ตอนที่แล้วตอนที่ 60: หัวเราะทีหลังดังกว่า 2 (อ่านฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 61: ปิดตายิงเป้า 2 (อ่านฟรี)

ตอนที่ 61: ปิดตายิงเป้า 1 (อ่านฟรี)


ตอนที่ 61: ปิดตายิงเป้า

ชิเหวินปินเป็นคนอาสาที่จะไปหาผ้าปิดตามาให้ เขาต้องการหาผ้าประเภทที่หนาจนแม้แต่ลมหรือแสงก็ไม่สามารถทะลุผ่านได้ สำหรับครั้งนี้ ชิเหวินปินจะไม่ยอมให้เสี่ยวเฉิงมาพูดโอ้อวดจนตนต้องเสียหน้าอีก

ชิเหวินปินในตอนนี้ทั้งรู้สึกไม่พอใจและไม่สบอารมณ์

ทักษะการยิงปืนก็อวดไปแล้ว แถมตอนนี้ยังอยากที่จะมาปิดตายิงเป้าอีก? คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?

ทำไมต้องเป็นคนที่ขี้อวดขนาดนี้ด้วย?

ในตอนนี้ ชิเหวินปินมองเสี่ยวเฉิงราวกับเป็นลูกเทพเจ้าไปแล้ว ด้วยเหตุนั้น เขาจำเป็นต้องดึงเสี่ยวเฉิงลงมาให้อยู่ในจุดเดียวกัน เขาพลันเดินไปหาผ้าปิดตาที่หนาที่สุดเท่าที่จะหนาได้โดยไม่มีความรู้สึกผิดอยู่ในใจเลยสักนิด

ชิเหวินปินพลันบ่นพึมพำในใจ

'ให้ตายเถอะ ทักษะของหมอนั่นทำให้เราดูเป็นคนธรรมดาที่โคตรกระจอกไปเลย ชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ!'

ในระหว่างที่เสี่ยวเฉิงกำลังสวมผ้าปิดตา หวังหยิงก็ยังคงยืนเงียบและไม่พูดอะไรอยู่ทางด้านข้าง ความประหลาดใจที่เสี่ยวเฉิงมอบให้นั้นดูจะเหนือความคาดหมายไม่น้อย

ในตอนนี้ เสี่ยวเฉิงมองไม่เห็นอะไรแล้ว ทว่า ดูเหมือนการถูกปิดตาจะเป็นอะไรที่ดีกว่าเดิมมาก เพราะมันทำให้เสี่ยวเฉิงสามารถเพ่งความสนใจไปที่คลื่นอัลตร้าโซนิคที่สะท้อนมาจากวัตถุได้อย่างแม่นยำมากขึ้น โดยปราศจากสิ่งรอบกายที่มักจะรบกวนหากใช้สายตามอง

“เราเริ่มกันเลยดีไหม? วังหยิงพลันกล่าวคำพูดออกมา

เสี่ยวเฉิงพยักหน้า

ไม่ช้า หวังหยิงมองไปยังชิเหวินปินพร้อมส่งสัญญาณให้เขาเดินไปเปิดเครื่องยิงจานร่อน

หลังจากนั้นประมาณยี่สิบวินาที ทั้งสามก็พลันมองไปยังเสี่ยวเฉิงอย่างประหม่า นอกจากหวังหยิงแล้ว อีกสองคนก็พลันหวังว่าเสี่ยวเฉิงจะยิงพลาดและน่าจะไม่ทันสังเกตเห็นจานร่อนที่กำลังจะพุ่งออกมา

ภายในจิตใจของทั้งสอง พวกเขาดูจะเกลียดขี้หน้าเสี่ยวเฉิงไม่น้อย และในตอนนี้ ไม่ว่าเสี่ยวเฉิงจะมีทักษะในการยิงปืนมากขนาดไหน แต่ถ้าถูกปิดกั้นการมองเห็นไปขนาดนั้น เขาจะรับรู้ได้อย่างไรว่าจานร่อนจะพุ่งออกมาจากทิศทางใด? แม้แต่เครื่องยิงเองก็ไม่ได้ส่งสัญญาณหรือเสียงเตือนอะไรออกมาเลยด้วยซ้ำ

ชิเหวินปินอยากที่จะเห็นเสี่ยวเฉิงพลาดท่าไม่น้อย

ทว่า หลังจากผ่านไปประมาณสามสิบวินาที เสี่ยวเฉิงก็ยังไม่ขยับตัว

หวังหยิงพลันขมวดคิ้ว เธอกำลังสงสัยว่าทำไมจานร่อนแผ่นแรกถึงยังไม่พุ่งออกมา...

หลังจากนั้นประมาณสองถึงสามวินาที ชิเหวินปินก็พลันแสร้งตะโกนออกมา "พุ่งออกมาแล้ว!"

แต่ทว่า เสี่ยวเฉิงก็ยังคงไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่กล่าวคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา "นายยังไม่ได้เปิดเครื่องเลยด้วยซ้ำ"

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ชิเหวินปินและคู่หูข้างกายก็พลันตกใจจนตัวแข็ง แต่สำหรับหวังหยิง เธอก็ยังคงขมวดคิ้วอยู่เช่นเดิมและหันไปมองทั้งคู่ "พวกนายกำลังทำบ้าอะไรอยู่กัน?"

อันที่จริง ชิเหวินปินไม่คิดว่าเสี่ยวเฉิงจะรู้ด้วยซ้ำว่าสวิตช์ของเครื่องยิงจานร่อนนั้นเปิดหรือปิดอยู่ทั้งที่กำลังถูกปิดตาอยู่แบบนั้น... เขาพลันเดินตรงไปหาเสี่ยวเฉิงและโบกมือไปมา ชิเหวินปินในตอนนี้กำลังสับสนไม่น้อย ผู้ชายคนนี้รู้ได้ยังไงว่าเขายังไม่ได้เปิดเครื่อง?

ไม่ช้า ชิเหวินปินก็พลันเดินไปยังเครื่องยิงและเปิดเครื่องพร้อมกับกล่าวคำพูดอธิบายด้วยน้ำเสียงสุดแผ่วเบา "ฉันก็แค่อยากรู้ว่านายจะเผลอยิงขึ้นฟ้าหรือเปล่าถ้าเครื่องยังไม่เปิด แต่คือ... เครื่องยิงมันไม่ได้ส่งสัญญาณเตือนหรือเสียงอะไรออกมาเลยนะ ทั้งที่ถูกปิดตาแน่นขนาดนั้น นายรู้ได้ยังไงกันว่าจานร่อนจะโผล่ออกมาตอนไหน? แล้วถ้านายรู้..."

ในระหว่างที่ชิเหวินปินกำลังพูด จานร่อนแผ่นหนึ่งก็พลันพุ่งออกมาจากมุมหนึ่งของลานกว้างในทันใด

ดูเหมือนว่าเสี่ยวเฉิงนั้นขี้เกียจเกินกว่าจะตอบกลับ ในระหว่างที่ทั้งสามยังไม่ทันได้ขยับตัว เสี่ยวเฉิงก็พลันยกปืนขึ้นฟ้าและลั่นไกทันที

ตัวเลขบนจอแสดงผลของเครื่องยิงจานร่อนขึ้นหนึ่งในทันที!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด