ตอนที่ 70 - ผ่านแดนจักรพรรดิอันรกร้าง

ตอนที่ 70 - ผ่านแดนจักรพรรดิอันรกร้าง

เมืองจักรพรรดิมีอยู่มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันตั้งตระหง่านอย่างทรงพลังในเขตแดนรกร้าง!

ทุกคนทำได้เพียงแค่เงยหน้าและมองขึ้นไป ลึกๆแล้วรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสำคัญขนาดไหน พวกเขาเป็นเพียงเศษฝุ่นต่อหน้าเมืองยักษ์แห่งนี้

พวกเขาเดินไปข้างหน้า กำแพงยักษ์ที่ยื่นออกไปในอวกาศแม้จะมีดวงตาสวรรค์ก็ยังยากสำหรับพวกเขาที่จะมองเห็นขีดจำกัดของมัน

“สิ่งที่ปกป้องดินแดนทั้งหมดจะไม่ใหญ่โตได้อย่างไร? มีสัญลักษณ์ เต๋าที่ไม่มีใครเทียบได้แกะสลักอยู่ทุกที่กลายเป็นค่ายกลป้องกันที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ นี่เป็นผลมาจากความพยายามหลายชั่วอายุคน” ผู้อาวุโสอธิบาย

เมืองนี้มีขนาดใหญ่เกินไปและเกินประเภทของเมืองไปแล้ว

ดวงดาวที่ยิ่งใหญ่ล้อมรอบเมืองทีละดวงจนคล้ายกับแม่น้ำสายใหญ่ที่คดเคี้ยว

ทิวทัศน์แบบนี้ไม่เหมาะกับสามัญสำนึกจริงๆมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

จากคำอธิบายของผู้อาวุโสเมืองจักรพรรดิแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นบนพื้นที่ที่สำคัญที่สุดของอาณาจักรนี้ หากไม่มีการป้องกันที่นี่อีกด้านหนึ่งก็สามารถบุกเข้ามาได้อย่างที่ต้องการ

“กำแพงทำจากดวงดาว!”

เมื่อพวกเขาเดินไปข้างหน้าทุกคนได้แต่ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ

กำแพงไม่ได้สร้างขึ้นจากสิ่งอื่นใดนอกจากซากดวงดาวทั้งหมดเป็นดวงดาวที่ร่วงหล่น พวกมันรวมอยู่ในประวัติศาสตร์อันดับหนึ่งของการสร้างเมืองนี้

มันไร้ขอบเขตทรงพลังไร้ขีดจำกัดและเงียบสงบราวกับเป็นเมืองแห่งความตาย

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ระยะที่กำหนดร่างกายของทุกคนรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงถูกกดดันจากพลังลึกลับรู้สึกราวกับว่าร่างกายของพวกเขากำลังจะแตกออกจากกัน นี่คือพลังของเมืองจักรพรรดิ์ที่สูงตระหง่านในโลกนี้

ตลอดระยะทางมีเมืองเล็กๆ ตลาดเปิดและชนเผ่าอื่นๆอีกมากมาย สิ่งเหล่านี้ก่อตั้งขึ้นโดยลูกหลานของผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่ปกป้องเมืองจักรพรรดิ

มีบางตระกูลที่กลายเป็นคนธรรมดาไปแล้วไม่มีผู้บ่มเพาะอีกต่อไป

สำหรับผู้ที่ปกป้องเมืองอย่างแท้จริงหากไม่มีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นพวกเขาจะไม่ออกมาหลังจากเข้าไปในเมืองเพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้ตลอดไป!

บุคคลที่มีอำนาจหลายคนที่มีชีวิตเหลืออยู่ไม่มากนักจะมาที่นี่ในปีสุดท้ายของพวกเขาโดยใช้เลือดและชีวิตของพวกเขาเพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้

“เข้าเมือง!”

ผู้อาวุโสสร้างแท่นกระดูกขึ้น พวกเขาจริงจังมากโดยรวมพวกมันเข้าด้วยกันเพื่อสร้างแท่นบูชากระดูกสีขาวขนาดเล็กที่ลึกลับ

แท่นบูชานี้ต้องใช้คนจำนวนมากในการดูแลรักษา พวกเขาจับมุมหนึ่งเพื่อพิสูจน์ว่าสถานการณ์นั้นสำคัญเพียงใด เป็นเพราะเพียงแค่ถือมันเท่านั้นจึงจะสามารถเข้าสู่เมืองจักรพรรดิ จึงไม่สามารถทำสูญหายได้

บุคคลเหล่านี้เปิดใช้งานร่วมกัน แท่นบูชากระดูกสีขาวเปล่งประกายในทันที

เวง!

ทุกคนถูกล้อมรอบไปด้วยแสงเซียนจากนั้นพวกเขาก็หายไปจากที่เดิมและเข้าไปในเมืองยักษ์

ดินแดนโบราณที่มืดทึบเต็มไปด้วยหมอกสีดำซากโครงกระดูกมีอยู่ทั่วไป นี่คือฉากที่ทุกคนเห็นเมื่อพวกเขาก้าวลงพื้นกระดูกจำนวนมากก็กลายเป็นผงสีขาว

นอกจากนี้ยังมีซากดวงดาวอีกมากมาย

“นี่คือด้านในของเมืองหรือ” มีคนสองสามคนร้องออกมาด้วยความตกใจ มันแตกต่างจากที่พวกเขาจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง

“นอกจากเมืองชั้นนอกแล้วยังมีเมืองชั้นในอีก!” ผู้อาวุโสชี้ไปข้างหน้า

คราวนี้ผู้อาวุโสนำชิ้นส่วนกระดูกสีทองที่แตกต่างกันออกมาปะติดปะต่อเข้าด้วยกันเพื่อสร้างแท่นบูชาทรงกลมโดยใช้เป็นเหมือนกุญแจเปิดทางเข้าสู่ตัวเมืองชั้นใน

ฮ่อง!

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าสู่เมืองชั้นในของเมืองจักรพรรดิ ทันทีที่พวกเขาปรากฏขึ้นเจตจำนงของเทพเจ้าที่ทรงพลังมากมายก็มาถึงในทันทีเหมือนราชาปีศาจที่น่ากลัวกำลังเฝ้ามองทำให้หัวใจของทุกคนเต้นแรง

นี่คือผู้เชี่ยวชาญในเมืองจักรพรรดิ์!

สถานที่แห่งนี้ยังขาดความมีชีวิตชีวา มีดาวยักษ์บางดวงตกอยู่บนพื้นมีผู้บ่มเพาะไม่กี่คนนั่งอยู่บนนั้นอย่างสงบนิ่ง ร่างของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นโดยไม่ทราบว่าพวกเขานั่งบนนั้นมากี่ปีแล้ว

มีบางคนมีหญ้าขึ้นบนร่างกายด้วยซ้ำ พวกเขาจะปกป้องเมืองนี้จนกว่าจะตายจากไป

“มันยังคงแตกต่างจากที่ข้าจินตนาการไว้!” องค์หญิงเหยาเยว่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

ผู้ฝึกตนอายุเยาว์กว่าร้อยคนต่างจ้องมองเมืองชั้นในค้นหาอะไรบางอย่างอย่างระมัดระวัง

“นี่เป็นเพียงมุมหนึ่งของสถานที่แห่งนี้เมืองชั้นในไร้ขอบเขตและมีขนาดใหญ่มาก ทุกคนจะเข้าใจในไม่ช้า” ผู้อาวุโสกล่าว

คนที่พวกเขาเห็นก่อนหน้าพวกเขาตายไปแล้วครึ่งหนึ่งไม่ได้เคลื่อนไหวมาหลายปี เป็นเพราะคนเหล่านี้รับผิดชอบในการปกป้องส่วนหนึ่งของกำแพงอย่างเคร่งครัด

“ไปกันเถอะเรากำลังมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของเมืองชั้นใน!” ผู้อาวุโสคนนั้นนำทาง เส้นทางสีทองอันยิ่งใหญ่ปรากฏอยู่ใต้เท้าของเขานำผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์กว่าร้อยคนตามไป

พวกเขาเคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามพวกเขายังคงใช้เวลาอยู่ในเมืองชั้นในเป็นเวลานานดังนั้น ก็ย่อมสามารถเห็นได้ว่าเมืองนี้มีขนาดใหญ่แค่ไหน

ระหว่างทางทุกคนตกตะลึงอย่างมาก สิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นน่าตกใจจริงๆ

“นั่นใช่อสูรกลืนฟ้าหรือไม่? พวกมันไม่สูญพันธุ์ไปหมดแล้วเหรอ?” เฉาอวี่เซิ่งถอนหายใจ

ตอนนี้สัตว์ร้ายตัวหนึ่งกำลังเคี้ยวดาวหางชิ้นใหญ่อยู่ในปาก ร่างกายของมันใหญ่เกินไปจริงๆจนครอบคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์

“อู๋ มีพวกมันมากมายในเมืองนี้ นี่เป็นสัตว์สงครามที่น่ากลัวซึ่งเป็นของนักรบที่ทรงพลังไม่กี่คน” อาวุโสที่พาพวกเขาเดินบนเส้นทางสีทองอันยิ่งใหญ่กล่าวแนะนำ

แน่นอนว่าทุกคนเห็นนักรบที่อยู่บนหลังของอสูรกลืนฟ้าร่างกายที่ปกคลุมไปด้วยชุดเกราะเย็นชาและไร้อารมณ์ราวกับว่าเสียชีวิตในระหว่างการทำสมาธิไปแล้ว

พวกเขากำลังให้อาหารมันด้วยดวงดาวทั้งดวง!

ทุกคนพูดไม่ออกหลังจากที่เห็นสิ่งนี้

จากนั้นไม่นานพวกเขาก็เห็นชายวัยกลางคนผมกระเซิงฝึกยิงธนู แต่ละครั้งเขายิงขึ้นไปบนท้องฟ้าลูกศรของเขาหายไปท่ามกลางความมืดทุกครั้ง

“เขามีเป้าหมายหรือไม่? ทำไมเขาถึงยิงออกไปนอกโลกอยู่เสมอ” ฉางกงเอี๋ยนพูดเบาๆ เพราะเขาก็นับได้ว่าเป็นยอดฝีมือในการยิงธนูคนหนึ่ง

ผู้อาวุโสบนเส้นทางสีทองอันยิ่งใหญ่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ“เขาเป็นหนึ่งในสิบเทพธนูของเมืองจักรพรรดิ์แห่งนี้ทุกคนรู้หรือไม่ว่าเขากำลังยิงอะไร? เขากำลังยิ่งดวงดาวที่อยู่ในมิติของศัตรู ไม่ว่ามันจะอยู่ไกลแค่ไหนเขาก็ยังคงยิงทะลุลูกศรดอกเดียว!”

ผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ต่างก็ตกตะลึง เมื่อพวกเขามองไปที่ชายวัยกลางคนหลายคนแสดงความเคารพออกมา ผู้เชี่ยวชาญด้านการยิงธนูนี้น่ากลัวเพียงใด?

เมื่อพวกเขาเดินไปไกลขึ้นก็มีพลังชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ มีต้นไม้ที่เขียวขจีปรากฏขึ้นระหว่างทาง นอกจากนี้ยังมีสันเขาและสิ่งอื่น ๆ อีกมากมาย

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็คือภูเขาหลายแห่งในเมืองเป็นดวงดาวซึ่งก่อนหน้านี้ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าจนกลายเป็นภูเขาขนาดใหญ่

ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์พูดอะไรไม่ออก สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความอัศจรรย์จริงๆ

ข้างหน้ามันไม่ได้มืดมนเหมือนโลกภายนอกอีกต่อไป มันมีความศักดิ์สิทธิ์อย่างมากมีภูเขาจิตวิญญาณมากมาย น้ำตกเซียนและสิ่งอื่นๆประกอบเข้าด้วยกัน

“นี่ไม่เหมือนเมืองเมืองหนึ่งแต่เหมือนโลกที่ยิ่งใหญ่ใบหนึ่งมากกว่า” มดน้อยพูดพร้อมกับถอนหายใจ

“ทั้งหมดเป็นเพราะเมืองมีขนาดใหญ่เกินไป!” อาวุโสประหลาดตอบกลับ

ทันใดนั้นสัตว์ร้ายหลายสิบตัวก็วิ่งเข้ามาทุกตัวมีขนาดใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ หากไม่ใช่เพราะเมืองนี้เป็นเมืองจักรพรรดิทุกสิ่งทุกอย่างของที่นี่คงถูกพวกมันเหยียบย่ำจนราบเป็นหน้ากลอง

ทุกตัวมีความสูงอย่างน้อยร้อยจ้าง ด้านหลังมีผู้ขับขี่ที่ทรงพลังนั่งอยู่ นอกจากนี้ยังมีศพและเชลยจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยเลือด

"พวกเขาเป็นใคร?""

“นักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่ออกจากเมือง พวกเขาฆ่าศัตรูสองสามหน่วยและจับบางคนกลับมา” ผู้อาวุโสประหลาดบนเส้นทางทองคำอันยิ่งใหญ่กล่าว

"อะไร?นักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่ต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งของต่างมิติ?” ทำเอาหลายคนตะลึง เมืองจักรพรรดิชายแดนรกร้างมีผู้คนที่ดุร้ายมากมายเพียงใด? จริงๆแล้วพวกเขาแข็งแกร่งถึงขนาดนี้เลยหรือ

ต้องเข้าใจว่าข่าวที่พวกเขาได้รับนั้นเลวร้ายมาก ผู้แข็งแกร่งที่ปกป้องดินแดนสวรรค์สีชาดต่างเสียชีวิตจนหมดสิ้น

“บางครั้งก็ได้รับชัยชนะบางครั้งก็พ่ายแพ้เป็นเรื่องปกติ” ผู้อาวุโสประหลาดถอนหายใจ

แน่นอนว่าหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็พบกับชายหลายหมื่นคน ครึ่งหนึ่งของคนในหมู่พวกเขาแบกโลงศพที่เต็มไปด้วยเลือด

“มีคนตายมากมายขนาดนี้เลยเหรอ!”

“อืมพวกนี้ยังคงเป็นเพียงซากศพที่เราสามารถนำกลับมาได้เท่านั้นไม่งั้นจะมีมากกว่านี้อีกไม่รู้กี่เท่า” ผู้อาวุโสคนนั้นกล่าวอย่างเศร้าสลด

ครั้งที่แล้วมีการส่งกำลังเสริมจากเก้าสวรรค์สิบพิภพทำให้ทหารในเมืองเพิ่มขึ้นหลายเท่า ตอนนี้ผู้เสียชีวิตในแต่ละวันก็น่ากลัวมากเช่นกัน

ผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์เงียบลงทันที

หลังจากเวลาผ่านไปนานพวกเขาก็เข้าใกล้ใจกลางเมืองชั้นใน แต่ไม่ได้เข้าไปเพราะที่นั่นเป็นเขตหวงห้าม ผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตไม่สามารถเข้าไปได้

จากระยะไกลพวกเขาสามารถเห็นได้ว่ามีตอไม้ที่เหี่ยวเฉาต้นหนึ่งที่มีขนาดใหญ่กว่ายอดเขาที่อยู่ด้านหน้าเสียอีก

พลังแห่งความโกลาหลหมุนวนอยู่ที่นั่นทำให้ทุกคนมองเห็นได้ไม่ชัดเจนมากนัก อย่างไรก็ตามยังสามารถเห็นส่วนหนึ่งของตอไม้ขนาดยักษ์ได้

มันไม่มีร่องรอยของพลังชีวิตแม้แต่น้อยน่าจะตายไปนานหลายหมื่นปีแล้ว

“ตอไม้ต้นนี้…เกิดอะไรขึ้นกับมัน” สือฮ่าวกล่าว เป็นเพรามีความรู้สึกคุ้นเคยหวั่นไหวอย่างมากอยู่ภายใน

“นี่คือผู้อมตะที่แข็งแกร่งที่สุดคนหนึ่งในยุคเซียนโบราณพวกเราไม่ทราบนามของเขา หลังจากที่ล่วงหล่นไปแล้วแต่ยังคงมีสายฟ้าอมตะคอยทำลายร่างกายของเขาจากภายในอยู่ตลอดเวลา” ผู้เฒ่าประหลาดตอบกลับ

“ไม่มีตำนานที่เป็นรูปธรรมมากกว่านี้หรือ” สือฮ่าวยังคงถามต่อ

“มีจำนวนมากมายเกินไปด้วยซ้ำ บางคนกล่าวว่าต้นไม้เซียนต้นนี้ยังไม่ตายมันจะแตกหน่อและงอกอีกครั้งเพื่อที่จะฟื้นขึ้นมาใหม่ บางคนบอกว่าเขาตายไปแล้วจากการปกป้องดินแดนแห่งนี้ และยังมีคนที่บอกว่าตัวตนของเขาในยุคเซียนโบราณเป็นถึงเทพารักษ์แห่งดินแดนของพวกเรา” ผู้อาวุโสประหลาดคนนั้นตอบกลับ

สือฮ่าวเหม่อมองไปที่ตอไม้ที่เหี่ยวเฉานี้ด้วยความงุนงง