Chapter 25: เป็นเจ้าชายนี่มันโคตรเหนื่อยเลยจริงๆ - 1 (ส่วนที่ 1)
“ปล่อยให้เธอมีชีวิตรอด? มันไม่ได้เหมือนกับว่าฉันพยายามที่จะฆ่าเธอสักหน่อย ฉันแค่ตบหน้าเธอและกดเธอให้ก้มหัวลงแค่นั้นเอง”
ฉันลูบหน้าผากตัวเอง เมื่อได้ยินมัน
อ๊ากกกก แม่งเอ้ย ฉันเลือกผิดหรือเปล่าเนี่ย? ทำไมฉันถึงต้องไปเลือกคนพวกนี้ด้วย?
ฉันลุกขึ้นยืน มันเหมือนกับว่าไฮส์ไม่ได้สนใจคนแบบฉัน เมื่อตัดสินจากคำพูดของเขาแล้ว “ฉันแม่งโคตรหงุดหงิดกับการท้าทายของเธอมากเลยนะรู้ไหม? ดังนั้นฉันจะไปฉีกกระชากกระโปรงเธอทิ้ง หลังจากนั้น แม่งเอ้ย ไอ้พวกสภานักเรียนโง่เง่านั่นทำลายโอกาสที่ล้ำค่าแบบนั้น....แม่งเอ้ย ชะตาชีวิตฉันมันเศร้าจังวะ ไอ้พวกบัดซบเหล่านั้นทำเหมือนกับเด็กผู้หญิงจากครอบครัวชั้นต่ำที่อยู่ในโรงเรียนจะเป็นคนสำคัญมากพอและทำให้ฉันต้องถูกลงโทษ….อื้ม ยังไงก็ตาม…”
ไฮส์เหลือบตามองไปทางอื่น – หญิงสาวที่ทำงานอย่างขยันขันแข็งมาพร้อมกับกลุ่มชาวบ้านที่ห่างออกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เด็กสาวที่มีผมสีเงินและดวงตาสีแดง – แน่นอนว่ามันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชาร์ลอตต์
เธออาจจะอายุแค่สิบหกปี แต่ความใจเย็นของเธอมันทำให้เธอดูมีสูงวัยกว่าอายุของเธอเอง
ไฮส์จ้องมาที่เธอด้วยใบหน้าที่งุนงง
เขาก็ยิ้มกระย่องและเรียกเธอ “เฮ้ หญิงสาวตรงนั้นหน่ะ? ทำไมเธอไม่มาหาฉันกันละ?”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อยหยิ่งและทำท่าเชื้อเชิญ
ชาร์ลอตต์น่าจะได้ยินเสียงของเขา เนื่องจากเธอเดินตรงมา เธอเดินมาหาเขาพร้อมส่งมันฝรั่งหวานอุ่นให้ รวมทั้งก้มทักทาย อย่างไรก็ตาม ไฮส์ไม่ได้สนใอจะไรเหล่านั้น เขาจ้องไปที่เธอ ก่อนที่พูดตะกุกตะกัก “อื้ม เอ่อ... เธอ.... อายุเท่าไหร่กัน?”
.....อะไรวะเนี่ย? เจ้าไม่ใช่พวกขี้เมาข้างถนนนะ ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้ยินประโยคที่น่าอับอายเหล่านี้ออกมาจากคนที่ดูหนุ่มแน่นแบบเขา
ชาร์ลอตต์ไม่ได้ตอบแต่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างนิ่งเฉย
ไฮส์ดูเหมือนสนใจกับสายตาของคนรอบข้างมาก เขารีบพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง “ฮี้ย่า เธอสวยมากเลยนะ มันน่าเศร้าจริงที่เธอเป็นพวกคนธรรมดาชั้นต่ำแบบนี้”
“...”
“พวกเราไปคุยอะไรกันต่อหลังจากที่เธอเลิกงานไหม? ฉันจะไปชงชาอุ่นๆให้กับเธอเอง...”
“ได้โปรดทำงานด้วยค่ะ ท่าน”
ก่อนที่ไฮส์จะได้พูดะไรต่อ เธอโค้งตัวให้เล็กน้อยก่อนที่จะหันหลังเดินจากไป นักบวชต่างหัวเราะเยาะกันคิกคัก หลังจากที่เขาโดนปฏิเสธไป
บางทีมันอาจจะเป็นเพราะเขาหงุดหงิดจากเสียงหัวเราะเยาะ เขาจึงเอื้อมไปจับมือของชาร์ลอตต์ พร้อมกับใบหน้าที่ดุร้าย เธอมองไปที่มือของไฮส์โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ก่อนที่จะเหลือบตามองมาที่ฉัน
สายตาของเธอสั่นไหวไปมา ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรในสีหน้าของเธอ ฉันก็ยังบอกได้ว่าเธอรู้สึกสับสนกับการเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
นี่มันอะไร? เธอต้องการให้ฉันช่วยเธองั้นเหรอ?
ฉันเกาหัวออกมา ในขณะที่ครุ่นคิด
เอาเถอะ....ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ต้องการยุ่งกับเรื่องน่าปวดหัวนี้ด้วย เธอยังมาจากโบสถ์แห่งเดียวกันกับฉัน ดังนั้นฉันจะต้องช่วยเธอไว้ อีกอย่างหนึ่ง เจ้าพาลาดินนั่นคงจะ…
แต่ก่อนที่ฉันจะได้ทำอะไร มือของไฮส์ก็ได้ถูกบดขยี้ไปแล้ว
“เอ๋?”
ฉันส่งเสียงปัญญาอ่อนออกมา หลังจากที่เห็นภาพที่เกิดขึ้น
“เจ็บโว้เยยยยย!”
มือเล็กที่ดูบอบบางของเธอกำลังขยี้มือที่หนาและใหญ่กว่ามาก
“แม่งเจ็บชิบหายเลยโว้ย! โอ๊ย!! ปล่อยสิวะ!!”
ไฮส์ทรุดตัวลงกับพื้น นักบวชที่อยู่ล้อมรอบต่างไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น แน่นอนว่ามันไม่มีใครคิดว่าหญิงสาวที่บอบบางแบบนั้นจะบดขยี้คนที่ตัวใหญ่กว่าเธอได้
ชาร์ลอตต์ปล่อยมือของไฮส์ไป และเธอก็เอามือเธอเช็ดกับเสื้อของตัวเอง – มันเหมือนกับว่าเธอสัมผัสกับสิ่งที่สกปรกมาก่อนหน้านี้
“ขอตัวก่อนนะคะ”
เธอก้มหัวลงอีกครั้งหนึ่งและพยายามที่จะเว้นระยะห่างออกไป ยังไงก็ตาม ไฮส์กุมมือของตัวเองที่โดนจับแน่น ก่อนที่จะตะโกนใส่เธอออกมา “หยุดอยู่ตรงนั้นนะ เจ้าสามัญชน!”
ชาร์ลอตต์หยุดเดิน
“เชี่ยเอ้ย! แกกล้าดียังไง เจ้าสามัญชนชั้นต่ำ.... แกกล้าดียังไงถึงกล้าเมินฉัน? ยัยสัตว์ประหลาด!!”
เธอเหลือบตามองมาที่เขา สายตาแดงฉานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา จ้องกลับมาที่ไฮส์จนทำเขายืนตัวแข็งทื่อ
“เอ่อ....อะไร เจ้าไม่ใช่ผู้ชายด้วยซ้ำ ทำไมเจ้าถึง.... เอาเถอะ เจ้าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างแกร่งเลย! มันเป็นไปได้ยังไงกัน? คนชั้นต่ำแบบเจ้าถึงได้แกร่งแบบนี้กัน? ฉันเป็นบุตรชายคนโตของเคานต์ ท่านไฮส์ได้สนใจในตัวเจ้าแล้ว เจ้าควรที่จะรับเกียรตินี้ไป! เจ้ากล้าดียังไงถึงมายั่วยุข้าแบบนี้กัน?! เวรเอ้ย!”
….เจ้าไม่ใช่เด็กน้อยอีกแล้วนะ ฉันรู้สึกเหมือนเจ้าเป็นเด็กน้อยที่กำลังผ่านวัยแรกรุ่น การพูดแบบนั้นมันไม่ได้ดูเท่เลย มันทำให้มันดูว่าเจ้ากำลังกลัวมากกว่านะ
นักบวชคนอื่นต่างส่ายหัวกัน เสียงหัวเราะดังขึ้นตามมาและมันทำให้ใบหน้าของไฮส์นั้นแดงมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม
ฉันเห็นว่าเขาตัดสินใจที่จะไม่พุ่งเข้าใส่ ซึ่งมันน่าจะเป็นเพราะว่าเขากลัวในตัวชาร์ลอตต์ ซึ่งความแข็งแกร่งของเธอนั้นมันทำให้เธอบดขยี้มือของเขาได้อย่างง่ายดาย ด้วยเหตุนี้ฉันจึงไม่จำเป็นต้องก้าวขึ้นมาพูดอีกต่อไป
ถ้าบุตรชายคนโตของท่านเคานต์เริ่มที่จะชาญฉลาดมากยิ่งขึ้น ฉันก็จะเรียกพาลาดินและบอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันหมายถึง หลานชายของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กำลังต้องการช่วยใครสักคน ดังนั้นหลานของท่านเคานต์คนไหนกันที่จะกล้าตั้งคำถามกลับ
ชาร์ลอตต์น่าจะรู้ถึงเรื่องนี้ด้วยเช่นกันและมันน่าจะเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงไม่ได้สนใจกับการเผชิญหน้ากับไฮส์ ถ้าเธอเผชิญหน้ากับไฮส์แล้ว เหตุการณ์นี้คงจะระเบิดขึ้นในทีหลัง
อื้ม ฉันควรที่จะกลับไปทำงานได้แล้ว
ฉันยกพลั่วของฉันขึ้น ในเวลาเดียวกัน ชาร์ลอตต์เมินไฮส์ไปและเดินจากไปอีกครั้งหนึ่ง
เขากัดริมฝีปากอย่างกระวนกระวายใจและตะโกนออกมาอีกครั้งหนึ่ง “เฮ้ เจ้า! แม่และพ่อของเจ้าต่างเป็นคนชั้นต่ำกันใช่ไหม?”
มันทำให้เธอหยุดเดิน เธอกำหมัดของเธอแน่น สายตาที่เธอจ้องออกไปนั้นคมกริบยิ่งกว่าเดิม
ฉันเมินต่อเรื่องที่เกิดขึ้นของทั้งสองคน ก่อนที่จะสแกนพื้นที่โดยรอบ
ฉันจำเป็นต้องกลับไปทำงานแล้ว แต่มันยังหาพื้นที่ดีดีที่จะขุดไม่ได้เลย
“ฮ่าๆ! เธอเกิดมาในชนชั้นต่ำจริงด้วยและนี่คือเหตุผลที่เธอจะไม่สามารถแสวงหาอะไรได้สักอย่าง! นั่นสินะ นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงได้อยู่ในดินแดนต้องคำสาปนั่น”
ชาร์ลอตต์ปิดตาแน่น เธอเหมือนกับกำลังทำให้ตัวเองใจเย็นลง เนื่องจากเธอเมินไฮส์อีกครั้งหนึ่ง
มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องของเธอ เธอควรที่จะหลีกเลี่ยงไอ้ขยะนี่ ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัว แต่มันเป็นเพราะมันสกปรกต่างหาก
แต่การกระทำของเธอมันไปกระตุ้นไฮส์มากกว่าเดิม “ฉันบอกได้เลยว่าพวกเขาคงอยู่ไม่นานเท่าไหร่หรอก ก่อนที่จะถูกฆ่าโดยพวกอันเดท! ฮ่าๆ! ฉันได้ยินมาว่าคนจำนวนมากกว่าครึ่งหนึ่งที่ตายในดินแดนวิญญาณแห่งความตาย จะถูกเปลี่ยนไปเป็นซอมบี้ เพียงแค่คำพูดเพียงประโยคเดียวจากฉัน ผู้ดูแลสุสานของหมู่บ้านเจ้า รวมทั้งนักบวชที่อยู่โดยรอบจะหุบปากกัน และเจ้าก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้าและอาศัยอยู่บนดินแดนที่หนาวเหน็บด้วยตัวคนเดียว!”
โอ้ว้าว เขาแม่งยังกล้าที่จะพูดออกมาได้อีกเหรอ?
สิ่งที่เขาพูดมันทำให้ฉันนึกถึงความทรงจำในชาติก่อนด้วยเช่นกัน ฉันพาดพลั่วขึ้นไปบนไหล่และนวดคอตัวเอง
“ทำไมเธอไม่เข้าหาฉันกันละ? ฉันสามารถที่จะจ้างเธอมาเป็นสาวใช้ส่วนตัวได้นะ พร้อมกับชีวิตชั้นต่ำของเธอ ฉันสามารถที่จะทำให้เธอเติบโตกว่านี้ได้นะ อย่างน้อยก็...”
ไฮส์จับไปที่แขนของเธออีกครั้งหนึ่ง
ด้วยความแข็งแกร่งของเธอแล้ว เขาไม่สามารถที่จะหยุดเธอได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามมากเพียงใด เธอรู้ถึงเรื่องนี้ดี ชาร์ลอตต์สามารถที่จะเมินเขาและเดินต่อไปได้ แต่ในครั้งนี้เธอหันกลับไปจ้องไฮส์กลับและพูดย้อนกลับไป
“ฉันเป็นเด็กกำพร้าอยู่แล้ว”
คำพูดของชาร์ลอตต์อันเย็นชามันทำให้สีหน้าของเขาตึงขึ้น
นอกจากนี้แล้วฉันต้องเริ่มขุดหลุมฝังศพได้แล้ว แต่ อื้ม....ที่นั่นมันค่อนข้างจะดีเลยนะ ฉันควรเริ่มตรงนั้นเลยจะดีไหม?
ฉันทุบลงไปที่เท้าของไฮส์ด้วยพลั่วในมือของฉัน รองเท้าหนังของเขาถูกบดขยี้
“…!”
ทั้งชาร์ลอตต์และไฮส์ต่างตัวแข็งทื่อ เขาก้มมองเท้าของตัวเองก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าฉัน เขาดูตกตะลึงอย่างมาก
หื้อ? มันไม่เจ็บเลยเหรอ?
ฉันทุบลงไปตรงที่จุดที่น่าจะเจ็บแล้วนะ แต่ฉันคิดว่ามันคงไม่ได้เจ็บเท่าที่ฉันคิดไว้สินะ
แบบนี้มันไม่ได้สิ! ฉันหมายความว่าฉันทุบลงไปเพราะต้องการให้เจ้าเจ็บ...
ฉันยกพลั่วขึ้นมาและทุบลงไปอีกครั้งหนึ่ง
สีหน้าของไฮส์ซีดมากยิ่งกว่าเดิม เหงื่อของเขาไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
โอ้! มีปฏิกิริยาบ้างแล้ว!
มันถึงเวลาที่จะพูดคำนี้ออกมาแล้วสินะ
“อุ๊ป ขอโทษนะ ฉันพลาดไป”
ฉันใช้มือปิดจงอยปากของหน้ากาก และมืออีกข้างหนึ่งใช้พลั่วกระทืบลงไปบนเท้าของเขาซ้ำๆ
แน่นอนแหละว่า...
“โอ๊ยยยยยย!!”
เพียงแค่เขากำลังกรีดร้องออกมาดังก้อง ฉันเหวี่ยงพลั่วฟาดเข้าใส่หน้าของเขาจนทำให้ท่านนักบวชล้มก้นจ้ำเบ้าลงตรงหลุมด้านข้างเขา
“อุ๊ป ฉันทำพลั่วหลุดมือไปนิดหน่อย สหายเป็นอะไรไหม?”
“อ๊ากกกก?! นี่มันหมายความว่าอะไร…!”
“อย่ามาขวางทางการทำงานของฉันนะ นั่งลงไปเงียบๆได้ไหม? ถ้าเจ้ากำลังทำตัวเหมือนกับศพแบบนี้ ทำไมเจ้าไม่ไปทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีๆกันละ?”
ฉันจัดหน้ากากของฉันให้เข้าที่ก่อนที่จะขุดดินลงไปบนไฮส์หรืออะไรสักอย่าง
