ตอนที่ 65: สายเปย์
ตอนที่ 65: สายเปย์
ขออญุณาตท่านผู้อ่านทุกท่าน เปลี่ยนคำเรียกขั้นลำดับวิญญาณ
วิญญาณฝึกหัดคงเดิม
นักรบวิญญาณคงเดิม
มาสเตอร์วิญญาณ เป็น อาจารย์วิญญาณ
แกรนด์มาสเตอร์วิญญาณ เป็น ปรมาจารย์วิญญาณ นะครับ
เพื่อไม่ให้การอ่านสับสน เชิญสนุกกับนิยายต่อได้เลยครับ
…………
หลังจากใช้เวลาอีกชั่วโมงในห้องฝึกฝน ยูรุก็เข้าสู่ระดับวิญญาณฝึกหัดขั้นที่สอง
�คุณได้ดูดซับฉี เพียงพอสำหรับการพัฒนา»
�คุณมาถึงระดับวิญญาณฝึกหัดขั้นที่สอง”
�สถิติทั้งหมด +75 »
อีกสองชั่วโมงต่อมาเธอได้เข้าสู่ระดับวิญญาณฝึกหัดขั้นที่สาม
�คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา»
�คุณมาถึงระดับวิญญาณฝึกหัดขั้นที่สาม»
�สถิติทั้งหมด +100 »
“พี่คะ ฉันฝึกฝนมานานพอแล้วไปทำอย่างอื่นเถอะ” ยูรุ พูดกับเขาในภายหลัง
"เธอแน่ใจหรือ เธอฝึกเพิ่มเติมก็ได้ถ้าคุณต้องการ" เขาพูดกับเธอ
"พูดตามตรงฉันต้องการฝึกฝนต่อไปเพราะฉันไม่ต้องการเสียเงิน 1,000 เหรียญทองที่พี่ใช้ไปเพื่อเช่าห้องนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาในการฝึกฝนที่นี่ ... " ยูรุถอนหายใจด้วยความงุนงง บนใบหน้าของเธอ
"ฉันบอกเธอว่ามันเป็นเพียง 1,000 เหรียญทอง ฉันสามารถได้รับมากขนาดนั้นโดยการฆ่ามอนสเตอร์สองสามตัวและขายแกนมอนสเตอร์ของพวกมัน" เขาพูดกับเธอ
“จริงเหรอพี่หาเงินได้มากขนาดนั้นจากการต่อสู้กับมอนสเตอร์น่ะหรอ?” ยุรุ มองเขาด้วยสายตาสงสัย ถ้าใครหาเงินได้ด้วยวิธีนั้นตอนนี้ทุกคนจะไม่ร่ำรวยด้วยเหรียญทองใช่หรือไม่?
"จริงสิ." หยวนพยักหน้า
"ยังไงก็ตามถ้าเธอต้องการออกไปเราไปซื้ออุปกรณ์ให้ เธอกันเถอะเราไม่สามารถให้เธอออกจากเมืองด้วยมือเปล่าได้" เขาพูดกับเธอ
ยูรุพยักหน้าและเดินตามหยวนออกไปนอกห้อง แต่ก่อนจะออกไปได้ต้องดึงคันโยกข้างประตูเพื่อที่จะเปิดออก
หลังจากออกจากห้องหยวนก็หยิบกุญแจจากแผ่นหินแล้วเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับคนอื่น ๆ
“ยังเหลือเวลาอีก 20 ชั่วโมงให้คนต่อไปที่มาที่นี่” หยวนกล่าวขณะที่เขาส่งกุญแจให้พนักงานต้อนรับที่ตะลึงงัน
"แขกผู้มีเกียรติ! คุณสามารถเก็บกุญแจนี้ไว้กับตัวและใช้มันในครั้งต่อไปที่คุณมาถึงที่ห้องเช่าของผู้ฝึกฝนของเรา นอกจากนี้เรายังมีสาขามากมายในทวีปตะวันออกและตราบใดที่คุณมีกุญแจนี้คุณก็สามารถเช่าห้องได้ ในสาขาอื่น ๆ " พนักงานต้อนรับอธิบายให้ฟัง
"จริงๆหรอ?" หยวนเลิกคิ้ว“งั้นฉันจะให้น้องสาวของฉันที่นี่เธอจะได้ใช้ในอนาคต”
เนื่องจากเขาสามารถฝึกฝนได้โดยการดูดซึมแกนมอนสเตอร์เขาจึงไม่จำเป็นต้องใช้สถานที่เฉพาะเช่นที่สวรรค์ของผู้ฝึกฝนเพื่อพัฒนาฐานกานฝึกฝนของเขา
“ฉันอยากจะใช้เงิน 30,000 เหรียญทองเพื่อซื้อเวลาเพิ่มเผื่อว่าเธอจะต้องการมันในอนาคต” หยวนพูดขณะที่เขายื่นเงินให้กับพนักงานต้อนรับที่ประหลาดใจ
"ท่ะทะ ท่านแขกผู้มีเกียรติ!" พนักงานต้อนรับรีบรับเงินและวิ่งไปด้านหลัง
“พี่ !!!” จู่ๆ ยูรุก็ร้องเรียกเขา
"อะไร?" เขาหันมามองเธอด้วยใบหน้าที่ดูไร้เดียงสา
"30,000 เหรียญทอง!? แม้ว่าพี่จะมีเงินมากขนาดนั้น พี่ก็ไม่ควรใช้มันมากขนาดนั้นกับฉัน!" เธอสวดเขาอย่างรวดเร็ว
30,000 เหรียญทองมีมูลค่าประมาณ 300,000 ดอลลาร์ในโลกแห่งความเป็นจริงมันจะดีกว่าถ้าใช้กับอย่างอื่นที่มีประโยชน์กว่าห้องฝึกฝน
"เชื่อฉันเถอะ ยุรุ เพียง 30,000 เหรียญทองพี่ชายของเธอ มีเงินเหลือเฟือและเป็นการลงทุนที่ดีในกรณีที่เราไม่สามารถเล่นด้วยกันได้และเธอต้องการฝึกฝนในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย เธอตามหลังผู้เล่นอื่นอยู่ จะได้ตาม
พวกนั้นทัน โดยมีพี่ชายของเธอหนุนหลังยังไงหล่ะ!"
"... " ยูรุพูดไม่ออกส่วนใหญ่เป็นเพราะสิ่งที่หยวน พูดนั้นสมเหตุสมผล อาจจะมีวันที่พวกเขาไม่สามารถเล่นด้วยกันได้อย่างแน่นอนและหากเธอต้องการฝึกฝนในช่วงวันดังกล่าวเธอก็สามารถไปที่ สวรรค์ของผู้ฝึกฝน และฝึกฝนอย่างปลอดภัยและสงบสุขอย่างที่เธอชอบ ไม่ต้องไปต่อสู้หรือทำให้ใครเลือดไหล
ไม่กี่นาทีต่อมาพนักงานต้อนรับกลับมาพร้อมกุญแจใหม่และยื่นให้หยวน "แขกผู้มีเกียรติมีเวลาเหลือ 40 วันสำหรับกุญแจนี้โปรดเก็บไว้อย่างปลอดภัย"
"ห๊ะ 40 วัน?" หยวนเลิกคิ้วขึ้น เนื่องจากเขาคิดตามไมทัน
"ใช่เราได้ตัดสินใจให้คุณเป็นโบนัส 10 วันสำหรับการทำธุรกิจกับเรา" พนักงานต้อนรับกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
�ที่สวรรค์ของผู้ฝึกฝนถูกเพิ่มเข้าไปในองกรษ์ของคุณ! »
�ความสัมพันธ์ของคุณกับ สวรรค์ของผู้ฝึกฝน เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากการทำธุรกิจกับพวกเขา! »
“ฉันเข้าใจ…ขอบคุณ…” หยวนยอมรับกุญแจใหม่ก่อนที่จะมอบให้ยูรุ
“ขอบคุณค่ะพี่…” เธอรับกุญแจ
"โอ้ฉันมีกระเป๋าเก็บของพิเศษที่นี่เธอสามารถนำมันไปเก็บไว้ข้างในได้" หยวนพูดขณะที่เขายื่นถุงเก็บของให้เธอ เนื่องจากเขามีแหวนพิเศษเขาจึงไม่จำเป็นต้องมีกระเป๋าเก็บของ
"พี่มีกระเป๋าเก็บของด้วยเหรอคุณได้สมบัติหายากแบบนี้มาอย่างไรมีผู้เล่นเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีกระเป๋าเก็บของและพวกเขาล้วนเป็นผู้เล่นระดับแนวหน้า” ยูรุมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาเล่นตลอดเวลานี้จริงๆ
เหรอ? ไม่มีทางที่ผู้เล่นทั่วไปจะมีเงินมากนักในตอนนี้ของเกมมีกระเป๋าเก็บของน้อยกว่ามาก เขาในเกมนี้ระหว่างที่เราไม่อยู่กัน?
"อาให้ฉันเป็นของขวัญ" หยวนพูด
"ของขวัญ!? ใครให้พี่มา เขาต้องรวยและมีน้ำใจอย่างไม่น่าเชื่อ" ยูรุถอนหายใจด้วยความชื่นชม
"ช่างเถอะไปหาร้านและหาอุปกรณ์มาให้คุณ" หยวนพูดครู่ต่อมา
“ฉันรู้สึกแย่ที่ทำให้พี่เสียเงินมากมายกับฉัน พี่ชาย…พี่ทำให้ฉันมากเกินไป”
“ฉันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น” เขาตอบด้วยสีหน้าภาคภูมิใจรู้สึกสดชื่นที่ในที่สุดเขาก็สามารถช่วยเหลือ ยูรุได้ “อันที่จริงฉันจะเปย์เธอ จนกว่าฉันจะพอใจ!”
ยูรุเพียงส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มหวาน ๆ "ถึงฉันจะขอบคุณพี่ แต่อย่าโทษฉันเมื่อพี่หมดกระเป๋าละกัน ... "
"ฉันสามารถล่ามอนสเตอร์สองสามตัวและขายแกนมอนสเตอร์ของพวกมันได้ในเวลานั้น!" เขากล่าวด้วยรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเขาและพวกเขาก็เริ่มเดินไปรอบ ๆ เมืองสปริงเพื่อค้นหาร้านขายอุปกรณ์
………
