ตอนที่ 71 น้ำค้างโปร่งแสงแห่งความไร้มลทิน
ตอนที่ 71 น้ำค้างโปร่งแสงแห่งความไร้มลทิน
"ห๊ะ? หมายความว่ายังไง?" ยูรุถามเสี่ยวฮัวเนื่องจากเธอไม่คุ้นเคยกับคำพูดดังกล่าว
"เด็กผู้หญิงคนนั้นที่มีเสื้อคลุมศิษย์ในตอนนี้เป็นผู้ฝึกฝนราชาวิญญาณ และต่อให้เธอไม่มีมรดกของเธอเลยก็ตาม ยังไงเธอก็ไม่ควรอยู่ในโลกนี้... นั่นคือสวรรค์ชั้นล่าง" เสี่ยวฮัวอธิบายให้เธอฟัง .
“ราชาวิญญาณ…สวรรค์ชั้นล่าง…?” ยูรุส่ายหัว เธอยังคงสับสนเกี่ยวกับสิ่งที่เสี่ยวฮัวพยายามจะอธิบาย
"เอาเถอะ เรามาดูรอบ ๆ ชั้นหนึ่งก่อนที่เราจะไปที่ชั้นสองละกัน" ยูรุ กล่าว
"โอเค” เสี่ยวฮัวพยักหน้าและเดินตามยุรุไปเพราะเธอไม่จำเป็นต้องเรียนรู้เทคนิคใหม่ ๆ แล้ว
ในขณะเดียวกันหยวนและศิษย์หญิงเพิ่งมาถึงชั้นสอง
"ชายหนุ่ม คุณชื่ออะไร ฉันชื่อซู หยูหยิง" ศิษย์หญิงกล่าว
"หยู เทียน" เขาตอบ
"โอ้นั่นเป็นชื่อที่ดี" เธอพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
"อย่างไรก็ตาม ก่อนที่คุณจะพบกับอาจารย์ของฉันคุณควรรู้บางสิ่งเกี่ยวกับเขา ก่อนอื่นอาจารย์ของฉันเป็นคนที่มีนิสัยเอาแต่ใจ อย่ารู้สึกสบายใจเกินไปที่อยู่ใกล้เขาและที่สำคัญที่สุดอย่าแสดงอาการดูหมิ่น มิฉะนั้นคุณจะเสียใจอย่างมาก "
“ฉันไม่คิดว่าฉันจะมีปัญหากับเรื่องนั้น…” หยวนพูด เพราะเขาไม่คนที่จะดูหมิ่นใครโดยร้ซึ่งเหตุผล
“ดีแล้ว สิ่งต่อไปที่คุณควรรู้เกี่ยวกับอาจารย์ของฉันก็คือเขามีสายตาที่เฉียบคมสำหรับทุกสิ่ง ดังนั้นอย่าโกหกเขาเพราะเขาจะรู้” เธอกล่าวต่อ "ถ้าคุณไม่สบายใจที่จะตอบคำถามของเขาคุณควรนิ่งเฉยเช่นนั้นดีกว่าการเป็นคนโกหก"
“เขาจะตั้งคำถามกับฉันมากไปหรือเปล่า?” หยวนถาม
“ฉันไม่รู้” เธอยักไหล่
“อย่างนั้นเหรอ…”
หลังจากเดินไปรอบ ๆ ชั้นสองไม่กี่นาทีพวกเขาก็มาถึงบันไดสำหรับชั้นสาม
ที่ห้องโถงมียามสองคนยืนอยู่ข้างบันไดโดยมีกำแพงกั้นกึ่งโปร่งแสงซึ่งปิดกั้นการเข้าถึงชั้นสาม
"อาจารย์ต้องการพูดกับเขา" หยูหยิงกล่าวกับทหารยาม
"อะไรนะ นายท่านยินดีที่จะพบกับคนแปลกหน้า?" องครักษ์มองหยวนด้วยดวงตาเบิกกว้างสงสัยว่าเขามีความพิเศษอย่างไร
"หากมันเป็นคำขอของนายท่านละก็ เชิญ..."
จากนั้นผู้คุมคนหนึ่งก็งับนิ้วของเขาและสิ่งกีดขวางที่ปิดกั้นเส้นทางของพวกเขาก็เริ่มหายไป
ครู่ต่อมาพวกเขาก็เดินมาถึงทางที่จะเข้าไปที่ชั้นสาม
“นี่ชั้นสามเหรอ” หยวนแสดงความประหลาดใจหลังจากเห็นชั้นสามซึ่งมีขนาดใหญ่โตมโหฬาลที่สามารถใส่ชั้นหนังสือยาว 5 เมตรได้สองชั้น แต่ในแต่ละด้านนั้นกลับและว่างเปล่า
“อาจารย์ของฉันกำลังรอคุณอยู่ที่อีกด้านหนึ่งของประตูนั้น” หยูหยิงชี้ไปที่ประตูที่อยู่ด้านในสุดของห้องเล็ก ๆ ที่ให้ความรู้สึกลึกซึ้ง
หยวนกลืนน้ำลายอย่างประหม่าก่อนจะเดินไปที่ประตูที่ทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น
จากนั้นเขาก็เปิดประตูและด้วยความประหลาดใจมีเพียงความมืดที่อยู่เบื้องหลังประตูนี้
“เอ่อ…ฉันควรจะเข้าไปไหม” หยวนหันกลับไปมองหยูหยิงที่พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
"ไม่ต้องกังวลมันเป็นเพียงกุญแจที่จะพาคุณไปหาอาจารย์ของฉันซึ่งอยู่ในสถานที่ที่ห่างไกลออกไปทางเดียวที่คุณจะพบเขาได้คือการเคลื่อนย้ายมวลสาร"
หยวนหรี่ตาลงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับบรรยากาศแปลก ๆ และสถานการณ์ทั้งหมด จะเป็นอย่างไรหากพวกเขาพยายามหลอกล่อเขาเหมือนกับที่เกิดขึ้นที่ถ้ำแห่งความเงียบของแมงมุมปีศาจ?
อย่างไรก็ตามในขณะที่หยวนกำลังสงสัยว่าจะเชื่อใจพวกเขาได้หรือไม่เสียงโบราณดังก้องในหัวของเขา “มันไม่สุภาพเลยที่จะทำให้ผู้อาวุโสรอนานนักชายหนุ่ม”
และทันทีที่เสียงพูดจบลงในหัวของเขาพลังอันทรงพลังก็ปรากฏขึ้นจากนอกประตูดูดเขาเข้าไปในความมืด
“อ๊ากกกกก !”
หยวนกรีดร้องเสียงดังขณะที่ร่างของเขาถูกโยนลงไปในความมืดรู้สึกราวกับว่าเขากำลังตกลงไปในหลุมที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ความรู้สึกที่ลดลงเกิดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งนาทีก่อนที่ความมืดจะหายไปโดยฉับพลันแทนที่ด้วยแสงสว่างจ้า
หยวนมองไปรอบ ๆ และด้วยความประหลาดใจเขาถูกล้อมรอบไปด้วยเมฆและเมื่อเขามองลงไปเขาก็เห็นโลกที่กว้างใหญ่ - โลกที่ทอดยาวไปสุดขอบฟ้า
�คุณได้ค้นพบ ??? »
"อะไรวะเนี่ย! ฉันอยู่ไหน! เกิดอะไรขึ้นกับร้านเทคนิค?!" หยวนอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจขณะที่เขาตกลงมาจากท้องฟ้า
"ฉันกำลังจะตาย! ฉันต้องตายแน่ ๆ ถ้าฉันตกจากที่สูงขนาดนี้!" หยวนร้องเสียงดัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า ... ใจเย็น ๆ ชายหนุ่มจากโลกอื่น - เจ้าจะไม่ตาย”
ทันใดนั้นเสียงที่คล้ายกันก็ดังขึ้นข้างๆหยวนทำให้เขาหันกลับมา
"คุณคือ…"
ดวงตาของหยวนเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาเห็นชายชราที่มีสุขภาพดีผมสีขาวยาวและมีเครายาวตกอยู่ข้างๆเขา
ทันใดนั้นชายชราก็โบกแขนเสื้อและราวกับว่าแรงโน้มถ่วงหยุดทำงานร่างกายของพวกเขาก็หยุดตกทันที
"มากับฉัน."
ชายชราเริ่มบินจากไปและหยวนรู้สึกได้ถึงแรงที่มองไม่เห็นดึงเขาไป
ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาก็มาถึงเกาะลอยน้ำเล็ก ๆ แห่งนี้ซึ่งมีโต๊ะหยกที่สวยงามอยู่ตรงกลางและเก้าอี้หยกสองตัวอยู่ข้างๆ
เมื่อพวกเขามาถึงชายชราก็เดินไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่งทันทีและนั่งลงก่อนจะหยิบกาน้ำชาและถ้วยชาสองใบออกมา
“นั่งลงเถิด หนุ่มน้อย” ชายชราแสดงท่าทางเป็นมิตรกับเขา
"... "
แม้ว่าหยวนยังคงพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์ แต่เขาก็นั่งลงตามคำสั่ง
"ลองดูสิ"
ชายชรายื่นถ้วยชาให้เขาหนึ่งถ้วย
“ข- ขอบคุณครับ ...”
หยวนยอมรับถ้วยน้ำชาโดยไม่ต้องคิดและมองไปที่ของเหลวใสในถ้วย ถ้าเขาไม่เห็นระลอกคลื่นบนผิวน้ำเขาคงเข้าใจผิดว่าเป็นถ้วยน้ำชาที่ว่างเปล่า
จากนั้นชายชราก็ดึงถ้วยน้ำชาเข้าหาริมฝีปากของเขาเองก่อนที่จะจับถ้วยของเหลวในพริบตา
หยวนทำตามการกระทำของชายชราและดื่มของเหลวใส
"ว้าว…"
หยวนรู้สึกได้ถึงความรู้สึกสดชื่นที่ไหลลงคอของเขาก่อนที่มันจะขยายตัวในท้องของเขาและจากนั้นส่วนอื่น ๆ ของร่างกายของเขารู้สึกเหมือนมีการระเบิดเกิดขึ้นภายในร่างกายของเขา
�คุณกินน้ำค้างโปร่งแสงแห่งความไร้ที่ติ»
�ตอนนี้สิ่งสกปรกจะถูกชำระออกจากร่างกายของคุณ»
ไม่กี่วินาทีหลังจากดื่มของเหลวโปร่งแสงสารสีดำเหนียวสามารถมองเห็นได้จากทุกรูขุมขนบนร่างกายของหยวนเติมเต็มสถานที่นั้นด้วยกลิ่นที่รุนแรงคล้ายกับกลิ่นของไข่เน่าและกลิ่นไม่พึงประสงค์อื่น ๆ อีกมากมาย
"โอ้โฮ! เกิดอะไรขึ้นกับฉัน!" หยวนยืนขึ้นด้วยความตื่นตระหนกหลังจากเห็นฉากนี้
“ขณะนี้ร่างกายของคุณกำลังระบายสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย คุณต้องไปถึงอาณาจักร ปรมาจารย์วิญญาณก่อนจึงจะสามารถเริ่มทำความสะอาดสิ่งสกปรกภายในร่างกายได้ แต่น้ำค้างโปร่งแสงแห่งความไร้มลทินจะช่วยให้คุณบรรลุสิ่งนั้นได้ไม่ว่าคุณจะเอยู๋ในระพดับใดและมันจะดำเนินต่อไป เพื่อปกป้องร่างกายของคุณจากการสะสมสิ่งสกปรกเพิ่มเติมในอนาคตเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องเสียเวลาในการกำจัดสิ่งสกปรกภายในร่างกายด้วยตนเองหลังจากการพัฒนาทุกครั้ง” ชายชราอธิบายให้เขาฟังด้วยน้ำเสียงสงบ
"น้ำค้างโปร่งแสงแห่งความไร้ที่ติเป็นสมบัติหายากที่จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อคุณและการเพิ่มทักษะในอนาคตของคุณ"
"ฉันไม่เข้าใจจริงๆ แต่ขอบคุณที่มอบสมบัติเช่นนี้ให้ฉัน" หยวนก้มหัวให้เขาโดยที่ร่างกายของเขาเกือบจะเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก
"ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันเพราะนี่เป็นเพียงของตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้คุณมาถึงที่แห่งนี้" ชายชรายิ้ม
ไม่กี่นาทีต่อมาเมื่อหยวนปล่อยสิ่งสกปรกทุกหยดที่ปนเปื้อนในร่างกายของเขาชายชราก็โบกแขนเสื้อของเขาสร้างลมแรงที่พัดเอาสิ่งสกปรกและกลิ่นที่น่าอ้วกออกไป
�คุณได้ทำความสะอาดสิ่งเจือปนในร่างกายของคุณทุกหยดเพื่อรับร่างกายที่บริสุทธิ์! »
�คุณได้รับฉายา 'ร่างไร้สี' »
�คำอธิบาย: การมีร่างกายที่ไม่ได้รับการเคลือบ ความเร็วในการฝึกฝนของคุณจะเพิ่มขึ้นอย่างมากตราบเท่าที่คุณรักษาร่างกายให้ปราศจากสิ่งสกปรก»
"คุณรู้สึกอย่างไรชายหนุ่ม" ชายชราถามเขาในภายหลัง
“ฉันไม่รู้ว่าฉันควรอธิบายความรู้สึกสดชื่นนี้อย่างไร…รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่…” หยวนพูดขณะจ้องมองไปที่ฝ่ามือของตัวเองรู้สึกเบาและกระปรี้กระเปร่าอย่างไม่น่าเชื่อแม้จะมีพลัง
"เกิดใหม่เหรอนั่นเป็นคำพูดที่ดีในการอธิบาย" ชายชราพยักหน้าก่อนจะชี้ไปที่เบาะ เมื่อหยวนได้นั่งอีกครั้งชายชราก็พูดว่า "ฉันรู้ว่าคุณสงสัยว่าทำไมฉันถึงพาคุณมาที่นี่และเราอยู่ที่ไหน”
"ประการแรกสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจากมา ... สวรรค์ชั้นล่างนั่นแล และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ใดในโลก ที่นี่คือที่นี่ มันคือโลกของมันเอง หรือจะกล่าวว่าเป็นอีกมิติหนึ่งก็ได้เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น”
“สาเหตุที่ฉันพาคุณมาที่นี่ก็เพียงเพราะฉันต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณ - ชายหนุ่มที่ทำลายอัญมณีศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตาสวรรค์ด้วยโชคชะตาของเขา”
"ฮะ?" หยวนมองชายชราตาเบิกกว้าง เขาต้องรับผิดชอบในการทำลายสมบัตินั้นจริงๆหรอนี่!
"อย่างไรก็ตามก่อนที่เราจะดำเนินการต่อทำไมเราไม่แนะนำตัวเองก่อนละ" ชายชราพูดและพูดต่อ "คนส่วนใหญ่เรียกฉันว่าอาจารย์ไป๋ แต่คุณสามารถเรียกฉันว่าผู้อาวุโสไป๋"
หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า "ชื่อจริงของฉันคือหยู เทียน แต่ฉันเป็นรู้จักกันในชื่อหยวน"
“หยูเทียนเหรอ?” ผู้อาวุโสไป๋พยักหน้าก่อนจะพูดต่อ“อืม...มาเข้าประเด็นละกันนะ สาเหตุที่อัญมณีศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตาสวรรค์ระเบิดหลังจากพยายามอ่านโชคชะตาของคุณ เป็นเพราะมันไม่สามารถอ่านโชคชะตาของคุณได้ นั้นคือสาเหตุทำไมมันถึงระเบิด”
"...ฮะ?" หยวนมองเขาพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยความงงงวย เขาหมายถึงอะไร?
……………
