ!

“ถอย .. พวกเราถอยกันก่อน ไป! รีบกลับไปที่กำแพงเมือง!”

ฝูงชนพยักหน้ารับคำ ติดตามกวนฉานกลับมายังกำแพงเมือง

และก่อนจะจากไป กวนฉานไม่ลืมแบกหางเสือติดตัวมาด้วย

ในอึดใจเดียว ฝูงชนก็ล่าถอยห่างจากป่า กลับเข้าเมือง

…

เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ในโลกภายนอก สมาชิกของกลุ่มเฟิงหลีได้มาถึงแล้ว

เมื่อได้ยินถึงความแปลกประหลาดของมิติทับซ้อน และท่านประธานติดอยู่ข้างใน เหล่าสมาชิกพากันบังเกิดความวิตกกังวล แต่เมื่อเห็นท่าทางไม่ยี่หระของไป๋หลี ในใจของพวกเขาก็ผ่อนคลายลง

เพราะไม่ใช่แค่ฉินเฟิง แต่ไป๋หลีก็เป็นเสาหลักของพวกเขาเช่นกัน

“ท่านผู้ใหญ่ไป๋ เจอตัวท่านประธานแล้ว!”

พนักงานที่เฝ้าจอมอนิเตอร์ร้องตะโกน

ไป๋หลีก้าวเข้ามาทันที

“และมีคนอื่นๆติดตามเขามาเยอะพอสมควรเช่นกัน”

“ไม่เป็นไร ตราบใดที่พาทุกคนออกมาได้ก็พอแล้ว” ไป๋หลีกล่าว

“เตรียมเรือเหาะ , เชือก และแท่นยกให้พร้อม!”

“น้อมรับคำสั่ง!”

ตามแนวชานเมืองฉงโหลวถูกปกคลุมไปด้วยของพืชกลายพันธุ์ แต่ไม่มีอุปสรรคกีดขวางใดๆบนท้องฟ้า ดังนั้นสำหรับไป๋หลี แค่เปลี่ยนตำแหน่งก็พอ

ยังไงก็ตาม เธอไม่ได้ห้ามผู้ใช้พลังและชาวเมืองไม่ให้จากไป แต่หากใครต้องการรั้งอยู่ต่อ ก็ต้องรักษาชีวิตด้วยตัวเอง

ไป๋หลีเดินออกจากรถบัญชาการ บินขึ้นไปบนท้องฟ้า และกำลังเพื่อเปิดช่องว่างมิติจากด้านบน

“ฉันไม่แนะนำให้เธอทำแบบนั้น” เสียงหนึ่งดังเข้ามา ไป๋หลีหันหน้ากลับไป และพบว่าเป็นแซด!

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่”

เวลานี้สายตาของแซดเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้ เขารู้สึกตื่นเต้นสุดๆ แทบทนไม่ไหวที่จะแบ่งปันความรู้ใหม่แก่คนอื่นๆ

“สถานที่แห่งนี้มหัศจรรย์จริงๆ ฉันได้ค้นพบบางสิ่งที่น่าทึ่ง!”

“แล้วมันคืออะไร?” ไป๋หลีถามออกไปโดยไม่รู้ตัว

นี่แหละคำถามที่แซดต้องการ เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไป หยิบขวดสุญญากาศออกมาทันที

มีเถาวัลย์เล็กๆบรรจุอยู่ข้างใน

“เถาวัลย์ที่เธอทำลายเมื่อกี้ มันน่าสนใจมาก!”

ไป๋หลีบุ้ยปาก บางครั้งเธอก็ไม่ใช่คนมีน้ำอดน้ำทน รู้อยู่หรอกว่าแซดอยากจะบอกอะไรบางอย่าง แต่ลีลาแบบนี้ เธอคงไม่มีเวลาคุยด้วย!

กระนั้น แซดกลับไม่สนใจต่อความอดทนของไป๋หลี ยังคงกล่าวต่อว่า “แม้นี่จะเป็นแค่พืชกลายพันธุ์เลเวล B แต่กลับสามารถเติบโตได้อย่างบ้าคลั่งโดยอาศัยเวลาเพียงไม่นาน ถือเป็นคุณสมบัติที่น่ากลัวมาก ดังนั้นฉันเลยแอบเก็บมานิดหน่อย และค้นพบว่า เจ้าสิ่งนี้ สัมผัสในการรับรู้พลังงานของมันคมชัดมาก ต้องการพลังงานเพียงเล็กน้อย ก็สามารถเจริญงอกงามได้!”

อธิบายจบ แซดก็ฉีดพลังงานเล็กน้อยเข้าไปในขวด แม้ไม่มีดินคอยให้สารอาหาร แต่พืชในขวดโหลกลับเติบโตสูงใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

ไป๋หลีขมวดคิ้ว ปากเอ่ยถาม “แล้วมันหมายความว่ายังไง?”

คราวนี้แซดเป็นฝ่ายต้องคอยอธิบายอย่างอดทน “มิติที่มาทับซ้อนกับเมืองฉงโหลวประหลาดมาก ภายในนั้นไม่สามารถใช้งานกำลังภายในและพลังสมาธิได้อย่างสิ้นเชิง ทว่าในทางตรงกันข้าม ขอแค่มีพลังงานเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้พืชพวกนี้เจริญเติบโตได้ในอัตราเร็วที่เรียกได้ว่าบ้าคลั่ง! แบบนี้ไม่ได้หมายความว่า ภายในตัวของพวกมัน มีความสามารถในการดูดซับพลังงานหรอกหรือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพืชชนิดนี้ ขอแค่ดูดซับพลังงานในอากาศเท่านั้น ก็เพียงพอแล้ว”

“นี่เองที่เป็นเหตุผล ว่าทำไมพืชชนิดนี้ถึงเติบโตเป็นป่าได้ในเวลาชั่วข้ามคืน พวกมันคือสมบัติขนานแท้ ถ้าสามารถดึงข้อมูลมาได้มากกว่านี้ มันอาจเป็นประโยชน์ต่องานทดลองของฉัน จะกลายเป็นสิ่งที่มีบทบาทสำคัญยิ่ง ลองจินตนาการดูสิ ว่าถ้าความสามารถนี้ ถูกหลอมรวมเข้ากับร่างมนุษย์ ถ้าทำได้จริงๆจะกลายเป็นว่า--”

“--มนุษย์ทุกคนสามารถเปลี่ยนเป็นผู้ใช้พลังได้ไม่ใช่หรอ?”