ตอนที่แล้วตอนที่ 133 ปรับแต่งร่างกายให้เป็นอาวุธ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 135 ออกจากเมืองจักรพรรดิอีกครั้ง

ตอนที่ 134 - ประหารเซียน


ประหารเซียน? สิ่งนี้พุ่งตรงไปที่โลหิตเซียน!

ยิ่งไปกว่านั้นมันเปลี่ยนร่างเป็นกระบี่เล่มหนึ่งฟาดฟันลงมาหมายจะทำลายล้างโลหิตเซียนหยดนี้

อย่างไรก็ตามโลหิตนี้มีความพิเศษจริงๆ มันยังคงมีชีวิตอยู่และมีพลังชีวิตลึกลับถึงแม้จะถูกกระแทกแต่ก็ไม่แตกออกจากกัน

กลับเป็นกระดูกนิ้วของสือฮ่าวที่รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงและแตกสลายทันที สิ่งนี้ทำให้การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไป รัศมีแห่งสวรรค์นี้กดขี่ข่มเหงเกินไปแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้นนิ้วที่ถูกตัดขาดของเขากำลังจะพังลงความเสียหายนั้นไม่ง่ายที่จะกู้คืน

โชคดีที่ในเวลานี้เส้นโลหิตเซียนนี้ส่องประกายเข้าสู่กระดูกนิ้วของเขาและทำให้มันฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ ยิ่งไปกว่านั้นนิ้วที่ตัดออกถูกเชื่อมต่อได้รับการเยียวยาอย่างรวดเร็ว

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก แสงหลากสีที่เป็นมงคลพุ่งขึ้นสู่นิ้วของสือฮ่าวกลายเป็นดีเหมือนเดิมทันที กระดูกนิ้วของเขาไม่เพียงหายเป็นปกติยังมีความแข็งแกร่งที่สามารถรู้สึกได้อีกด้วย

“รัศมีแห่งสวรรค์นี้น่ากลัวเกินไป แล้วควรจะผสานเข้ากับมันได้อย่างไร” กระต่ายหยกจันทราเม้มปากเล็กๆของนางและส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ

นี่ไม่ธรรมดาแน่นอนสิ่งนี้น่ากลัวเกินไป นี่เป็นเพียงริ้วแสงเส้นเดียวที่ซึมออกมาจากใบมีดบนแท่นประหารเซียน หากมันออกมามากกว่านี้สัก 2 3 เส้นแม้แต่ผู้อมตะที่แท้จริงก็ยังต้องถูกตัดขาดครึ่ง

สำหรับสือฮ่าวเพียงแค่ริ้วแสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์เพียงอย่างเดียวก็ยากที่จะจัดการ

“โลหิตเซียนก็น่าตกใจเช่นเดียวกันถ้าเจตนาในการฆ่าไม่ได้รับการขัดเกลาจากอดีต การจะลงมือขจัดสิ่งที่เป็นอันตรายทั้งหมดก็จะเป็นไปไม่ได้เลย” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าว

นี่คือความจริง หากโลหิตเซียนไหลออกมาจากร่างกายของผู้อมตะที่แท้จริงโดยไม่ผ่านกระบวนการสกัดเจตจำนงสังหารออกไป เพียงหยดเดียวก็เพียงพอที่จะกวาดล้างผู้คนในระดับของสือฮ่าวได้เป็นร้อยโดยไม่ต้องสงสัย

เหตุผลที่เขาสามารถปรับแต่งมันผสานกับหยดเลือดนี้ได้อย่างสมบูรณ์เพราะมีเพียงสิ่งที่เป็นประโยชน์เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่

จิ!

แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์ปรากฏขึ้นอีกครั้งและยังคงพุ่งเข้าหาโลหิตเซียน

คชา!

สือฮ่าวบดขยี้ลูกแก้วอย่างสมบูรณ์และปลดปล่อยหยดเลือดออกมาทั้งหมดลงบนนิ้วชี้ข้างซ้ายของเขา ซึ่งกลายเป็นสีแดงสดและประกอบขึ้นมาใหม่ราวกับเพชรสีเลือดที่ส่องประกาย

ซิ่ว!

คราวนี้แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พุ่งเข้ามาในนิ้วของเขาโดยไม่คาดคิดผสานกับโลหิตเซียนอย่างต่อเนื่องทั้งยังโจมตีกันอย่างเมามัน

ในครั้งนี้ไม่เพียงแต่เนื้อหนังของสือฮ่าวเท่านั้นที่แหลกเหลว กระดูกนิ้วของเขาก็แตกออกจากกันอีกครั้ง นี่เป็นความทรมานที่ไม่อาจแก้ไขได้

โชคดีที่มีโลหิตเซียนช่วยในการฟื้นฟูร่างกายที่บาดเจ็บในทันทีมันรักษานิ้วของเขาส่วนที่เสียหายทั้งหมดจนหายสนิทได่อย่างรวดเร็ว

รัศมีแห่งสวรรค์ก็เหมือนกับแสงสีรุ้งพุ่งเข้าออกอย่างต่อเนื่องบดขยี้นิ้วของสือฮ่าวจากนั้นนิ้วนั้นจะงอกขึ้นมาใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่าซึ่งยากที่คนอื่นจะมองได้

“แม้แต่รากฟันของข้าก็ยังเจ็บปวดจากการดูสิ่งนี้!”

“หนังศีรษะของข้าเริ่มชาแล้ว!”

“ขนข้าลุกไปทั้งตัว!”

เสียงจากเจ้าอ้วนเฉามดเขาสวรรค์กระต่ายหยกจันทราเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาไม่เคยเห็นความทุกข์ทรมานเช่นนี้ในระหว่างการบ่มเพาะ นิ้วของสือฮ่าวถูกบดขยี้อย่างต่อเนื่องและสร้างใหม่อีกครั้ง

นิ้วของสือฮ่าวถูกขัดเกลาครั้งแล้วครั้งเล่า เนื้อหนัง เลือดและแม้แต่กระดูกของเขาถูกบดขยี้อย่างต่อเนื่องแล้วสร้างขึ้นใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า

ในที่สุดนิ้วของเขาก็เปล่งประกายแวววาวราวกับนิ้วของผู้อมตะที่แท้จริง พวกมันผสมผสานกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์นี้เดิมทีเป็นสีแดงเข้มตอนนี้โดดเด่นยิ่งขึ้นราวกับว่ามันเปียกโชกไปด้วยเลือด

ในที่สุดสือฮ่าวก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไปเพราะมันชาไปแล้ว อย่างไรก็ตามความทรมานที่น่ากลัวนั้นยังคงดำเนินต่อไป

“ยังไม่พออีก…หากยังดำเนินต่อไปข้าจะยังคงไม่สามารถปรับแต่งริ้วแห่งความเจิดจรัสนี้ได้” สือฮ่าวขมวดคิ้ว

หากไม่ได้รับโลหิตเซียนหยดนี้มือซ้ายของเขาจะถูกทำลายไปนานแล้วไม่สามารถรักษาได้ แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์นั้นน่ากลัวเกินไปไม่มีอะไรทำลายไม่ได้

เขาฝึกฝนคัมภีร์ที่ไม่อาจหยั่งรู้ ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆในยุคเดียวกัน แต่มันก็ยังถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย นี่ไม่ใช่เพราะเขาไม่แข็งแกร่งพอ แต่เป็นเพราะรัศมีแห่งสวรรค์นั้นพิเศษเกินไป

“ควรค่าแก่การเป็นแก่นแท้ของใบมีดประหารเซียนสามารถตัดอะไรก็ได้ เป็นสมบัติที่ล้ำค่าจริงๆ!”

สือฮ่าวมีอาการปวดหัว หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาจะทรมานตัวเองอย่างไม่มีเหตุผล เขาไม่สามารถทำอะไรได้

เหตุผลหลักเป็นเพราะขอบเขตการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขาต่ำเกินไปในขณะที่แสงแห่งแก่นแท้นี้อยู่ในระดับที่สูงเกินไปไม่ได้เป็นของโลกมนุษย์!

ในความเป็นจริงสถานะของเขาในแดนมรรตัยนั้นสูงพอสมควรแล้วเพียงแต่เมื่อต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์นี้เขาก็ยังไม่มีพลังมากพอ

ฮ่อง!

ในที่สุดผู้อาวุโสใหญ่ก็ลงมือปราบปรามด้วยพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ทำให้สือฮ่าวได้มีเวลาหายใจและคิดหาหนทาง

“สระสายฟ้าปรับแต่งให้ข้า!”สือฮ่าวตะโกน

ในท้ายที่สุดเขาสามารถใช้สายฟ้าได้เท่านั้น แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์นี้มาจากทัณฑ์สายฟ้าบางทีสระสายฟ้าอาจทำอะไรมันได้บ้าง

ช่องว่างระหว่างคิ้วของเขาส่องแสงสระสายฟ้าขนาดเล็กปรากฏขึ้น นิ้วของเขารวบรวมริ้วแสงนั้นไว้ข้างในแล้วการปรับแต่งเริ่มขึ้นอีกครั้งเมื่อสือฮ่าวจุ่มนิ้วลงไปในสระน้ำ

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานแสงนั้นก็พุ่งออกจากสระสายฟ้าและบินออกไปด้านนอก ไม่มีทางที่มันจะยอมถูกทำลายเพราะมัวแต่ต่อสู้กับโลหิตเซียนนั้น

ผู้อาวุโสใหญ่ใช้พลังกดดันมันไว้อีกครั้งไม่ให้มันสามารถหลบหนีออกจากนิ้วของสือฮ่าวไปได้

“มันค่อยๆสงบลง” ผู้อาวุโสใหญ่ร้องออกมาด้วยความดีใจ

เป็นเพราะหลังจากเวลาผ่านไปเป็นเวลานานกระแสของแก่นแท้นี้ได้รวมเข้ากับโลหิตเซียนอันเข้มข้น ทั้งสองประสานกันกลายเป็นหนึ่งเดียวไม่สามารถแยกจากกันอีกต่อไป

“มันกำลังดูดซับแก่นแท้ของโลหิตเซียน!” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งเครียด

สือฮ่าวพยายามที่จะหยุดมันแต่ก็ยังไร้ประโยชน์ โลหิตเซียนดูเหมือนจะดูดซับด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์นี้ ทั้งสองกลืนกินซึ่งกันและกันผสมผสานอย่างต่อเนื่องกลายเป็นร่างเดียว

แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วมันก็ยังคงเป็นรัศมีแห่งสวรรค์ที่เป็นผู้นำอยู่โดยมีลักษณะที่น่ารังเกียจอย่างมาก

ในที่สุดมันก็สงบลง ของวิเศษทั้งสองอย่างผสานเข้ากับนิ้วชี้ของสือฮ่าวจนได้

ในระหว่างขั้นตอนนี้นิ้วชี้มือซ้ายของสือฮ่าวถูกทำลายไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ตอนนี้มันเป็นประกายส่องแสงแพรวพราว

เป็นผลให้ตอนนี้มันกลายเป็นหนึ่งเดียวกับนิ้วชี้ของเขาไม่สามารถแยกออกจากกันตลอดไป

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด